ความคิดเห็นที่ 1 เวลาผ่านไป จั๊วะโตขึ้นเรื่อยๆ มันเริ่มแสดงนิสัยกัดแทะทำลายข้าวของ ก็โดนตีบ้างเป็นการลงโทษและตักเตือนว่าสิ่งไหนบ้างที่ไม่ควรทำ แต่ดูเหมือนมันจะไม่หลาบจำเอาเสียเลย ยิ่งนานวัน มันยิ่งซนมากขึ้น ชอบกระโดดโถมน้ำหนักใส่คน แถมยังพูดไม่เชื่อ ห้ามไม่ฟัง เราว่าจริงๆ แล้วมันก็ซนไปตามประสาหมาเด็กนั่นแหละ ตามตำราเขาก็ว่าไว้ว่าพันธุ์นี้ซนมากๆ แต่จั๊วะไม่ดุนะ ไม่เคยกัดใครในบ้านจนเลือดตกยางออก แค่งับๆ แบบมันเขี้ยวเท่านั้น คนแปลกหน้าโผล่มาริมรั้วยังกระดิกหางดิกๆ เหมือนอยากทำความรู้จัก เรายังสงสัยเลยว่าจะเลี้ยงจั๊วะไว้เฝ้าบ้านได้ไหม ถ้าโจรปีนข้ามรั้วมามันจะเข้าไปชวนเขาเล่นหรือเปล่าเนี่ย และแล้ว...ดูเหมือนว่าความพยายามทำให้หมาซนๆ อยู่ในโอวาทก็เดินทางมาถึงขีดสุด... พี่ชายเราเกิดไอเดียว่าจะส่งจั๊วะเข้าโรงเรียนฝึกสุนัข เริ่มต้นจากการซื้อหนังสือมาอ่าน ในนั้นเขียนข้อดีนานัปการของการฝึกหมา สุนัขของคุณจะมีระเบียบวินัยมากขึ้น เชื่อฟังคำสั่งมากขึ้น บรา บรา บรา....อย่างโน้นอย่างนี้ เราไม่เคยคิดจะเอาหมาไปฝึกอยู่แล้ว ไม่เคยคิดว่ามันจำเป็นเลย เราเลี้ยงเอง สอนเองก็ได้ เพียงแต่ต้องมีเวลาให้มันเยอะหน่อยเท่านั้น ซึ่งภาระเรื่องเรียนทำให้เราไม่มีเวลาทำในสิ่งที่คิดไว้ เราก็เลยไม่ได้แย้งพี่ชายเรื่องที่จะเอาหมาไปฝึก ไม่ได้ช่วยหาข้อมูลเพิ่มเติม และไม่ได้คิดว่าการฝึกหมาจะทำให้เกิดเรื่องน่าเศร้าขึ้น หลังจากที่ลองไปดูสถานที่จริงของโรงเรียนฝึกสุนัขมา 2-3 แห่ง พี่ชายเราก็เลือกโรงเรียนฝึกสุนัขแห่งหนึ่งที่มีชื่อเสียง มีบริเวณกว้างขวาง มีสนามหญ้า มีสระว่ายน้ำ และดูท่าว่าจะฝึกหมาให้เชื่อฟังคำสั่งได้ ครูฝึกน่าจะมีความสามารถ คว้ารางวัลอะไรต่อมิอะไรมาเยอะเชียว เข้าใจไปเองว่า สิ่งที่เห็นจะช่วยการันตีเรื่องการเปลี่ยนนิสัยดื้อของจั๊วะให้กลายเป็นอยู่ในระเบียบวินัย จั๊วะในวัย 6 เดือนกว่าๆ จึงถูกส่งเข้าโรงเรียนฝึกสุนัขแห่งนั้น เพื่อเรียนรู้คำสั่ง หมอบ ชิด หยุด คอย นั่ง ฯลฯ เป็นเวลา 3 เดือน ตอนนั้นที่บ้านไม่มีใครคิดเลยว่า มันจะเป็น 3 เดือนที่เปลี่ยนจั๊วะไปตลอดชีวิต ตลอดระยะเวลา 3 เดือนที่จั๊วะไม่อยู่บ้าน เราได้แวะไปเยี่ยมจั๊วะที่โรงเรียนฝึกสุนัขประมาณ 4-5 ครั้ง ทุกครั้งที่เราไปถึง แล้วเจ้าหน้าที่พาจั๊วะออกมาจากกรง มันจะกระดิกหางอย่างแรง ดี๊ด๊าดีใจที่ได้เห็นหน้าเรา ก็แปลกใจนิดหน่อยว่า ทำไมจั๊วะดูหูลู่ หางตกจุกตูด เกือบตลอดเวลาที่เจ้าหน้าที่ฝึกใส่สายจูงเข้ากับปลอกคอของมัน (เราไม่รู้..ไม่ได้ฉุกคิดเลยว่า สิ่งที่สังเกตเห็นนั้นคือตัวบ่งบอกว่า เกิดความเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ขึ้นกับจั๊วะแล้ว) ทุกคนที่บ้านต่างดีใจที่จั๊วะเรียบร้อยขึ้น ทำตามคำสั่งได้มากขึ้นตามระยะเวลาการฝึก เรียกว่ามีพัฒนาการเป็นที่น่าพอใจ เรายังนึกเลยว่าคนฝึกเก่งจัง สามารถทำให้จั๊วะอยู่ในโอวาทได้มากขนาดนี้ ช่วง 1-2 สัปดาห์สุดท้ายก่อนที่ชีวิตในโรงเรียนประจำของจั๊วะจะสิ้นสุดลง ครูฝึกจะเรียกเจ้าของไปทดสอบการออกคำสั่งกับจั๊วะ พี่ชายเรารับหน้าที่นี้ ซึ่งก็ผ่านไปได้ด้วยดี จั๊วะเชื่อฟังพี่ชายเรา ไม่ต่างจากการออกคำสั่งของครูฝึก แก้ไขเมื่อ 08 ส.ค. 49 11:16:16 จากคุณ : รองเท้าสีส้ม - [ 8 ส.ค. 49 10:51:58 ]

