PANTIP.COM : J5020123 เรื่องน่าคิด..?..ระหว่าง ขนพวกนู๋ กับเด็กอ่อน เมื่อไหร่จะเป็นของคู่กันได้ซักที [สุนัข]

ความคิดเห็นที่ 3

ปาป๊า เคยเล่าให้ฟังว่า ปู่-ย่า (พ่อ-แม่ ของปาป๊า) และ ตา-ยาย (พ่อ-แม่ ของมาม๊า) ออกกฎมาว่า ถ้ามีนายน้อย ห้ามเลี้ยงพวกนู๋ในบ้านเด็ดขาด ต้องเลี้ยงนอกบ้านอย่างเดียว และห้ามเล่นพวกนู๋เหมือนสมัยก่อนอีก (แบบว่าเสื้อผ้าของ ปาป๊า และมาม๊า ทุกตัวมีแต่ขน และกลิ่น ของพวกนู๋ติดอยู่ตลอดเวลา) บวกกับ หมอสูติของมาม๊า ห้ามอีก ปาป๊าเครียดมาก ตอนแรกไม่ยอมท่าเดียว จนมีทางออก มา 2 วิธีที่ดีที่สุดดังนี้ (ตอนแรกมีมากมาย ที่ปาป๊า เสนอไป แต่ตกในที่ประชุมหมด ถ้าไม่ยอม 2 ข้อนี้ มีหวังที่โดนเฉดหัวออกจากบ้าน คงเป็น ปาป๊า เอง)
1. เลี้ยงนอกบ้านได้ แต่มีข้อเสีย กลัวพวกนู๋ร้อง (เกรงใจบ้านข้างเคียง) เพราะไม่เคยอยู่นอกบ้าน, ไม่อยากขังกรง และสุดท้าย มีหรือที่ ปาป๊า และมาม๊า จะไม่เล่นกับพวกนู๋ แบบเก่าอีก ข้อนี้เลยโดนผู้ใหญ่ตัดทิ้ง อีกอย่างนึง ปาป๊า กลัว พวกนู๋ ไม่ได้รับอะไรแบบเก่าๆ อีก ในระยะเวลาแรก เพราะเวลาที่ไปเลี้ยง นายน้อย ก็หมดแล้ว
2. เอาไปเลี้ยง ที่บ้าน ปู่-ย่า เป็นเวลา 1 ปี แล้วเอากลับมาเลี้ยงเหมือนเดิมได้อีก เพราะถึงตอนนั้น นายน้อย ก็จะมีภูมิคุ้มกันในระดับนึงแล้ว
ในที่สุด พวกนู๋ ก็เลยมาอยู่ที่นี่ได้ 5 เดือนแล้ว
ปาป๊า ยังเล่าต่ออีกว่า พวกนู๋นะโชคดีที่สุดแล้ว ที่ยังอยู่ กับครอบครัว ปาป๊า และมาม๊า ได้
ครอบครัว คุณตา-ยาย ต้องเสีย อั่งเปาและแต๊ะเอีย (โกลเด้นเพศเมีย ทั้ง 2 ตัว) ไปให้กับเพื่อนคุณตา เพราะต้องลงมาเลี้ยงหลานที่กรุงเทพฯ (บ้านตา-ยาย อยู่เชียงใหม่)
ครอบครัว คุณปู่-ย่า ต้องเสีย ถั่วงอก (บ๊อกเซอร์) ดาร์กี้และดาร์ลี่ (ลาบราดอร์ สีดำ Over Size ใหญ่มาก เป็นพี่น้องกัน) ให้กับคนรู้จัก เพราะต้องเลี้ยงพวกนู๋นั่นแหละ แล้วเลี้ยงด้วยกันไม่ได้ด้วย มีหวังพวกนู๋โดนกัดตายแน่ๆ เพราะพวกนั้นเข้ากับ หมาตัวอื่นไม่ได้เลย
ทั้ง 2 ครอบครัว คัดสรรคนที่จะนำไปเลี้ยงเป็นอย่างดี ขนาดญาติตัวเองยังไม่ให้เลย และมีข้อแม้ว่าต้องไปดูได้ทุกเวลา คุณยายต้องเสียน้ำตาไปหลายหน กว่าจะให้เขาได้
เท่านี้ก็คงรู้แล้วซิว่า ปาป๊า และมาม๊า มีเลือดรักหมา มาได้ยังงัย และยังหวังว่า นายน้อย ก็คงเป็นเช่นเดียวกัน

จากคุณ : พ่อมดแดง - [ 5 ม.ค. 50 00:47:26 ]