ความคิดเห็นที่ 1 เราเองก็เชื่อเรื่องโชคชะตา อาจจะเป็นเรื่องใครหลายคนมองว่างมงาย เป็นเรื่องไร้สาระที่ผู้หญิงชอบคิดเพ้อฝันกัน แต่เราว่าไม่นะ ทุกสิ่ง ทุกชีวิต ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของเรามีความหมาย และมีความเกี่ยวพันกันทั้งสิ้น ถ้าจะพูดถึงเรื่องนี้คงต้องย้ายกระทู้ไปห้องสมุดแน่ๆ ^^" เอาเป็นว่าเราเชื่อค่ะ พิมพ์ผิดค่ะ แก้ไขเมื่อ 09 ม.ค. 50 21:57:25 จากคุณ : ลีโอลัคนา - [ 9 ม.ค. 50 21:56:31 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เชื่อค่ะ  เรายังจำครั้งแรกที่เราเจอซูซี่ได้ดี เมื่อตอนนั้นเค้าอายุ 2 ปี เรากำลังจะไปสอบ  แต่พนักงานที่บ้านพาน้องหมาตัวหนึ่งเข้ามาเราทันเห็นแค่บั้นท้ายเค้านิดเดียว จำได้ว่าขนเค้าพันกันยุ่งเลยค่ะ  บอกไม่ถูกว่าทำไมถึงมองเค้าจนเหลียวหลัง ทั้งๆ ที่กำลังจะไปสอบไม่ทันอยู่แล้ว  พอกลับมาก็ถามหาและยังจำหน้าเค้าครั้งแรกที่ได้ติดตา (เค้าเป็นหมาของบ้านในซอยค่ะ  ไม่ค่อยอยู่บ้านเท่าไหร่ จะปล่อยซูซี่ไว้ในบ้านตัวเดียว แต่พอซูซี่เค้ามาบ้านเรา เค้าก็ติดบ้านเรา ติดเรามากๆ หลุดมาเมื่อไหร่ก็หนีมาหาเรา  ฝนตกก็ยังมานั่งรอหน้าประตูบ้านค่ะ  จนเพื่อนบ้านต้องยอมยกให้บ้านเรา) หลังจากนั้นเรากับเค้าก็ติดกันตลอดอยู่ด้วยกันมา 6 ปี  ตอนนี้เค้าเสียแล้วค่ะ ใช้เวลาทำใจอยู่นานหลายเดือน  ตอนนี้ก็ยังมีร้องไห้อยู่ ถ้าฟังเพลงที่ทำให้นึกถึงเค้า   ไม่รู้ว่านี่เป็นพรหมลิขิตรึเปล่านะคะ  แต่เรารู้สึกได้และจำได้ดีว่ามันมีอะไรแปลกๆ ตอนที่เห็นซูซี่ครั้งแรกน่ะค่ะ จากคุณ : beamberry - [ 9 ม.ค. 50 22:27:15 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เป็นคนเกลียดหมามากครับ หมาใหญ่ไม่ชอบเลยเพราะเคยโดนกัดตอนเด็ก หมาเล็กก็ไม่ชอบน่ารำคาญ... แต่วันนึงกลับต้องมาเลี้ยงหมา (อย่างนี้เรียกว่าพรมลิขิตรึเปล่าน๊า) เลี้ยงไปเลี้ยงมา โดนชาวพันทิพแซวว่าหลงหมาเลย.... จนสุดท้ายวันที่มันจากผมไป มันก็ได้ใจกับน้ำตาของผมไปด้วย... และผมเชื่อว่าวันนึงผมจะได้เจอมันอีก... จากคุณ : Masahsiro (Masashiro) - [ 9 ม.ค. 50 22:46:02 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เอ่อ ...? สิ่งที่เราบอกความรู้สึกด้วยการเขียนมาแบบนี้  เอ่อ..