ความคิดเห็นที่ 1     จากคุณ : นายเก่าคนก่อน เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 55 05:21:59

ความคิดเห็นที่ 2 กวี ของแผ่นดิน กวี ของเพลงชีวิต ขอบพระคุณทั้งผู้เขียน และอาจารย์ผู้ถ่ายทอด ครับ จากคุณ : labor_pu เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 55 06:39:19

ความคิดเห็นที่ 3 ระลึกถึงบทกลอนหวานๆ งดงามด้วยฉันทลักษณ์ ของนักกลอนอาวุโสทุกท่าน บางบท..ยังก้องกังวานในหัวใจคนรักอักษรอย่างเราตลอดมา ๐อยากลบรอยเท้าเปื้อนพื้นเรือนหอ ลบภาพคู่เคียงคลอกันต่อหน้า ยิ่งอยากลบยิ่งกระจ่างไม่ร้างรา เห็นตำตาตาจึงจำไว้ตำใจ จาก ตำตาตำใจ ของคุณทวีสุข ทองถาวร  พ.ศ.๒๕๐๘ และ............ อีกมากมายค่ะ จากคุณ : @NBC เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 55 07:16:45

ความคิดเห็นที่ 4 เยี่ยมครับ ท่านอาจารย์..ไอเดียบรรเจิดมากครับ ที่นำบทกลอนของแต่ละท่านมาเรียงลำดับใหม่ เป็นเรื่องเป็นราว กระผมสงสัยนิดนึงครับ ในบทของของ ท่านสวัสดิ์ ธงศรีเจริญ ที่รจนาไว้ว่า . . . น้องเคลียแก้ม เกลือกไว้ ก่อนให้พี่ ซ้ำกราบที่ กลางหมอน เคยนอนหนุน ยามพี่แนบ หน้านอน หมอนละมุน จงหอมกรุ่น แก้มและกราบ กำซาบทรวง.                                สวัสดิ์ ธงศรีเจริญ ทำไมช่างเหมือนกับ เนื้อเพลงที่ประพันธ์โดย อาจารย์ ศรีสวัสดิ์ พิจิตรวรการ อย่างกับแกะเลยครับ ต่างแค่คำ ๆ เดียวเอง  ชื่อเพลง "ฝากหมอน" ( เพลงดังของ บุษยา รังษี วงสุนทราภรณ์ , ท่านอาจารย์คงเคยฟัง แน่ๆ ) เนื้อเพลงเขียนไว้ว่า.. . . . น้องเคลียแก้ม ฝากไว้  ก่อนให้พี่ ซ้ำกราบที่ กลางหมอน เคยนอนหนุน ยามพี่แนบ หน้านอน หมอนละมุน จงหอมกรุ่น แก้มและกราบ กำซาบทรวง. จะเห็นว่า ต่างที่บาทแรกเท่านั้น (ฝากไว้ เปลี่ยนเป็น เกลือกไว้) ผมไม่แน่ใจว่า   เป็นคนๆเดียว กับ คุณ สวัสดิ์ ธงศรีเจริญ หรือไม่ ( ค้นดูแล้ว ไม่ยักเจอครับ) ถ้าเป็นคนละคนกันกัน นี่คงเสียความรู้สึกไปเลยครับ หมายเหตุ อจ.ศรีสวัสดิ์ พิจิตรวรการ เป็นนักแต่งเพลง(เนื้อร้อง)ของวงสุนทราภรณ์ ในยุคต้นๆ มีเพลงดังมากมาย เช่น ลาทีปากน้ำ,คลองมอญ,ปีศาจวสันต์ ฯลฯ ขอบคุณครับ จากคุณ : กอไผ่สีสุก เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 55 08:29:48

ความคิดเห็นที่ 5 จากคุณ : อ่านหยั่งเดว (กลบเกลื่อน) เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 55 08:50:10

ความคิดเห็นที่ 6 ต้องขอโทษด้วยครับ ไปค้นโดยละเอียดแล้ว อจ.ศรีสวัสดิ์ พิจิตรวรการเป็นคนเดียวกับคุณ สวัสดิ์ ธงศรีเจริญ ขออภัยที่ทำให้กระทู้รกไปบ้างครับ จากคุณ : กอไผ่สีสุก เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 55 09:13:00

