ในคืนหนึ่ง ดาวมี ประดับฟ้า
เป็นคืนหล้า ราตรี สุขีหาย
เป็นคืนเหงา เปลี่ยวปล่าว ในรอบกาย
แม้นเดือนหงาย ยังมืดมิด ขีดฤทัย
ด้วยสองเท้า ก้าวมุ่ง ยังมุ่งมั่น
สองมือกำ คู่ยาก ไม่ห่างหาย
สองตาจ้อง ฝ่ามืด ทั่วรอบกาย
ใจมิคลาย คิดถึง คนึงนาง
หมายใจมุ่ง จุดหมาย ที่ปลายฟ้า
ปล่อยอุรา ลอยนิด ให้จิตหาย
นั่งปล่อยใจ ล่องลอย ให้พริ้มพราย
คิดไม่วาย สะท้อนใจ ในอกชม
เบื้องหน้านั้น เวิ้งว้าง สุดไกลคิด
เบื้องหลังชิด ภูผา พิงอาศรม
จิตจับจ้อง มองไกล ฝ่าไพรชม
หิ่งห้อยน้อย ลอยชม ข่มราตรี
เสียงซอไผ่ บรรเลง เพลงหวีดหวิว
แผ่วแผ่วพริ้ว เสียงบรรเลง เพลง ฤ สม
ลมพัดอ่อน โยกไซ กล่อมไพรชม
ดังลื่นสม โสตเสนาะ เพราะจับใจ
ในราตรี คืนนี้ ดาวเต็มฟ้า
ทุกเพลา คิดถึง ชื่นมิหาย
สูดกลิ่นไอ หญ้าอ่อน ทอดถอนกาย
ใจมิวาย คิดถึง ชื่นฤทัย
พอละ แต่งไม่ออกแล้ว งานมาก อดไม่ได้เลยแวะเข้ามา ขออภัยวันนี้หัวไม่โล่ง...
แก้ไขเมื่อ 11 ต.ค. 48 21:19:48
จากคุณ :
ชายที่26 
- [
11 ต.ค. 48 21:07:39
]
บอกเล่าด้วยบทกวีกาล