มันดูเหมือนงมงายหรือคะ ที่เราบอกว่าเขาอาจจะเป็นลูกเรา คือเรา2คนคิดถึงลูกของเราที่แท้งไปค่ะถึงเขาจะ มีอายุในท้องแค่ 3เดือน แต่พวกเราก็ดีใจกันมาก  แล้วเรา2คน ก็ไม่รู้ว่า เราจะมีโอกาสมีลูกกันอีกได้มั๊ย เพราะหมอบอกว่า โอกาสที่จะท้องอีกยากมาก  แล้วพอดิฉันฝันเห็นลูกหมาแบบนั้นแล้วไปเจอเขาแบบนั้นพอมาอยู่ด้วยกันมันก็เลยทำให้  ดิฉันกับแฟน รักเขาแล้วก็แอบคิดกันเท่านั้นค่ะว่าเขาใช่ลูกเราหรือเปล่า ซึ่งความจริงอาจจะไม่จริงก็ได้ค่ะเรื่องแบบนี้       ดิฉันไม่ได้เพ้อเจ้อนะคะ จากคุณ : จัสเปโร่ - [ 9 ม.ค. 50 22:55:15 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ง่า เราไม่ได้ว่าคุณจัสเปโร่เพ้อเจ้อนะคะ เราหมายความว่าบางคนที่เค้าไม่เชื่อ อาจจะมองไปอีกแบบนึงค่ะ ต้องขอโทษด้วยนะคะถ้าทำให้คุณตีความผิดค่ะ T_T เราเองก็เชื่อในเรื่องพรหมลิขิตเหมือนกันนะคะ ไม่ได้มีเจตนาจะว่าคุณน้าา.... จากคุณ : ลีโอลัคนา - [ 9 ม.ค. 50 23:25:44 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เชื่อนะ... จากคุณ : i Lost my way - [ 9 ม.ค. 50 23:56:32 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ครั้งแรกที่เราเห็นตาหวาน เขาอยู่ในกรงที่คอกสุนัขใหญ่แถวสุขุมวิท 71  เราไปสัมภาษณ์เจ้าของมาเขียนบทความลงหนังสือพิมพ์   เขาตัวเล็กมากนั่งอยู่บนมือเราได้  ตอนเราเดินผ่าน เขายืนสองขาเกาะกรงมองเราด้วยนัยน์ตาอ้อนวอนละห้อย  เหมือนจะบอกว่าขอไปอยู่บ้านด้วยคนนะ   เราชะงักมองแต่แล้วก็เดินจากไป เพราะอยู่แฟลตเลี้ยงหมาไม่ได้  แต่กลับไปถึงบ้านภาพเขายังติดตาอยู่ ก็เลยเล่าให้แฟนฟัง แฟนบอกว่าไปดูกัน เสาร์นั้นเราก็กลับไปอีกครั้งแต่ไม่เจอ เพราะทางคอกส่งตาหวานไปที่เดอะมอลล์รามคำแหงเพื่อขาย   เรารีบบอกให้เขาไปตามกลับมา  ชั่วโมงต่อมาหมาหูยาวอายุสามเดือนหน้าตาไม่สะสวยตามฟอร์มบาสเส็ตฮาวนด์เอาเสียเลยก็นั่งมอเตอร์ไซค์มาถึง  ตัวสั่นงันงกด้วยความกลัว  ตาหวานลงมอเตอร์ไซค์ได้ก็เดินมาล้มแผละที่หน้าแฟน แฟนพยักหน้าทันที เราจ่ายตังค์ ทางคอกเอาตาหวานไปอาบน้ำแล้วพวกเราก็อุ้มเขามาอยู่ที่บ้านแม่ของแฟนเรา สี่ปีแรกพวกเราไม่ค่อยได้กลับบ้านแม่แฟนเท่าไร ก็จะได้เจอตาหวานแค่เสาร์อาทิตย์  แต่ตอนหลังเราซื้อคอนโดรับตาหวานมาอยู่ด้วยกัน พร้อมกับพี่โฟล์ค บาสเส็ตฮาวนด์ตัวผู้ที่มีคนไปช่วยมาจากเจ้านายเก่าที่ใจร้ายสุด