ความคิดเห็นที่ 7  คุณกอไผ่คะ...การร่วมแบ่งปันความคิดเห็น ย่อมมีผลดีเสมอ ป้าเยาว์คุ้นเคยกับงานร้อยกรองของคุณสวัสดิ์ ธงศรีเจริญ แต่...ไม่คุ้นกับผลงานการประพันธ์เพลงของท่านเลย วันนี้  ได้รับความรู้จากการแบ่งปันของคุณกอไผ่..ขอบคุณมากค่ะ  สมัยก่อน นักกลอน จะมีนามแฝง มากกว่า ๑ แทบทุกท่าน สาเหตุเพราะอาจจะอยากเขียนบทกลอนแนวใหม่ ที่แปลกกว่าแนวเดิมๆ ที่เขียนอยู่ จากคุณ : @NBC เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 55 10:37:01

ความคิดเห็นที่ 8 กระผมไม่ค่อยได้อ่านหนังสือ ดูแต่จำอวดหน้าม่าน เลยไม่ค่อยรู้จักกวียุคนี้  พึ่งจะรู้ว่าพุ่มพวงตายแล้วเมื่อวานนี้เองครับ พี่กอไผ่ จากคุณ : สนิมในใจ เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 55 10:40:32

ความคิดเห็นที่ 9 โอ้วันนี้...วันสำคัญตื้นตันนัก มิรู้จักเลือกทางอย่างไรได้ ถ้าไม่ไปพบเขาเราเสียใจ แต่ถ้าไปพบเขาเราเสียตัว ผู้แต่ง กรรณิการ์ เฮงรัศมี (ปัจจุบันเปลี่ยนนามสกุลเป็น หิรัญรัศมี) เป็นนักศึกษาหญิงในชมรมวรรณศิลป์ธรรมศาสตร์คนหนึ่ง ที่แต่ง กลอนบทเดียว ไปลงในหนังสือชมรม ปี ๒๕๑๑ และ ดังระเบิดระเบ้อ คนเอามาพูดต่อ ๆ กันทั้งประเทศ โดยเฉพาะสองวรรคหลัง  "ถ้าไม่ไปพบเขาเราเสียใจ    แต่ถ้าไปพบเขาเราเสียตัว" จากคุณ : อุบลแมน เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 55 10:49:46

