PANTIP.COM : J4930601 ทีมชาติ มาแรง...... คุณกาสะลอง..... [เส้นสายลายพฤกษ์]

ความคิดเห็นที่ 15

ป้าไม่เคยปลูกหอมใหญ่ค่ะ เพราะชอบกิน
หอมใหญ่ช่วยเรื่องเส้นเลือดและหัวใจมากๆ

แต่ดอกหอมหรือดอกกระเทียมนี้ ป้ามักไปซื้อที่ปากคลองตลาด
เพื่อนำมาจัดแจกัน สวยถูกใจมากค่ะ ก้านยาว ส่งช่อดอกแบบซี่ร่ม
กลมสวยค่ะ ดอกเล็กๆขาวสะอาดตา
แต่มีข้อเสียว่า กลิ่นเหลือทน กลิ่นต้นหอมต้นกระเทียมนี่แหละ
น่าจะเป็นกระเทียมมากกว่าหอมนะ ดอกหอมใหญ่หน้าตาเป็นอย่างไรคะ

คุณกาสะลองคะ ป้ากลับมาดูกระทู้ตรวจการบ้านของคุณอีกครั้ง
ขออนุญาตแก้ไขเพิ่มเติม เพื่อเพิ่มความเนียนของงานชิ้นนี้ขึ้นไปอีก

คุณเขียนหอมใหญ่ได้ดี อย่างที่คุณpaphmania กล่าวชมมาทั้งหมดแหละค่ะ
และขาดเฉดในส่วนของผลที่จะส่งให้ภาพหอมกลมขึ้น
อย่างที่เจ้บัวผุดทำตัวอย่างด้วยโพโต้ช็อพไว้ในภาพของคุณ
แต่สิ่งที่ป้าเพิ่งจะเข้ามาใส่ใจอีกครั้ง และเรามองข้ามกันไป
เพราะมัวแต่ตกตะลึงกับหอมใหญ่ที่เปลือกแตกเป็นร่อง และเผยอให้โดนลม
ส่วนนี้ คือ เงาบนพื้นค่ะ

คุณกาสะลองใช้วิธีเปียกบนเปียก และเปียกน้ำมาก เพื่อให้เหลือคราบน้ำ
หรือที่เจ้บัวผุดเรียกว่า ขี้กลาก เป็นร่องเป็นรอยอยู่บนพื้น เป็นจ้ำๆ
ส่วนนี้ เป็นส่วนที่ขัดแย้งกับภาพทั้งหมดที่คุณวาดมา
คล้ายกับว่า วาดหอมใหญ่สามชั่วโมง แต่วาดเงา แค่สามนาที
มุมมองแบบนี้ ป้าได้จากอาจารย์พันธุ์ศักดิ์ค่ะ เมื่อคราวแนะนำงานชิ้นหนึ่ง
ท่านว่า ใบนี้ อยู่ติดกับกลีบนี้ ตรงกลีบเขียนดี แต่ตรงใบกลับไม่เนียน
มันฟ้องกันเอง และขัดแย้งกันเอง

ถ้าคุณเขียนเงาได้เนียน ภาพนี้จะเด่นขึ้นอีกระดับ ลองดูจากภาพอาฟเตอร์ที่เจ้บัวทำไว้นะคะ

ป้าอธิบายมานี้ ไม่ได้หวังผลที่คุณกาสะลองคนเดียว
ใครอ่านคำเฉลยของป้าออก ก็นำไปปรับกับงานตัวเอง ไม่ต้องรอให้ป้าหรือใครๆมาบอกเราอีก

เพราะตั้งแต่ได้รับฟังคำแนะนำอันมีค่านี้ จากพี่อั๋น
ป้าไม่กล้าเขียนแบบทิ้งขว้างอีกเลย เพราะงานทั้งผืน ต้องกลมกลืนกันหมด

ในสมัยพุทธกาล พระอริยบุคคลกล่าวว่า คำชมเหมือนก้อนเสมหะ
แต่คำติติงเหมือนทรัพย์อันมีค่า ที่จะส่องเห็นข้อบกพร่องของเรา
ไม่มีใครชอบคำติ เราชอบดอกไม้ เราขว้างก้อนอิฐออกไป
แต่ทั้งนี้ คำติ ก็ต้องมาจากใจที่อ่อนโยนด้วยค่ะ ไม่งั้นจะกลายเป็นคำหยาบคายไปเลย

ป้าบอกหลายคนเสมอว่า คุณไม่อาจพูดได้เลย ว่าคุณจะวาดได้ดีกว่าใคร
ตราบใดที่คุณยังไม่ได้ลงมือวาดรูป เพราะวาดด้วยปาก ง่ายกว่าวาดด้วยมือ

เวทีนี้เป็นของคุณแล้ว สุดแต่คุณจะแสดงต่อไปอย่างไร
เรามีส่วนร่วมเป็นเบื้องหลังของคุณบ้าง เราก็ภูมิใจไม่น้อย
เราจับมือคุณเขียนรูปไม่ได้ ได้แต่บอกว่า ถ้าคุณแก้ตรงนี้ คุณจะเยี่ยม
คุณมีต้นทุนของคุณอยู่แล้วค่ะ ป้าก็เห็นแววคุณมาก่อน เมื่อคุณมาสมัครเรียนกับป้า
ถึงวันนี้ ป้าพูดได้เลยว่า ป้าไม่รับสอนคุณแล้วค่ะ คุณไปไกลกว่าป้าแล้ว
มีแฟนคลับของตัวเองแล้ว

สักวัน ก็ขอให้คุณเอื้อเฟื้อสิ่งที่คุณมี ให้กับคนอื่นๆ
เหมือนที่เจ้บัวผุดและเรากำลังทำกันอยู่ ด้วยใจที่เมตตา ไม่คึกคะนองคล่องปากไปเรื่อยเปื่อย
เพราะคำพูดของเราจะมีค่าต่อคนฟัง ไม่ว่าจะเป็นคำชม หรือคำติ

เชื่อว่า คุณจะประสบความสำเร็จค่ะ
ยินดีด้วยล่วงหน้าได้เลยค่ะ

จากคุณ : ป้าดาวกระจาย (-.-) - [ 4 ธ.ค. 49 10:39:50 ]

ความคิดเห็นที่ 17

ป้าจาย...
ขอบคุณเป็นที่สุดสำหรับ คำแนะนำที่มีค่ามากสำหรับหนู งานชิ้นนี้หนูเห้นขอบกพร่องที่ต้องทำใจยอมรับ แต่หนูตัดสินใจไม่แก้งานชิ้นนี้จะเก็บไว้เป็นตัวอย่างที่ให้เรามองเห็นข้อบกพร่องในตัวเรา
ครั้งหน้าหนูวาดหอมใหญ่หนูจะวาดด้วยสายตาที่ไกลกว่านี้แน่นอนค่ะเพราะคำแนะนำที่มีค่าจากทุกๆคน

คุณพ่อก็สอนไว้เสมอว่า "คำตำหนิไม่ได้ทำให้เราเสียอะไรไปนอกจากความไม่ดี"
หนุถึงชอบที่จะได้คำติมากกว่าคำชม จะเห็นว่าโพสรูปทุกครั้งจะบอกเสมอว่าติกันเยอะๆ เพราะจะได้รู้ข้อบกพร่องของตัวเอง

ใจจริงแล้วการโพสรูปที่วาดทุกครั้งก็เหมือนดาบสองคม ทั้งตัวเราและผู้อื่น ที่เกิดกับผู้อื่นในด้านดีี้จะเป็นตัวอย่างให้มีมานะ ทำในสิ่งนั้นได้ดีขึ้น อย่าเช่นตอนที่หนุเห็นรูปวาดของเพื่อนๆที่วิทย์สานศิลปื และของป้าจาย
แต่บางครั้งก็กังวลว่าจะทำให้ใครๆที่เพิ่งเริ่มต้น ท้อ ซึ่งอันนี้หนูเองคิดตลอดคืออย่าทำงานเพื่อให้เหมือนคนอื่น แต่ต้องทำในแบบของตัวเอง
ส่วนตัวเองนั้นด้านดีที่มีคือได้เผยแพร่รูปวาดของตัวเองซึ่งจะเป็นการได้รับคำแนะนำอันที่จะพัฒนาผลงานของตัวเองให้ดียิ่งขึ้น(แต่เราต้องเปิดใจกว้างด้วย)
ส่วนเสียคือ "ความคาดหวัง" ที่เราต้องแบกรับมันไว้

เป็นสิ่งที่หนูุหนีมาตลอดชีวิต มันทำให้เราต้องแบกรับความกดดันจากคนรอบข้างที่จะรอเห็นความสำเร็จที่มากขึ้นๆไป และเราไม่สามารถคอนโทรลมันได้

ตอนนี้หนูก็มองหาตัวเองอยู่ว่าภาพวาดของหนูมันควรจะเป็นไปในทิศทางใด
ไม่อยากให้ภาพทุกภาพเกิดจากหน้าที่ แต่อยากเกิดจากความรักที่จะวาด
ดังนั้น หนูถึงไม่ค่อยมีคำแนะนำอะไรให้เพื่อนมากนักระหว่างไปคอมเมนท์ภาพเพราะหนึ่งคือไม่มีความรู้พื้นฐานใดๆเลย ต้องรอป้า รออ.เพกา รอเจ้บัว มาให้คำแนะนำ แล้วเชคดูว่าจะตรงกับที่หนูคิดหรือไม่
แต่นั่นก็คงอีกนานที่หนูจะพัฒนาไปได้ขนาดที่จะให้คำแนะนำเพื่อนได้
ประการที่สอง รูปที่เพื่อนๆวาดทุกรูป"เป็นรูปที่สวยที่สุดในสายตาหนู"
หนุมองเห็นความตั้งใจจริงของเพื่อนๆ มองเห็นความสวยงามของใจที่ผ่านมายังเส้นสาย สีน้ำ
แม้ว่ามันอาจไม่เหมือนจริง แต่มันมีความจริงอยู่ในนั้น

ทุกๆคำแนะนำที่เจ้บัว ป้าจาย อ.เพกามอบให้ก็คงขึ้นอยู่กับแต่ละคนว่า เราจะเอาไปปรับปรุงงานของเราได้ดีขนาดไหน
และค้นหาตัวเองได้เจอเมื่อไหร่...หนูก้เป็นกำลังใจให้เพื่อนๆเหมือนที่เพื่อนๆให้กำลังใจหนู

ขอบคุณป้าจายอีกครั้งค่ะที่ให้คำแนะนำที่มีค่าเสมอ หนุก้หวังว่าถ้าอาการเจ็บป่วยหายดี คงได้กลับมาวาดอย่างที่อยากวาดอีกครั้ง(ไม่งั้นก็จะเริ่มหัดมือซ้ายเลยดีไหมคะ)

น้องบุ น้องอภิเดช(อิอิ) ของตัวเองก็สวยเหมือนกันแหล่ะ รูปเพ่อ่ะพอโพสแล้วสวยกว่าของเจงน้อง..อิอิ

หมอพัน..อารายๆๆ ม่ายให้ขอฟรีขอบอก..จ่ายเป็นค่าทำฟันแลกนะน้องนะ หุหุ
ให้วาดรูปกล้วยไม้เรอะ..เอารองเท้ามาแลกเซ่...(ให้วาดยังไง อุตส่าห์แบกพู่กันมาให้ ไม่วาดต่อมีงอน...)

คุณฟรีเซีย..So sad...T_T I'll buy moreหอมใหญ่ บัดnow..อิอิ

หนูุพุดซ้อน..ขอบคุณค่ะ น้าว่าหนุจะเก่งในเร็ววันแน่นอน..ฟันธงๆๆๆ
เจ้บัวของเรา..สุดยอดอยู่แล้ว...คิดดูดิ่ ตรวจไปแก้ไป แค่ตรวจก็จะแย่แล้วต้องแก้แต่ละภาพ...วันนั้นเจ้บัวเป็นอัจฉริยะข้ามคืนด้วยล่ะ..อิอิ
ตรวจ แก้ โพส..ข้ามวันเลย..

จากคุณ : กาสะลอง (anavrin) - [ 4 ธ.ค. 49 13:44:22 ]