เมื่อประมาณวันกลางเดือนที่ผ่านมา หลังจากที่ผมกลับมาจากทำงาน
กลับมาถึงบ้าน ประมาณซัก 3 ทุ่มได้
ได้ยินเสียงแม่ตะโกนเจี๊ยวจ๊าว ลั่นบ้านไปหมด ทั้ง ๆ ที่ผมก็ยังปั่นจักรยานไม่ถึงบ้าน
"แม่กรูนี่หว่า ตะโกนอะไรวะ"
ความรู้สึกตอนนั้น แม่ตะโกนอารมณ์ประมาณว่า "ไฟกำลังไหม้บ้านอยู่"
ผมเหลือบตาขึ้นดูสภาพบ้าน ควันไฟอะไรก็ไม่มี
"แล้วตะโกนอะไรวะนั่นน่ะ"
จนผมปั่นจักรยานเข้าบ้านและเปิดประตูบ้านเข้าไปนั่นแหล่ะ ถึงได้รู้ว่า
วันนี้ มีสมาชิกใหม่ เข้ามาอยู่ร่วมกันอีก 1 ชีวิต!!!!!
1 ชีวิตนี้ ไม่ใช่คน แต่เป็น "แมว!!!!!"
ใช่แล้วครับ แมว!! ลูกแมวตัวเล็ก ๆ สีส้ม ท้องสีขาว
หน้าแหลมเปี๊ยบ เนื่องจากอด ๆ อยาก ๆ
ผมเดินเข้าไป เห็นสภาพแม่ผม ที่กำลังอุ้มอีนังคะน้าอยู่กับอก
ในขณะที่ ลูกแมวตัวนั้น ไปนั่งหลบอยู่หลังโซฟา
แต่ว่า ตอนเข้าไปนั่น ผมยังไม่รู้เรื่องอะไร ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
สภาพอย่างที่แม่ทำอยู่นั่น มีอยู่สถานเดียว นั่นก็คือ
อีนังคะน้า คงจะคาบหนูมาอวดแน่ ๆ แม่ถึงได้อุ้มมันไว้อย่างนั้น!!!!
จนแม่เอ่ยปากบอกผม
"หมัน เอาแมวออกมาหน่อย"
ผมหันไปมองหน้า พร้อมตอบกลับไป
"แมวอะไร ก็อุ้มอยู่นั่นไม่ใช่เหรอ"
"ไม่ใช่ ........ อีกตัวหนึ่ง"
ความคิดผมตอนนั้น ยังคิดว่าเป็นแมวแถวนั้น ที่มันชอบมาขอข้าวกินอยู่เรื่อย ๆ คิดว่าแม่คงเปิดประตู แล้วมันแอบเข้ามาในบ้าน แล้วก็เกิดศึกระหว่างแก๊งค์ ขึ้นในบ้านผม
ผมหันไปถามอีกที "ไหนล่ะ มันอยู่ไหน"
แม่ชี้มือหนึ่งไปที่โซฟา ในขณะที่อีกมือก็จับนังคะน้าที่กำลังขู่ ฟ่อ ๆ อยู่
"อยู่หลังโซฟานั่น"
ผมวางกระเป๋าสะพายลง พร้อมกับเดินไปเลื่อนโซฟาตัวนั้นออก ขอบอกครับ ว่าหนักชิบหาย โซฟาตัวนี้มันต้องใส่เหล็กไว้ข้างในแทนฟองน้ำแน่ ๆ T_T
"มี๊..................."
มีเสียงตอบรับ จากการที่ผมพยายามเลื่อนโซฟาตัวนั้นออก
การเลื่อนคือ เลื่อนออกแค่ฝั่งเดียว เพื่อให้อีกฝั่งมันชิดผนังไว้ กันมันหนีออกไป เปิดไว้แค่ฝั่งเดียว เพื่อบังคับให้มันออกมา
ใจผมตอนนั้น คิดอย่างเดียวว่า เดี๋ยวมันจะต้องกระโจนสวนออกมา !!!
แต่ว่า มันไม่เป็นอย่างนั้น เมื่อผมเลื่อนโซฟาออก ผมเห็น
แมวตัวหนึ่ง ตัวเล็กนิดเดียว นั่งซุกอยู่หลังโซฟาตัวนั้น ตัวสั่นงันงก!!!