ความคิดเห็นที่ 10 ความคิดเห็นที่ 7  คุณกอไผ่คะ...การร่วมแบ่งปันความคิดเห็น ย่อมมีผลดีเสมอ ป้าเยาว์คุ้นเคยกับงานร้อยกรองของคุณสวัสดิ์ ธงศรีเจริญ แต่...ไม่คุ้นกับผลงานการประพันธ์เพลงของท่านเลย วันนี้  ได้รับความรู้จากการแบ่งปันของคุณกอไผ่..ขอบคุณมากค่ะ            จาก  ป้าเยาว์ สวัสดีครับ ป้าเยาว์ แทบไม่น่าเชื่อจริงๆครับป้าเยาว์ ว่าจะเป็นคนเดียวกัน ขนาดในเว็บ สุนทราภรณ์ ยังไม่มีการกล่าวถึง บทเพลงที่ท่านประพันธ์ให้กับวงสุนทราภรณ์ มีมากมาย ที่โด่งดังมากๆก็มีเยอะ อย่างเพลง "พัทยาลาก่อน" เพลงแรกในชีวิต ของรุ่งฤดี แพ่งผ่องใส ที่ทำให้คุณรุ่งฤดี ดังมาจนถึงทุกวันนี้ ท่านก็เป็นคนแต่งให้ ในส่วนงานกลอน ท่านมีผลงานที่อ่านแล้วสุดซาบซึ้งมากครับ นี่คือส่วนหนึ่งของผลงานท่าน...สุดยอดมากครับ.. "ขอเขียนกลอนถึงแก้วที่แวววับ ก่อนแก้วลับดับรักอีกสักหน เก็บหวงแหนแขวนไว้เหนือใจตน แหวะกมลออกมาผ่าดูที ความเหลื่อมล้ำค้ำกลางระหว่างรัก จะละศักดิ์สมรสก็หมดศรี ทนรอท่ายาจกเกือบหกปี ป่านฉะนี้ยังอาภัพน่าอับอาย จะรักสัตย์ซื่อต่อก็เสียหน้า จะร้างราเลิกรอก็เสียหาย จะฝืนสาวเล่าหนอก็เสียดาย กลืนหรือคายมันก็ฝืดพะอืดพะอม เห็นใจแก้วเก้าสีที่สุดแล้ว แก้วคู่แก้วโดยเฉพาะจึงเหมาะสม หากลดเกียรติเกลือกกรวดอวดสังคม แก้วจะจมกรวดจ้อยถอยราคา ยอมคว้านใจจำฝืนคืนพันธะ เสียสละแก้วขวัญแก้ปัญหา ลืมเสียเถิดลืมอดีตกรีดน้ำตา แก้วล้ำค่ายังพิสุทธิ์ประดุจดาว ขอทอดใจใฝ่สูงอุ้งเท้าแก้ว แก้วเหยียบแล้วขอให้ลือกันอื้อฉาว เป็นประกาศนียบัตรขจัดคาว ส่งแก้วสาวก้าวสู่สิ่งคู่ควร" สวัสดิ์  ธงศรีเจริญ ๒๕๐๗ แอบนั่งอมยิ้ม กับ ความสวยงาม ของโลกวรรณกรรม และ การแบ่งปัน ผ่านโลกไซเบอร์ อยู่เงียบๆคนเดียวครับ ป้าเยาว์ ขอบคุณท่านอาจารย์พจน์ที่ตั้งกระทู้ ที่สุดครีเอท นี้ขึ้นมาครับ.. อย่างนี้ต้องโหด..เอ๊ยย..โหวต ..ให้เลยครับ..เอ้า....โหวต คร้าบบ.. แก้ไขเมื่อ 26 ต.ค. 55 11:30:37 จากคุณ : กอไผ่สีสุก เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 55 11:27:13

ความคิดเห็นที่ 11 บทกวีกระวาด                                   กวีกระวาด..กระวาดกวี                   จับคำที่มี..เรียงถ้อยร้อยคำ                   ดื่มด่ำ      และด่ำดื่ม                   ไหลลื่น    ลื่นไหลคำ จับคำ มาตัด มาต่อ จับคำ มาร้อย มาสาน จับคำ มาเรียง มาวาง จับคำ มาสื่อ แทนใจ                                 กวีนิรนาม                     กลบทพวงแก้วกุดั่น   .... สุนทรภู่ ฝนโปรยแล้วแก้วขาวพราวสะพรั่ง หยาดแก้วหลั่งแก้วรินไม่สิ้นสาย รักแก้วแล้วแก้วตาอย่าคลอนคลาย เจ้าแก้วคล้ายแก้วตาชีวาเรียม                      เห็นสวาทขาดทิ้งกิ่งสนัด                     เป็นรอยตัดต้นสวาทให้ขาดสาย                     สวาทพี่นี้ก็ขาดสวาทวาย                     แสนเสียดายสายสวาทที่ขาดลอย กลบท นาคปริพันธ์ ... สุนทรภู่ นิราศสุพรรณ เคราะห์กรรมจำห่างน้อง    ห้องนอน หวนนึกดึกเคยวอน          ค่อนหว้า คิดไว้ไม่ห่างจร              ห่อนจาก หากจิตรมิตรหลายหน้า    ล่าน้องหมองหมาง กลบทอักษรบริพันธ์  .... คุณสุวรรณ พระมะเหลเถไถ มาลีดวงพวงช่อมะลอชร มาลีชาดมาดซ้อนมะรอนฉา มะรินชิงจิงจ้อมะยอตา มะยมเต็มเข็มลามะกาโล                             มะกาลิงปิงปุ่มกระทุ่มท้อน                             กระทิงถินกลิ่นขจรมะลอนโฉ                             มลิวันมันโมกกะโหลกโก                             กุหลาบแกมแนมโยทกาลี กลบท กลสระล้วน   ... สุนทรภู่      เสลาสลอดสลับสล้าง      สลัดได สะอึกสะอะสะอมสะไอ          สะอาดสะอ้าน มะแฝ่มะฟางมะเฟืองมะไฟ     มะแฝงมะฝ่อ พ่อเอย ตะขบตะขาบตะเคียนตะคร้าน  ตะคร่อตะไคร้ตะเคราตะครอ กลบทสะบัดสะบิ้ง...  กวี นิรนาม เห็นเขาคิดประดิษฐ์คำ    ประล้ำประเหลือ ผูกกานต์เพื่อบทกวี        ฉะนี้ไฉน บทกลอนฉันมันไป        ไม่ใกล้ไม่ไกล ไม่ไปไหนต้องจบ          ระทดระทวย จากคุณ : nupvs เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 55 11:29:10

