ความคิดเห็นที่ 1 ด้วยสภาพชีวิตที่แตกต่างทำให้มิตรภาพของทั้งสองต้องมีรั้วกั้น  เพราะตัวแสบต้องอยู่ในบ้านคอยเฝ้าบ้าน  จะได้ออกไปเดินเล่นวิ่งเล่นข้างนอกก็ต่อเมื่อเราให้โอกาสเขาออกไปเดินเล่นวิ่งเล่นข้างนอกบ้านบ้างเท่านั้น  แล้วก็ต้องกลับมาอยู่ในรั้วบ้านเหมือนเดิม  ส่วนน้ำตาลเป็นเพียงหมาจรจัดตัวหนึ่ง  มีชีวิตอิสระจะเดินไปไหนก็ได้  แต่ก็เสี่ยงกับการที่จะต้องต่อสู้กับศัตรูต่างถิ่นที่พลัดหลงมา  น้ำตาลเป็นหมาตัวเล็ก  นั่นอาจเป็นเหตุผลหนึ่งที่เขาถูกหมาตัวใหญ่นอกบ้านรังแกอยู่บ่อยๆ  แต่เห็นตัวเล็กแบบนี้ก็สู้ยิบตาไม่เคยยอมให้ใครยกเว้นเจ้าตัวแสบ  มีบางครั้งที่ตัวแสบออกไปวิ่งเล่นนอกบ้านมีเจ้าน้ำตาลคอยตามประกบเป็นลูกไล่  พอมีหมาตัวอื่นมาหาเรื่อง  ในขณะที่เจ้าตัวแสบยืนสงวนท่าทีข่มขวัญคู่ต่อสู้อยู่นั้น  ก็จะมีเจ้าน้ำตาลนี่แหละที่คอยส่งเสียงเห่าคำรามประกอบเหตุการณ์ ไปด้วยทุกครั้ง  เรียกว่าใครจะมาหาเรื่องเจ้าตัวแสบเจ้าน้ำตาลเป็นยอมไม่ได้  ต้องสู้กันให้เห็นดำเห็นแดงกันไป  จะเรียกว่า “เล็กพริกขี้หนู” ก็คงไม่ผิดนัก เคยนึกสงสัยอยู่เหมือนกันว่าในกรณีที่เจ้าน้ำตาลถูกหมาตัวอื่นรังแก  เจ้าตัวแสบจะเข้าช่วยเหลือหรือไม่  แล้ววันหนึ่งก็ได้รับคำตอบ  เมื่อเจ้าตัวแสบออกไปวิ่งเล่น  พอวิ่งออกไปจากบ้านได้สักครู่  เจ้าน้ำตาลก็วิ่งมาจากป่าข้างทางเข้ามาคลอเคลียเล่นด้วย  เจ้าตัวแสบไม่ค่อยสนใจนัก  วิ่งไปข้างหน้าอย่างไม่ใยดีจนเจ้าน้ำตาลซึ่งขาสั้นกว่าวิ่งตามไม่ทัน  ห่างกันสักยี่สิบเมตรเห็นจะได้  ไม่รู้หมาตัวโตโผล่มาจากซอยด้านข้างตั้งแต่เมื่อไหร่วิ่งปรี่เข้ามาหาเจ้าน้ำตาล  มันส่งเสียงเห่าคำรามเป็นที่น่ากลัว  เจ้าน้ำตาลซึ่งไม่ทันระวังตัวตั้งตัวไม่ติดล้มลงหงายท้องไม่เป็นท่า  เจ้าตัวแสบซึ่งวิ่งไปไกลแล้วคงได้ยินเสียงเข้าเอี้ยวตัวหันหลังกลับทันทีทันใด  และวิ่งกลับมาอย่างรวดเร็ว  ตรงเข้าชาร์จเจ้ายักษ์ใหญ่นั่นจนหงายหลังไม่เป็นท่า  ศัตรูต่างถิ่นนั่นร้องเสียงหลงวิ่งหางจุกตูดเข้าป่าไปอย่างไร้กระบวนท่า จากคุณ : สิขเรศ (HyPeR MonKeY) - [ 12 พ.ย. 49 22:09:28 ]