ผมเดินไปอุ้มมันออกมา มือผมจับมันก็แทบจะมิดอยู่แล้ว ตัวเล็กจริง ๆ
ผมหันไปบอกแม่
"นี่มันลูกแมวนี่ มันมาจากไหน"
"แม่เอามาจากริมถนน เห็นมันเดินอยู่!!!!"
"เวรกรรม เอามันมาทำไมเนี่ย"
"ก็แม่สงสารมัน เห็นมันเดินกลัวรถจะเหยียบตาย"
"เฮ้อ แม่ก็นะ อีคะน้าตัวเดียว หัวก็หมุนกันจะแย่แล้ว นี่ยังจะหาภาระมาอีก แล้วใครจะดูแลมันตอนเราไปทำงานล่ะ"
แม่ผมไม่ตอบอะไร เพราะว่าแกคงจะคิดแล้วก่อนที่จะอุ้มไอ้ตัวเล็กนี่มา
แต่ว่า ด้วยความสงสาร ทำให้แม่อุ้มมันติดมือมาด้วย โดยปัญหา คงจะโยนมาให้ผมแก้แหง ๆ
อีคะน้าเห็นเจ้าตัวเล็กนี่ ก็ขู่ ฟ่อ ๆ ๆ ๆ
นี่มันไม่รู้ตัวเองเลยหรือ ว่าตัวมันเป็นแมว ไม่ใช่ งู
ขู่เป็นงูเลย ฟ่อ ๆ ๆ แทนที่จะ แง๊ว ๆ ๆ ตามสันดานมันเอง หางพองเป็นกระรอกเลย
ผมเดินอุ้มเจ้าตัวเล็กเข้าไปใกล้ ๆ นังคะน้า มันเอื้อมมือมาจะตบเจ้าตัวเล็กให้ได้!!!
ก็ตามประสาแมวที่โดนสปอยจนเคยตัวแหล่ะครับ
ตั้งแต่เลี้ยงคะน้ามา ไม่เคยเลี้ยงแมวตัวอื่น ไม่เคยเลี้ยงสัตว์ตัวอื่น
เลี้ยงแต่คะน้าตัวเดียว!!!
ตามใจทุกอย่าง อยากกินอะไรขอให้บอก ผมจะไปหามาประเคนให้
อยากเล่น ผมก็เล่นด้วย อยากนอนตรงไหน ผมก็จัดที่นอนให้
ผมบริการมันมากกว่าแม่ตัวเองซะอีก!!!!
ก็เมื่อผมกับแม่ สปอย มันขนาดนี้ ก็เป็นธรรมดาที่มันจะรู้สึกเหมือนว่า
มันกำลังจะถูกแย่งความรัก ไปให้กับเจ้าตัวเล็กสีส้มตัวนี้
ตอนนั้น ผมก็ไม่รู้ว่า จะแก้ปัญหาการวิวาทกันระหว่างแมวได้อย่างไร เลยบอกแม่ไปว่า
"เดี๋ยวแม่เอาไอ้ตัวเล็กนี่ ไปนอนด้วยนะ ส่วนอีคะน้า เดี๋ยวผมจัดการเอง"
นั่นก็หมายความว่า คืนนั้น นังคะน้าต้องมานอนกับผม แทนที่จะต้องไปนอนกับแม่!!
แต่ก่อนจะแยกย้ายกันไปปฏิบัติภาระกิจเลี้ยงดูแมว ก็ต้องตั้งชื่อให้กับลูกแมวตัวนี้ก่อน
ซึ่ง ผมมอบหน้าที่ให้กับแม่ ที่เป็นคนตั้งชื่อ อีคะน้า มาตั้งแต่แรก
แม่ผมมักจะมีชื่อที่คาดไม่ถึงมาให้อยู่เสมอ ยกตัวอย่าง หมาที่ชื่อ "ปลากริม" เป็นต้น
ซึ่งตอนนี้ ไอ้ปลากริม มันหาบ้านมันเองเจอแล้ว และก็โดนล่ามโซ่ตลอด 24 ชั่วโมง ไม่มีโอกาสเสนอหน้าชั่ว ๆ ของมันมาที่บ้านผมอีกเลย ก็ดีไปอย่าง รองเท้าผมจะได้ไม่โดนมันคาบไปแดรกอีก!!!
