CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangTorakhongGameRoom


    "กุยช่าย"..เธอคือ....น้ำทิพย์ชะโลมใจ=แม่การบูร+(กานพลู)+กวางลุ้ง+(กาลิค)+กุยช่าย

    ####จากที่เคยบอกเพื่อนๆว่ามิสามารถหาลูกตัวใหม่มาเป็นเพื่อนพี่บูรได้เนื่องจากเหตุผลที่ได้กล่าวมาแล้ว ปล่อยให้พี่บูรนอนหมดอาลัยตายอยาก เวลากินก็ไม่ได้นอน เวลานอนก็ไม่ได้กิน ข้างบ้านเขาเห็นก็เวทนา เราก็พยายามทำใจให้แข็งไว้โยม
    ***เหมือนชะตาฟ้าลิขิต(ลิเกจริงวุ้ย!)เมื่อวานตอนกลางวันไปกินก๋วยเตี๋ยวที่ร้านใกล้ๆที่ทำงานเข้าไปในหมู่บ้านที่ไม่ใช่บ้านจัดสรร ระหว่างนั่งรอก็มีลูกหมาสีขาวเดินป้วนเปี้ยนหาเศษอาหารกินอยู่แถวนั้น คะเนอายุราวๆ 2 เดือนเศษๆนั่งมองไปมองมา "พอสบตาเธอแล้วใจมันหวิว" ปิ๊ง!ทันที ตาเธอใสมาก ไม่รู้อะไรมาดลใจเลยดีดนิ้วเรียกหล่อนก็ส่ายหางก้นบิดมาทันที เลยถามว่า "ไปอยู่กับแม่ไหมลูก" หล่อนก็เลียมือเราใหญ่ ตอนไปล้างมือก็เลยไปถามเจ้าของร้านว่าหมาใคร  เขาบอกว่าหมาไม่มีเจ้าของ (คู่กันแล้วไม่แคล้วกันแน่ๆ) หากินเศษอาหารแถวๆนี้  เราดูลักษณะว่าน่าจะมีคนให้อาหารนะ เลยเดินไปตรงคนงานก่อสร้างใกล้ๆ ถามพวกเขาๆก็บอกว่ามันอยู่แถวนี้แหละไม่รู้ว่าเป็นหมาใคร แต่โรงงานอิฐบล็อคตรงโน้นให้ข้าวมันกินลองไปถามดูซิ เราก็เดินดุ่มไปเลย ปรากฏว่าไม่มีใครอยู่ เลยกลับมาบอกเจ้าของร้านก๋วยเตี๋ยวว่าให้ช่วยถามหน่อยว่าหมาใคร เขากับคนงานก่อสร้างก็บอกว่าถ้าอยากได้ก็เอาไปเลย เราบอกว่าไม่ดี ต้องให้รู้แน่ก่อนว่าไม่มีเจ้าของ
    ++++กลับเข้าที่ทำงานเลยโทรไปปรึกษาหมอที่รักษาลูกๆ เขาให้เอามา "ทดลองอยู่ด้วยกันก่อน" คิดดูดิ แม้แต่หมายังทันสมัยเล้ย อุ! อุ! พอตกเย็นช่วงพักกินข้าวก็เลยไปที่โรงอิฐอีก เจอเจ้าของพอดีเลยถามเขาว่าหมาใคร หล่อนก็มาระรี้ระริกอยู่ข้างๆ เขาก็ชี้ไปบ้านข้างๆ เรามองดูแล้วเหมือนบ้านร้าง เขาบอกว่าเจ้าของจะมา1-2อาทิตย์ครั้ง ทุกวันนี้เขาก็สงสารให้อาหารกิน กินเก่งมาก เราบอกว่าน่าจะมีพยาธินะเพราะพุงหลามเลย (ใครบางคนอย่าร้อนตัวนะ มิได้พาดพิง) เราก็บอกว่าอยากได้ไปเป็นเพื่อนลูกชาย เพราะลูกสาวเพิ่งตาย เขาหงอยมากกลัวเขาเป็นอะไร เจ้าของให้ไหม เขาก็บอกว่าให้เอาไปเลยทั้ง 2 ตัว (มีตัวผู้อีกตัวคอกเดียวกัน)แต่เราไม่เอากลัวพี่บูรมีปัญหา