ๆ แล้วเอามายกให้เรา  พี่โฟล์คก็เลยกลายมาเป็นแฟนของตาหวานอยู่หนึ่งปี   แต่โฟล์คอยู่คอนโดไม่ได้ เขาไม่ชอบที่แคบ เขาอาละวาดกัดเรา ฉี่ใส่ทุกอย่าง พร้อมทั้งคร่ำครวญเหมือนจะขาดใจ เราต้องยกให้ญาติของแฟนไปด้วยน้ำตา   แต่ตาหวาน วันแรกที่มาถึงบ้านก็กระโดดขึ้นนอนบนโซฟาแล้วก็หลับ  เหมือนกันอยู่บ้านนี้มาเนิ่นนาน     ตาหวานอยู่กับพวกเรามาอีก 8 ปี จากหมาน่ารักเจียมตัวเจียมใจค่อย ๆกลายเป็นหมาเจ้านาย พวกเรากลายเป็นทาส แต่ทาสก็พร้อมที่จะสนองความต้องการอย่างเต็มใจทุกอย่าง เมื่อสองปีที่แล้วได้ข่าวว่าพี่โฟล์คตายแล้ว  จากหมาถูกทอดทิ้งต้องย้ายบ้านบ่อย ๆ เขาได้เจ้านายที่รักเขาในช่วงสี่ห้าปีสุดท้ายของชีวิต เขามีความสุขมากมีเจ้านายเล็ก ๆที่เอาเขาไปนอนร่วมเตียง สีฟันให้ทุกคืน ตาหวานจะคิดถึงพี่โฟล์คหรือเปล่าก็ไม่รุ้ได้  แต่พวกเราก็หาน้องมาเป็นเพื่อนตาหวาน  ซึ่งสงสัยว่ามันจะข่มเหงตาหวานเสียมากกว่า แต่เมื่อจับไม่ได้ไล่ทันก็ต้องยกประโยชน์ให้จำเลย   จำเนียรกาลผ่านมาจนต้นเดือนธันวาคมที่ผ่านมา ขาหลังตาหวานเริ่มอ่อนแรงและอาการก็ย่ำแย่ลงอย่างรวดเร็ว   กลายเป็นไม่มีแรง เดินไม่ได้ในที่สุด คุณหมอบอกว่ากระดูกสันหลังที่เป็นข้อ ๆมีแคลเซียมงอกขึ้นมาทำให้กระดูกสันหลังติดกันตั้งแต่หน้าอกลงไปจนถึงก้น  และแคลเซียมบลอกเส้นประสาทไว้ด้วย   เราส่งเจ้านายเข้าผ่าตัด  พอออกมาได้สามวัน ระบบลำไส้และกะเพราะก็ล้มเหลว เขาตายคืนวันที่ 27 ธันวาคมที่ผ่านมาอย่างเจ็บปวดรวดร้าว   สิบสองปีที่อยู่กันมาสิ้นสุดลงแล้ว   เนื้อหัวใจเราถูกควักออกไปเป็นรูปบาสเส็ตฮาวนด์ตัวอ้วน   มันอาจเป็นพรหมลิขิต  เราก็ไม่รู้เหมือนกัน  รู้แต่ว่าเราคงลืมเขาไม่ลง จากคุณ : ตาหวาน - [ 10 ม.ค. 50 00:55:48 ]

ความคิดเห็นที่ 8 โอว ไม่อยากจะเชื่อก็ต้องเชื่อค่ะ ขอเล่ามั่งนะ... เดิมทีแล้วเป็นคนที่ชอบแมวมากกว่าหมา โดยเฉพาะหมาพุดเดิล จะเกลียดมากเป็นพิเศษ เพราะเจอตัวไหนตัวนั้น เห่ากระจาย เห่าวิกลจริต ออกไปอยู่อพาร์ทเมนท์ใกล้ๆที่ทำงานเพราะขี้เกียจตื่นเช้า(ที่นี่ห้ามเลี้ยงสัตว์แน่นอน) วันนึง เกือบๆตีหนึ่งแระ ได้ยินเสียงร้อง แอ๊ๆๆ ๆๆ ๆๆๆ จากนอกห้อง นั่งเม้าท์โทสับอยู่กะเพื่อนยังคุยกันว่าใครอ่ะ อุตริอุ้มเด็กมาเดินกลางดึกกลางดื่น ผ่านไปอีกเป็นชั่วโมง เสียงร้องยังวนเวียนอยู่ รำคาญมากรีบเปิดประตูจะต่อว่าซะหน่อย หึ๋ย..!! ว่างเปล่า กะลังตกใจคิดว่าโดนผีหลอก พอมองต่ำๆ เห็นก้อนกลมๆ สีน้ำตาล ค่อยๆเดินตุปัดตุเป๋มาหา เพ่งมองดีๆ ลูกหมานี่หว่า !!! มาอยู่ตรงนี้ได้ไง จะปล่อยให้มันร้องแหกปากต่อไปคงไม่ดี เดี๋ยวยามมาเจอ จับไปทิ้งแหงๆ เลยพาเข้ามาในห้อง วันรุ่งขึ้นต้องรีบพาไปหาหมอแต่เช้า เพราะลูกหมาคันเหลือเกิน เห็นมันเกาแล้วสงสาร หมอบอกเป็นเรื้อนแห้ง โอ้..ฉีดยาเสร็จรีบกลับมาตามหาเจ้าของ ไม่มีใครรับซักคน รับฝากอยู่7วัน ไม่มีใครมารับ เลยต้องเลี้ยงไว้ด้วยความไม่เต็มใจ ปัจจุบันย้ายบ้านแล้ว อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขเรื่อยมา .................................................จบ.................... จากคุณ : ยูมิแมว - [ 10 ม.ค. 50 06:17:06 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ไม่เชื่อหรอก เรื่องพรหมลิขิตน่ะ... ที่ได้ น้องแองเจิลมาเนี่ย... เพียงเพราะแค่ วันก่อนหน้านั้น... คนที่ซื้อน้องโดนัทไป โทรฯกลับมาบอกเราว่า น้องโดนัทอ่ะ ไม่สบาย เราก็รีบบอกให้เค้า พาน้องโดนัทกลับมาคืนให้เรา... เราตั้งใจว่า พรุ่งนี้ แต่เช้า จะพาไปหาหมอ อดทนหน่อยนะลูก เพราะเห็นน้องโดนัท ยังไม่ได้แสดงอาการอะไรมาก แต่ว่า เราตื่นมาตอนเช้า...น้องโดนัทจากเราไปเสียแล้ว... น้ำตาไหลพราก เสียใจ ที่เราไม่ได้ช่วยเค้าอย่างสุดความสามารถ... เสียใจ ที่เราคิดว่าเรารอได้.... ขอไว้อาลัยให้น้องโดนัทมา ณ ที่นี้ด้วย... สายวันนั้นเอง พี่คนหนึ่ง อยู่ไกลถึงมุกดาหาร โทรฯมาปรึกษาเรา เรื่องการส่งหมามาผสม... แว๊ปเดียวกันนั้น เราก็ นึกได้ว่า เค้ามีลูกหมา อายุประมาณ 6-7 เดือนอยู่ตัวหนึ่ง ลูกหมาที่เราเห็นรูปในเวปมาตั้งแต่แรกเกิด... ลูกหมาที่น่าเกลียดน่าชัง... ลูกหมาที่เราเคยได้แต่มอง...ไม่เคยนึกเลยว่าวันหนึ่งเค้าจะได้มาอยู่กับเรา... เราเริ่มเจรจา บอกว่า พี่... ถ้าพี่จะส่งแม่หมามาผสม ก็ส่งลูกสาวเค้ามาให้ผมเลยละกัน ผมเพิ่งเสียหมาไปตัวนึงเมื่อเช้านี้เอง... แปดชั่วโมงหลังจากนั้น... น้องแองเจิลก็มาสู่อ้อมกอดของนายใหม่ของเค้า... ผมไม่เชื่อ เรื่องพรหมลิขิตหรอก... เพียงแค่ โดนัท ตายพอดี เพียงแค่ พี่เค้าโทรฯมาพอดี เพียงแค่ เค้าสะดวกที่จะมาส่งพอดี เพียงแค่ เค้ายอมขายให้เรา เพียงแค่ พรหมลิขิต มันเชื่อ ในตัวเรา ก็เลยทำให้น้องแองเจิล ได้มาอยู่กับเรา... ยังนะ ยังมีเรื่องน้องมัสแตงอีก ..... เด๋ว ค่อยมาเล่าใหม่... พรหมลิขิต แบบ ผิดฝา ผิดตัว... เอิ๊กๆ... [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : The Master of Munta - [ 10 ม.