ความคิดเห็นที่ 2 และเมื่อครบ 3 เดือน เราจำได้แม่นว่าเป็นช่วงปลายเดือนมิถุนายน จั๊วะในวันที่เริ่มใกล้เข้าสู่วัยหนุ่ม (10 เดือน) ก็เดินทางกลับบ้าน เรา ขอติดรถพี่ชายกับพี่สะใภ้ไปรับจั๊วะจากโรงเรียนฝึก พี่สะใภ้เป็นคนขับ พี่ชายนั่งข้างหน้า เรานั่งข้างหลังกับจั๊วะ รถยนต์เลี้ยวออกจากโรงเรียนฝึกมาได้ประมาณ 10 นาที จู่ๆ จั๊วะก็คำรามไม่พอใจแล้วก็ แง่ง แง่ง แง่ง จะเข้ามากัดเรา เรากรี๊ดลั่นรถด้วยความกลัว จนพี่สะใภ้ต้องรีบจอดรถข้างทาง แล้วทุกคนก็ลงมาจากรถ ปล่อยจั๊วะไว้ข้างในตัวเดียว กดโทรศัพท์ไปถามครูฝึก ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทำไมจู่ๆ มันก็แสดงอาการโมโหร้ายขึ้นมา ครูฝึกจึงได้บอกว่า จั๊วะกลัวที่แคบ ในรถพื้นที่น้อย เขาก็เลยเครียดและออกอาการหงุดหงิด รอสักพัก คาดว่าจั๊วะจะสงบลงแล้ว พี่สะใภ้จึงรีบบึ่งรถกลับบ้าน คราวนี้จั๊วะมีพื้นที่กว้างขึ้น เพราะเรายอมให้มันครองเบาะหลังคนเดียว แล้วคน 3 คนก็มาเบียดกันอยู่ข้างหน้าอย่างแออัด เมื่อมาถึงบ้านจั๊วะก็เข้าสู่สภาวะปกติ หูตั้ง หางไม่ตก กระดิกหาง กินข้าวได้ นอนหลับสบาย ทุกวันก่อนให้อาหารเย็น ที่บ้านเราจะใส่สายจูงจั๊วะแล้วทบทวนคำสั่งที่เรียนมา (ทางโรงเรียนฝึกกำชับว่าต้องทบทวนบ่อยๆ เพื่อให้เคยชิน) ซึ่งส่วนใหญ่ก็เชื่อฟังเป็นอย่างดี มีบ้างที่ดื้อ ไม่ยอมทำตามคำสั่ง แต่เราก็ไม่ได้ลงโทษอะไรมัน ผ่านไปประมาณ 2 สัปดาห์ อาการไม่เชื่อฟังคำสั่งเริ่มปรากฏมากขึ้น เช่น เรียกให้เข้านอนในกรงก็ไม่ยอมเข้า พอใส่สายจูงก็กัดสายจูง หลังจากเกือบโดนจั๊วะกัดในรถ จนถึงตอนนี้เราเริ่มรู้สึกไม่สนิทใจกับจั๊วะ แม่เราซึ่งใกล้ชิดกับจั๊วะมากที่สุดก็รู้สึกเช่นกัน ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร แววตาและท่าทางของจั๊วะในตอนนี้ไม่เหมือนจั๊วะตัวเดิมที่เคยรู้จัก อย่างน้อยเราก็ไม่สามารถกอดรัดฟัดเหวี่ยงด้วยอารมณ์มันเขี้ยวได้เหมือนตอนก่อนไปโรงเรียนฝึก เมื่อก่อนจะลูบหัวลูบหางยังไง จั๊วะไม่เคยหงุดหงิด พอมาตอนนี้แค่ลูบหัวนิดเดียวก็ขู่คำราม ส่งเสียง แง่ง แง่ง แง่ง... ดูก้าวร้าวจนเรากลัว แต่ก็ยังคิดว่าต้องให้เวลามันปรับตัวสักระยะ เดี๋ยวมันคงจะคุ้นเคยกับทุกคนเหมือนเดิม แล้วเรื่องร้ายๆ ก็เกิดขึ้นจนได้ ตอนสายของวันที่ 6 กรกฏาคม ขณะที่แม่กำลังนั่งยองๆ ทายาให้จั๊วะอยู่นั้น จั๊วะก็ขย้ำแม่จมเขี้ยว ทั้ง2 แขนเป็นรูๆ หลายสิบรู เลือดหยดลงเปื้อนพื้นบ้านในทันที โชคดีที่พี่ชายกลับมาบ้านพอดี จึงพาแม่ไปทำแผลที่โรงพยาบาล เรารู้ข่าวร้ายนี้เพราะพี่ชายโทรศัพท์มาบอก แม้จะยังนั่งอยู่ในห้องเรียนแต่ก็กระวนกระวายจนเรียนไม่รู้เรื่อง เพราะประโยคสุดท้ายที่พี่พูดว่า “กัดแม่อย่างนี้ เอาไว้ไม่ได้แล้ว” เราโทรกลับไปหาแม่หลังจากที่หมอทำแผลเสร็จเรียบร้อยเพื่อถามไถ่เรื่องราวที่เกิดขึ้น แม่บอกว่าก็ทายาให้จั๊วะเฉยๆ ทาตั้งหลายครั้งแล้วไม่เห็นเป็นไรเลย วันนี้ก็ทายาเหมือนทุกวัน อยู่ดีๆ มันก็หันมากัดแม่หลายทีแบบไม่ยั้ง แม่เราตะโกนว่า จั๊วะอย่า อย่า จั๊วะอย่า แต่มันก็ไม่สนใจ จู่ๆมันก็หยุดกัดไปเฉยๆ เหมือนเพิ่งได้สติ และเดินไปมาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น จากคุณ : รองเท้าสีส้ม - [ 8 ส.ค. 49 10:54:37 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ความคิดวูบแรกในตอนนั้น เรายังไม่มั่นใจว่าเป็นเพราะโรงเรียนฝึกล้วนๆ อาจเพราะจั๊วะโตขึ้นด้วยก็เป็นได้ เราโทรไปหาน้องสัตวแพทย์ที่รู้จัก ...เจ็บใจตัวเองอยู่เหมือนกัน ทำไมเพิ่งจะนึกได้ตอนนี้ ทำไมไม่โทรไปขอคำปรึกษาตั้งแต่ก่อนพาจั๊วะไปฝึก... บทสนทนาในบ่ายวันนั้นทำให้เราตาสว่าง “การส่งลูกหมาในวัยที่กำลังจะเรียนรู้และพัฒนาปฏิสัมพันธ์ที่ดีกับเจ้าของไปอยู่ประจำที่โรงเรียนฝึก ไม่ต่างอะไรจากการส่งเด็กอนุบาลไปค่ายร.ด.” มันเป็นการส่งเขาไปทรมาน เหมือนโดนทิ้งขว้าง ไม่ได้เห็นหน้าเจ้าของ ต้องอยู่ในกรงที่กักบริเวณเกือบทั้งวัน ไม่ได้วิ่งเล่น ไม่ได้นอนพึ่งพุง แถมยังโดนบังคับให้ทำตามคำสั่งคนฝึก ซึ่งไม่รู้ว่าเขาปราณีกับหมาของเรามากแค่ไหน หรือใช้แต่กำลังข่มขู่เพื่อให้มันยอมปฏิบัติตามในเวลาอันรวดเร็ว (ระยะเวลาฝึก 3 เดือนเท่านั้นต้องทำให้ได้ ถ้าไม่ได้โรงเรียนฝึกก็ต้องรับภาระหมาตัวนี้ต่อไปอีกจนกว่าจะหมาจะทำตามคำสั่ง) ถ้าอยากฝึกหมาให้เชื่อฟัง ก็ควรฝึกเองที่บ้านหรือไม่ก็จ้างครูฝึกมาฝึกสุนัขที่บ้าน การฝึกก็จะอยู่ในสายตาของเจ้าของหมาตลอด รับรองได้ว่าครูฝึกจะไม่มีโอกาสใช้ความรุนแรงบังคับหมาอย่างแน่นอน น้องสัตวแพทย์บอกว่า ตอนนั้นสภาพจิตใจของลูกหมาคงแย่มากๆ เขาไม่เข้าใจว่าเจ้าของเอาเขามาทิ้งไว้ที่นี่ทำไม เธอพูดต่อไปว่า โดยส่วนตัวแล้วไม่แนะนำเลย ไม่เคยแนะนำให้ใครเอาหมาไปทิ้งไว้ที่โรงเรียนฝึกสุนัขเลย เพราะเราไม่มีโอกาสรู้ว่าเขาดูแลหมาของเราดีหรือเปล่า และสถานที่มักจะแออัด บางทีหมาก็ติดโรคกลับมาด้วย แล้วเท่าที่เคยเห็น ร้อยทั้งร้อยของหมาที่เอาไปเข้าโรงเรียนกลับมาแล้วนิสัยเปลี่ยน ...ทั้งหมดที่เธอพูดเป็นข้อมูลด้านมืดของโรงเรียนฝึกสุนัข ซึ่งเราและพี่ชายไม่เคยรับรู้จากหนังสือที่อุตส่าห์ไปขวนขวายหามาอ่าน... เมื่อถามว่าแล้วตอนนี้จะทำอย่างไรกับจั๊วะดี มันกัดคนในบ้านแล้ว น้องสาวคนนั้นแนะนำว่า ต้องใจเย็นๆ ค่อยๆ ฟื้นฟูสภาพจิตของจั๊วะ ซึ่งต้องใช้เวลาพอสมควรเลยทีเดียว เว้นระยะห่างมากหน่อย ปล่อยให้เขาเป็นตัวของตัวเองเต็มที่ พอเขาเริ่มไว้ใจและคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมภายในบ้านมากขึ้น ก็ค่อยๆลดระยะห่างระหว่างคนกับหมา ฟังแล้วเราก็คิดเลยว่า ไม่ง่ายเลยนะที่จะฟื้นฟูสภาพจิตจั๊วะ ไม่รู้จะมีโอกาสบำบัดจิตจั๊วะได้นานแค่ไหน เพราะคำพูดของพี่ชายที่ว่า “กัดแม่อย่างนี้ เอาไว้ไม่ได้แล้ว” ยังก้องอยู่ในหัว เย็นนั้นเรากลับบ้านด้วยความร้อนใจ ทั้งอยากดูอาการของแม่และกลัวว่าพี่ชายจะตัดสินใจทำอะไรกับจั๊วะ แขนของแม่มีผ้าพันแผลสีขาวพันเอาไว้ตั้งแต่ข้อมือถึงต้นแขน เห็นแล้วพูดไม่ออก สงสารที่แม่ต้องเจ็บตัว สงสารจั๊วะด้วย เพราะคาดเดาไม่ได้ว่า “เอาไว้ไม่ได้แล้ว” นั้นหมายความอย่างไร พี่ชายเราจะเอาจั๊วะไปปล่อยหรือเปล่า เราไม่อยากให้ทำอย่างนั้นเลย เราคิดอยู่ตลอดเวลาว่าคนที่เลี้ยงหมาแล้วเอาไปปล่อยเป็นคนที่ใจร้าย ไม่รับผิดชอบต่อสังคมและชีวิตของหมาอย่างแรง ถึงขั้นรับไม่ได้ ...แล้วพฤติกรรมที่เราเกลียดกำลังจะเกิดขึ้นกับคนในครอบครัวของเราเช่นนั้นหรือ... คิดฟุ้งซ่าน เล่นเอานอนไม่หลับไปทั้งคืน แก้ไขเมื่อ 08 ส.ค. 49 11:20:54 จากคุณ : รองเท้าสีส้ม - [ 8 ส.ค. 49 10:56:10 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เช้าวันรุ่งขึ้นเราโทรกลับไปหาครูฝึกอีกครั้ง บอกครูว่าจั๊วะกัดแม่ ซึ่งเป็นคนในบ้านที่หาข้าวให้จั๊วะกินทุกมื้อ พอครูฝึกได้ฟังเรื่องทั้งหมดจนจบ เขาตั้งข้อสังเกตว่า ทายาหลายทีไม่กัด เพิ่งมากัดครั้งนี้อาจเป็นเพราะไปทำให้มันเจ็บ ครั้งหน้าจะทายาหรืออาบน้ำให้ใส่สายรัดปากด้วยเพื่อป้องกันการโดนกัด ไม่ก็ให้จั๊วะอยู่ในสายจูง แล้วพาวิ่งให้เหนื่อยๆ จะได้หมดฤทธิ์ หรืออาจจะต้องพาไปทำหมันเพื่อลดอาการก้าวร้าว ฟังคำแนะนำแล้วยิ่งท้อแท้ไปใหญ่ ทำไมหมาที่เคยยอมให้อาบน้ำ เช็ดหู ทายาโดยดีจะต้องมาเป็นแบบนี้ เราไม่ต้องการให้จั๊วะถูกล่ามอยู่กับสายจูงตลอดเวลา เราไม่สามารถไว้ใจหมาที่เลี้ยงอยู่ในบ้านได้แล้วอย่างนั้นหรือ ถึงตอนนี้ที่บ้านเริ่มระแวง ไม่มีใครกล้าเล่นหรืออาบน้ำให้จั๊วะอีกแล้ว แม่ยังหวาดๆ แผลบนแขนที่ยังไม่หายดี ทำให้แม่ไม่กล้าออกไปนอกบ้านเลยทีเดียว เราเลยต้องเป็นหน่วยกล้าตายรับอาสาเล่นกับจั๊วะ โยนบอลให้งับ พาวิ่งรอบบ้าน ยังโชคดีที่วันนั้นจั๊วะไม่แสดงอาการดุร้ายใดเลย คำแนะนำของครูฝึกเรื่องทำหมัน ทำให้เรากดโทรศัพท์ไปคุยกับสัตวแพทย์อีกครั้ง คราวนี้เป็นหมอหมาที่เคยฉีดยาให้จั๊วะ เขาบอกว่า ถ้าเป็นความก้าวร้าวจาก hormone ก็จะช่วยได้ แต่ถ้าเป็นความก้าวจากพฤติกรรมบางอย่างก็อาจจะแก้ไขไม่ได้ คำตอบของสัตวแพทย์ยังไม่ทำให้เราคลายกังวลได้เท่าไหร่ เราโทรไปที่ชมรมเพาะเลี้ยงสุนัขพันธุ์นี้ เพื่อถามว่าเราควรทำอย่างไรกับพฤติกรรมที่เปลี่ยนไปแบบหน้ามือเป็นหลังมือของจั๊วะ เขาบอกว่า ให้พากลับไปหาครูฝึกอีกครั้ง ให้โรงเรียนฝึกแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้น ไม่เช่นนั้นก็ต้องไปให้นักพฤติกรรมศาสตร์ช่วยแก้ปัญหา ซึ่งทางเลือกหลังมีโอกาสเป็นไปได้น้อยมาก เพราะนักพฤติกรรมศาสตร์ที่เป็นชาวต่างชาติคนนั้นอยู่ไกลถึงเชียงใหม่ สำหรับเรา ไม่อยากให้จั๊วะกลับไปถูกกักขังอยู่ที่โรงเรียนฝึกอีกแล้ว ไม่อยากให้มันต้องไปไกลบ้าน ที่บ้านเราเลยตกลงกันว่าจะพาจั๊วะไปทำหมันในวันพรุ่งนี้ เย็นนั้นขณะที่พ่อเราเรียกจั๊วะเพื่อจะพาเข้ากรง จั๊วะกระดิกหาเดินมาหาโดยดี พ่อลูบหัวจั๊วะในจังหวะที่เอาสายจูงใส่ปลอกคอ ทันใดนั้นจั๊วะก็กัดพ่อเราแบบไม่ยั้ง ทั้งเรา แม่ พี่ชาย ตกใจทำอะไรไม่ถูก เลือดหยดเต็มพื้นเลย พอพี่ชายได้สติก็วิ่งมาตีจั๊วะ พยายามกันมันออกไป ในที่สุดจั๊วะหนีเข้ากรงไปเอง แล้วทุกคนก็พาพ่อไปทำแผลที่โรงพยาบาลใกล้บ้าน สงสารพ่อ เพราะพ่อเรากำลังป่วย สงสารจั๊วะด้วยที่ต้องโดนตี ...แต่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไรให้ทุกอย่างมันดีขึ้นในเร็ววัน จั๊วะเป็นหมาหนุ่มที่ค่อนข้างล่ำสัน แรงเยอะ และมีขากรรไกรที่กว้างมาก แผลที่แขนของพ่อและแม่จึงค่อนข้างสาหัส จากเหตุการณ์ที่คนในบ้านโดนเล่นงานไปแล้ว 2 คน คือพ่อกับแม่ และไม่รู้ว่าในอนาคตใครจะเป็นรายต่อไป ทุกคน (ยกเว้นเรา) จึงลงความเห็นว่าจะส่งจั๊วะคืนกลับไปยังฟาร์มขายจั๊วะมา เป็นแบบนี้คงเลี้ยงไม่ได้แล้ว ฟังข้อสรุปแล้วเราก็ได้แต่นิ่งอึ้ง โต้แย้งอะไรไม่ได้ ถ้าเรามีบ้านเป็นของตัวเอง เราคงจะพาจั๊วะไปอยู่ด้วย แล้วค่อยๆ ใช้เวลาฟื้นฟูสภาพจิตใจของจั๊วะอย่างที่น้องสัตวแพทย์แนะนำ เราว่าเราน่าจะทำได้ เพียงแต่ตอนนี้เราเรียนหนัก ไม่มีเวลาให้จั๊วะมากพอ อีกอย่างบ้านหลังนี้ก็ไม่ใช่ของเราคนเดียว เมื่อความเห็นส่วนใหญ่ไม่เอาจั๊วะแล้ว เราก็ต้องยอมอย่างไม่มีทางเลือก ทุกคนรักจั๊วะนะ แต่เพื่อความปลอดภัยของคนในบ้านจึงต้องยอมบาปที่จะไม่เลี้ยงดูเขาต่อไป จากคุณ : รองเท้าสีส้ม - [ 8 ส.ค. 49 10:59:30 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ยังโชคดีที่เจ้าของฟาร์มยินดีรับจั๊วะกลับไป อย่างน้อยจั๊วะก็คงไม่ต้องลำบากกลายเป็นหมาเร่ร่อนไร้ที่ซุกหัวนอน ถึงจะรู้ว่าจั๊วะมีที่ไป เราก็ยังเศร้าอยู่ดี แต่เก็บความเศร้าไว้คนเดียว นอนร้องไห้ ไม่อยากให้จั๊วะไป และไม่อยากให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นเลย วันต่อมาเจ้าของฟาร์มมารับจั๊วะแต่เช้า เขาพยายามสร้างความคุ้นเคยกับจั๊วะซึ่งมันก็เล่นกับเขา กระดิกหาง ไม่แสดงอาการก้าวร้าว และยอมกระโดดขึ้นรถเขาไปอย่างง่ายดาย มันคงนึกว่าเขาจะพาไปเที่ยว ...แล้วเขาก็ขับรถออกไปจากบ้านเราพร้อมกับจั๊วะ... ไม่รู้ว่าจั๊วะเป็นอย่างไรบ้าง เราไม่กล้าติดต่อกลับไป กลัวรู้ความจริงแล้วต้องเศร้า เพราะมันอาจจะเลวร้ายกว่าที่เราคิด เราสวดมนต์ภาวนา ขอให้จั๊วะเป็นเด็กดี ไม่ทำร้ายใครอีก และไม่มีใครมาทำร้ายจั๊วะ ขอให้จั๊วะไปอยู่ในที่ที่ดี มีเพื่อนใหม่ และมีคนเข้าใจจั๊วะ จนถึงตอนนี้เรายังไม่หายเสียใจกับเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น แม้อาการเศร้าจะน้อยกว่าในช่วงแรกๆ ที่เขามารับจั๊วะไป แต่มันคงไม่จางไปง่ายๆ แน่นอน เรายังคิดถึงจั๊วะอยู่ทุกวัน ทุกครั้งที่ดูรูปจั๊วะ น้ำตาเอ่อขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว ไม่รู้เลยว่าเจ้าหมาตัวขาวที่เคยวิ่งเล่นในบ้านเราจะมีความเป็นอยู่อย่างไรในขณะนี้ มันจะลำบากไหมนะ คนอื่นเขาจะเลี้ยงดูมันดีไหม มีใครเล่นกับมันหรือเปล่า คิดวนเวียนแบบหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้ สงสารจั๊วะมากๆ เพื่อนเรายังบอกเลยว่า ..อาการเหมือนคนอกหัก.. ซึ่งเราก็เห็นด้วย จั๊วะไม่ได้ตายจากเราไป จั๊วะยังมีชีวิตอยู่ที่ใดที่หนึ่งในประเทศไทย โดยที่เราคงไม่มีโอกาสได้กอดรัดฟัดเหวี่ยงกับมันอีกแล้ว ทำได้เพียงมองภาพถ่ายในยามที่คิดถึงเท่านั้น เรายังหาคำตอบให้กับตัวเองไม่ได้ว่า อาการก้าวร้าว ดุร้าย กัดคนในบ้านของจั๊วะมันเกิดขึ้นได้อย่างไร โรงเรียนฝึกทำอะไรกับจั๊วะหรือเปล่า หรือว่าเป็นที่สายพันธุ์ พ่อแม่ของจั๊วะอาจจะมีนิสัยดุร้าย..? หมาพันธุ์เดียวกับจั๊วะ ที่ฝึกด้วยกันก็ไม่เห็นเป็นแบบนี้ แต่ก็นั่นแหละ มันอาจจะเป็นแค่ 1 ใน 100 หรือ 1 ใน 1,000 ที่ฝึกแล้วจะได้รับผลลัพธ์แบบจั๊วะ ลึกๆ เรายังแอบคิดว่า ถ้าพี่ชายเราไม่พาจั๊วะไปฝึก จั๊วะจะเป็นแบบนี้ไหม วันนี้เป็นวันครบรอบ 1 เดือนที่จั๊วะก้าวเท้าออกจากบ้านแบบไม่มีวันหวนกลับ เราจึงลุกขึ้นมานั่งเขียนเรื่องราวอันยาวเหยียด เพื่อส่งผ่านประสบการณ์นี้ไปยังคนรักหมาคนอื่นๆ เราไม่อยากให้เจ้าของหมาคนไหนต้องเสียใจเหมือนเรา เราไม่อยากให้หมาตัวไหนต้องเผชิญชะตากรรมแบบนี้อีกแล้ว จึงเตือนมาให้ทุกท่านไตร่ตรองอย่างรอบคอบก่อนตัดสินใจส่งหมาไปฝึกยังโรงเรียนฝึกสุนัข จากคุณ : รองเท้าสีส้ม - [ 8 ส.ค. 49 11:01:46 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ...และถ้าทั้งหมดเป็นผลมาจากโรงเรียนฝึกสุนัขจริง ก็ขอให้เรื่องร้ายๆ แบบนี้เกิดขึ้นกับจั๊วะเป็นตัวสุดท้ายจะได้ไหม... จากคุณ : รองเท้าสีส้ม - [ 8 ส.ค. 49 11:12:36 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เป็นข้อคิดที่ดีครับ ขอเป็นกำลังใจให้ ทั้งคุณ และครอบครัว ชื่นชม กับการตัดสินใจ แก้ปัญหาอย่างถูกต้องและดีมากๆ ขอให้ได้สุนัขตัวใหม่มาเลี้ยงในเร็ววัน (ถ้ายังต้องการ) และก็ขอให้ได้น้องหมานิสัยดี มาทดแทนประสบการณ์ที่มีค่าครั้งนี้ จากคุณ : kasmodu - [ 8 ส.ค. 49 11:17:18 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เอาใจช่วยนะ จากคุณ : xammy - [ 8 ส.ค. 49 11:17:42 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อ่านแล้วน้ำตาซึม   สงสารทั้งหมา และเจ้าของหมา ขอบคุณนะคะที่มาเล่าสู่กันฟัง   บางทีการเป็นสัตว์เลี้ยงของเรา  ไม่จำเป็นต้องให้เขา หมอบ  คอย กระโดด ตามคำสั่งทุกอย่าง ขอให้เขาเข้าใจที่เราสื่อสารก็พอแล้วค่ะ ว่าอันไหนเราห้าม  อันไหนทำได้ ถ้ามีใครถามว่าทำไมไม่ส่งลูกไปโรงเรียน ก็คงตอบไปว่า  ลูกเราไม่ต้องมีระเบียบมากก็ได้   ไม่ต้องกระโดด  หมอบ  คอย  ตามคำสั่งทุกอย่าง เพราะยังไงเขาก็เป็นลูกหมา ที่ต้องการความรักความเข้าใจจากเรามากกว่าที่จะต้องการสื่อสารอย่างภาษามนุษย์เพียงไม่กี่คำ ให้กำลังใจคุณรองเท้าสีส้มด้วยใจจริงค่ะ จากคุณ : สหายสุรา - [ 8 ส.ค. 49 11:24:55 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เศร้าจริงๆ สงสารจั๊วะ ถ้าเป็นเพราะโรงเรียนฝึกสุนัขจริงๆ จั๊วะคงจะต้องกดดันมาก ถึงได้เปลี่ยนไปได้มากขนาดนี้ ขอให้จั๊วะกลับมาน่ารักอย่างเดิม ขอให้กำลังใจคุณรองเท้าสีส้มให้ผ่านช่วงเวลานี้ไปได้นะคะ จากคุณ : ดุ๊กดิ๊กออนไลน์ - [ 8 ส.ค. 49 11:27:32 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เสียใจด้วยครับ คุณรองเท้าสีส้ม ผมเคยมีเรื่องคล้ายๆ กันคือ สุนัขของผม ปกติไม่เคยกัดคน แต่มีกัดสุนัขตัวอื่นบ้าง ตามสายพันธุ์ของเค้า เลยส่งไปฝึก แต่ได้แค่ เดือนเดียว เราทำใจไม่ค่อยได้ เลยเอาเค้ากลับบ้าน ปรากฏว่าสุนัขที่เคย ล่ามโซ่ได้ ขังกรงได้ นานๆ 2-3 ชั่วโมง กลับปฏิเสธ การกระทำดังกล่าว ไม่ว่าจะดิ้นสะบัดหัว แต่ไม่ถึงกับกัดเจ้าของ ทุกวันนี้หากจากล่ามโซ่เค้า ต้องใช้ของมาล่อ แล้วให้รางวัล นานครับ  กว่าเค้าจะกลับมาเป็น  เด็กดี  เหมือนเดิมได้ ตั้งแต่นั้นมาผมไม่เคยคิดจะเอาสุนัขไปฝึกที่ไหนเลย มีใครถามผม ก็จะตอบว่าสุนัขผมไม่เคยฝึกที่ไหน แต่คิดจะหาที่เรียนเอง แล้วกลับมาฝึกเองที่บ้าน ยังไงก็ขออวยพรให้เจ้าจั๊วะ เป็นเด็กดีนะครับ แก้ไขเมื่อ 08 ส.ค. 49 11:31:38 แก้ไขเมื่อ 08 ส.ค. 49 11:29:25 จากคุณ : ธารใส - [ 8 ส.ค. 49 11:28:43 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เห็นใจค่ะ อ่านแล้วรู้สึกอะไรมาติดที่คอ จั๊วะจะเป็นอย่างไรบ้างหนอ เคยติอต่อไปที่ฟาร์มอีกไหมคะ แต่อย่างไรฉันก็เค้าใจความรู้สึกคุณที่เราจะเก็บหมาไว้แต่คนในบ้านไม่ยอม มันแทบอกระเบิดทีเดียว อย่าเสียใจเลยค่ะ คุณทำดีแล้ว จากคุณ : คำหล้า (wa_se) - [ 8 ส.ค. 49 11:31:18 ]

