วันนี้เป็นอีกวันร้ายๆ ของฉัน และพูห์น้อยๆ
วันนี้วันที่ 7 พ.ค.2549 เวลา 17.45 น.ฉันกำลังทำงานอยู่ในบ้าน หูแว่วเสียง แง้ววว ดังลั่นของพูห์ และในเวลาไม่ถึง 10 วินาที พูห์ก็วิ่งมาล้มแทบเท้าฉัน เธอพยายามยันกายลุกขึ้น แต่ขาหลังข้างซ้ายทั้งสะโพกหลุบเข้าไปใต้ท้อง ฉันชาไปทั้งตัว สิ่งแรกที่ทำคือ อุ้มเขาไปใส่ไว้ในตระกร้า ตอนที่อุ้มขึ้นมา เขาร้องดังมากอีกครั้ง หัวใจฉันแทบสลาย ฉันทำทุกอย่างภายในเวลาไม่ถึงนาที ก่อนวิ่งออกไปหน้าบ้าน
รถกะบะคันนึงพยายามถอยให้ชิดหน้าบ้านฉัน เพื่อนบ้านที่ออกชี้ให้ฉันทราบว่า คันนี้แหละที่ทำให้พูห์ที่พวกเขารักเจ็บปวด ผู้ชายจีนๆวัยกลางคน ลงมาจากรถ
ฉันบอกเขาว่า
"คุณขับรถทับแมว"
เขามองหน้าฉันแล้วเดินไปหลังรถขนของเข้าไปในบ้านหลังถัดไป
"คุณขับรถทับแมวฉันคุณต้องรับผิดชอบ" เสียงฉันเริ่มสั่น เขายังหน้าไม่รู้สึกรู้สม
"ผมจะแน่ใจได้ยังไงว่าผมทำ" ฉันนับหนึ่งถึงสิบ
"คนที่ยื่นอยู่นี่เห็นกันทุกคน"
"โธ่ แมวเดี๋ยวมันก็ออกลูกมาเต็มไปหมด คุณเคยเลี้ยงแมวหรือเปล่า" ฉันน้ำตา
กลบตา หัวใจเต้นแทบทะลุอก
ฉันวิ่งเข้าไปในบ้าน ยกตะกร้าพูห์ออกมา เปิดให้เขาดู เขาขอดู ฉันยกพูห์ขึ้นมา พูห์กรีดร้องอีกครั้ง ตะกายมาเกาะที่อกฉัน
เขาเดินไปที่หน้ารถ ฉันวิ่งเปิดประตูรถขึ้นไปนั่งคู่กับเขาด้านหน้า เขายังทำหน้านิ่ง ฉันบอกว่าให้ไปร้านสัตว์แพทย์ที่ใกล้ที่สุด
ระหว่างที่อยู่ในรถ เขาพูดซ้ำไปซ้ำมาว่า
"ผมจะแน่ใจได้ยังไงว่าผมทำ แล้วถ้าผมทำผมไม่ได้ตั้งใจ"
"ฉันรู้ค่ะว่าคุณไม่ได้ตั้งใจ มันเป็นอุบัติเหตุ และมันเกิดขึ้นแล้วคุณต้องแสดงความรับผิดชอบ"
"คุณมีแมวกี่ตัว"เขาย้อนถามฉัน
"ตัวเดียว" ฉันตอบ
"โธ่ นึกว่าเลี้ยงไว้ขาย" เขาหันมาพูด
ฉันนับหนึ่งถึงพัน ฉันบอกเขาว่า ฉันเลี้ยงพูห์เหมือนเลี้ยงคน ทนุถนอมให้ข้าวให้น้ำ บำรุงบำเรอราวกับลูก ฉันถามเขาด้วยน้ำตาว่า
"คุณเคยรักอะไรมั้ยคะ"
"คุณเคยเสียของรักมั้ยคะ"
"คุณเคยเจ็บปวดหัวใจเพราะคนที่คุณรักเจ็บปวดมั้ยคะ"
เขาตอบกลับมาว่า
"ก็แค่แมว"
"แมวก็ชีวิตหนึ่งนะคะ" ฉันยังพูดดีกับเขา
"คุณเคยตบยุงมั้ย" ฉันจ้องหน้าเขา แล้วก็รู้ได้ว่าไม่ควรพูดอะไรต่ออีกแล้ว
ถึงร้านหมอ หมอจัดการปฐมพยาบาลด้วยการ ฉีดยากันช็อค