ค. 50 06:59:41 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อ่านแล้วเขียนอะไรไม่ออก ได้แต่นั่งร้องไห้ คิดถึงพี่หมี... ลูกต่างสายพันธุ์ที่พรหมลิขิตชัดพาให้มาเจอกัน ก่อนจะพาเค้าจากไป... 3 ปีกว่าแล้ว ยังร้องไห้อยู่เลย... ไม่กล้าเลี้ยงลูกต่างสายพันธุ์ตัวไหนอีกแล้ว จากคุณ : แรมโบ้มัม - [ 10 ม.ค. 50 08:24:12 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อ่านแล้วน้ำตาซึมซึ้งในความผูกพัน...เราเองก็มีความเชื่อนะ แม้จะไม่เคยประสบพบเจอด้วยตัวเองก็ตามที จากคุณ : ikat - [ 10 ม.ค. 50 09:56:44 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ..เค้าเป็น 1 ใน 9 ที่ถูกอุ้มขึ้นรถมา เพื่อเป็นของขวัญวันเกิดในช่วงเวลาที่เราสูญเสีย "ลูกโจอี้" ไป ...เค้ามาเพื่อ เยียวยาหัวใจที่หดหู่ และบอบช้ำ ...ประโยคแรกที่พูด เมื่อเห็นหน้าเค้า "เราไม่อยากเลี้ยงใคร เราเลี้ยงใครไม่ได้อีกแล้ว" พร้อมกับอุ้มเค้ามากอด ...แล้วทำไมจะต้องเป็น "เจ้าลูกหมูแฮมตัวนี้ด้วยนะ" จากคุณ : แม่ลูกหมูแฮม (lukmuham) - [ 10 ม.ค. 50 10:56:22 ]

ความคิดเห็นที่ 13 แอมเชื่อหมดใจเลยค่ะ   เคยเขียนไว้ในบล็อคแล้ว เพราะวันที่แอมเอาไอ้ช้างมา  เป็นวันเดียวกะที่แอมตั้งใจไปซื้อน้องปั้กหน้าย่นน่ารัก   แต่ไม่รู้คิดยังไง  ดันไปเลือกหมามือสองซะงั้น จากคุณ : xammy - [ 10 ม.ค. 50 11:36:08 ]

ความคิดเห็นที่ 14 จะเชื่อหรือไม่ก็ตามสามีเป็นคนไม่ชอบหมามากถึงมากที่สุดพอได้ตัวแรกเขาก็เปลี่ยนไปพอดีมีลูกออกมา 4 ตัวก็ไม่ยอมให้ใครๆกลัวไม่รักจริงจนหลานๆจากไป 3 ตัวแก่ร้องไห้พร้อมกับลูกสาวตอนหนี้ที่บ้านมี 5 ตัวแล้วคะ จากคุณ : Sirichan - [ 10 ม.ค. 50 12:16:18 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เชื่อค่ะ แฟนชอบพูดกับลูกหมากั๊ตว่า หนูอยู่ตั้ง บางบัวทอง แม่เค้ายังอุตสาห์ไปรับหนูมาอยู่ด้วยจนได้ จากคุณ : ลูกหมากั๊ต (gatsy1) - [ 10 ม.ค. 50 13:35:11 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เลี้ยงหมามาทั้งชีวิต ก็ไม่มีเรื่องให้มันจะเผอิญอะไรเลยค่ะ แต่ไม่ได้ว่าใครนะคะ เพียงแต่แอบอิจฉาเพื่อนๆในห้องนี้ที่มีเรื่องดีๆ น่ารักๆมาเล่าสู่กันฟังน่ะ จากคุณ : แม่ข้าวตู - [ 10 ม.ค. 50 14:03:16 A:203.146.20.17 X: ]