"กระเฉด" เป็นชื่อของแมวน้อยตัวนี้ ที่แม่ตั้งให้ จะได้เข้ากับ "คุณนายคะน้า" แมวสปอยตัวแรกของบ้าน!!
ผมอุ้มคะน้ามาปล่อยไว้บนห้อง พร้อมกับปิดประตู
หันมาคุยกับมันว่า
"ต่อไปนี้ อย่าเล่นตัวอีก เพราะว่าเค้ามีตัวใหม่มาแล้วนะ ฮ่า ๆ ๆ"
พูดไปอย่างนั้นแหล่ะครับ มันคงฟังไม่รู้เรื่องหรอก รู้แต่ว่า คืนนั้นทั้งคืน โดนมันตะปปหัวไปไม่รู้กี่ที จนต้องหวดด้วยไม้หน้าสามแหล่ะ มันถึงจะสงบลงได้!!!
เล่าเรื่องคะน้านิดนึง
คะน้า เป็นแมวสามสี เพศเมีย!!!
แม่เป็นคนเอามันมาอยู่ที่บ้าน เนื่องจากว่า เมื่อก่อนนี้มันเคยเป็นแมวอยู่ที่บริษัทที่แม่ทำงานอยู่
แล้วคะน้าท้อง จะคลอดลูก แต่ทว่า คะน้าไม่สามารถคลอดลูกได้ด้วยตัวเอง
จึงทำให้ ลูกตายตั้งแต่อยู่ในท้อง และเมื่อถึงเวลาคลอด คะน้า ไม่สามารถเบ่งเอาลูกออกมาจากท้องได้ แม่จึงต้องพาไปผ่าเอาลูกออกที่โรงพยาบาล
และแน่นอน "ผมเป็นคนจ่ายเงิน!!!!"
และตั้งแต่นั้นมา คะน้าก็เป็นสมาชิกที่บ้านผมไปโดยปริยาย จากแมวสามสี ผอมกระหร่องก่อง จนทุกวันนี้ เปลี่ยนสภาพจากแมว กลายเป็นหมูไปแล้ว หน้ากลมเป็นแตงโม!!!
หลังจากวันแรกผ่านไป การที่จะขังแมวทั้งคู่ไว้ในขณะที่ไม่อยู่บ้านนั้น เป็นไปได้ยาก เพราะมันต้องไปทำธุระส่วนตัวของมันมั่ง
ผมจึงปล่อยคะน้าออกจากห้อง ในขณะที่ให้นัง "กระเฉด" อยู่ในห้องแม่ โดยเปิดห้องน้ำในห้องแม่ไว้
ก็ไม่รู้ว่าขังกันอีท่าไหน พอผมกลับมาถึงบ้าน ผมเห็นนังคะน้าอยู่มุมห้องนึง ส่วนอีกระเฉด ไปหลบอยู่หลังตู้เสื้อผ้า!!!
ดูจากสภาพร่างกายแล้ว ก็คงผ่านการโดนตบมาหลายดอกเหมือนกัน T_T
แต่คราวนี้เปลี่ยนไป เมื่อคะน้าเห็นผมอุ้มเจ้ากระเฉดออกมาจากหลังตู้
คะน้าไม่ขู่ฟ่อ ๆ เหมือนเมื่อวานนี้แล้ว เพียงแต่มายืนเกาะแข้งเกาะขาผมเป็นพัลวัน พร้อมแหงนคอมามองเจ้ากระเฉด
แล้วก็ร้อง "แม๊ว ๆ " ไปตามประสา แมวโดนสปอย
ผมทำใจดีสู้เสือ โดยการ ยื่นเจ้ากระเฉด ไปใกล้ๆ
"ปั๊ป!!!!"
ผลออกมาก็คือ กระเฉด โดน คะน้า ตบหน้าไปอีก 1 ดอก T_T ซวยไป
วันต่อมา ก็ทำเหมือนเดิม คือขังมันไว้ในห้องแม่
แต่กลับมา ก็เหมือนเดิม ว่า ไม่รู้อีนังคะน้า เข้าห้องแม่ไปได้อย่างไร ใครไปเอากุญแจให้มัน
เหตุการณ์เช่นนี้ ดำเนินไปจนถึงวันที่ 3
พอผมกลับบ้านมา ภาพที่ผมไม่คิดว่าจะได้เห็น ผมก็ได้เห็น....นั่นคือ
นังกระเฉด กำลังนอนดูดนม อีคะน้าอยู่ จ๊วบ ๆ ๆ
กระเฉดเป็นลูกแมว คะน้า เป็นแม่แมว ที่ไม่มีโอกาสได้เลี้ยงลูกตัวเอง สัญชาติญาณแม่ จึงประทุ!!!