ความคิดเห็นที่ 2 จากนั้นสองสหายเพื่อนสนิทก็พากันวิ่งหยอกล้อกันไปตามทางเดิน  ดูแล้วก็ไว้วางใจได้ว่าอย่างน้อยๆ  เจ้าตัวแสบออกไปนอกบ้านก็มีเพื่อนเล่น  คอยระวังหน้าระวังหลังให้กัน  บ่อยครั้งที่เห็นเจ้าน้ำตาลมานอนเฝ้าอยู่ตรงประตูรั้วหน้าบ้าน  เอาคางเกยไว้ตรงประตูหลับตาพริ้ม  เจ้าตัวแสบก็นอนมองอยู่ไม่ไกลนัก  มันคงรู้สึกอบอุ่นที่มีเพื่อนอยู่ใกล้ๆ  บางทีพอเปิดประตูบ้าน  เจ้าน้ำตาลก็จะเรียบเคียงทำเป็นตีสนิทกับเจ้าของบ้านไปด้วย  ทำท่าหยั่งเชิงว่าจะถูกไล่หรือไม่  ค่อยๆ เดินก้าวเข้ามาในบริเวณบ้านทีละนิด  แรกๆ ก็ถูกไล่อยู่หรอก แต่พอส่งเสียงไล่เขาก็จะนอนลงหงายท้องทำท่ายอมแพ้ (อีกแล้ว) ดูเหมือนลูกไม้นี้ใช้ได้กับทั้งคนทั้งหมา  เพราะเป็นต้องใจอ่อนยอมให้มันเข้ามาเดินเล่นในบริเวณบ้านแต่โดยดี   แล้วความอิจฉาริษยาก็เกิดขึ้น (ตอนแรกนึกว่าอาการแบบนี้จะมีเฉพาะกับคนเท่านั้น)  ทุกครั้งที่เจ้าน้ำตาลเดินเข้ามาเล่นกับเจ้าของบ้าน  เข้ามาคลุกคลี  ตะกายทำท่าทางสนิทสนม  เจ้าตัวแสบซึ่งนอนอยู่ไม่ไกลมากนักก็ต้องลุกขึ้นมาทวงสิทธิ์ของตนเอง  บางครั้งก็มายืนขวางกั้นกลางระหว่างเรากับเจ้าน้ำตาลซะอย่างนั้น  บางทีก็มีส่งเสียงขู่คำรามไปด้วย  เอาตัวขวางด้วย  ไม่ให้เจ้าน้ำตาลมาใกล้ชิดกับเรามากเกินไป  ราวกับว่าความรักกำลังจะถูกแบ่งปันออกเป็นสองส่วนซึ่งมันยอมไม่ได้  และด้วยความสนิทสนมกันมากขึ้นนี้ทำให้หลายครั้งเจ้าน้ำตาลได้ลาภปากเป็นขนม  หรือกระดูกไก่ไปด้วย จากคุณ : สิขเรศ (HyPeR MonKeY) - [ 12 พ.ย. 49 22:10:42 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เคยสงสัยอยู่เหมือนกันว่าเจ้าน้ำตาลเป็นหมาจรจัดไม่มีใครคอยเลี้ยงดู  แล้วมันกินอะไรเป็นอาหาร  มีชีวิตอยู่ได้อย่างไร  จนวันหนึ่งในช่วงโพล้เพล้  ผมเปิดประตูบ้านออกไปพอดี  เห็นน้ำตาลซึ่งนอนอยู่ตรงหน้าบ้านในตอนแรกลุกขึ้นยืนมองไปทางสุดถนนด้านขวามือ  แล้ววิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว  มองตามไปก็เห็นมีผู้หญิงคนหนึ่งตัดผมซอยสั้น  เดินหิ้วถังใบใหญ่แบบที่ใส่น้ำได้มีหมาจรจัดวิ่งตามเป็นพรวน  ลองเดินตามไปมองดูห่างๆ พบว่าผู้หญิงคนนี้อยู่ในบ้านหลังหนึ่งไม่ห่างกันมากนัก  คอยหุงหาอาหารมาเลี้ยงหมาจรจัดเหล่านี้ทุกเย็น  