 |
วงขับไม้ เป็นวงดนตรีที่ใช้บรรเลงประกอบพระราชพิธีสมโภชชั้นสูงของไทย
กลุ่มเพลงและระดับเสียงได้เหมาะสมกับการบรรเลงในพิธีประเภทขับกล่อม
มาแต่โบราณยุคสุโขทัย เป็นต้นแบบของการบรรเลงเพลงพร้อมการขับร้อง
ในขณะที่ซอสามสาย เป็นต้นแบบของวงมโหรี ในยุคหลังถัดมา
นิทานปรัมปราคติและประติมากรรมต่างๆ ของลัทธิศาสนาพราหมณ์ เชื่อว่า
บัณเฑาะว์ ถือว่าเป็นเครื่องมือของพระศิวะ ดังประติมากรรมรูป นาฎราช
ของพระศิวะ โดยพระหัตถ์ขวาข้างหนึ่งได้ถือบัณเฑาะว์ ซึ่งอินเดียถือว่า
บัณเฑาะว์เป็นจังหวะลีลา อันเป็นสัญลักษณ์แห่งการเนรมิตสร้างสรรค์
(Symbolizing Rhythm of Creation) (สุจิตต์ วงษ์เทศ, 2532 : 15)
ชาวฮินดูถือว่า พิณเป็นเครื่องดนตรีของพระสรัสวดี ซึ่งเป็นเทพเจ้าแห่งการ
ดนตรีและการขับร้อง นอกจากนี้ยังถือว่า เสียงพิณนี้เองเป็นวิถีอันที่จะบรรลุ
ถึงความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับพระศิวะได้ (อุดม อรุณรัตน์, 2529 : 97)
จะเห็นได้ว่าพิณเป็นเครื่องดนตรีที่มีบทบาทเป็นอย่างมากต่อความเชื่อใน
พิธีกรรม การบูชาเทพเจ้าของศาสนาพราหมณ์อีกประเภทหนึ่ง
โดยทั่วไปว่า พิณ แบ่งออกเป็น 3 ชนิด ตามลักษณะของวิธีการทำให้เกิดเสียง
โดยการใช้นิ้วดึงสาย เช่น พิณน้ำเต้า พิณเพียะ พิณที่เกิดเสียงโดยการใช้วัสดุ
ดีดสาย เช่น กระจับปี่ และพิณที่เกิดเสียงโดยใช้คันสี เช่น ซอสามสาย
ซอสามสาย ซึ่งเป็นนำมาใช้เป็นเครื่องทำลำนำ เป็นสัญลักษณ์แทนการบูชา
เทพเจ้าด้วยเสียงดนตรีจากเครื่องดนตรีประเภทที่มีสาย
ทำนองขับกล่อมที่เป็นแบบฉบับเฉพาะ ซึ่งเป็นสัญลักษณ์แทนการสวดบูชาเทพเจ้า
ตามคติความเชื่อของศาสนาพราหมณ์
เพลงอิฐเก่าเล่าตำนาน แต่งและขับร้องโดย ชินกร ไกรลาศ
(ศิลปินแห่งชาติ สาขาศิลปะการแสดง -นักร้องเพลงลูกทุ่ง พุทธศักราช ๒๕๔๒)
เนื้อร้องเป็นกลอนสุภาพและกาพย์ยานี
ใช้วิธีขับร้องเริ่มด้วยร้องเกริ่น ต่อด้วยแหล่ คล้าย ๆ อ่านทำนองเสนาะ
สำหรับดนตรีประกอบใช้ทำนองขับไม้บัณเฑาะว์
| จากคุณ |
:
nupvs 
|
| เขียนเมื่อ |
:
16 ต.ค. 55 16:17:18
|
|
|
|
|
ขับไม้บัณเฑาะว์ - จากมโหรีโบราณ สู่ เพลงปลุกสำนึกรักแผ่นดิน
มารู้เรื่องราวดีๆ ค่ะ
ปลื้มใจจังจ้ะ