ความคิดเห็นที่ 17 อ่านทุกความเห็นแล้วทำให้เข้าใจเลยค่ะว่า พรมลิขิตนำพาให้เรามาอยู่ด้วยกันแล้วชะตาชีวิตก็ลิขิตให้เราต้องจากกัน บางทียังคิดเลยนะคะว่า ถ้าเกิดเจ้าเพชรเป็นอะไรไปเราจะเสียใจขนาดใหนนะ พราะเขาคือกำลังใจของเราที่คอยอยู่ใกล้ๆเราตลอดเวลา เวลาเรานั่งร้องไห้เขาก็จะเดินมามองแล้วก็เข้ามาเลียน้ำตาให้เรา เวลาเรานั่งทำบัญชีดึกดื่นแค่ใหนเขาก็จะมานอนอยู่ใกล้ๆขาเรา ไม่ว่าเราจะออกไปซื้อของ 5นาทีหรือเป็นชั่วโมงเขาก็จะนอนรออยู่ที่หน้าประตูกระจกจนกว่าเราจะมา  ความรักที่เขามีให้กับเรา 2คน มันคงจะไม่น้อยไปกว่าที่เรา 2 คนรักเขาหรอกค่ะ ขอบคุณทุกคนมากนะคะที่เข้ามาเล่าประสบการณ์ของตัวเองให้ฟัง จากคุณ : จัสเปโร่ - [ 10 ม.ค. 50 14:19:07 ]

ความคิดเห็นที่ 18 คุณลีโอลัคนาคะ อ่านข้อความหลังไมค์ด้วยนะคะ จากคุณ : จัสเปโร่ - [ 10 ม.ค. 50 14:24:04 ]

ความคิดเห็นที่ 19 พรหมลิขิตเหรอค่ะ  เชื่อมากมายค่ะ.............. "เสี่ยแผ้ว"  เป็นน้องหมาพุดเดิ้ลที่อยู่กับเรามาตลอด 10 ปีเต็ม  เค้าเป็นสมาชิกในครอบครัวเราเลย  ไปเที่ยวไหนก็ไปด้วยกันตลอดเวลา   วัน 27  เมษายน  2548  เค้าจากเราไปด้วยโรคเบาหวาน   เป็นความรู้สึกที่เจ็บปวดจิงๆ  ทำใจแทบไม่ได้.......................จากนั้นเพียง 10 วัน..... จากคุณ : DOGHALL - [ 10 ม.ค. 50 15:11:23 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ....มีเพื่อนจากห้องพันทิป  หลังไมค์มาคุยกับเราว่าที่บ้านน้องหมาพุดเดิ้ลออกลูก   แล้วเค้ามีความตั้งใจอยากให้น้องหมาเรา  ช่วยกรุณารับเค้าไปเลี้ยงด้วย......เราก็เลยถามเล่นๆ เพราะใจนั้นยังไม่อยากได้น้องหมาตัวใหม่  ถามไปว่า - น้องหมามีกี่ตัว สีอะไร ตอบ   น้องหมามี 5 ตัว  สีน้ำตาล 4 ตัว สีขาว 1 ตัว (สะกิดใจน้องหมาสีขาว) - น้องหมาสีขาวเพศอะไร ตอบ น้องหมาสีขาวเพศผู้  ที่หูทั้งสองข้างเป็นสีน้ำตาลอ่อน (เอ๊ะทะไมเหมือนเสี่ยแผ้ว) - น้องหมาเกิดวันเดือนปี อะไร ตอบ  น้องหมาเกิดวันที่ 27 เมษายน 2548 (จ๊าก ทำไมน้องหมาเกิดวันเดียวกับเสี่ยแผ้วที่ตาย) - น้องหมาอยู่จังหวัดอะไร ตอบ  น้องหมาอยู่จังหวัดนครสวรรค์ ทุกคำตอบ  เมื่อได้ยินแล้วเราอึ้งไปเลย  และตัวชา......