    %%%%ขณะอยู่ในรถจะไปบ้านเราก็บอกหล่อนว่าไปอยู่กับแม่นะ พยายามนึกชื่อ.......จนสุดท้ายก็ได้ชื่อว่า "กุยช่าย"(ขาว) เพราะเธอสีขาวปลอด ตาเธอหวานมาก พอถึงบ้านแม่ก็เข้าไปในบ้านเอากลิ่นมาให้พี่ๆดมก่อน สักพักก็เอาน้องลงไป กลัวพี่ๆจนฉี่ราดเลย เราก็เอาไปนั่งที่ม้าหิน บอกกับพี่บูรว่า"น้องชื่อกุยช่ายนะ แม่เอามาอยู่เป็นเพื่อนลูกช่วยกันเฝ้าบ้าน"  พี่บูรดมๆ มองๆ ก็ไม่ขู่ ไม่เห่า.."พี่ลุ้ง น้องนะลูก เป็นเพื่อนกันนะ" พี่ลุ้งขู่แหลก ยิ่งน้องอยู่ใกล้แม่นี่ยิ่งขู่ เลยต้องลูบตัวและกอดพี่ลุ้งบ่อยๆ ถือว่าการทดลองอยู่ด้วยกันผ่านไปได้ด้วยดี ใช้เวลาสั้นมากแค่ชั่วโมงเดียว เพราะแม่มันต้องไปทำงานต่อ
    >>>>วันนี้ตอนกลางวันไปรับมา แต่ฝากไว้อีกแผนกหนึ่งทุกคนที่นั่นชอบมากว่าหล่อนเรียบร้อยดี พอดียกเลิกการประชุมเลยลางานได้ตอนบ่าย 2 ครึ่ง (อิจฉาคนโดดงานได้อ่ะ!) เอาไปบ้าน อาบน้ำหมดทั้ง 3 ตัว เริ่มด้วยนังเล็กก่อน เมื่อขนเปียกสิ่งที่ซ่อนอยู่ก็ปรากฎ...โอ!!!!หล่อนมีเชื้อดัลเมเชี่ยนด้วย มิใช่มีเฉพาะเห็บและหมัดนับสิบเท่านั้น พาไปหาหมอ น้ำหนักแรกคลอด เอ้ย! น้ำหนักหล่อน 8 กก.พอดี กินยาถ่ายพยาธิ กินยาเห็บหมัด(หมอ push ยาใส่ช้างกระพุ้งแก้ม) ฉีดหมาบ้า ที่รพ.ชอบหล่อนมาก บอกเรียบร้อย น่ารัก และบอกว่าหล่อนติดเรานะเพราะเราฝากน้องเขาดูแล้วเราไปกินข้าวที่ร้านข้างๆ หล่อนมองตามและตะกุยจะไปหา ขณะขับรถกลับหล่อนก็มานั่งตักเอาคางเกยแขนตากแอร์หลับสบาย ยอมรับเลยว่าขี้อ้อนมากๆ หวังว่าคงถูกใจพี่บูร
    ====ณ.ขณะนี้นอนหลับอุตุกันหมดทั้ง 3 ตัว เราพยายามเอาน้องไปนอนใกล้ๆพี่บูร เขาก็ดมๆนะ หวังว่าจะแฮปปี้เสียที
        เรายอมเสียคำพูด เพราะเราเห็นสภาพพี่บูรแล้วเราทนไม่ได้ ยอมเหนื่อยเพื่อให้ลูกมีความสุข เราก็สุขใจ



                นู๋ชื่อ "กุยช่าย" ขอฝากเนื้อฝากตัวกับ ลุง ป้า น้า อา ด้วยนะเจ้า    ขอบคุณเจ้า นู๋เป็นหมาเมือง มักข้าวนึ่งกับจิ้น....เจ้า

     
     

    จากคุณ : การพลู - [ 10 ก.พ. 49 23:02:40 ]

 
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป