|
เห่เอย เห่เรือทิพย์ ล่องลอยลิบเลิศล้ำสวรรค์
ร้อยคำล้ำค่าครัน แด่จอมธรรม์ผู้จอมไทย
พระเอยพระผ่านเผ้า พระอยู่เกล้ามายาวไกล
พระแผ่พระบารมีไป เปี่ยมโลกหล้าฟ้าดินสราญ
พระชนม์พิพัฒน์ชัย แปดสิบห้าสมัยมงคลกาล
หัวใจไทยชื่นบาน ดั่งทิพย์ธารหล่อเลี้ยงไทย
ครองราชย์ก็ร่มราษฎร์ ชุ่มชื่นชาติเฉกฉัตรชัย
ร่มธรรมน้ำพระทัย ปัดป้องภัยในธรณี
สองพระบาทประพาสไทย ประทับไว้ทุกถิ่นที่
สองพระหัตถ์กระหวัดวี ทรงโอบทั่วทุกทวยชน
สองนัยน์สายพระเนตร ทรงเห็นเหตุทุกแห่งหน
สองพระกรรณสดับกล เพื่อแก้ทุกข์ทวยประชา
สองบ่าที่ทรงแบก แต่วันแรกครองพารา
แปดสิบห้าพระชันษา ทั้งสองบ่ามิเคยเบา
เหน็ดเหนื่อยนั้นหนักนัก หนุนเนื่องหนักเนิ่นนานเนา
ภัยพาลผ่านผ่อนเพลา ก้มเกศเกล้ากราบใกล้ไกล
ราษฎร์รักฤๅโรยร้าง รักกระจ่างอยู่กลางใจ
ครองธรรมจึงครองไทย จึงครองใจนานจำเนียร
ร้อยทุกข์ที่รุมโถม ไม่อาจโหมให้หันเหียน
ร้อยวันที่ผันเวียน ไม่อาจเปลี่ยนให้รักแปลง
แปดสิบห้าพระชันษา พระอังสาอาจล้าแรง
พระวรกายที่เคยแกร่ง อาจผุกร่อนไปตามกาล
น้ำพระทัยยังเป็นทิพย์ เลิศล้ำลิบรสหอมหวาน
ไหลหลั่งดั่งสายธาร ทั่วทวยไทยได้อาบกิน
บุญใดที่ไทยสร้าง ไม่โรยร้างยังหลั่งริน
ภักดีภูบดินทร์ ไม่สุดสิ้นจากสายทรวง
บุญสัตย์อันศักดิ์สิทธิ์ บุญฤทธิ์อันใหญ่หลวง
บุญแก้วทั้งสามดวง เทพทั้งปวงผู้เปี่ยมบุญ
รวมมั่นเป็นขวัญมิ่ง ประสิทธิ์สิ่งประเสริฐสุนทร์
อำนวยค่าอำนรรฆคุณ อดุลเดชพิเศษดล
ถวายแรงถวายรัก ถวายมรรคถวายผล
ถวายชื่นยืนพระชนม์ ถวายผองพระพรชัย
คุณธรรมที่ทรงธาร เป็นปราการอันเกรียงไกร
กั้นมารและพาลไกล อย่าอาจกล้ำมาใกล้กราย
พระหฤทัยอันเปี่ยมธรรม จงเย็นฉ่ำและเฉิดฉาย
เพ็ญแผ้วอยู่แพรวพราย อย่าทรงพบพวกเผ่าพาล
สรรพสิ่งที่ทรงหวัง สำเร็จดังพระทัยดาล
แม้ทรงมุ่งพระโพธิญาณ สัมฤทธิ์ได้ดังพระทัย - เทอญ.
แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 55 15:52:07
| จากคุณ |
:
ทุ่งทอตะวัน 
|
| เขียนเมื่อ |
:
11 พ.ย. 55 15:25:01
|
|
|
|
>>> กาพย์เห่เรือ เฉลิมพระชนมพรรษา ๘๕ พรรษา <<<
