ความคิดเห็นที่ 5
หลายครั้งที่หลายคนอึดอัดกับการพูดความจริง
หลายครั้งที่ถือตัวเป็นเจ้าของ เก็บโกยเอามาจากผู้ค้า... เพียงนึกรักก็ยากอธิบาย
ดอกไม้ทุกดอก...มีค่าแค่หัวใจ...
เพราะฉะนั้น ถ้าจะมีก็มีแค่หัวใจ... ไม่ขู่กรรโชก ไม่ช่วงชิง ไม่แย่งยื้อ... และไม่จำแม้แต่ชื่อ
ครั้งหนึ่งเคยถูกสอน ดอกไม้ทุกดอก งามเพราะมันคือดอกไม้ ถ้าจะรัก ก็รักเพราะพึงพิศวงในความงาม มิใช่เพราะความหมายหรือคุณค่าที่หลายคนกำหนด ติดตรา หรือยัดเยียดให้ดอกไม้เป็น
ความตื่นเต้นเมื่อไม้แตกตุ่มตา...จึงเป็นเสียงหัวใจเต้นเงียบๆ คนเดียว ไม่เล่า ไม่พูด เพราะมันเกิดอยู่ข้างใน และยากสำหรับการถอดถ่ายเป็นภาษา
...มีมือหลายมือที่ปีนป่ายตะกายรื้อ ตัด ยกไม้ลงมา... แม้ดอกไม่มี แต่กลีบที่ซ่อนอยู่ลึกเร้นและเตรียมบานคงช้ำหนัก...
ถ้ามือหลายมือคอยทำร้ายดอกไม้ เคยถูกสอนมาอีกว่าให้มือ่ของเราสองมือช่วยเก็บ ช่วยประคอง ช่วยรักษาทะนุถนอมบ้าง อย่ากระตือรือร้น ดั้นด้นค้นหา เพราะ...ดอกไม้จะตกใจ หนี และในที่สุดจะสูญซึ่งเผ่าพงศ์ จงมีเท่าที่ใจอยากจะมี จงรักแต่อย่าร่านทุรน เมื่อไรทำได้ ดอกไม้จะสวยเต็มบาน
...ชื่นชมกับภาพทุกภาพ อิ่มใจเมื่อเห็นผู้คนที่นี่แสดงความรักดอกไม้
...แต่จะหลบลี้ในบางหนเมื่อเห็นความรู้เรื่องดอกไม้... อ่านแล้วก็ลืม ไม่จดจำ เพราะความรู้ บางทีท้าทายให้ลองลงมือทำอะไรหลายอย่าง บางคราวรู้มากก็ทำให้เราทำร้ายของรักโดยไม่รู้ตัว...
ยังคงจะเดินสบตากับดอกไม้เบ่งบานในสถานที่ขายดอกไม้เหมือนเดิม จตุจักร ลานดิน ขอนแก่น...
หลายครั้งที่อึดอัดกับการพูดความจริง
และ...หลายครั้งที่ความจริงทำร้ายเราอย่างเจ็บปวด...
ดูกลีบกล้วยไม้ ดูราก ดูใบ ...แล้วอย่าลืมดูหัวใจตัวเองด้วย
...นอนหลับฝันดีทุกคนครับ...
จากคุณ :
Shermanindra  
- [
28 เม.ย. 49 23:20:14
]
|
|
|