เห็นแล้วน่าตกใจ  มีหมาจรจัดมากมายถึงสามหรือสี่สิบตัวมารวมกันเพื่อกินอาหารที่เธอผู้นี้นำมาเลี้ยง  ปกติไม่เคยสังเกตเลยว่ามีหมาจรจัดมากมายขนาดนี้  พวกมันคงไปอยู่ที่อื่นกัน  และกลับมารวมกันในช่วงอาหารเย็นกระมัง เจ้าน้ำตาลก็เป็นหนึ่งในสมาชิกของเธอผู้นี้  ซึ่งจะใช้บริการโรงทานของเธอเป็นประจำทุกวัน  เพิ่งรู้ว่าทำไมทุกหัวค่ำเจ้าน้ำตาลถึงหายไปจากหน้าประตูบ้าน จากคุณ : สิขเรศ (HyPeR MonKeY) - [ 12 พ.ย. 49 22:11:22 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ช่วงมืดค่ำหลังมื้ออาหารที่ทำให้น้ำตาลได้อิ่มท้องประทังชีวิตไปอีกวัน  มันกลับมานอนเอาคางเกยประตูเหมือนทุกวัน  มันจะนอนอยู่บริเวณนั้นไปจนถึงเช้าของอีกวัน  มีบางครั้งที่มีรถมอเตอร์ไซคล์กวนเมืองที่ดัดแปลงท่อไอเสียให้มีเสียงดังเกินกว่าที่กฎหมายกำหนด  วิ่งส่งเสียงกวนประสาทชาวบ้านยามค่ำคืน  เจ้าน้ำตาลก็จะเป็นยามคอยกวดขัน (วิ่งไล่กวด) พวกส่งเสียงดังเหล่านั้นให้รู้ว่าอย่ารบกวนชาวบ้าน   ช่วงเย็นของทุกวันหลังกลับจากธุระข้างนอก  ถ้าวันไหนขับรถไป  พอขับรถกลับมาใกล้ถึงบ้าน  มองในกระจกมองข้างรถก็จะเห็นมีหมาสีน้ำตาลตัวเล็กๆ วิ่งขนาบข้างมาแทบทุกครั้ง  เหมือนมันดีใจหนักหนาที่เรากลับมา  และนั่นก็ทำให้เจ้าตัวแสบซึ่งเห่าบ็อกๆ อยู่ในบ้านแทบคลั่งไปเหมือนกัน  คงรู้สึกว่ากำลังจะถูกแย่งความรักกลัวเราจะหยอกเย้าเล่นกับเจ้าน้ำตาลอยู่ข้างนอกบ้านไม่สนใจเขา  หรือไม่เปิดประตูเข้ามาเล่นกับเขาข้างในบ้านซะอย่างนั้น  เป็นอย่างนี้อยู่ทุกวันจนเคยชิน วันนี้มีโอกาสแวะไปร้านขายอุปกรณ์สัตว์เลี้ยงในห้างสรรพสินค้า  เห็นปลอกคออันเล็กสีน้ำตาล  สีเหมือนเจ้าน้ำตาลเลยก็นึกถึงมันขึ้นมา  คิดว่าคงดีถ้ามันมีปลอกคอ  ถ้ามันยอมใส่นะ  ไม่แน่ใจว่ามันจะคุ้นเคยกับการใส่ปลอกคอหรือไม่  แต่การที่หมาจรจัดมีปลอกคอคงทำให้มันดูเป็นหมาที่มีเจ้าของ  คงไม่มีคนทำร้ายมัน  ว่าแล้วซื้อไปฝากมันดีกว่า  เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ซื้อปลอกคอให้หมาจรจัด  แต่ความรู้สึกตอนนี้ก็เหมือนกับว่ามันกลายเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มแก๊งของพวกเราไปแล้ว  เหมือนมิตรภาพต่างสายพันธุ์  และคงดีถ้ามีสัญลักษณ์สักอย่างที่มอบให้มันเพื่อบ่งบอกถึงมิตรภาพนี้ จากคุณ : สิขเรศ (HyPeR MonKeY) - [ 12 พ.