ความคิดเห็นที่ 12 ... จากคุณ : Resource of life เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 55 11:40:08

ความคิดเห็นที่ 13  ความงดงามแห่งอารมณ์...คุยกันได้ยาวนานค่ะ เกือบครึ่งหนึ่งของชีวิตป้าเยาว์ ก็ได้มีโอกาสนั่งฟัง   ขุนพลกลอนหลายๆ ท่าน เอื้อนเอ่ยความในใจ   ไพเราะอย่างน่าใจหายเชียวค่ะ ตอนนี้มีหนังสือรวมงานกลอนของอาวุโสหลายท่าน ไว้อ่านเพลินๆ เห็นหนังสือ รวมบทกวีแห่งชีวิต ของคุณปิยะพันธ์ จัมปาสุต ทำให้คิดถึง คุณเฉลิมศักดิ์ ศิลาพร (รงคผลิน)  ครั้งเมื่อรวมเล่ม  "ใบไม้แห่งนาคร" จากคุณ : @NBC เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 55 11:59:19

ความคิดเห็นที่ 14 * ขอบคุณป้าหน่อยมากครับ เป็นร้อยกรอง และบทเพลงที่ผมไม่เคยอ่านเจอที่ไหนเลยครับ ไพเราะและแปลกดีครับ * ป้าเยาว์  มีโอกาสที่ดีในชีวิตเหลือเกินครับ ที่ได้ใกล้ชิดกับบุคคลเหล่านี้ กระผมรู้จักห่างๆ กับ พี่ วาณิช จรุงกิจอนันต์ เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ได้พบกับ นักกลอนชื่อดังเมืองสุพรรณ คือ อจ.นิ่มนวล หาญทนงค์ ไม่ทราบป้าเยาว์รู้จักท่านหรือเปล่าครับ จากคุณ : กอไผ่สีสุก เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 55 13:02:58

ความคิดเห็นที่ 15  คุณวาณิช  พอได้พูดจากันค่ะ... อจ.นิ่มนวล หาญทนงค์   ไม่รู้จักเป็นการส่วนตัวค่ะ ดีใจที่เมืองสุพรรณ มีคนรักษาเอกลักษณ์ไทยมากมาย จากคุณ : @NBC เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 55 14:00:47

ความคิดเห็นที่ 16 สวัสดีคร้าบ . . . เพื่อนพ้องน้องพี่ที่รักทุกท่าน มาสวัสดีไว้ก่อน เดี๋ยวค่ำ ๆ มาคุยด้วยครับ. จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 55 16:07:09