ความคิดเห็นที่ 13 อ่านแล้วเศร้า....เข้าใจความรู้สึกของผู้เขียนดีค่ะ ประสบการณ์การส่งสุนัขเข้าศูนย์ฝึก  เราเคยเจอมาแล้ว   เดือนแรกก็ส่งเค้าไปอยู่ประจำ  แต่จากการสังเกตุสุนัขดูซูบลง  ไม่สดชื่น..และก็ออกอาการอยากกลับบ้านมาก  เราก็ไปเยี่ยมบ่อยมาก (แอบไปดูเกือบทุกวัน รร.ใกล้บ้านค่ะ) อยูได้ซัก 2 อาทิตย์ ก็เปลียนเป็นเช้าไป-เย็นกลับ วันแรกๆ ก็ยังดูดีอยู่  แต่พอหลายวันเข้า พอ ตอนขึ้นรถใหม่ๆ ก็ยังเริงร่า..พอถึงทางเข้าโรงเรียนก็หัวหด  ลงไปนั่งที่เท้าซะแล้ว เดือนที่ 2 ก็เลยขอเอาเป็นว่า 3 โมงเย็นไปส่ง  และก็ 6 โมงเศษๆ ก็ไปรับกลับ  หลังจากฝึกตอนกลางคืนอยู่บ้านก็ไม่ค่อยสดชื่น  นั่งหน้างอ.ทำเหมือนจะไม่สบาย   และถ้าวันไหนทำหงอยๆ เหมือนป่วย  ก็จะได้หยุดเรียน (ทำบ่อยมาก) และถ้าไม่ได้ไปเรียน อยู่บ้านก็วิ่งเล่นเริงร่า  มีความสุขมาก เดือนที่ 3 ก็ไปเรียนมั่ง  หยุดมั่ง แกล้งป่วยมั่ง  สุดท้ายก็เลิกเรียนไป  เรียนไม่ครบ 3 เดือนด้วยซำ                 ****ก็ได้มาแค่ นั่ง ชิด หมอบ คอย..**** แก้ไขเมื่อ 08 ส.ค. 49 11:49:11 แก้ไขเมื่อ 08 ส.ค. 49 11:38:10 จากคุณ : STARDOG - [ 8 ส.ค. 49 11:33:21 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ฮือ น่าสงสารทั้งคุณทั้งจั๊วะค่ะ T_T จากคุณ : viee - [ 8 ส.ค. 49 11:35:34 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ขอบคุณนะคะ สำหรับประสบการณ์ดีๆ ที่เลวร้ายทั้งสำหรับหมาและสำหรับเจ้าของหมาที่ได้นำมาเล่าสู่กันฟัง ขอบคุณนะคะ ที่ไม่ยิงเค้าทิ้งเพื่อที่จะตัดปัญหา ขอบคุณที่ไม่ปล่อยให้เค้าต้องไปเร่ร่อนเป็นภาระของสังคม ขอบคุณจริงๆ ที่ครอบครัวคุณ ได้เลือกทางที่ดีที่สุดให้กับจั๊วะค่ะ จากคุณ : เจ้าของจำเป็น - [ 8 ส.ค. 49 11:51:19 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เศร้าค่ะ น้ำตาซึมเลย เข้าใจคุณนะ แล้วก็สงสารจั๊วะด้วย  ว่าง ๆ ก็แวะไปเยี่ยมจั๋วะซิคะ ดูว่าเค้ายังอยู่ดีไหม ซื้อขนม อาหารที่เค้าชอบ ไปเยี่ยม ไปหาเค้า เท่าที่จะมีโอกาสน่ะค่ะ จะได้สบายใจ และรู้ว่าเค้าเป็นยังไงบ้าง เอาใจช่วยค่ะ จากคุณ : brassygirl - [ 8 ส.ค. 49 11:53:52 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เสียน้ำตาอีกแล้วเรา T-T จากคุณ : maidenly - [ 8 ส.ค. 49 11:56:00 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เสียใจด้วยค่ะ   แต่เข้าใจในการตัดสินใจค่ะ  ถ้าเป็นเราเองเราคงทำใจไม่ได้ที่หมาเราทำร้ายคนในบ้านโดยเฉพาะพ่อ กับ แม่  เราก็อาจจะตัดสินใจแบบนี้  ยังไงขอขอบคุณกับกระทู้นี้นะคะที่ทำให้ข้อคิดแก่หลายๆคนที่กำลังจะเอาสุนัขไปฝึก จากคุณ : กลีบไม้หอม - [ 8 ส.ค. 49 12:04:49 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เราเองก็ไม่เห็นด้วยกับการส่งสุนัขไปฝึก ...ทำไมบางคนต้องการให้มันฉลาดหลักแหลมอะไรมากมาย...ต้องการคำชมว่าสุนัขตัวฉลาดจังเก่งจัง ...พวกเขาก็คือสุนัขที่เรารัก เราเอามาเลี้ยงเพื่ออะไร เพื่อโชว์ เพื่อฝึกอะไรหรือ ..เราทิ้งเขาเป็นระยะเวลานานมากสำหรับน้องหมา ให้เขาไปอยู่กับใครก็ไม่รู้ที่อยู่ ๆ ก็มาบังคับให้ทำโน่นนี่ ขณะที่ใจของเขาก็คงงง ว่าเจ้าของพามาทำอะไร หายไปไหน.... ....แค่เค้าฟังเรา เชื่อเราในสิ่งพื้นฐานของการอยู่ร่วมกัน ...ก็น่าจะพอ...อุทาหรณ์จาก จขกท น่าจะทำให้หลาย ๆ คนที่ส่งสุนัขไปฝึกได้คิดบ้างนะคะ จากคุณ : 191 - [ 8 ส.ค. 49 12:06:47 A:203.150.86.105 X: TicketID:018913 ]

ความคิดเห็นที่ 20 อ่านแล้วเศร้าค่ะ ถ้าเป็นเราเองก็คงทำใจลำบากเหมือนกัน อาการก็คงไม่ต่างจากคุณรองเท้าสีส้ม จากคุณ : minicookies - [ 8 ส.ค. 49 12:15:55 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ดีใจจังที่คุณ จขกท.มาเล่าให้ฟังในนี้ ถือเป็นอีกมุมหนึ่งของการส่งสุนัขเข้าโรงเรียนที่เราไม่เคยรู้มาก่อนเลย เมื่อก่อนทราบแต่ว่า อาจติดโรคกลับมา แต่ไม่เคยทราบว่า มันอาจจะมีพฤติกรรมเปลี่ยนไปในทางที่แย่ลงแบบนี้น่ะ เป็นกำลังใจให้ จขกท นะคะ ขอให้ปัญหาคลี่คลายไปได้ด้วยดี ขอให้ความรักที่มีให้จั๊วะ ช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้นนะคะ จากคุณ : plaarnon - [ 8 ส.ค. 49 12:27:49 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เห็นด้วยกับ  คห16    ถ้าเค้าเห็นคุณ เค้าคงดีใจ  ไปหาเค้าซิคะ จากคุณ : ลูกหมากั๊ต (gatsy1) - [ 8 ส.ค. 49 12:30:11 ]

ความคิดเห็นที่ 23 โหวตค่ะ ถ้าสุนัขพูดได้ก็คงดีเนอะ  จะได้รู้ว่ามันคิดไรอยู่ จากคุณ : ปริศนาไขกระจ่างแล้ว - [ 8 ส.ค. 49 12:37:20 ]

ความคิดเห็นที่ 24 มัสแตง เคยถูกส่งไปเทรน ออกกำลังกาย ว่ายน้ำ ขึ้นสามเหลี่ยม เพราะช่วงนั้น เตรียมตัวจะลงสนาม รู้แล้วว่า ที่ศูนย์นั่น ไม่มีที่พักติดแอร์ให้มัสแตงอยู่ เลยฝากไว้ไม่ได้... ตกลงว่า ไปเช้า ฝึกเสร็จ เอากลับ เพราะที่นั่น ไม่มีที่พักหมา... ค่าใช้จ่าย เท่าไรเท่ากัน สรุปว่า วันละ 700 บาท(จากเดิมที่ตกลงกันไว้ 550 บาท) สองสัปดาห์แรก ผ่านไปด้วยดี... ยิ่งนาน ยิ่งเลว... เคยแอบตามไป.. ไหนว่าฝึกหมากรู กรูเห็นไปถึงทีไร นอนอยู่นั่น ทุกที..... วันสุดท้าย ที่ทนไม่ได้.. มารับหมาแต่เช้า.. บอกว่า กลัวอากาศมันจะร้อน... เอาหมาไปตั้งแต่ 0900 กว่าจะพากลับมาอีกที 1630... ครับ.. ถ้าหมาคนอื่น คงไม่เป็นไร แต่หมาผม ตั้งแต่รับมันมาเลี้ยง มันอยู่ห้องแอร์ นอน 18 องศาในห้องส่วนตัวเค้ามาตลอด ..บอกแล้ว บอกอีก ว่าไม่ได้นะ อย่าให้ร้อน อย่าให้ตากแดด อย่าให้อยู่ในที่ร้อนนานๆ พาไปแล้ว ออกกำลังกายเสร็จ ให้รีบพากลับ ค่าใช้จ่าย ผมยอมจ่าย เท่าไรเท่ากัน... เจอวันนั้น ทีเดียว.. เลิกคุย... อย่ามายุ่งกับหมาผมอีก... ครูฝึก ไม่มีความรับผิดชอบมากพอ คุณไม่ดีพอ ที่จะฝึก หรือ ดูแลหมาผม... จากนั้นมา แวะเวียนไปดู ศูนย์ฝึก ที่ออกกำลังกาย สารพัดที่ ทุกแห่งที่รู้... สุดท้าย ทำใจ ... ถ้าไม่มีเราอยู่ .. ไม่มีทางหรอก ที่เค้าจะดูแลหมาเราอย่างดี... จากคุณ : kasmodu - [ 8 ส.ค. 49 12:37:45 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เข้าใจความรู้สึกของคุณค่ะ ถ้าเราเป็นคุณก็คงคิดถึงจั๊วมากเหมือนกัน เหมือน คห 16 และ 22 ค่ะ ถ้าได้ไปเยี่ยมเค้าอาจจะช่วยให้คุณสบายใจขึ้น ไม่แน่จั๊วอาจจะดีขึ้น เพราะฟาร์มอาจจะรู้วิธีแก้ไขพฤติกรรมเค้าก็ได้ เอาใจช่วย จขกท นะคะ จากคุณ : inke (inke) - [ 8 ส.ค. 49 12:42:48 ]

ความคิดเห็นที่ 26 โชคดีที่เราติดหมาเรามาก  ไม่อยากแยกจากกัน  เลยเลือกการฝึกแบบที่เราร่วมฝึกด้วย  และพาหมากลับบ้านแล้วฝึกหัดต่อ   ทำให้เราไม่แยกจากหมา  และเราได้ใกล้ชิดได้ฝึกเค้าเองด้วยอะ ขอบคุณที่แบ่งปันประสบการณ์อีกด้านให้คนที่คิดจะส่งหมาไปฝึกได้อ่าน  ที่หาไม่ได้จากตำราที่วางขายทั่วไป จากคุณ : err_or - [ 8 ส.ค. 49 12:51:19 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ขอบคุณคะ ที่เอาประสบการณ์ของคุณมาเล่าให้ฟัง อย่างน้อยก็เป็นอุทธาหรณ์ให้กับผู้ที่จะเอาหมาไปฝึก เพราะการฝึกแต่ละที่คงไม่เหมือนกัน มีทั้งดี และไม่ดี อันนี้ก็ต้องพิจารณากันไป... สำหรับเรา...ตั้งแต่จำความได้ บ้านเราก็เลี้ยงหมามาตลอด เกือบทุกตัวจะเป็นหมาไทยพันธ์ทาง เราไม่เคยส่งไปฝึก หมาเด็กๆ จะซนกันมาก ก็ต้องทำโทษกันไปเวลาที่ทำผิด แล้วก็บอกว่าอย่า...อีกหน่อยก็จำได้ เฮ้อ...สงสารทั้งเจ้าของ และสงสารทั้งเจ้าจั้ว....แต่ถือว่าคุณเจ้าของเองก็เลือกวิธีที่ดีแล้วหละคะ เชื่อว่าทางฟาร์มคงดูแลเจ้าจั้วได้เป็นอย่างดี จากคุณ : แม่เฮงเฮง (My revenge) - [ 8 ส.ค. 49 13:08:02 ]

ความคิดเห็นที่ 28 .... เห็นใจ เจ้าของกระทู้จังเลย ....ที่ไม่ได้เลี้ยงเค้าต่อ เพราะเรื่องที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นอ่ะ.... .... อย่าเศร้านะครับ ....ลองหาน้องหมามาใหม่ และ เริ่มสิ่งใหม่ๆ กับน้องหมาตัวใหม่นะครับ.... >>>>> รักและผูกพัน..... น้องหมาที่เราเลี้ยง <<<<< ....... อ่านเรื่องพวกนี้ทีไร .... น้ำตาซึมทุกที เลยอ่ะ ....... เห็นใจจริง ๆ ..... แก้ไขเมื่อ 08 ส.ค. 49 13:19:41 จากคุณ : ak's family (รักสุนัข) - [ 8 ส.ค. 49 13:17:40 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เศร้ามากครับ เป็นกำลังใจให้ จขกท ครับ จากคุณ : Historicus - [ 8 ส.ค. 49 13:25:17 ]

ความคิดเห็นที่ 30 เศร้าอ่ะ จากคุณ : คุณแม่ลูกสี่ - [ 8 ส.ค. 49 13:25:45 ]

ความคิดเห็นที่ 31 อาจเป็นการดีก็ได้ที่เราได้ส่งให้เค้ากลับไปที่ฟาร์ม เพราะเค้าอาจจะมีอาการดีขึ้น กับคนที่เชี่ยวชาญ และหากมีเพื่อนหมาที่ทำให้วิถีชีวิตเปลี่ยนไปในทางที่ช่วยลดความรุนแรง คงมีส่วนช่วยให้เค้ามีนิสัยที่ดีขึ้นก็ได้นะคะ เศร้ากับเรื่องที่เกิดขึ้น แต่ก็เป็นบทเรียนกับโรงเรียนฝึก ที่เราไม่รู้อะไรเลยเมื่อหมาเราจากไปอยู่กับเขา แก้ไขเมื่อ 08 ส.ค. 49 13:33:19 จากคุณ : rASpBErrY MeRIngUe - [ 8 ส.ค. 49 13:32:26 ]

ความคิดเห็นที่ 32 สงสารจั๊วะจังT__T ขอให้จั๊วะสภาพจิตใจดีขึ้นๆเรื่อยๆนะคะ  ให้เวลาช่วยรักษาเค้าลองไปเยี่ยมๆเค้าบ่อยๆดูว่าเค้าเป็นยังไงบ้างแล้ว  เอาใจช่วยทั้งจั๊วะทั้ง จขกท คะ จากคุณ : Katiez - [ 8 ส.ค. 49 13:37:35 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ลองโทรถามข่าวคราวเค้าดูสิคะ ไปเยี่ยมบ้างก็ได้ค่ะ เผื่อเค้าจะหายเครียด ดีขึ้น ที่บ้านนี่ฝึกเองค่ะ เวลาเค้าทำได้แล้วแสนจะภูมิใจ ถึงจะได้แค่มานี่ นั่งลง สวัสดี สวัสดีสองขา เก็บบอล ฯ ส่วน ชิด หมอบ คอย เดินสองขาแกล้งตาย อะไรนี่ มิสามารถค่ะ พาไปทดสอบหมานิสัยดีที่เมืองทองก็สอบตกอ่ะ เดินซิกแซกไม่เป็น แต่ว่าถึงหนูๆจะขี้เหร่ สอบตก กินจุ แต่ว่าเค้ารักเรา เรารักเค้าอยู่กันแบบมีความสุขก็พอแล้วเนอะ เห็นแล้วก็ขำๆตลกดี หมาเราไม่เก่งแต่ฮาอ่ะ จากคุณ : เจี๋ยมเจี้ยมเอี้ยมเฟี้ยมขอร้าบ - [ 8 ส.ค. 49 13:39:21 ]

ความคิดเห็นที่ 34 สงสารอ่ะ เราไม่เอามันไปฝึกหรอก เราอยู่กับมันตลอด คุยกับมันตลอดอ่ะ สงสัยโชคดีที่มีข้าวต้มมัดอยู่ที่บ้าน เพราะว่าตอนมันไม่อยู่ ที่บ้านเงียบมากๆ แทบจะไม่ค่อยคุยกัน ไม่เป็นไร เอาใหม่นะ จากคุณ : OoOil (OoOil) - [ 8 ส.ค. 49 13:51:01 ]

ความคิดเห็นที่ 35 อยากส่งไปฝึก เพราะคิดว่าจะแก้นิสัยไม่ดีของมันได้ แต่ว่า....ไม่มีตังน่ะ เลยไม่ได้ไป จนถึงวันนี้ จากคุณ : xammy - [ 8 ส.ค. 49 13:58:47 ]

ความคิดเห็นที่ 36 คุณเป็นคนมีความรับผิดชอบสูงค่ะ เห็นด้วยกับคห.ที่ 33 น่ะค่ะ ว่าลองโทร ไปถามข่าวคราวดูสิคะ หมาที่บ้านก็ดื้อมาก อยู่ 1 ตัว เป็นหลังอานเพศผู้ ดื้อแบบไม่ฟังใครเลย ต้องใช้ไม้นวมค่ะ หมาแบบนี้ ต้องลูบหัว ลูบหาง ให้ความรักบ่อยๆ เขาจะสื่อรับความรู้สึก รับความรักของเราได้ค่ะ แล้วพฤติกรรมจะค่อยๆ เปลี่ยนไปค่ะ จากคุณ : ป้ามะเหมี่ยว - [ 8 ส.ค. 49 14:02:21 ]

ความคิดเห็นที่ 37 คุณรองเท้าสีส้ม อ่านแล้วเห็นใจจริงๆคะ อย่างที่ คห 33 ว่านะคะ โทรไปหาเจ้าของฟาร์มดูไหมค่ะ เผื่อจะได้ข่าวคราวเค้าบ้าง หรืออาจจะไปเยี่ยมเป็นครั้งคราว ส่วนตัวไม่เห็นด้วยกับการให้หมาเข้า รร อยู่แล้วคะ ยังเคยขู่ลูกชายที่บ้านเลยว่า ดื้อมากเด๋วพาไปเข้าโรงเรียนเลย คุณรองเท้าสีส้มคงคิดถึงจั๊วะมาก เข้มแข็งนะคะ จากคุณ : pinkybird - [ 8 ส.ค. 49 14:50:23 ]

ความคิดเห็นที่ 38 จริงๆแล้ว การเลี้ยงหมาเอง หรือ การฝึกหมา เป็นเรื่องที่เจ้าของหมาควรจะรับผิดชอบ การเลือกโรงเรียนฝึกสุนัข ก็ถือว่าเป็นความรับผิดชอบในส่วนนึงที่เจ้าของควรพึงมีให้กับสุนัขของตนเอง อย่างเคสนึงที่เกิดขึ้นเมื่อปีก่อน เพื่อนๆในนี้คงจำกันได้ เรื่อง ศูนย์ฝึกสุนัขครบวงจร (Thailand Dog Training) เมื่อสุนัขที่ได้นำไปฝึกหรือฝากไว้ เกิดติดโรคและตายกันไปหลายตัว เจ้าของหมาเคยมองกลับไปที่จุดเริ่มต้นบ้างรึเปล่าว่า ทำไมลูกๆ ของคุณจึงประสบกรรมเช่นนั้น ส่วนนึงคือตัวเจ้าของเอง เจ้าของเองต่างหากที่เป็นคนมอบชะตากรรมให้กับสุนัขของตนเอง สำหรับเจ้าของที่(มีข้ออ้างว่า)ไม่มีเวลาฝึกสุนัขของตัวเอง ก่อนที่เจ้าของจะนำลูกๆ ของตัวเองไปฝึก ก็ควรจะศึกษา และดูสถานที่ การเลี้ยงดู ความสะอาด ทุกๆปัจจัยเป็นสิ่งสำคัญ ถ้าที่ไหน ไม่ยอมให้เข้าไปดูในคอก หรือในโรงเลี้ยง คุณก็อย่าเอาไปฝึกเลย และนอกเหนือจากสถานที่แล้ว วิธีการฝึกก็เป็นอีกหนึ่งปัจจัยที่คุณควรจะใช้วิจารณญาณในการเลือกด้วย หากทั้งหมดเหล่านั้นที่กล่าวมา ยังไม่เป็นที่พึงพอใจแล้ว ก็อย่านำสุนัขไปฝึกเลย และสำหรับเจ้าของสุนัขที่พอจะมีเวลาฝึกสุนัขของตัวเองได้ มันใช้เวลาไม่มากนักหรอกนะคะ แต่ครั้งละ 5 นาที 10 นาที ที่คุณให้กับลูกๆของคุณก็พอแล้ว ไม่ได้มาตอกย้ำ จขกท นะคะ แต่อยากจะเปิดมุมมองอีกมุมให้เห็นเท่านั้นเองค่ะ โดยส่วนตัว ตัวเองเป้ฯคนที่ชอบหมาร่าเริง หมาซนๆ เพราะนั่นคือธรรมชาติของเค้า ไม่ชอบเห็นหมาที่ฝึกแล้ว ทำท่าหงอยๆ เดินหัวตกหางตกเหมือนไม่ยากจะทำ แต่จำใจเพราะจะกลัวโดนทำโทษ การฝึกหมามีหลายวิธีที่ใช้กัน คุณลองศึกษาดูสิคะ แล้วจะรู้ว่าการฝึกโดยวิธีบางอย่างมันไม่ยาก โดยทั้งเราและลูกของเรา ก็สนุกไปด้วยกันได้ จากคุณ : Aery - [ 8 ส.ค. 49 15:27:16 ]

ความคิดเห็นที่ 39 สงสารเจ้าของกระทู้มากเลยครับ ลองโทรไปทีฟาร์มดูก็น่าจะดีนะครับ เผื่อถ้าดีขึ้น ก็จะได้แวะๆไปเยี่ยมมาก จากคุณ : Heart Break Kid - [ 8 ส.ค. 49 15:27:27 ]

ความคิดเห็นที่ 40 พี่ชายคุณดูเหมือนเป็นคนไม่ค่อยรับผิดชอบเลยนะคะ ต้องขอโทษด้วยถ้าทำให้ไม่พอใจแต่อ่านแล้วรู้สึกแบบนั้นจริงๆ ค่ะ ตัวคุณขนาดไม่ค่อยได้อยู้บ้านเท่าพี่ชายยังดูเปนห่วงเปนใยแลเข้าใจจิตใจสุนัขมากกว่าเสียอีก พี่คุณเปนส่วนนึงที่ทำให้หมาเปนแบบนั้นแม้จะไม่ตั้งใจเพราะไม่รู้ก็ตามแต่ก็น่าจะใช้เวลาช่วยฟื้นฟูมันอย่างที่คุณบอกนี่คะ ไม่น่าจะส่งมันกลับไปที่ฟาร์ม น่าสงสารหมาจังเลยค่ะ จากคุณ : เนย - [ 8 ส.ค. 49 16:10:18 A:203.156.89.125 X: ]

ความคิดเห็นที่ 41 คุณลองไปเยี่ยมจั๊วะบ่อยๆแล้วซื้อขนมของเล่นไปให้จั๊วะสิครับ แล้วถ้าว่างๆก็อยู่เล่นกับจั๊วะซัก1-2ช.ม.ให้จั๊วะได้ปรับสภาพ จิตใจไปในตัวเผื่อจั๊วะจะดีขึ้นแล้วคุณก็พาพ่อแม่กับพี่คุณไปด้วยนะ เผื่อฟลุ๊คได้จั๊วะตัวเดิมกลับมา ปล.มองโลกง่ายจริงๆกรู - -" จากคุณ : รู้น่าว่าผมหล่อ - [ 8 ส.ค. 49 16:12:16 ]