ด้วย   เพราะอะไรเหรอค่ะ  ก็เสี่ยแผ้วของเราเป็นเพศผู้ ขนสีขาว  หูสีน้ำตาลอ่อนทั้งสองข้าง  แล้วเค้าตายวันที่ 27 เม.ย. 48 แล้วน้องหมาที่น้องอพันตรี จะให้เรามานั้น  เกิดวันเดียวกับที่เสี่ยแผ้วตาย  ในครอกมีสีขาวโด่เด่มาตัวเดียวแถมสีขาว เพศผู้ (พ่อกะแม่เค้าสีน้ำตาล)  แล้วน้องเค้าตั้งใจนำมามอบให้เรา  ซึ่งน้องหมาอยู่ไกลถึงจ.นครสวรรค์  เราอยู่โคราช   แถมมีเพื่อนๆเซอร์ไพร์นำมาส่งมอบให้เราโดยไม่บอกให้ตั้งตัว วันแรกที่เราเจอกับน้องหมา  ซึ่งเราได้ตั้งชื่อว่า "สุขใจ"  เพราะเราคิดว่าเค้าจะนำความสุขใจมาให้ครอบครัวเราอีกครั้งจากการที่เราสูญเสียเสี่ยแผ้วไป   สุขใจเจอเราครั้งแรกเค้าเลียหน้า เลียตาเราเหมือนฝากเนื้อฝากตัว   เราเนี่ยน้ำตาไหลเลยค่ะ  เรามั่นใจว่าเสี่ยแผ้วมาเกิดใหม่แน่นอน.....เชื่อจิงจิงค่ะว่า ชะตาฟ้าลิขิต......................   ตั้งชื่อสุขใจ   -----> สุขใจสมชื่อเลยค่ะ  ซนมหาซน  แต่เราก็แสนจะHAPPY นะ แก้ไขเมื่อ 10 ม.ค. 50 15:40:14 จากคุณ : DOGHALL - [ 10 ม.ค. 50 15:32:03 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เราเองก็ไม่ชอบพุดเดิ้ลเหมือนกัน กะว่าจะไม่เลี้ยงแน่ๆ แต่วันนึงไปเดินตลาดนัด มีร้านขายอะไหล่เค้าเอาลูกพุดเดิ้ลที่บ้านเค้ามาขาย เราก็เข้าไปเล่นไม่ได้กะจะซื้อ เห็นมีอยู่3ตัว มีคนเค้าตกลงซื้อไปต่อหน้าเรา2ตัว เหลือเจ้าตัวเล็กสุดอยู่ตัวเดียว สบตากันแล้วรู้สึกว่าอยากพาเค้ากลับบ้าน ก็เลยตัดสินใจซื้อเลย เจ้าซูชิก็ไม่ทำให้ผิดหวัง ครอบครัวเรารักซูชิมากๆ จากคนที่ไม่ชอบหมากลายเป็นรักหมามากๆ  แม่เราเรียกซูชิเป็นลูกสาวคนเล็กเลยล่ะ จขกท.คือคุณพลอยที่เคยตั้งกระทู้เล่าเรื่องน้องเพชรมาจากร้านผลไม้รึเปล่าคะ ถ้าใช่ก็ไม่แปลกที่จะเชื่อเรื่องพรหมลิขิต เพราะตอนเราอ่านเรายังคิด เลยว่าน้องเพชรโชคดีที่ได้พบคนที่รู้สึกผูกพันธ์กับเค้าตั้งแต่แรกเจอ จากคุณ : nameshiro - [ 10 ม.