หลังจากนั้น ก็ไม่มีการตบตีกันอีกเลย
มีแต่ คะน้าไปไหน กระเฉด จะกระโดดโหยง ๆ ตามไปด้วยทุกที่
แม้แต่ตอนเข้าห้องน้ำ ซึ่งก็โดน นังคะน้าตบออกมาหลายเที่ยวแล้ว โทษฐานแอบดู T_T
คะน้า ดูท่าจะรัก กระเฉดมาก ปานลูกตัวเอง คอยแต่งตัวให้ ซึ่งกระเฉด หัวจะเปียกอยู่เสมอ เพราะนังคะน้าจะเลียขนให้!!!
ไม่น่าเชื่อว่า แมวสปอย ขนาดนังคะน้า จะยอมได้ขนาดนี้ ขนาดข้าว มันยังแบ่งให้กระเฉดกินเลย
และก็ยอมให้กระเฉดดูดนมด้วยนะ ทั้ง ๆ ที่มันเองก็ไม่มีนมให้กระเฉดกินจริง ๆ หรอก
หรือมันอาจจะเพลินก็ได้ และ กระเฉด ก็ชอบที่จะไปดูดนมคะน้าเหมือนกัน
เหตุการณ์ผ่านไป และ ดูเหมือนจะปกติ
จนเมื่อวันพฤหัสบดีที่ผ่านมา ผมกลับมาจากทำงาน
กระเฉด เปลี่ยนไป กระเฉดไม่ยอมเดิน เอาแต่นอนอย่างเดียว โดยมีนังคะน้า นั่งอยู่ใกล้ๆ คอยเลียขนให้
พอคะน้าเห็นผมเดินเข้าไป มันก็หันมามอง แล้วก็ร้องออกมา
"แง้ววววววว"
ผมเดินเข้าไปดูเจ้ากระเฉด ที่นอนหายใจแฮก ๆ อยู่นั่น
สภาพมันผิดปกติสุด ๆ
สังเกตุดูที่ท้องของกระเฉด ท้องกระเฉด บวมมาก เหมือนมีอะไรอยู่ข้างใน
ผมตะโกนบอกแม่ทันที แล้วก็รีบเอามันไปโรงพยาบาลสัตว์ที่อยู่ใกล้ๆ บ้าน..........
หมอตรวจแล้วก็ส่ายหัว บอกไม่รอด
มันเป็นการติดเชื้อในช่องท้อง ซึ่ง จากอาการ แสดงว่าเป็นมานานแล้ว
ซึ่งผมกับแม่ ไม่ได้เอ่ะใจเลยแม้แต่นิดเดียว
ผู้ที่จะเอ่ะใจในอาการของกระเฉดมากที่สุดก็คือ "นังคะน้า"
มันก็คงรู้ เพียงแต่ว่า มันบอกอะไรเราไม่ได้!!!!
ผมกับแม่ อุ้มนังกระเฉดกลับมาที่บ้าน
นังคะน้า ดูเหมือนจะรออยู่แล้ว มันนั่งมองอยู่ในบ้าน ผ่านกระจกประตูออกมา
พอมันเห็นผมกับแม่ หิ้วกรงเล็ก ๆ มาด้วย มันก็ลุกขึ้นและร้องเหมียว ๆ เรียก
ด้วยความดีใจ
ในขณะที่ผมกับแม่ น้ำตาจะไหล!!!
แม่บอกออกมา
"คะน้าเอ้ย กระเฉดมันจะตายแล้ว"
ผมเอากระเฉด ออกมาจากกรงที่หิ้วไป เอาผ้ามาปู และก็วางมันไว้
คะน้าเดินเข้ามานั่งอยู่ข้างๆ ทันที!!!
และแน่นอน ว่าคืนนั้นทั้งคืน มันก็นอนอยู่ข้าง ๆ นังกระเฉดนั่นแหล่ะ
................
จากคุณ :
สมันน้อย เบอร์ 14 
- [
8 ก.ค. 49 03:54:30
]
--[ลาก่อนนะ "กระเฉด" ชาติหน้าเราคงได้พบกันใหม่]--