ย. 49 22:12:07 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ขับรถกลับบ้านพร้อมปลอกคอสีน้ำตาลสำหรับเจ้าน้ำตาลตัวซน  ใจยังนึกอยู่ว่ามันจะยอมใส่หรือไม่  รถใกล้ถึงบ้านแล้ว  แต่กลับไร้วี่แววของเจ้าน้ำตาลที่ปกติต้องวิ่งขนาบข้างรถเหมือนทุกวัน  น่าแปลกที่ได้ยินเสียงรถแล้วไม่วิ่งมา  จอดรถเปิดประตูบ้านเพื่อนำรถเข้าบ้านก็ยังไม่เห็นเจ้าน้ำตาลมาคลอเคลีย  จนอดเอ่ยปากพูดกับเจ้าตัวแสบไม่ได้ว่า  “น้ำตาลไปไหนละวันนี้ไม่เห็นเลย”  (ถึงจะรู้ว่าเขาตอบไม่ได้ก็ตามที)  เจ้าตัวแสบเอียงคอมอง  ทำเสียงหงุงหงิงอยู่ในลำคอเหมือนสงสัยเหมือนกันเพียงแต่พูดไม่ได้เท่านั้น  คิดว่าเจ้าตัวแสบต้องฟังเข้าใจแน่ๆ ว่าเราพูดถึงเจ้าน้ำตาลว่าหายไปไหน  เพราะเวลาพูดคำว่า “น้ำตาล” ทีไรเหมือนเขาคุ้นเคย  และเข้าใจดีว่าหมายถึงเจ้าตัวเล็กสีน้ำตาลแสนซนที่ชอบมาคลุกคลีกับพวกเรา ยอมรับว่าเป็นห่วงมัน  เพิ่งรู้ตัวเหมือนกันว่ามีความรู้สึกนี้ก่อตัวขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้  อาจเป็นเพราะความคุ้นเคยที่เห็นกันอยุ่ทุกวัน  พอมันหายไป  ถึงไม่ใช่หมาของเราก็อดเป็นห่วงไม่ได้  ถึงขนาดเปิดประตูบ้านออกไปตะโกนเรียก “น้ำตาล..น้ำตาล..” เงียบ.. ไม่มีเงาของเจ้าน้ำตาลให้เห็น  สงสัยว่ามันคงไปวิ่งเล่นที่ไหนไกล  เดี๋ยวดึกๆ ก็คงกลับมาเองแหละ  หยิบปลอกคอเจ้าน้ำตาลมาวางไว้ตรงโต๊ะไม้หน้าบ้าน  คิดว่าพรุ่งนี้เช้าพอตื่นมาจะเห็นเจ้าน้ำตาลมานอนเกยคางอยู่ตรงประตูหน้าบ้านเหมือนเคย  แล้วก็หันไปกระเซ้าเย้าแหย่เจ้าตัวแสบว่า  “เดี๋ยวเจ้าน้ำตาลเค้าจะมีปลอกคอเหมือนเราแล้วนะ เท่าเทียมกันแล้วนะ”  เจ้าตัวแสบทำหน้างงเหมือนฟังไม่เข้าใจ  ผมอมยิ้มแล้วก็ชะเง้อมองดูนอกบ้านอีกครั้งหนึ่งก่อนที่จะปิดประตูบ้าน  แต่ก็ไร้วี่แววใดๆ ของเจ้าน้ำตาล เหมือนทุกคืน  มอเตอร์ไซคล์ซิ่งส่งเสียงแผดดังสนั่นกวนประสาทผู้คนจนนอนแทบไม่ได้  “เจ้าน้ำตาลไปไหนนะ  ไม่ทำหน้าที่ของตัวเอง  เห็นไหมว่าพวกอันธพาลมันกวนประสาทชาวบ้านขนาดไหน  ไล่พวกมันไปที”  ผมคิดก่อนจะพยายามข่มตานอนลง จากคุณ : สิขเรศ (HyPeR MonKeY) - [ 12 พ.ย. 49 22:12:42 ]