ความคิดเห็นที่ 42 น้องหมาเราก็ดื้อค่ะ แม่บอกว่า ตั้งแต่เลี้ยงมา ไม่เคยเจอตัวไหนนิสัยแย่เท่านี้มาก่อน ก็ไม่เคยคิดจะฝึก (นอกจากฝึกให้ถ่ายเป็นที่เป็นทาง) ทำผิดก็ตบตีกันไปเท่านั้น ตีมันมัน มันก็ไม่เคยโกรธ เวลาใส่ยาให้ ถ้าเจ็บมากก็จะเอาปากย้ำๆ แขนหรือมือเรา (ประมาณว่า ถ้าเป็นคนอื่นกัดจมเขี้ยวไปแล้ว)   สุขๆ ดิบๆ กันดีทั้งหมาทั้งคน ขอบคุณมากค่ะสำหรับประสบการณ์ จากคุณ : Pride - [ 8 ส.ค. 49 17:24:14 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ให้ข้อคิดที่ดีมากเลยค่ะ เคยคิดจะเอาหมาไปฝึกเหมือนกัน แต่แฟนไม่ยอม บอกว่าสงสารมัน โชคดีจังที่เชื่อฟังแฟนตอนนั้น จากคุณ : Mucki_girl (Mucki_girl) - [ 8 ส.ค. 49 18:06:18 ]

ความคิดเห็นที่ 44 นายบัดดี้นี่ก็ส่งไปฝึกแต่ไม่ใช่อยากฉลาด (เพราะฉลาดอยู่แล้ว 555) แต่ส่งไปฝึกเพราะต้องการเข้าสังคมหมาสังคมมนุษย์ เพื่อที่เค้าจะได้เข้าใจว่าคนอื่นๆ ไม่อันตราย จะได้ไม่มีปัญหาเนื่องจากพื้นฐานสายพันธุ์ของเค้าเป็นผู้ระแวดระวัง ก่อนการส่งไปฝึก ตอนแรกแม่บัดดี้กะจะจ้างครูฝึกมาฝึกที่บ้าน แต่คิดไปคิดมาให้นายบัดดี้ไปเรียนที่โรงเรียนดีกว่า โดยเรียนแบบไปกลับ แล้วแม่บัดดี้วางแผนในใจไว้ว่าจะเอาตัวแม่ไปนั่งเฝ้าเวลาลูกเรียน โดยก่อนการส่งไปฝึกแม่บัดดี้เตรียมความพร้อมให้นายบัดดี้และครูฝึกก่อน โดยครูฝึกก็ต้องมาทำความรู้จักกับนายบัดดี้ที่บ้านก่อน ครูฝึกต้องมาจูงบัดดี้เล่นในสนามที่บ้าน โดยครูมาจูงบัดดี้ก่อน 1 อาทิตย์ถึงจะพาไปฝึกที่ศูนย์ฝึก รวมทั้งในการไปเรียนก็ต้องให้พี่นู๋ลินไปเรียนด้วย เพื่อที่บัดดี้จะได้เข้าใจว่าการฝึกเป็นเรื่องที่ทุกคนต้องทำ ไม่ใช่บัดดี้ถูกส่งไปฝึกแต่เพียงผู้เดียว แม่บัดดี้กลัวว่าถ้าส่งบัดดี้ไปฝึกคนเดียว เดี๋ยวบัดดี้จะคิดมากว่าแม่ไม่รักเลยส่งไปฝึกทำโทษ อย่างที่บอกก่อนไปเรียนแม่บัดดี้คิดอยู่แล้วว่า.. นายบัดดี้จะต้องอยู่ในสายตาตลอดเวลา รวมทั้งวิธีการฝึกของครูทุกคนจะต้องเป็นไปตามกติกาของแม่ นายบัดดี้ฝึกอยู่ 1 ปี ช่วง 1 ปีนั้นแม่ก็เลยต้องไปเป็นนักเรียนพร้อมลูกชายและลูกสาว   นายบัดดี้เรียนจบไม่มีพฤติกรรมที่ไม่พึงประสงค์ ไม่มีการติดโรคใดๆ เพราะแม่ไปนั่งเป็นครูใหญ่สั่งครูจนหน้าดำไปเลย 555 ตอนแรกๆ แม่บัดดี้ก็เกรงใจศูนย์ฝึกที่นายบัดดี้ไปฝึกเหมือนกัน ครูฝึกก็คงรำคาญแม่บัดดี้พอสมควรเหมือนกัน แต่แม่บัดดี้ทำเป็นไม่รับรู้ถึงความรู้สึกรำคาญของครู เพราะมองไปคล้ายๆ แม่บัดดี้นี่สุดยอดจุ้นจ้านเลย แต่แม่บัดดี้ยอมให้ครูรู้สึกว่าแม่บัดดี้จุ้นจ้าน เพราะแม่บัดดี้มั่นใจว่าสิ่งที่เราทำนั้นเป็นสิ่งที่ดีและเหมาะสมที่สุดสำหรับลูกเรา แต่พอไปฝึกสักเดือนครูรับความหน้าด้านของแม่บัดดี้ได้เอง แรกๆ มีโกหกครูว่า.. เอาอาหาร นม น้ำมาส่งให้ลูกกินเวลาพัก หลังๆ หน้าด้านๆ ก็เลยบอกตรงๆ ว่า... ต้องมาเฝ้ากันแบบนี้แหละ เพราะแม่ไม่ไว้ใจให้ลูกอยู่ตามลำพัง กลัวลูกเครียด กลัวต่างๆ นานา เลยขอป้องกันไว้ก่อน ในที่สุดหลังจากเรียนหนักทั้งแม่และลูกไป 1 ปี ก็ได้ลูกชายที่ยังร่าเริง เล่นสนุก เหมือนเด็กๆ แต่เข้าสังคมเป็น มีวินัย รู้จักอดทนรอคอยได้มากขึ้น เท่านี้ก็ตรงตามเป้าหมายที่แม่บัดดี้ต้องการแล้ว เพราะแม่บัดดี้มีเป้าหมายเพียงแค่อยากให้บัดดี้เป็น k9 good citizen ปล. การเลือกโรงเรียนของแม่บัดดี้ ไม่ว่าจะให้เด็ก (หลานๆ) หรือม๋าในครอบครอง แม่บัดดี้จะมีปรัชญาว่าโรงเรียนกับที่บ้านต้องไปทางเดียวกัน ฉะนั้นแม่บัดดี้จะเลือก... ***โรงเรียนที่สามารถคุยและยอมรับความเป็นจอมบงการของแม่บัดดี้ได้ทุกเรื่อง** จากคุณ : แม่บัดดี้ (อ้วนดำปื๊ดปื๊อ) - [ 8 ส.ค. 49 18:23:48 ]

ความคิดเห็นที่ 45 เสียใจด้วยนะคะ ที่เกิดเรื่องขึ้น ขอให้ทุกอย่างคลี่คลายด้วยดีค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ ขอชมฟาร์มหมาด้วยนะ รู้สึกดีจังที่เจ้าของฟาร์มยอมรับหมากลับไป ชื่นชมในความรับผิดชอบค่ะ จากคุณ : PAPA BUENO - [ 8 ส.ค. 49 18:28:44 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ขอให้จั๊วะกลับมาเป็นเด็กดีเหมือนเดิมนะคะ ลองโทร.ไปถามข่าวคราวที่ฟาร์มสิคะ บางทีจั๊วะอาจจะกลับมาน่ารักใกล้เคียงแบบเดิมแล้วก็ได้อ่ะ จากคุณ : Hermy - [ 8 ส.ค. 49 18:37:06 ]

ความคิดเห็นที่ 47 เห็นใจ จขกท. ด้วยครับ  เคยพาไปฝึกเหมือนกันแต่อายุไม่ถึง เลยอด จัดแจงหาหนังสือมาอ่าน แล้วก็ฝึกเอง เพราะมีเวลาเล่นกับเขาทั้งวัน ทุกวัน เนื่องจากทำงานอยู่บ้าน คำสังพื้นฐาน นั่ง หมอบ คอย สั่งห้าม รู้เรื่องและก็ไม่ดื้อ เลยเลิกความคิดส่งไปเรียนแล้ว ยิ่งมาเจอเหตุการณ์แบบนี้ ไม่ได้ต่อต้านการส่งไปฝึก แต่ถ้ามีเวลาเล่นกับเขา ฝึกกันวันละนิดน่าจะเป็นสิ่งที่ดีกว่า เอาใจช่วยให้สภาพจิตใจของครอบครัว จขกท. ดีขึ้นแล้วรับเลี้ยงน้องหมาตัวใหม่เร็ว ๆ นี้ครับ จากคุณ : PCK1 - [ 8 ส.ค. 49 19:29:33 ]

ความคิดเห็นที่ 48 พี่ชายคุณรองเท้าสีส้มเค้าคงไม่ได้ใจร้ายอะไรหรอกค่ะ..แต่ความที่เป็นผู้ชาย...เค้าก็คงไม่ค่อยขี้สงสารเหมือนผู้หญิงอย่างเรา ๆ ...เค้าก็รักหมาในแบบของเค้า..จั๊วะกัดพ่อกัดแม่เจ็บขนาดนั้น..เค้าก็คงโกรธเป็นธรรมดาอ่ะแหล่ะ... เคยมีคนเล่าให้ฟัง...ว่าเค้าเลี้ยงหมาพันธุ์ใหญ่อยู่ตัวนึง..จำไม่ได้ว่าพันธุ์อะไร..ที่นี้มันกัดน้องชายเค้าแบบขึ้นคร่อมแล้วเด็กนอนอยู่อ่ะค่ะ..ตีแทบตาย..พอตอนหลังมากัดลูกเค้า...เค้ายิงทิ้งทั้งน้ำตาเลยค่ะ..เราทนฟังได้แค่นี้ก็รีบ ๆ ไล่เค้ากลับบ้านเลยค่ะ..โกรธแทนหมาว่าทำไมเจ้าของใจร้ายกับเค้าขนาดนี้..นัดแรกยิ่งห่าง ๆ เค้ายังไม่ตาย..เค้าก็หันมามอง..เจ้าของเลยเดินไปยิงใกล้ๆ อีกนัดเลย..พูดแล้วน้ำตาจะร่วงอ่ะ..เกลียดจังน้าคนแบบนี้... นี่ยังดีที่บ้านคุณร้องเท้า ฯ เค้าไม่ฆ่าหมาทิ้ง...คุณทำดีที่สุดแล้วล่ะค่ะ..แต่ถ้าคิดถึงน่าจะไปหาจั๊วะบ้างนะคะ..ป่านนี้เค้าคงดีขึ้นแล้ว...เค้าคงจะดีใจ...ตอนนั้นเค้าคงเครืยดและกลัวมาก ๆ กับการฝึก...ที่เราไม่สามารถรู้ได้ว่าเค้าฝึกกันยังงัย เราเองก็เคยโดนหมาในบ้านกัด...แบบคุณแม่คุณเลยค่ะ...แต่ไม่ได้ตีซักแอ่ะเลยนะ..เค้าก็รู้ตัวว่าทำผิด...ตอนนี้ยังอยู่ดี..ต้องคอยโอ๋ ๆ แล้วตอนหลังเค้าก็แค่แฮ่ๆ ใส่อ่ะค่ะ..(แฮ่ใส่ แต่ตัวน่ะ..ถูกะขาเราอยู่นะ..แบบว่ามาอ้อน ๆ อ่ะค่ะ).. คุณรองเท้าฯ ก็อย่ากลัวการผิดหวังที่จะเลี้ยงหมาตัวต่อๆ ไปเลยนะคะ... จากคุณ : pai.w - [ 8 ส.ค. 49 20:21:09 ]

ความคิดเห็นที่ 49 เราก็เป็นคนนึงที่ใช้บริการศูนย์ฝึกสุนัขเช่นเดียวกับคุณแม่บัดดี้ ไม่ได้คิดอยากจะให้ลูกต้องเก่งหรืออย่างไร แต่ตอนนั้นกลัว เราจะคุมเขาไม่อยู่เนื่องจากเลือกพันธุ์ ยักษ์ ในขณะที่ไม่เคยมีประสบการณ์เลี้ยงน้องหมามาก่อนเลย กังวลไปสารพัด ทั้งรูปร่าง ขา อยากให้เขาได้ว่ายน้ำบ่อยๆด้วย และมีระเบียนวินัยบ้าง ตอนแรกๆคุณแม่ไม่ยอมให้เลี้ยงอ่ะคะ เลยต้องหาวิธีที่ทำให้หมากับคนอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข ตะเวนหาอยู่หลายที่ เคยไปฝึกแบบชั่วคราว ซึ้งไม่ได้ผลเหมือนกัน จนมาเจอ ศูนย์ฝึกณ ปัจจุบันนี้ เริ่มจากไปดูสถานที่ คุยกับครู ก็รู้สึกว่าลูกเราน่าจะอยู่ที่นี่ได้ แต่เราก็ไปหาลูกทุกอาทิตย์ไม่ขาด คิดถึงมากๆ แต่เราก็ไว้ใจครูและพี่เลี้ยงที่นี่นะคะ ยังไงก็ขอแสดงความเสียใจกับคุณ จขกท นะคะ ว่างๆมีเวลาก็โทรไปถามข่าวเขาหรือไปหาเขาก็ได้นะคะ เขาอาจจะคิดถึงคุณก็ได้นะค่ะ เอาใจช่วยนะคะ จากคุณ : ^_^ แม่พอลล่า ^_^ - [ 8 ส.ค. 49 20:43:30 ]

ความคิดเห็นที่ 50 สงสารคุณ จขกท และน้องจั๊วะ ค่ะ เราก็ส่งฟักทองไปเรียน แต่เลือกแบบไปเช้า เย็นกลับ ที่ให้ฟักทองไปเรียน เพื่อให้รู้จักสังคมของน้องหมา และได้ออกกำลัง ตอนที่ไปเรียนเราก็ไปนั่งเฝ้าครู ครูก็ดูแลดีมาก ถ้าทำดีก็ได้คำชม แต่ถ้าทำไม่ได้ก็โดนทำโทษ ( ด้วยวิธีกระตุกโซ่คอ ) แต่ฟักทอง ก็รักครู ทุกวันนี้ พอบอกฟักทอง ไปหาครูกัน ฟักทอง จะหางกระดิก ดีใจตลอด และถึงแม้ฟักทอง จะผ่านการฝึกมาแล้ว แต่ด้วยความที่ฟักทอง เป็นหมาตัวแรกของที่บ้าน และเราก็ไม่คิดว่าหมาใจดี ๆ วันนึงจะลุกขึ้นมางับ ๆ เราเอา เพียงเพราะฟักทองหลับอยู่แล้วเราจะเอาเสื้อไปใส่ให้ จากคุณ : jee-pumpkin - [ 8 ส.ค. 49 21:48:40 ]