ความคิดเห็นที่ 17 สวัสดีอีกครั้งครับ # ๑ ขอบพระคุณ อานาย มากนะครับ. # ๒ ยินดีครับ คุณปู # ๓ ป้าเยาว์ครับ แจ๋วฮะ ถ้านึกอะไรได้อีก เชิญเขียนมาในกระทู้นี้ได้เลยนะครับ ไหน ๆ เพื่อนพ้องน้องพี่ ก็กรุณายกให้ ขึ้นแนะนำแล้ว ถ้าจะเป็นที่รวม "วรรคทอง" ที่เคยประทับใจพวกเรามาตั้งแต่สมัยหนุ่มสาว ก็คงจะดียิ่ง นะครับ เชิญเลยครับ. # ๔ , ๖ , ๗ , ๑๐  พี่ไผ่ และ ป้าเยาว์ ครับ ขอบคุณมากครับ พี่ไผ่ครับ ความรู้ใหม่เลยครับ และกลอนที่ยกมา ก็สุดยอดครับ ดีจัง เชิญเลย ทุกท่าน นะครับ มีกลอนโรแมนติกอมตะอย่างนี้ เชิญมาลงให้อ่านกันให้ชื่น ๆ ใจ นะครับ. ขอบคุณป้าเยาว์ อีกครั้ง นะครับ. # ๕ อ่านอย่างเดวอีกและนะฮะ. # ๘ น้าหนิมง่ะ . . . # ๙ คุณอุบลแมน ขอบคุณมากครับ นี่แหละครับ "วรรคทอง" ที่ โดน แบบนี้แหละครับ ที่ผมอยากให้ช่วยแบ่งปันกัน นึกออกอีก เชิญลงได้อีก ตามสบายเลยนะครับ เพื่อน ๆ จะได้อ่าน และชื่นใจ โดยทั่วกัน. # ๑๑ ป้าหน่อยครับ ขอบคุณมาก นะครับ กลบทแบบนี้ ผมไม่ได้เห็นมานานแล้วครับ เคยอ่านใน ประชุมจารึกวัดโพธิ์ เมื่อนานมาแล้วน่ะฮะ. # ๑๒ ขอบคุณลุงต่ายฮะ. # ๑๓ , ๑๔ , ๑๕  ดีจังครับ. แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 55 01:16:16 จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 55 21:31:46

ความคิดเห็นที่ 18  บทกลอนรัก..สมัยนั้น   ป้าเยาว์ปลื้ม คุณนิภา บางยี่ขัน เพราะได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัว บทกลอนของพี่นิภา..หวานก็หวาน...เจ็บปวดก็หาใดเหมือน สมแล้วกับสมญานาม “บุษบาท่าพระจันทร์”(สมญานี้ "อิงอร" เป็นคนตั้งให้) ๐ภาพคืนวันจันทร์พริ้มน้ำปริ่มเขื่อน ลงลอยเลื่อนเรือรักนักภาษา นั่งเท้าแขนบรรสานขานสักวา ชนะกลอนแพ้ตาจึงปราชัย เพลงปลาทองเพลงสุดท้ายชวนไห้หา สักวา...ลาจาก...อยากร้องไห้ ร้องเพราะว่านาทีต่อนี้ไป ในหัวใจมีเขาเป็นเจ้าครอง ไม่รู้ว่าฝ่ายตรงข้ามวันนั้น จะมี คุณทวีสุข ทองถาวร ร่วมอยู่ด้วยหรือเปล่า จากคุณ : @NBC เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 55 23:22:22

ความคิดเห็นที่ 19 ก็น่าจะอยู่แถว ๆ นั้นแหละฮะ ผมว่า . . . บาทสุดท้ายวรรคแรกนี่ . . . สุด . . . สุด . . . ชนะกลอน แพ้ตา จึงปราชัย . . . เอาอีกฮะ . . . อังกอร์ . . . แฮ่ . . . . . จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 55 23:35:11

ความคิดเห็นที่ 20 ๐ภาพคืนวันจันทร์พริ้มน้ำปริ่มเขื่อน ลงลอยเลื่อนเรือรักนักภาษา นั่งเท้าแขนบรรสานขานสักวา ชนะกลอนแพ้ตาจึงปราชัย เพลงปลาทองเพลงสุดท้ายชวนไห้หา สักวา...ลาจาก...อยากร้องไห้ ร้องเพราะว่านาทีต่อนี้ไป ในหัวใจมีเขาเป็นเจ้าครอง                 บุษบาท่าพระจันทร์ ไม่รู้ว่าฝ่ายตรงข้ามวันนั้น จะมี คุณทวีสุข ทองถาวร ร่วมอยู่ด้วยหรือเปล่า                                                             จาก ป้าเยาว์ 555++  อยู่แน่นอนครับป้าเยาว์..ได้ข่าวว่าหลังจากนั้น ป้านิภา ก็เปลี่ยนนามสกุล เป็น ทองถาวร เลย นิครับ ..จริงหรือเปล่าเอ่ย จากคุณ : กอไผ่สีสุก เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 00:28:25

ความคิดเห็นที่ 21 แม่นแล่ว . . . ครับพี่. แฮ่ . . . . . จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 00:59:18

ความคิดเห็นที่ 22 ขอบคุณมากค่า__/\__ จากคุณ : อลินาดา เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 01:46:40

ความคิดเห็นที่ 23  สวัสดียามเช้าวันหยุดค่ะ คุณกอไผ่...ครูพจน์ คะ  เหตุการณ์ตอนเช้าของวันที่พี่นิภา บางยี่ขัน เปลี่ยนนามสกุล เป็นทองถาวร......ป้าเยาว์เป็นสักขีพยานตัวน้อยๆ อยู่ที่นั่นด้วยค่ะ............... ณ บ้านพี่นิภา แถวๆ เฉลิมกรุง ...คุยเรื่องนี้แล้ว นึกถึงบรรยากาศล่องเรือพายริมน้ำตลิ่งชัน เราสามคน คุยกันแต่เรื่องนี้ ป้าเยาว์อ่านบทกลอนเก่าๆ มีขลุ่ยคลอเบาๆ มีภาพสวยๆ จากคุณกอไผ่........................... พี่กี้ร์...............พาทัวร์เร็วพลัน (ขอบคุณภาพประกอบ) จากคุณ : @NBC เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 07:47:35

ความคิดเห็นที่ 24  หยิบหนังสือกาญจนกานท์ รวมวรรคทอง ฯลฯ   มานั่งอ่าน ทำให้คิดถึงนักกลอนหลายๆ ท่าน ที่เคยสัมผัสมา พี่ดวงใจ รวิปรีชา (ปิ่นฤทัย รวิปรีชา)...เป็นนักกลอนที่เขียนด้วยเนื้อหา..จริงจัง สะใจเป็นบางครั้ง... เสียดาย พี่มาลาจากไปด้วยวัยเพียง 50 ปี เมื่อสิบปีที่แล้ว พี่นิภา กับพี่ดวงใจ เป็นเพื่อนที่สนิทกันมาก แต่บุคลิกแตกต่างกัน ถึงอย่างไร เราก็สุขใจทุกครั้ง ที่ได้พูดคุยด้วย ขอนำเสนอบทกลอนชิ้นนี้ ที่อ่านแล้ว.......ถูกใจค่ะ จากคุณ : @NBC เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 19:57:54

ความคิดเห็นที่ 25 ^ อ่านแล้วขนลุกครับป้าเยาว์..ชอบมาก...โดนใจจริงๆ อ่านแล้ว เข้าใจเรื่องราวโดยสมบูรณ์...น้ำตาไหลเลยครับ ผมแอบชอบ งานชิ้นนี้ของคุณ ปิยะพันธ์ จำปาสุต ( ป้าเยาว์ คงรู้จักท่านดี ) มิกล้าบอกว่า ที่ชอบกลอนบทนี้เพราะว่า "เหมือนตัวผมจัง" การทำงาน ผ่านแดดแรงและสายลมฤดูกาล กว่าที่จะโลดทะยานสู่ยอดผา สูงสุดจากสามัญก็ผ่านมา ด้วยการเติบกล้าและแตกกอ จึงแกร่งจึงกร้านทุกช่วงก้าว เชื่อว่ามีเส้นทางยาวที่ทอดต่อ ยามทุกข์จึงไม่เคยจะทดท้อ สงบรอตะวันรุ่งของพรุ่งนี้ ประสาผู้มีกระบี่อยู่ที่ใจ ชัดเจนในทุกกระบวนท่ากระบี่ หลายครั้งยั้งมือไว้ไมตรี หลายครั้งก็มีแต่เมตตา ซื่อตรงทั้งต่อหน้าและลับหลัง จึงหลายครั้งต้องเป็นคนหัวชนฝา ด้วยเคารพในกฎกติกา จึงไม่ยอมให้ใครมาละเมิดมัน ภาพอาจดูปากร้ายและใจร้อน เนื้อแท้ซ่อนสุนทรีย์เป็นสีสัน บางภาพอาจดูดิบและดุดัน แท้ใจอันอ่อนโยนอยู่ภายใน คนที่รักก็มาก ชังก็มี ธรรมชาติเป็นฉะนี้ นิรันดร์สมัย แต่ไม่แค้นและไม่คิดอาฆาตใคร ด้วยความเป็นผู้ใหญ่ในชีวิต   โดย ปิยะพันธ์ จำปาสุต  จากหนังสือ "เงาสะท้อน" จากคุณ : กอไผ่สีสุก เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 20:44:47