ความคิดเห็นที่ 6 จนเช้ารีบตื่นมาเปิดประตูไปหยิบปลอกคอสีน้ำตาลบนโต๊ะไม้หน้าบ้าน  ไปยืนมองหาเจ้าน้ำตาลก็ไร้วี่แววอีก  จึงเปิดประตูเดินออกไปด้านนอกหันมองซ้ายทีขวาทีไปจนสุดแนวถนน  “อ้าว..น้ำตาลไปนอนทำไมอยู่ตรงนั้น น้ำตาล..น้ำตาล..”  ผมเรียก  เจ้าน้ำตาลนอนไม่ไหวติงอยู่ไกลออกไปจากประตูบ้านสักยี่สิบเมตรเห็นจะได้  เดินเข้าไปดูเห็นมันนอนตัวแข็งไม่ไหวติงหลับตาสนิท  อ้าปากเล็กน้อย  มีเลือดไหลออกมานองตรงพื้นบริเวณปากด้วย  ข้างตัวมันมีแผ่นกระดาษสี่เหลี่ยม  มีข้าวกองเล็กๆ ดูกระจัดกระจายอยู่บนแผ่นกระดาษนั้น “เจ้าน้ำตาลถูกวางยาเบื่อ  เจ้าน้ำตาลตายแล้ว..มันตายแล้วจริงๆ”  ความรู้สึกเศร้าเกาะกินหัวใจสัตว์ต่างสายพันธุ์แบบผม  “มันตายแล้ว”  เดินกลับเข้ามาในบ้าน  รู้สึกกดดันบอกความรู้สึกนั้นไม่ถูก  เจ้าตัวแสบเดินเข้ามาหา  ผมพูดออกไปว่า  “น้ำตาลตายแล้ว..มันตายแล้ว”  เจ้าตัวแสบยังคงเอียงคอมองแบบไม่เข้าใจ  แต่มันมีสีหน้ากังวลสงสัยแบบเข้าใจว่าคงมีเรื่องราวบางอย่างไม่ดี  แต่มันก็ยากเกินกว่าที่จะสื่อให้มันเข้าใจได้   สงสัยอยู่เหมือนกันว่ามันจะเข้าใจไหมว่าความตายเป็นอย่างไร   เปิดประตูออกไปอีกครั้ง  ลากร่างไร้วิญญาณของเจ้าน้ำตาลไปไว้ข้างทางตรงริมชายป่าก่อนเพราะวันนี้มีธุระเร่งด่วนตอนเช้า  คงยังจัดการอะไรไม่ได้  เดี๋ยวเสร็จธุระกลับมาค่อยคิดอีกทีว่าจะทำอย่างไรดี  ขับรถออกไปแบบล่องลอย  คงไม่มีใครเข้าใจความรู้สึกแบบนี้ได้  เพราะมันคือมิตรภาพต่างสายพันธุ์ที่มีเพียงเราหนึ่งคนกับอีกสองตัวเท่านั้นที่รับรู้และต่างเข้าใจซึ่งกันและกัน แก้ไขเมื่อ 13 พ.ย. 49 11:58:26 จากคุณ : สิขเรศ (HyPeR MonKeY) - [ 12 พ.ย. 49 22:13:30 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ตอนเย็นกลับมา  ไปดูตรงที่วางร่างเจ้าน้ำตาลไว้  แต่มันหายไปแล้ว  คงมีใครจัดการกับร่างของมันไปแล้ว  เดินหาในป่าบริเวณนั้นจนทั่วก็ไม่มี  หมาจรจัดตายอย่างจรจัด  และถูกกำจัดอย่างจรจัด  มันคงอยู่ในถังขยะที่ไหนสักแห่งบริเวณนี้  ผมเหนื่อยหน่ายกับสิ่งที่เกิดขึ้น  เดินเข้าประตูบ้านอย่างอ่อนใจ  ตาเหลือบไปเห็นปลอกคอสีน้ำตาลของเจ้าตัวเล็กยังวางอยู่บนโต๊ะไม้หน้าบ้าน  เจ้าน้ำตาลมันไม่มีโอกาสแม้แต่จะมีปลอกคอเป็นของตัวเอง  มันยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีคนรักและห่วงใยมันเหมือนกัน  เป็นสิ่งที่มันไม่เคยสำผัสเลยตลอดชีวิตของมัน  ไม่มีใครรักมัน  ไม่มีใครห่วงมัน  มีแต่เราเท่านั้น  อยากเห็นสีหน้าของมัน  อยากเห็นแววตาดีใจของมันตอนได้ปลอกคอ  แต่เวลามันผ่านไปแล้ว  หลายครั้งที่เราไม่มีโอกาสย้อนเวลากลับ  เพียงช้าไปวันเดียวทุกสิ่งทุกอย่างก็สายไปหมดแล้ว อยากใส่ปลอกคอให้มัน  เจ้าตัวแสบเดินมาดมปลอกคอนั้นแบบสงสัยว่าอันนี้ของใคร  ผมเผลอนั่งรอเจ้าน้ำตาลบ่อยๆ รอให้มันมานอนเกยคางอยู่หน้าประตูเหมือนเคย  รอให้มันมาตะกายเล่น  รอดูมันทำท่ายอมแพ้ตลกๆ หงายท้องกลิ้งตัวไปมา  ภาพมันยังติดตาอยู่  ไม่ใช่เพียงผมที่รอ  เจ้าตัวแสบส่งเสียงหงุงหงิงในลำคออย่างไร้สาเหตุ  เหมือนมันเหงา  มันคิดถึงเจ้าน้ำตาล  มันไม่เข้าใจว่าเจ้าน้ำตาลหายไปไหน  ทำไมไม่มาเล่นกับพวกเราเหมือนเคย  ทุกวันเจ้าตัวแสบจะไปนอนรอตรงหน้าประตูที่เดิม  พอไม่เห็นวี่แววของเจ้าน้ำตาล  มันก็จะหันมามองผมที่นั่งอยู่ที่เก้าอี้ไม้หน้าบ้าน  แล้วก็ส่งเสียงหงุงหงิงในลำคอ  ได้ยินแล้วรู้สึกสะท้อนใจ  คิดถึงเจ้าน้ำตาลจับใจทุกที จากคุณ : สิขเรศ (HyPeR MonKeY) - [ 12 พ.ย. 49 22:14:26 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ทุกครั้งที่ปล่อยตัวแสบออกไปวิ่งเล่นนอกบ้าน  ผมสังเกตเห็นได้เลยว่ามันเที่ยววิ่งตามหาเจ้าน้ำตาล  มันดมตามกลิ่นตรงที่เจ้าน้ำตาลเคยอยู่  เคยนอน  แม้แต่ตรงที่มันนอนสิ้นลมหายใจในวาระสุดท้าย.. ทุกค่ำคืนยังคงถูกรบกวนด้วยเสียงรถมอเตอร์ไซคล์กวนเมือง  ไร้เสียงเห่าเล็กๆ ของเจ้าน้ำตาล  เจ้าน้ำตาลไม่ต้องทำหน้าที่ของมันแล้ว  มันมีความสุขไปแล้ว  มันได้พักผ่อนเต็มที่  มันอาจกลายเป็นหมาแสนดีอยู่ในโลกใหม่ที่ไหนสักแห่ง  มันอาจมีเจ้านายแสนดีที่คอยให้อาหารมันกินทุกมื้อ  คอยปลอบโยน  ห่วงใย  สวมกอดมัน  ให้ความรักกับมัน  มันคงมีปลอกคอแสนสวยของตัวเอง  หวังว่าสักวันหนึ่งเมื่อถึงเวลา  จะได้พบกับมันอีกสักครั้ง  อยากสวมกอดมัน  เอาปลอกคอที่ซื้อให้มันสวมให้มัน  อยากเห็นแววตาดีใจของมัน  คิดถึงมันจังเจ้าน้ำตาลแสนซน.. สิขเรศ เอี่ยมประชา (HyPeR MonKeY) 12 พฤศจิกายน 2549 20.22 น. Source: http://hypermonkey.exteen.com/20061112/entry แก้ไขเมื่อ 12 พ.ย. 49 22:45:57 จากคุณ : สิขเรศ (HyPeR MonKeY) - [ 12 พ.ย. 49 22:16:29 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ซึ่งจิงๆคับ มนุษย์เราไม่น่าทำกันแบบนี้เลย ถ้าจับได้นะ ให้หมารุมกันให้ตาย ตะก่อนที่บ้านผม เลี้ยงแมวแบบปล่อยๆ ออกนอกบ้าน แล้วโดนซอยถัดไปวางยา ล้มตายเป้นสิบ จากคุณ : SnowSirius - [ 12 พ.ย. 49 22:28:21 A:58.9.91.224 X: TicketID:131393 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อ่านแล้วร้องไห้เลยอ่ะ โลกนี้ก็แบบนี้แหละ คนดีก็ดีใจหายคนที่ร้ายก็ร้ายจนไม่น่าเชื่อ น้ำตาลไปอยู่ในที่สงบแล้ว เค้าจะอยู่ในใจคุณตลอดไปค่ะ จากคุณ : แม่ปังเปียก - [ 12 พ.ย. 49 22:39:32 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ฮือๆๆๆเศร้าจัง จากคุณ : หมาน้อยน้องหนุ่มเดินดุ่มชายป่า - [ 12 พ.ย. 49 22:39:32 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เสียใจด้วยจริงๆค่ะ  ไม่รู้จะพูดอย่างไร  มันพูดไม่ออกค่ะ จากคุณ : แม่น้องลีซอ - [ 12 พ.ย. 49 22:56:09 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ถึงเค้าจะเป็นหมาจรจัดแต่เค้าก็มีชีวิตจิตใจเหมือนเราๆ ทำไมไม่เมตตาเค้าบ้าง แค่หยิบยื่นน้ำใจให้มันไม่เสียหายอะไรไม่ใช่เหรอ ไม่เห็นต้องทำร้ายชีวิตเค้าขนาดนั้นเลย จากคุณ : son-dd - [ 12 พ.ย. 49 23:02:51 ]

ความคิดเห็นที่ 14 พวกวางยาเบื่อหมานี่ไม่รู้ว่าใจมันทำด้วยอะไร   ในซอยแถวบ้านก็โดนวางยาตายไป10กว่าตัวตายเกลื่อนเลย ชาวบ้านรุมแช่งด่ากันโคตรพ่อโคตรแม่คนทำ  ไอ้ผู้ใหญ่บ้านมันบอกกทม.เป็นคนทำ  ใครเชื่อก็ควายแล้ว! คุณ HyPeR MonKeY อย่าคิดมากค่ะ คิดเสียว่าเขาไปสบายแล้ว   เวรกรรมมีจริง จากคุณ : แม่boby (แม่boby) - [ 13 พ.ย. 49 10:16:56 ]

ความคิดเห็นที่ 15 อ่านแล้วเศร้า น้ำตาซึม สงสารน้ำตาลจังค่ะ จากคุณ : aoh_narcissus - [ 13 พ.ย. 49 10:35:39 A:125.25.34.32 X: ]

ความคิดเห็นที่ 16 ขอบคุณทุกท่านมากครับ ที่สละเวลาอ่าน และเข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นครับ จากคุณ : HyPeR MonKeY - [ 13 พ.ย. 49 12:24:18 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เสียใจด้วยจริงๆ หมาที่บ้านก็เคยโดนวางยาเหมือนกัน อ่านแล้วร้องไห้เลย จากคุณ : พี่น้องน้ำหวาน (minnieka) - [ 13 พ.ย. 49 12:43:38 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ปีก่อนโน้น แก๊งค์หมาจรซอยบ้านเราก็โดนวางยาเบื่อ แล้วเค้าโดดลงแอ่งน้ำใกล้บ้านเรา กลิ่นเหม็นเน่าโชย ประจานความชั่วร้ายของไอ้คนใจบาปไปตั้งสองเดือนแหนะ สงสารเจ้าน้ำตาลจัง ขอให้หนูได้ไปเกิดในภพภูมิที่ดีกว่านี้นะ คราวหน้าขอเรื่องที่ happy ending บ้างนะคะ เจ้าแสบตัวนี้เคยโดนขังอยู่ในประตูบ้านคนอื่นมาแล้วใช่มั้ย? ถ้าใช่เราเชื่อว่า he แสบจริง จากคุณ : be_NgaM - [ 13 พ.ย. 49 13:40:35 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ....T_T.... จากคุณ : แม่มะพร้าว (แม่มะพร้าว) - [ 13 พ.ย. 49 17:44:17 ]

ความคิดเห็นที่ 20 hahaha ครับ คุณ be_NgaM จะพยายามดูว่ามีเรื่องที่ Happy Ending มาเล่าให้ฟังบ้างไหมนะครับ ถ้ามีจะไม่ลืมที่จะมาเล่าให้ฟังนะครับ ใช่ครับ เจ้าแสบเคยโดนขังในประตูบ้านคนอื่นมาแล้วครับ แสดงว่าคุณ be_NgaM เคยได้อ่านตอนอื่นของเจ้าแสบมาบ้างแล้วนะครับ ขอบคุณที่ติดตามครับ จากคุณ : HyPeR MonKeY - [ 13 พ.ย. 49 18:16:54 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เราก็เคยมีหมาชื่อน้ำตาลเหมือนกัน เดิมเป็นหมาจรจนเราสงสารรับเค้ามาเลี้ยง แล้วเค้าก็ชอบเห่ารถมอไซด์เหมือนกันเลย เราอยู่ทาวเอ้าส์ น้ำตาลเค้าจะอยู่ในรั้วบ้านเรา เช้าวันหนึ่งเราเปิดประตูบ้านมาหาเค้า เห็นเค้านอนตัวแข็งอยู่ชิดประตูไม้เข้าบ้านเรา ขนาดอยู่ในรั้วบ้าน ยังมีคนเอายาเบื่อมาให้กินอีก ที่รู้เพราะพวกหมาจรที่อยู่นอกรั้ว 3 ตัวตายเรียบ เราฝังน้ำตาลทั้งน้ำตา คนใจร้ายฆ่าได้แม้กระทั่งหมาที่ไม่มีทางสู้ จากคุณ : พิกพูห์ - [ 15 พ.ย. 49 22:30:51 ]