ความคิดเห็นที่ 51 นอกจากนี้พาไปหาหมอ ก็จะงับหมอ ตอนนั้นกลุ้มใจมาก ปรึกษาหลายครูมาก ครูบอกให้ส่งกลับไปแก้นิสัย แต่พออยู่กะครู ฟักทอง ก็ไม่แสดงอาการ เพราะรู้ว่าถ้าทำเจ็บตัวแน่ หลังจากนั้น ได้คุยกะคุณหมอท่านนึง และอ่านหนังสือเกี่ยวกับพฤติกรรมของหมา ก็ทำการแก้ไขนิสัยของฟักทองด้วยตัวเอง บางทีเขาก็ต้องการมีอาณาเขตของเขา ถ้าเมื่อไรแสดงนิสัยไม่ดี ต้องทำไม่สนใจ แต่ไม่ใช่ลงโทษเจ็บ ๆ แต่เมื่อไรที่ทำดี เขาจะได้รางวัลตอบแทน ทุกวันนี้ ฟักทอง ยกขาให้ใส่เสื้อ กระดิกหางเมื่อไปหาหมอ จากคุณ : jee-pumpkin - [ 8 ส.ค. 49 21:55:41 ]

ความคิดเห็นที่ 52 น่าสงสารเจ้าของกระทู้มากครับ ขอให้ได้จั๊วกลับมาน่ะครับ แนะนำเลยและต้องทำเลยครับ ถ้าอยากได้จั๊วคืนมา ลองหมันไปหาเค้าสิครับ โทรไปสอบถามก็ได้ว่าเค้าเป็นอย่างไรบ้าง จากคุณ : zoochi (zoochi) - [ 8 ส.ค. 49 22:22:38 ]

ความคิดเห็นที่ 53 โชคดีที่ตอนเลือกสถานที่ฝึก เลือกที่เดียวกับ แม่บัดดี้และพอลล่าอะค่ะ ทุกวันนี้ลาเต้ไปเจอครูก็กระดิกหางริกๆๆ ใส่ อาจจะเป็นเพราะช่วงอายุที่ลาเต้ไป เป็นตอนราวๆ 4 เดือนก็ได้... (แต่ก็แย่ตรงที่เราไม่ได้เห็นพัฒนาการของเขาทุกวัน) สุดท้าย พอจบจากศูนย์ฝึก  ก็ต้องมานั่งฝึกทบทวนเองที่บ้าน และฝึกเพิ่มเติมเองอยู่ดี หลายๆ อย่าง... อาจจะดวงดีด้วยที่สายพันธ์ของหมาเรา เป็นสายพันธ์ใจดี (Golden retriever)  ไม่มีพฤติกรรมการเป็นจ่าฝูงอย่างสายพันธ์ของ จขกท. (ถ้าเราเดานะ คิดว่าเป็น Bull terrier อะค่ะ เดาถูกรึเปล่า) เพราะเคยเห็นสายพันธ์นี้  ขนาดอยู่บ้านเดียวกัน อิจฉากัน...แล้วก็ กัดกันเลือดสาด ต่อหน้าต่อตาเลยค่ะ   อีกรอบนึง สายพันธ์เดียวกัน... เจอที่ รพส. ตอนแรกก็ทักทายลาเต้ดีๆ (เพราะนั่งข้างๆ กัน) แล้วอยู่ดีๆ ก็แยกเขี้ยวขู่ใส่  เราต้องกันหมาเราไปนั่งตรงอื่นค่ะ - -'' แต่ Bull terrier ที่น่ารัก เราก็เคยเห็นอยู่หลายตัวนะคะ ไม่ใช่ว่าสายพันธ์นี้ต้องดุไปซะหมด... ตอนนี้ลาเต้อยู่ที่บ้าน ถ้าทำไม่ดีก็จะโดนดุด้วยเสียงดุๆ แล้วก็สั่งนั่งสำนึกผิด.. ถ้าทำดีก็ชมแล้วก็ตบที่ไหล่   เรื่อง "จั๊วะ " เป็นข้อคิดที่ดีอะค่ะ  ทำให้หลายๆคนที่อยากจะส่งเด็กๆ ไปฝึกได้มีการทำการบ้านมาก่อนล่วงหน้ากับโรงเรียนฝึกสุนัขมากขึ้นด้วย  บางครั้งการไปดูเขาฝึกแบบไม่ได้บอกกล่าวก็เป็นข้อดีเหมือนกันอะค่ะ จะได้รู้ว่าปกติเขาฝึกสุนัขกันยังไงด้วย... แก้ไขเมื่อ 08 ส.ค. 49 22:33:28 จากคุณ : ชิสุมุมห้อง - [ 8 ส.ค. 49 22:31:39 ]

ความคิดเห็นที่ 54 ป๊อบปี้ อยู่บ้านตั้งแต่เพิ่งลืมตา ไม่เคยมีสังคมกับหมาวัยเดียวกัน เพราะหมาตัวเก่าที่บ้านเป็นลุงกับป้า ป๊อบปี้ ไม่รู้จักการเล่นแบบลูกหมา ถึงจะได้ความรัก แต่ป๊อบปี้ถูกตามใจจนกลายเป็นน้องหมาก้าวร้าว ด้วยวัยแค่ 3 เดือน เวลาพาไปหาหมอ ป๊อบปี้แว้งกัดหมอ ดิ้นกระจาย ผู้ชาย 3 คนต้องช่วยกันจับหมาหนักแค่ 5 กก. ที่บ้าน ป๊อบปี้เป็นหมาที่ขัดใจไม่ได้ ขัดใจเมื่อไหร่ ขู่ ถ้าขู่แล้วเจอการทำโทษ จะสู้ ยิ่งทำโทษแรง ยิ่งสู้แรง จนสุดท้าย ถึงขั้นทำท่ากัด จะอุ้มเข้ากรง ก็จะกัด ล่ามไว้ ให้รอ ก็ขู่ และดึงสาย ด้วยวัย 3 เดือน ป๊อบปี้จึงต้องระเห็จไปอยู่โรงเรียนประจำ ก่อนเลือกว่าโรงเรียนไหน หมูอ้วนขับรถตระเวนดูเท่าที่รู้จัก หรือเห็นในหนังสือหมด แล้วก็เลือกโรงเรียนที่เรียนมา (เหมือนคุณแม่บัดดี้) ระหว่างเรียน ไปเยี่ยมอาทิตย์ละครั้งเป็นอย่างน้อย ป๊อบปี้ดีใจกรี๊ด ๆๆๆ ทุกครั้ง และได้เห็นการเล่นกับเพื่อน ๆ ของป๊อบปี้ หน้าตาก็ร่าเริงดี ระหว่างอยู่โรงเรียน ป๊อบปี้มีโรคผิวหนัง ซึ่งอาจเพราะอากาศชื้นมาก และต้องมาฝึกในสนามหญ้าเฉอะแฉะ ก็ได้พาไปหาหมอ หมอให้ยา+แชมพูมา (ให้หมั่นอาบ) แต่ทำไงได้ จะป้อนเอง อาบเองก็ไม่ได้ ต้องฝากให้โรงเรียนดูแล โรคแบบนี้ ต้องขยัน เอาใจใส่ ซึ่งโรงเรียนก็ดูแลจนหาย นิสัยป๊อบปี้ตอนนี้ หลังจากเรียนครบ 3 เดือน ความก้าวร้าวกับคน หายไปหมดเกลี้ยง รับประกัน 100% เรื่องทำตามคำสั่ง ไม่ได้ซีเรียสมาก แต่ที่ไปเรียน ก็เพื่อให้เดินสายจูงได้ ไม่แว้งกัดคนจูง ให้รู้จักการรอคอย ไม่เอาแต่ใจ ทุกคนที่บ้านตอนนี้ มีความสุขกับป๊อบปี้มาก จากที่เมื่อ 3 เดือนก่อนเคยหน้าเครียดกันหมด ไม่เคยมีใครคิดว่า นิสัยจะเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ จริงอยู่ ที่ป๊อบปี้ดูกลัวครูฝึก ถึงกับหมอบเวลาเจอหน้าครู แต่เมื่อครูเปลี่ยนท่าจากการถือสายจูงมาเป็นเล่นด้วย ป๊อบปี้ก็เลียหน้าเลียตาดี และไม่ได้กลัวสถานที่ในโรงเรียนเลย เห็นใจคุณเจ้าของกระทู้ เห็นใจจั๊วะ แต่สำหรับน้องหมาที่นิสัยไม่ดี หรือควบคุมยาก ก็ไม่อยากให้พ่อแม่น้องหมาทั้งหลายหมดหวังกับการส่งไปโรงเรียนนะคะ เพราะโรงเรียนที่คุณภาพยอมรับได้ (ยังไม่ได้บอกว่าดีนะ) ยังมีอยู่ค่ะ บ้านนี้ก็ไม่เคยส่งน้องหมาไปเรียนเหมือนกัน ป๊อบปี้เป็นตัวแรก เพราะไม่อาจฝึกเองไหวแล้ว และหากทิ้งไว้ จะก้าวร้าวขึ้นทุกวัน เลยจำเป็นต้องส่งไปแต่เด็ก ซึ่งก็ได้ผลกลับมาเป็นที่น่าพอใจค่ะ จากคุณ : หมูอ้วนตัวใหญ่ - [ 8 ส.ค. 49 22:40:30 ]

ความคิดเห็นที่ 55 เรื่องโรงเรียนสอนสุนัขนี่มีบทเรียนที่ผ่านมาเยอะมากๆ การที่เขาต้องฝึกสุนัขเป็นจำนวนมาก ทำให้ต้องมีการตี เพื่อให้เกิดการเชื่อฟังขึ้นมา วิธีที่จั๊วโดน น่าจะมาจากการที่โดนตี หรือ โดนทำร้าย อย่างรุนแรง เข้าใจว่าการที่ขาถูกตีมากๆ จนเขากล้ว การกล้ว ก็เปลี่ยนให้เขาเป็นการที่อยากปกป้องตัวเองของเขาที่เจ็บ เลยต้องสู้ จากที่ คุณรองเท้าสีส้ม เล่ามาคิดว่าเป็นเพราะกรณีนี้นะคะ หมามีการฝังใจแบบนี้ ถ้าเราให้ความรักเขามากๆ ให้เวลาเขาหน่อย เขาก็สามารถฟื้นฟูได้นะคะ เเต่ยอมรับว่าเคยช่วยหมาที่มีอาการแบบนี้ เขาจะดีขึ้น แต่ พอเขาเจ็บ เขาก็จะป้องกันตัวเอง เหมือนที่แม่คุณรองเท้าสีส้ม โดนนะคะ แต่ อยู่ที่ว่าเขาจะกัดเรามาก หรือ น้อยเท่านั้นนะคะ ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ กับเรื่องที่เกิดขึ้น จากคุณ : ai_aun - [ 8 ส.ค. 49 23:02:26 ]

ความคิดเห็นที่ 56 เฮ้อ...เศร้าจัง สงสารทั้่งคน ทั้งหมา เลยครับ สองตัวอ้วนที่บ้าน ไม่เคยคิดจะส่งไปฝึกเลยครับ เพราะเราไม่ได้เลี้ยงให้มันฉลาดให้มันได้ปริญญา แค่ให้มันเป็นเพื่อนเล่น ฟัดมั่ง ขำ ๆ มั่ง ก็โอเคแล้ว จะเอาอะไรนักหนากะหมาตัวนึง  แค่ฝึกให้มันฉี่ มันถ่ายในห้องน้ำได้นี่ก็บุญแล้ว ขอบคุณครับที่นำเรือ่งราวมาเล่าสู่กันฟัง เพื่อเป็นอุทาหรณ์ เป็นอีกด้านของการนำไปฝึกที่ไม่ค่อยมีใครค่อยพูดถึง  เฮ้อ...สงสารน้องหมาจัง ป่านนี้เป็นไงมั่งก็ไม่รู้ ยังไงๆ ก็ไปเยี่ยม ไปหาเขามั่งนะครับ ไมแน่นะครับเขาอาจจะเศร้ากว่าเดิมเพราะรู้สึกว่าถูกทิ้งอีกรอบแล้วก็ได้ :( [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : BasicMan - [ 8 ส.ค. 49 23:24:38 ]

ความคิดเห็นที่ 57 อยากให้เป็นกระทู้แนะนำจัง.. เป็นข้อคิดที่ดีมาก.. โหวตให้ 1 จึ๊ก.. สงสารทั้งคนทั้งหมาเลยค่ะ.. จากคุณ : แม่น้องลีซอ - [ 8 ส.ค. 49 23:43:23 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ขอบคุณมากๆที่เอาเรื่องนี้มาแชร์ให้ฟัง  เห็นใจทั้งคนทั้งหมา แต่คิดว่าสิ่งที่คุณทำก็น่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดสำหรับทุกฝ่ายแล้วค่ะ จากคุณ : Nina Lee - [ 9 ส.ค. 49 00:51:02 ]