ความคิดเห็นที่ 26  คุณกอไผ่คะ..ไม่น่าเชื่อใช่ไหมคะว่าคุณปิยะพันธ์ จะเป็นนักกลอน ตอนนี้มาจัดรายการพาเที่ยว....ก็น่าสนใจดี คุณปิยะพันธ์ พบตัวจริงครั้งเดียวค่ะ.... ตอนเปิดตัวหนังสือกลอน ใบไม้แห่งนาคร เรียกได้ว่า ไม่รู้จักตัวจริงกันเลย ที่ฮิตติดปาก ณ เวลานั้นก็คือ ความมืดระหว่างดาว ต่อดาวนั้น เมื่อถูกแรง แสงตะวัน มันก็หนี แต่ความมืด ระหว่างใจ นั้นไม่มี หนทางที่ จะขับไล่ มันได้เลย ช่วงเวลาแห่งความมืดมิด ปิยะพันธ์ จำปาสุต ใบไม้แห่งนาคร ๒๕๑๖ จากคุณ : @NBC เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 21:52:30

ความคิดเห็นที่ 27 ชักมันครับป้าเยาว์.. มีงานชิ้นหนึ่งของคุณ เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์  ที่นำงาน วรรคเด่นๆ ของชาวนักกลอน ที่รู้จักกันดี มาเรียงร้อย เป็นกลอนของท่านใหม่  อ่านแล้วทึ่งมากมายครับ หัวใจรักเจ้าเอยช่างเอ่ยเอื้อน                       แว่วแว่วเหมือนมาตามมาถามข่าว มีน้ำอย่างหยาดแก้วกลบแววดาว *๑              เสียเจ้าราวร้าวมณีรุ้ง *๒ อารมณ์รักมักให้เห็นเป็นกวี                        ถ้อยคำรักคือวลีที่เริงรุ่ง ถึงไม่จำแต่ไม่ลืมยังปลื้มปรุง                       หอมแห่งทุ่งดอกไม้รักรายรอง อ้อมกอดพี่จะสงวนไม่ด่วนเสนอ                อ้อมตักเธอจงถนอมก่อนยอมสนอง *๓ ทั้งคมคำคมความให้ตามตรอง                     กระเทือนห้องหัวใจกันหลายชั้น ดอกรักบานในใจใครทั้งโลก                     แต่ดอกโศกบานอยู่ในหัวใจฉัน  *๔ คนเคยรักเคยร้างเคยห่างกัน                      ยังหวั่นหวั่นหวามหวามอยู่รำไร โอ้นกเขาเจ้าขันกระชั้นแจ้ว                     เราโตแล้วหาตักอุ่นหนุนไม่ได้  *๕ ถ้าไม่ไปหาเขาเราเสียใจ                        แต่ถ้าไปหาเขาเราเสียตัว  *๖ ทั้งเสียวสะแสบไส้กระไรเลย                       อุแม่เอ๋ยเอาหัวใจออกไขทั่ว กล้าก็กล้าใจหนอกลัวก็กลัว                       เหมือนมายั่วมาย้ำมานำชัก ขณะที่ปากมีไว้เพื่อให้พูด                       เธอก็ใช้ลิ้นการฑูตพูดเสียหนัก ส่วนหัวใจมีไว้เพื่อให้รัก                         เธอไม่ยักใช้มัน...ฉันเสียดาย *๗ เหมือนระย้าผกาแก้วแววระยับ                 กระทั่งกับภูผาน่าใจหาย *๘ คือดวงแก้วแห่งรักมักวับวาย                      มีแต่จะตกกระจายไม่วายเว้น หนึ่งจะมีรักใหม่อย่าให้รู้                        สองจะอยู่กับใครอย่าให้เห็น ให้ฉันเถิดขอร้องสองประเด็น                  แล้วจะเป็นผู้แพ้ที่แท้จริง *๙ สารพันสารพัดจะสัตย์ซื่อ                          ความรักคือความทุกข์ถูกทุกสิ่ง ประเดี๋ยวสุขสมหมายก็พรายพริ้ง                 ประเดี๋ยวยิ่งปวดร้าวก็เศร้าทรุด ถ้ารักใครไม่ได้ก็ไม่รัก                           แต่กุจักชักดาบเข้าฉาบฉุด ดั่งโคถึกคึกคะนองลำพองรุด                   ใครจะยื้อใครจะยุดจะฉุดใจ *๑๐ เมื่อรักกันไม่ได้ก็ไม่รัก                          ไม่เห็นจักเกรงการสถานไหน ไม่รักกุกุก็จักไม่รักใคร                           เอ๊ะ  น้ำตากุไหลทำไมฤๅ *๑๑ ข้อยฉวยช้อนกลอนรักมาถักร้อย                  เป็นสายสร้อยดอกไม้สร้อยลายสือ มอบไว้เป็นของขวัญมั่นกับมือ                     เสมอสื่อสารรู้...ใจสู่ใจ ๑  ตุลย์เทพ     สุวรรณจินดา ๒  อังคาร     กัลยาณพงศ์     ๓  สวัสดิ์     ธงศรีเจริญ ๔  เฉลิมศักดิ์     ศิลาพร ๕ นิภา     บางยี่ขัน ๖  กรรณิการ์     เฮงรัศมี ๗  รังษี     บางยี่ขัน ๘  อุชเชนี ๙  สนธิกาญจน์     กาญจนาสน์ ๑๐  ขรรค์ชัย     บุญปาน ๑๑  สุจิตต์     วงษ์เทศ จากคุณ : กอไผ่สีสุก เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 23:07:48