เขาเข้าไปถามผู้ช่วยหมอว่า เท่าไหร่ แล้วจ่ายเงิน 150 บาท ระหว่างที่ฉันกำลังให้คุณหมอตรวจเช็คอาการเริ่มต้น เขาก็ออกจากร้านไปแล้ว
คุณตาหมอที่ฉันพาพูห์ไปหา บอกฉันว่า ไม่รู้ว่าขาหักหรือเปล่า ฉีดยากันช็อคให้เข็มนึง พรุ่งนี้มาดูอาการ ฉันอึ้งๆๆ น้องสาวรีบตามมาเราตัดสินใจไปโรงพยาบาลสัตว์มหาวิยาลัยเกษตรคุณหมอถามเหตุและตรวจอาการ
แล้วให้ฉันพาไปเอ็กซ์เรย์
ปรากฏว่า กระดูกขาท่อนบน ใกล้สะโพกหักเป็นสองท่อน ต้องผ่าตัดและดามเหล็ก
ภายในเจ็ดวัน
คุณคะหัวใจฉันมันไม่รู้ว่าหายไปไหน น้ำตานองหน้าตลอดเวลา คุณหมอหาคิวให้ แล้วใส่เฝือกอ่อนไว้ ซ้ำร้ายไปกว่านั้น คุณหมอสวนปัสสาวะ ปรากฏว่ามีเลือดออกมาด้วย พอฉีดน้ำเข้าไปก็ไม่มีน้ำไหลออกมา ฉันพาไปฉีดสีและเอกซ์เรย์อีกครั้ง
แล้วก็พบว่า กระเพาะปัสสาวะแตก ต้องผ่าตัดด่วน วินาทีนี้ ฉันได้แต่บอกลูกสาวตัวน้อยๆว่า พูห์ เจ็บนิดเดียวนะลูก เดี๋ยวตื่นขึ้นมาหาแม่นะ
ฉันส่งเขาเข้าห้องผ่าตัด 2 ชั่วโมงที่รอคอย สองชั่วโมงที่ทรมานผ่านพ้นไปอย่างเชื่องช้า
คุณหมอเรียกฉันเขาไปบอกวิธีการดูแล พูห์ต้องสอดท่อเพื่อให้ปัสสาวะขับถ่ายออกมา 1 เดือนเต็มๆ ท่อที่ว่านี้หลุดไม่ได้ ถ้าหลุด หมายความว่าต้องผ่าตัดอีกครั้ง
ลูกสาวอายุห้าเดือนของฉัน เพิ่งผ่าตัดเย็บกระเพาะปัสสาวะไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา และในอีกเจ็ดวันข้างหน้า เขาต้องผ่าตัดขาดามเหล็ก คุณคะฉันสงสารเขาสุดจิตสุดใจ
ตอนนี้เขาก็กำลังจะฟื้นจากยาสลบ ดิ้นและ ตะกาย จน ตะกร้าของเขาไม่เหมาะจะใช้เป็นที่นอนพักฟื้น เลยต้องเอาเขาใส่กล่องใบใหญ่ที่สุดในบ้าน ปูผ้า ห่มผ้าอย่างที่เห็นนี่ล่ะคะ
ด้วยความดี ความงามทั้งหมดที่ฉันเคยทำไว้ ขอให้ส่งผลให้ พูห์ ลูกสาวของฉันปลอยภัย
หมายเหตุ ** ผ่าตัดครั้งนี้ เป็นเงิน 4,838.00 ค่ะ คราวหน้าไม่รู้ว่าอีกเท่าไหร่ แม่จะเอาตังค์ที่ไหนซื้อข้าวกินยังไม่รู้เลยพูห์เอ๊ย
ขอคำแนะนำด้วยค่ะ พูห์พยายามใช้ขาหน้าตะกายคอลล่าให้หลุด เขาทำสำเร็จด้วย แต่มันหลุดไม่ได้ค่ะ เพราะเขาจะต้องก้มไปที่ก้นแน่ๆ แล้วท่อทีสอดไว้จะหลุด ตอนนี้เราขยับให้มันชิดกันมากขึ้นแล้วพันใหม่ จะรอดูอีกสักวัน ยังไงใครพอทราบ แนะนำด้วยนะคะ ขอบคุณมากๆค่ะ
แก้ไขเมื่อ 08 พ.ค. 49 01:40:00
~~วันร้ายๆของ พูห์ แม่ใจจะขาดแล้วลูกเอ๋ย~~
สงสารพูห์ อยากตื้บคนขับรถ แง๊ๆๆๆๆ