ความคิดเห็นที่ 59 มาให้กำลังใจเจ้าของกระทู้อีกรอบนึง เดาเอาว่าน้องจั๊วะคงอยู่ในระหว่างวัย 7 เดือน ถึง 2 ปีครึ่ง ซึ่งเป็นช่วงที่เค้าฮอร์โมนเปลี่ยนจากเด็กเป็นวัยรุ่น นิสัยของสายพันธุ์ที่มีความเป็นผู้ล่าสูง อย่าง ร๊อต พิทบลู โดเบอรแมน ฟิล่า บางแก้ว บลูเทอร์เรีย ผู้ปกครองต้องทุ่มเทศึกษา พฤติกรรมของเค้าอย่างละเอียด เพื่อจะได้รู้จักใช้ปฎิบัติการจิตวิทยารับมือกับเค้าให้อยู่ กรณีน้องจั๊วะ เปรียบเสมือนการเลี้ยงเด็กที่ผู้ปกครองมีภาระต้องรับผิดชอบเยอะจนไม่สามารถปลูกฝังคุณธรรมและจริยธรรม รวมทั้งฉีดวัคซีนความรักให้เค้าไม่มากพอ แล้วส่งเค้าไปเข้าโรงเรียนประจำ เมื่อเด็กโตเป็นวัยรุ่นฮอร์โมนเปลี่ยนแปลงเด็กจะลองทำทุกอย่าง เพื่อเอาชนะผู้ปกครอง เช่นลองสูบบุหรี่ ลองทำอะไรต่าง ๆ ที่เป็นการแหกกฎระเบียบ น้องหมาสายพันธุ์ที่กล่าวมาข้างด้นก็ก็ทำนองเดียว คือช่วงวัย ตั้งแต่ประมาณ 7 เดือน ไปจนถึง 2 ปี เป็นช่วงที่เค้าเป็นวัยรุ่น ช่วงนี้เค้าต้องการที่จะแหกกฎ เอาชนะทุกสิ่งทุกอย่าง เพื่อเค้าจะแสดงตัวว่าเป็นผู้ยิ่งใหญ่ต้องการเป็นนายของทุกคนในบ้าน *** ด้วยเหตุนี้เองเค้าจะทดสอบพลังของเค้าด้วยการกัดคนที่อ่อนแอที่สุดในบ้านก่อน ซึ่งมักจะเป็นเด็กหรือคนแก่ในบ้านนั่นเอง *** เพราะฉะนั้นคนที่เป็นผู้ปกครองเค้าที่แท้จริงจะต้องคุมพฤติกรรมเค้าตลอดเวลาในช่วงวัยนี้ ถ้าเค้าแสดงพฤติกรรมก้าวร้าวต้องแก้ไขทันที ไม่ปล่อยโอกาสให้เค้าได้แสดงพฤติกรรมก้าวร้าว เพราะถ้าเค้าได้ทำแล้วเค้าจะจำเลยว่าเค้าเป็นผู้ชนะใครบ้าง การแก้ไขน้องหมาในช่วงวัยนี้ ต้องพาออกกำลังกายให้มากพอ ไม่ให้มีพลังงานเหลือ วีธีนี้แม่บัดดี้ได้ทดลองมาด้วยตัวเองกับนายบัดดี้คู่ใจ นายบัดดี้เป็นร๊อตที่เคยลองทำพฤติกรรมก้าวร้าวมาแล้ว แต่ไม่สำเร็จ เนื่องจากแม่บัดดี้รู้ทัน เพราะได้ศึกษาพฤติกรรมเค้ามาแล้วอย่างละเอียดนับแต่วันที่ได้เค้ามา ที่สำคัญอีกอย่างนึงคือผู้ปกครองต้องช่างสังเกตุพฤติกรรมเค้า คือประมาณว่ามองตาปุ้บต้องรู้แล้วว่าเค้าอารมณ์ไหน ถ้าเค้าเริ่มหงุดหงิดต้องพาเค้าออกไปปรับอารมณ์กับเราสองคนเท่านั้น วิธีการปรับอารมณ์ของแม่บัดดี้ คือสั่งว่าไม่ แล้วพาเค้าออกไปวิ่งเล่นออกกำลังกายจนแรงหมด ค่อยเอากลับเข้าบ้าน   อย่างกรณีจั๊วะ ถ้า จขกท อยากจะปรับพฤติกรรมเค้าไม่น่าจะมีปัญหานะคะ คือทุ่มเทเวลาให้เค้าสักช่วงยาว ๆ หน่อย ประมาณ 1 ปี โดยการศึกษาพฤติกรรม และลักษณะนิสัยของสายพันธุ์โดยละเอียด แล้วผู้ปกครองต้องทำตัวให้เค้ารู้ว่าเราคือนายเค้าคือลูกน้อง เท่านี้ก็น่าจะอยู่กันได้อย่างมีความสุขแล้วนะคะ *** ขอยืนยันอีกครั้งว่าผู้ที่จะเลี้ยงสายพันธุ์ที่ชอบเป็นจ่าฝูง ผู้ปกครองต้องเป็นคนตัดสินใจเด็ดขาด รับผิดชอบ เข้มแข็ง และมีวินัย พูดคำไหนต้องเป็นคำนั้น แบบว่าสั่งไม่ ก็ต้องหยุด ถ้าไม่หยุด เสร็จแม่แน่นอน *** ทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่ผู้ปกครองต้องเข้าใจก่อนส่งลูกไปอยู่กับครูฝึก ซึ่ง แม่บัดดี้ก็ได้คุยกะครูโดยละเอียดและย้ำตลอดเวลาที่นายบัดดี้ไปเรียนหนังสือ รวมทั้งกำหนดบทฝึกเองตามพฤติกรรมของลูกเราที่มองจากแววตา ตัวอย่างการฝึกนายบัดดี้ เวลาที่สาว ๆ แถวบ้านมีฮีท เค้าจะมีอารมณ์ความอยากเป็นจ่าฝูงสูง ช่วงเวลานั้นแม่บัดดี้สั่งให้ครูฝึกด้วยคำสังหมอบคอย อย่างเดียวเลย 1 เดือน โดยการคอยเริ่มจาก 5 นาที ไปจนถึง 30 นาที วีธีนี้คือการฝึกให้เค้ามีความอดทน และรู้จักหักห้ามจิตใจ ที่พูดมาเป็นการฝึกร๊อต แต่บลูเทอร์เรียของ จขกท อาจจะมีข้อแตกต่างบ้างนิดหน่อย ค้นหาความรู้เพิ่มเติมเอาในเนท ก็สามารถรับมือกับน้องจั๊วะได้สบาย ๆ แล้วนะคะ แถมอีกนิดนึงสำหรับคนที่คิดจะส่งหมาไปฝึกว่า ทิศทางการฝึก ผู้ปกครองควรเป็นไกด์ให้ครู แล้วก็ต้องร่วมช่วยกันฝึก น้องหมาถึงจะเป็นน้องหมารายเดิมที่น่ารักของเรา เพียงแต่เพิ่มความมีวินัยขึ้น ถ้าไปฝึกโดยผู้ปกครองไม่มีส่วนร่วมเลย ก็เท่ากับการส่งลูกเราไปให้คนอื่นกำหนดแนวทางชีวิต ซึ่งลูกเราก็จะได้รับแนวคิดของคนอื่นไม่ใช่เรา แม่บัดดี้ถึงต้องทนยอมเป็นคนเรื่องมากในสายตาครูฝึกในช่วงแรก ๆ 555 จากคุณ : แม่บัดดี้ (อ้วนดำปื๊ดปื๊อ) - [ 9 ส.ค. 49 01:49:40 ]

ความคิดเห็นที่ 60 อ่านแล้วน้ำตาซึมค่ะ เคยคิดจะส่งไปฝึกเหมือนกันค่ะ แต่แฟนไม่เห็นด้วย ทุกวันนี้สั่งเค้านั่งได้อย่างเดียวค่ะ อยากให้เรื่องนี้เป็นอุทาหรณ์ของคนที่จะส่งหมาไปฝึกค่ะ จากคุณ : น้องสุขใจ - [ 9 ส.ค. 49 08:49:40 ]

ความคิดเห็นที่ 61 ผมว่า ครูฝึกคง ทำมันแรง แน่ๆเลย ทำให้มันจดจำคำสั่งได้ แล้วมันก็จดจำ นิสัยของครูฝึกมา และจำได้ว่าครูฝึกสั่งให้มันทำอะไรบ้าง หมาจดจำคำพูด และการกระทำ ที่ครูฝึกที่แสดงออกมา แล้วก็ไม่ชอบ พอพาเค้ากลับมาบ้าน ก็มาเจอ คุณๆในบ้านที่ทำนิสัยเหมือนครูฝึกอีก ซึ่งมันไม่ชอบเลย เหมือนกับว่า ที่บ้าน เป็นเหมือน ที่ รร. ฝึกอีก จึงเกิดการต่อต้าน ทางที่ดี อย่าให้เค้าเข้ากรง และอย่าใส่สางจูงอีกเลย คือ ห้ามทำอะไร ที่ใน รร.ฝึกมี อาจจะเปลี่ยน นิสัยเค้าได้ นะ จากคุณ : golfzoozaa - [ 9 ส.ค. 49 11:39:41 ]

ความคิดเห็นที่ 62 อ่านแล้วอยากร้องไห้ สงสารเจ้าของกระทู้ แต่สงสารจั๊วะมากที่สุด ต้องขอบคุณ จขกท ที่มาเล่าเรื่องให้เป็นอุทาหรณ์สำหรับคนรักหมาด้วยกัน ลำพังตัวเราเอง เลือกเลี้ยงหมาพันธุ์ทีเป็นมิตร เลี้ยงง่าย มันจะซน จะกัด จะแทะ ก็เช็ดน้ำตาเอา ค่อยๆ ฝึก ทุกวันนี้ไอ้ตัวเล็กก็ยังมีพลาด แทะขาเก้าอี้แสนแพงเกือบพังไปตัวนึง เฟอร์นิเจอร์ซื้อใหม่ได้ จะหวายจะแพงยังไง มัน "ไม่มีชีวิต" ช่างมัน เราเอง เห็นด้วยกับการส่งหมาไปโรงเรียนฝึกเฉพาะในกรณีที่เป็นสุนัขพันธุ์ที่เลี้ยงยาก ดุ ต้องฝึกนิสัย แล้วก็เจ้าของน่าจะทำให้ได้อย่างน้อยก็น้องๆ คุณแม่บัดดี้ (ขอปรบมือให้คุณแม่บัดดี้เลยอ่า เจ๋งมั่กๆ) คือต้องตรวจสอบสถานที่อย่างดี ต้องหมั่นไปคอยดูแล เฝ้า หมาเรา ไม่ใช่หมาคนอื่น จะให้คนอื่นเขามารักอย่างเราได้ไง แล้วถ้าเป็นไปได้ ไปกลับเต๊อะ...นะๆๆๆๆ เพราะหมาคือชีวิตนึง ไม่ใช่เฟอร์นิเจอร์ หมาไม่ได้มีไว้เอนเตอร์เทนคน ไม่ได้มีไว้โชว์ว่าเค้าทำตามคำสั่งได้ แต่มีไว้รักและรักเราตะหาก แค่เค้าเข้าสายจูง นั่งรอได้ เราว่าก็เกินพอแล้วอ่า ถ้าเราหัดให้ทำอย่างอื่นได้ "ด้วยตัวเราเอง" ก็เป็นกำไร แต่ไม่ใช่เอาเค้าไปโรงเรียนเพื่อให้หัดแกล้งตาย หัดเดินซิกแซก หัดโดดข้ามห่วงได้ จะเลี้ยงหมาไว้ออกงานวัดเก็บตังเหรอ ถึงขนาดต้องแยกพาไปอยู่โรงเรียนฝึก เราไม่ได้ทำฟาร์มด๊อกโชว์นี่นา จากคุณ : =p o o k p u i= - [ 9 ส.ค. 49 12:16:51 ]

ความคิดเห็นที่ 63 ช่วงชีวิตของหมามันสั้นนะคะ แล้วเวลาเค้ารักใครแล้ว เค้ารักหมดใจ เค้าเฝ้ารอสุดหัวใจ วันแต่ละวัน เค้าโหยหาการได้อยู่กับเรามากแค่ไหน แค่วันทำงาน เราไปทำงานเช้า กลับบ้านมืด ทุกวัน มันจะเฝ้ารอเวลาที่เรากลับไปอยู่กับมันขนาดไหน แล้วจะแยกเรากับมันทำไมตั้งเป็นอาทิตย์หรือเป็นเดือน สงสารหัวใจน้อยๆ ของหมาบ้าง เนอะๆๆๆ จากคุณ : =p o o k p u i= - [ 9 ส.ค. 49 12:17:22 ]

ความคิดเห็นที่ 64 บ้านเราเลี้ยงหมาไทยค่ะ มีพุดเดิ้ลยักษ์อีกตัว หมาบ้านเราแค่สวัสดีเป็นทุกตัว เราก็พอใจแล้ว แต่บ้านแฟนเรา เลี้ยงบอสตันเทอร์เรีย 2 ตัว แจ๊ค 1 ตัว เค้าฝึกเองค่ะ ไม่ถึงกับหมอบ คลาน ชิด หรอก แค่บอกว่าไม่เค้าหยุดก็พอแล้ว สงสารจั๊วะมากที่สุด ถ้าเป็นเรา เราจะให้เค้าอยู่กับเราจนเค้าปกติ เพราะตั้งแต่แรกเค้าไม่มีนิสัยก้าวร้าว เราไม่โทษใครนะ แต่ในเมื่อคุณคิดจะเลี้ยงแล้ว คุณก็ต้องพยายามรับผิดชอบให้ถึงที่สุด จนเค้าตายจากเรานั้นแหละยังไงคุณไปเยี้ยมจั๊วะเค้าบ่อยๆแล้วกัน เพราะเค้าไม่รู้หรอกว่า คุณและครอบครัว ทิ้งเค้าไปเรื่องอะไร? จากคุณ : aoh_narcissus - [ 9 ส.ค. 49 12:31:12 A:203.188.36.139 X: ]

ความคิดเห็นที่ 65 ที่บ้านเคยคิดจะส่งไปฝึกให้รู้จักสังคม..อยากพาไปเที่ยว แต่.ด้วยความคิดที่ว่าเค้าเป็นหมาดี(ร๊อต) ไม่ก้าวร้าว   เป็นหมาที่กลัวคนไม่รัก เพราะฉะนั้นเลยทำตัวดี..เพื่อคนจะได้รัก....ไม่เคยกัดใครและไม่มีวี่แววว่าจะกัดใคร... เพียงแต่แม่อยากพาไปเที่ยวด้วยกัน อยากให้เชื่อฟังคำสั่งแบบมั่นใจว่าเอาอยู่..เพราะมีการศึกษาแล้ว.. แต่เนื่องจากอ่านหนังสือของคุณบัญชร..ชวาลศิลป์(ไม่รู้จำถูกหรือเปล่า)ท่านบอกว่าเอาหมาให้ลูกน้องฝึก..เป็นทหาร ฝึกเสร็จเวลาเจ้าของสั่งจะไม่ค่อยฟัง พฤติกรรมเปลี่ยนไป ..แต่ถ้าใส่ครึ่งท่อนรองเท้าทหารมาจะกลัวแล้วหยุดทันที จนท่านต้องถามลูกน้องว่าไปทำอะไรหมา..ลูกน้องก็ไม่กล้าบอก.. เราเลยคิดว่านี่ขนาดหมานาย..ฝึกในค่าย.กลับมาพฤติกรรมยังเปลี่ยน...แล้วหมาเราเอาไปทิ้งไว้ให้ครู กลับมาจากหมาดีจะเป็นยังไง...สุดท้ายหมาเราก็ยังไม่มีการศึกษาจนทุกวันนี้..มีแต่แม่มันสอนทุกวัน..แต่เค้าก็ยังเป็นหมาดีอยู่ถึงทุกวันนี้ เห็นใจเจ้าของกระทู้ค่ะ จากคุณ : ต๊ะติงนอย - [ 9 ส.ค. 49 13:04:25 ]