ความคิดเห็นที่ 28  สวัสดียามเช้าค่ะ คุณกอไผ่คะ..ผลงานการเขียนคำประพันธ์ของคนรักภาษา ไม่ว่าจะนำผลงานท่านใดมาเรียบเรียง คุณเนาวรัตน์แสดงให้เห็นว่า............. การส่งสัมผัสระหว่างบท  สำคัญมาก............. ป้าเยาว์อยากเห็นหลายๆ คน ที่เริ่มรักในความงามแห่งภาษา เน้นเรื่องนี้ไว้ก่อน สำหรับเนื้อหาของการเขียนนั้น เราค่อยๆ มาโยงให้เข้าหากันได้มากที่สุด จากคุณ : @NBC เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 55 08:36:14

ความคิดเห็นที่ 29 ขอบพระคุณ ป้าเยาว์ และ พี่ไผ่ ครับ ที่กรุณานำบทกวีงาม ๆ มาเล่าสู่กัน บทกวีของอาจารย์ดวงใจ ซาบซึ้ง กินใจจริง ๆ ฮะ. สำหรับของคุณ ปิยะพันธ์ ตรง และ ถูกใจ ลูกผู้ชายมาก ครับ. ส่วนการร้อยเรียง ของ คุณครูเนาวรัตน์ ฯ ไม่มีที่ติ อยู่แล้ว ผมชอบฮะ . . . ชอบที่ร้อยเรียง จาก หวาน . . . เจี๊ยบ . . . มาเรื่อย ๆ แล้วค่อย ๆ เพิ่มความเข้มข้นขึ้น กระทั่ง กลายเปน ขุนเดช โดยแทบไม่รู้สึกตัว ทีเดียว ! ! ! ป้าเยาว์ครับ ผมเห็นคน (พยายามหัด) เขียนกลอน รุ่นใหม่ ๆ นี้ แม้กระทั่ง เขียนเพลง ก็ตาม บางที บางคน เขา . . . ละเมียดละไม กับ สัมผัสระหว่าง วรรค ละเมียดละไม กับ สัมผัสระหว่างบาท แต่ . . . ไม่ค่อยให้ความสำคัญ กับ สัมผัสระหว่างบท เลย คนเขียนกลอน ฉันทลักษณ์จริง อย่างเรา เราฟังแล้ว ขัดหู นะฮะ ผมว่า . . . จริงไหมครับ. ขอบพระคุณทั้งป้าเยาว์ และพี่ไผ่ อีกครั้งหนึ่งครับ. และรวมถึง ท่านผู้ที่เข้ามาอ่าน โดยทั่วกัน ครับ. แฮ่ . . . . . จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 00:20:24