ความคิดเห็นที่ 66 คุณดันไปเลือกแล้ยงหมาที่มันค่อนข้างก้าวร้าว ผลก็ลงเอยแบบนี้แหละครับ ยังดีที่ส่งคืนฟาร์มได้ ถ้าคิดจะเลี้ยงเป็นเพื่อนแก้เหงา ไม่ควรเลี้ยงพันธุ์พวกนี้ครับ จากคุณ : Oh-deh - [ 9 ส.ค. 49 13:12:16 ]

ความคิดเห็นที่ 67 ขอลอกคำพูดคุณเจ้าของจำเป็นนะค่ะ  เพราะใช่เลยค่ะในความรู้สึกของเรา "ขอบคุณนะคะ สำหรับประสบการณ์ดีๆ ที่เลวร้ายทั้งสำหรับหมาและสำหรับเจ้าของหมาที่ได้นำมาเล่าสู่กันฟัง ขอบคุณนะคะ ที่ไม่ยิงเค้าทิ้งเพื่อที่จะตัดปัญหา ขอบคุณที่ไม่ปล่อยให้เค้าต้องไปเร่ร่อนเป็นภาระของสังคม ขอบคุณจริงๆ ที่ครอบครัวคุณ ได้เลือกทางที่ดีที่สุดให้กับจั๊วะค่ะ จากคุณ : เจ้าของจำเป็น ขอเป็นกำลังใจให้คุณรองเท้าสีส้มค่ะ  และคุณได้ให้ประสบการณ์จริงที่เป็นประโยชน์อย่างมากค่ะ  เพราะตัวเรายังมีความตั้งใจจะพา  เจ้าพุดเดิ้ลตัวแสบ "อาตี๋สุขใจ" ไปเข้าโรงเรียนฝึกเลยหละค่ะ  เพราะเค้านิสัยไม่ค่อยดี ก้าวร้าว  อ่านเรื่องของคุณแล้ว  บอกได้คำเดียวค่ะว่า  เปลี่ยนใจทันที  ค่อยๆฝึกเค้าเองดีกว่า จากคุณ : DOGHALL - [ 9 ส.ค. 49 15:01:36 ]

ความคิดเห็นที่ 68 อ่านแล้วเศร้าจัง  แต่เห็นด้วยกับการตัดสินใจส่งกลับฟาร์ม กำลังจะเอา Jumbo ไปฝึกอยู่เหมือนกัน เพราะตั้งแต่มีน้องBoeing ดุขึ้นเยอะ ชอบแกล้งน้อง แล้วชอบกระชากเราให้วิ่งตามอยู่เรื่อย เรียกไม่เคยกลับเลย แต่ก็ห่วงปัญหาที่จะตามมาตอนนี้ก็พยายามเลือกที่ฝึกอยู่  คงจะหาใกล้บ้านและไปเยี่ยมบ่อยที่สุด ถ้าเห็นอาการไม่ดีคงต้องเลิกฝึกเหมือนกัน จากคุณ : แม่จ้มโบ้-โบอิ้ง (Mom-Boeing) - [ 9 ส.ค. 49 15:28:36 ]

ความคิดเห็นที่ 69 ขอบคุณมากค่ะ ขอบคุณทุกกำลังใจและคำแนะนำจากเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้ ตอนนี้รู้เพียงจั๊วะอยู่ในฟาร์มที่ราชบุรี ส่วนรายละเอียดอื่นๆ ไม่ทราบเลย ขอเวลานิดนึง แล้วจะโทรไปสอบถามเจ้าของฟาร์ม หรือไม่ก็แวะไปเยี่ยมถึงฟาร์มด้วยตัวเอง แก้ไขเมื่อ 09 ส.ค. 49 15:51:30 จากคุณ : รองเท้าสีส้ม - [ 9 ส.ค. 49 15:50:42 ]

ความคิดเห็นที่ 70 เห็นด้วยกับความคิดที่ 59 ของคุณแม่บัดดี้ค่ะ ส่วนตัวเราคิดว่าเรื่องโรงเรียนฝึกอาจจะไม่ใช่สาเหตุหลักที่ทำให้เค้าก้าวร้าวนะคะ แต่เป็นเรื่องการจัดลำดับของเค้าเองต่างหาก ปกติเจ้าหมาน้อยที่เราเลี้ยงๆ กันอยู่ก็จะมีการจัดลำดับในหัวของมันเองตั้งแต่เล็กแล้วค่ะ ยิ่งโตเป็นหนุ่มเป็นสาวก็จะมีการท้าทายคนในบ้าน โดยเฉพาะพันธ์ที่มีนิสัยค่อนข้าง aggressive และมีความต้องการเป็นผู้นำสูงอย่างร้อตไวเลอร์หรือบูลเทอร์เรีย ถ้าผู้เลี้ยงนำเค้ามาเลี้ยงแต่เล็กเจ้าลูกหมาตัวน้อยจะรับรู้ด้วยสัญชาตญาณของตัวมันเองว่ามันอยู่ลำดับต่ำสุดในบ้าน ก็หมาน้อยอย่างมันจะไปทำอะไรกับคนตัวใหญ่ๆ อย่างเราได้ล่ะ ซึ่งการจัดลำดับนี้จะฝังติดอยู่ในหัวของมันไปจนมันโตทำให้ถึงแม้ว่ามันจะกลายเป็นหมาตัวใหญ่ที่มีเขี้ยวอันแหลมคมแต่ก็ยังคงยอมแพ้ให้กับเจ้าของอยู่ กรณีของจขกท.เนื่องจากช่วงเวลาที่เริ่มเอาเค้าไปฝึกเป็นช่วงอายุที่เค้าน่าจะเริ่มจัดลำดับชั้นในบ้านตัวเอง การส่งเค้าไปไกลบ้านเท่ากับเริ่มนับหนึ่งใหม่ พอพาเค้ากลับมาในสภาพที่โตเป็นหนุ่มแล้วก็เลยพยายามท้าทายทุกคนในบ้านและทำสำเร็จซะด้วย ยิ่งเจ้าของไม่ทำโทษ ไม่ยุ่งกับเค้า ยอมให้เค้าทำตามใจ หรือแสดงอาการหวาดกลัวเค้าเท่ากับเป็นการตอกย้ำในชัยชนะของหมาน้อยค่ะ สุดท้ายเค้าจะเข้าใจว่าตัวเองเป็นจ่าฝูงของบ้านนี้และไม่ว่าใครก็ต้องยอมเค้าหมด ส่วนการที่เค้ากัดจนถึงกับเลือดสาดเราคิดว่าเป็นเพราะลักษณะของสายพันธ์นี้เค้าถูกบรีดมาให้มีอำนาจการโจมตีค่อนข้างสูงค่ะ ถ้าเผอิญเค้าเป็นหมาตัวเล็กอาจจะแก้ไขได้ง่ายกว่านี้ วิธีที่จะตอกย้ำความเป็นที่โหล่ของฝูงในเจ้าหมาน้อยคือต้องเด็ดขาดกับเค้าค่ะ การเล่นไม่ควรเล่นในลักษณะที่ให้เค้ามาคุกคามเราหรือแย่งของกัน ถ้าจะเล่นต้องให้จบลงที่การพ่ายแพ้ของเจ้าหมาน้อยเสมอห้ามปล่อยให้เค้าชนะเด็ดขาด เวลาเล่นกับเค้าก็จับเค้านอนหงายท้องบ่อยๆ เพราะนั่นเป็นสัญลักษณ์ของความต่ำชั้นกว่านะคะ อาจฟังดูโหดร้ายแต่การเลี้ยงลูกหมาให้จำไว้เลยค่ะว่าห้ามเลี้ยงให้เค้าเป็นเพื่อนเด็ดขาด ต้องเลี้ยงเค้าให้อยู่ในฐานะที่ต่ำกว่าเราให้ได้ คุณไม่จำเป็นต้องกดขี่ข่มเหงหรือทำร้ายเค้าแต่ใช้วิธีที่นุ่มนวลแต่สื่อความหมายได้ค่ะ เมื่อเค้าโตและเข้าใจสถานะของตัวเองแล้วจึงสามารถปรับสถานะเค้าให้เป็นเพื่อนได้แต่ก็ไม่ควรให้ทำอะไรที่เท่าเทียมกับคนค่ะเพราะลำดับชั้นสามารถเปลี่ยนได้ตลอด ถ้าคุณไม่สอนให้เค้าเรียนรู้กับสิ่งนี้สุดท้ายคุณอาจต้องจบลงด้วยการทำลายหมาที่คุณรักได้ค่ะ ถึงตอนนั้นก็โทษใครไม่ได้แล้วนอกจากตัวคุณเอง จากคุณ : AYLIT - [ 9 ส.ค. 49 16:09:15 ]

ความคิดเห็นที่ 71 T__T อ่านแล้วเศร้าจัง ยังไงขอให้จั๊วเป็นเด็กดี อยู่ดีมีสุขนะคะ จากคุณ : Hercules-k - [ 9 ส.ค. 49 17:13:52 ]

ความคิดเห็นที่ 72 เสียใจด้วยค่ะ การจาก ไม่ว่าจะเป็นหรือตายก็เศร้าทั้งนั้น อย่างน้อย ตอนนี้จั๊วะก็ไม่โดนทำลายทิ้ง และยังมีที่อยู่มีข้าวกิน การฝึกหมา จำเป็นมากๆๆค่ะ โดยเฉพาะหมาพันธุ์ที่มีแนวโน้มจะก้าวร้าว หรือหมาที่เราอาจไม่สามารถควบคุมการกระทำอันไม่พึงประสงค์ของเขาได้ (ไม่ก้าวร้าว ก็ควรฝึกให้เข้าใจคำสั่งประเภท ไม่ คอย ปล่อย ให้แม่นๆ เพราะสำคัญต่อชีวิตและทรัพย์สิน) ไม่จำเป็นต้องส่งให้ไปฝึกที่โรงเรียนนะคะ ถ้ามีเวลา ก็พยายามหาความรู้ฝึกเองก็ได้ แต่ก็อย่างว่าค่ะ ถ้าฝึกเอง ตัวแรกก็คงจับต้นชนปลายไม่ถูก สำหรับแมวดื้อ เลี้ยงหมาตัวโต เกินความสามารถที่จะอุ้มไหว ถ้าเขาดื้อ เลยเลือกที่จะให้เขาเข้าโรงเรียนที่เราคิดว่าเหมาะสม และต้องหมั่นไปเยี่ยมบ่อยๆ อย่างน้อยเราได้เห็นพฤติกรรมเขาว่าเป็นอย่างไร สอบถามวิธีการฝึก วิธีแก้ไขต่างๆจากครูฝึก เราไม่จำเป็นต้องเชื่อ 100เปอร์เซ็นต์ แต่ว่าครูฝึกเขามีประสบการณ์มากกว่าเรา อาจมีคำแนะนำที่เข้าท่าก็ได้ เสียใจด้วยอีกครั้งค่ะ จั๊วะ และ คุณรองเท้าสีส้มคงทุกข์ใจทั้งคู่ จากคุณ : แมวดื้อ - [ 9 ส.ค. 49 20:57:39 ]

ความคิดเห็นที่ 73 เสียใจด้วยนะค่ะ แต่อาจจะเป็นกรณีนี้รึเปล่าเพราะมีหมาอยู่ตัวหนึ่งเป็นโกลเด้น ทุกคนก็รู้ว่าโกลเด้นไม่ดุ แต่ตัวนี้ดุ เพราะถ้าหมาตัวนั้นถูกผสมมานั้นเป็นการผสมกันระหว่างพี่น้อง พ่อ แม่ ที่เป็นสายเลือดเดียวกันจะทำให้เค้าดุมากเลยแต่ ก็นั้นแหละ 1 ใน 100 จากคุณ : ปอมป์ - [ 10 ส.ค. 49 20:05:07 A:58.10.228.93 X: ]

ความคิดเห็นที่ 74 รู้สึกถึงความเสียใจของ จขกท ดีว่า เป็นอย่างไร พี่สาวเราเลี้ยงหมาพันธ์ใหญ่ไว้เกือบสิบตัว ทุกตัวต้องผ่าน โรงเรียนฝึกมา มีอยู่คืนหนึ่ง พี่สาวกลับบ้านประมาณ 1 ทุ่ม โดเบอร์แมน ตัวแรก กระโจนใส่ ตอนพี่เราเปิดประตู ตัวที่ สองขย้ำ โชคดีที่พี่เราเอามือปิดหน้า เลยได้แขนที่เหวอะ หวะ ต้องอยู่ รพ. หลายวันเลย เราเองเลี้ยงหมามาไม่น้อย ยิ่งเจ้าท๊อฟฟี่ บีเกิลนี่ สุดยอด แต่ความซนเลย วิ่งมันสี่ชั้น เข้าทุกห้อง รื้อทุกอย่าง จน เรายกให้เพื่อน พอวันที่สองเท่านั้น รีบเอาคืนเลย เพราะ ความคิดถึง และ สงสาร ไม่คิดจะเอาเข้าโรงเรียนฝึกเลย ตอนนี้ ฝีกเองจนมันไม่ค่อยซน เอาปลอกคอใส่ให้ เพราะ เวลาใส่ปลอกเสื้อ มันจะเอาขาหน้าสั้นๆ ค่อยๆลอด แล้ว เป็นอิสระ เมื่อคืนมันยังหลุดแล้วเดินย่องไปถุงขนม ดีว่า ก๊องกี้ คู่ปรับ รีบไปลากพี่เลี้ยงให้ตื่นมาผูกใหม่ แต่ยังไง ก็ไม่ส่งไปดัดนิสัยแน่นอน อยู่กันแบบสุกๆดิบๆดีกว่านะ แต่ จขกท ลองไปดูที่ฟาร์มซิ เพราะที่เขารับกลับ อาจจะ ไปขายต่อก็ได้นา เด๋วเจอเจ้าของใหม่ ไม่เข้าใจ โดนกัด เข้า จะเป็นเรื่อง ลองติดต่อดูว่า เป็นอยู่ยังไง จากคุณ : หนอนสายตายาว - [ 13 ส.ค. 49 16:41:07 ]