ค. 50 15:59:35 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ใช่แล้วค่ะ คุณnameshiro หลังจากตอนนั้นที่คนขายผลไม้บอกว่าให้เราซื้อแม่เจ้าเพชรรวมทั้งลูกในท้องด้วย 3,000 บาท เราไม่กล้าไปร้านเขาอีกเลย ยอมรับค่ะว่ากลัวคนแบบนี้ แต่เมื่อวันพระที่แล้วแม่มาที่บ้านแล้วแม่บอกว่าให้ไปซื้อผลไม้จะนำมาขึ้นหิ้งพระ เราก็เลยต้องไปร้านนั้นเพราะแถวบ้านมีร้านผลไม้อยู่ร้านเดียว พอเขาเจอหน้าเราเขาก็ยังพูดอีก ว่าไงล่ะจะเอาหรือเปล่าเนี้ยมันใกล้ออกแล้วนะ มีอย่างน้อยไม่ต่ำกว่า 4 ตัวแน่ๆ โธ่ ? เขาเห็นเราเป็นอะไรเนี้ย  พอแม่เจ้าเพชรเห็นเรา แล้วเราเรียกชื่อเขาเบาๆเขารีบลุกแล้วเดินมาหาเราด้วยท้องที่ใหญ่มากๆ   (เมื่อก่อนเขาเห็นเราเขาจะทำเฉยๆ)แล้วเขาก็พยายามเอา 2ขาหน้าของเขามาเกาะขาเรา  เราก็ได้แต่นั่งแล้วลูบหัวหมาที่ตาบอดข้างหนึ่งปากก็เบี้ยวด้วยความสงสารหมาตัวนี้จริงๆ เราไม่รู้จะช่วยแม่เจ้าเพชรแบบไหนดี  น้าร้านขายผลไม้ยังบอกอีกว่า เนี้ยไม่รู้จะทำอย่างไงกับมัน เราก็ได้แต่บอกเขานะว่า พอเขาออกลูกมา ก็พาเขาไปทำหมันซิ ราคาประมาณ...  เขาได้แต่มองหน้าเราแล้วยิ้มแต่ยิ้มของเขามันดูหน้ากลัวจัง  พอซื้อผลไม้เสร็จ ก็หันไปลูบหัวแม่เจ้าเพชรอีกครั้ง แล้วคำที่ได้ยิน อย่าลืมมาซื้อลูกหมาไปอีกซักตัวสองตัวนะ ตอนนี้ก็กำลังคิดอยู่ว่าพอแม่เจ้าเพชรออกลูกมาให้เขาเพื่อนำไปขายแล้ว  เราจะบอกเขาว่าเราจะพาแม่เจ้าเพชรไปทำหมันเอง แต่เราไม่รู้จะพูดกับเขาแบบไหนเหมือนกัน  อย่างที่บอกแหละค่ะ เรากลัวคนแบบนี้ จากคุณ : จัสเปโร่ - [ 10 ม.ค. 50 17:36:59 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เชื่อคะ.. เราเลี้ยงพี่มะเมมมาได้ 2 ปีกว่า เอาเค้าไปที่ฮอลแลนด์ด้วยกัน แต่ไปอยู่ได้แค่ประมาณ 2 เดือนกว่าๆเค้าก็จากเราไป เราอยู่ในที่เดิมๆไม่ได้ เลยไปเที่ยวที่สเปนแล้วก็ได้ symbolic มาซึ่งตรงกับวันที่ที่พี่มะเมมได้จากเราไป พอเราเอา symbolic กลับมาบ้านที่ฮอลแลนด์เค้าวิ่งไปในที่ที่พี่มะเมมชอบไป เหมือนว่ารู้จักและคุ้นเคยกับบ้านนี้เป็นอย่างดี จำจุดประจำของพี่มะเมมใน park ได้เป็นอย่างดี จำหลุมที่พี่มะเมมชอบขุดใน park ได้เป็นอย่างดี คือพอพาไปเดินเล่นใน park แล้วเค้าก็จะวิ่งไปในจุดนั้นๆเลย  และอีกหลายๆอย่างที่พี่มะเมมชอบทำแล้ว symbolic ก็ชอบทำเหมือนกัน ... นี่แหละ..เชื่อจับใจคะ จากคุณ : symbolic - [ 10 ม.ค. 50 17:56:14 ]

ความคิดเห็นที่ 24 อ่านแล้วรู้สึกดีจังเลยค่ะ...ตัวเราเองก็เชื่อเรื่องพรมลิขิต... จากคุณ : แม่แกงหูยาว (i'm sad) - [ 10 ม.ค. 50 18:39:57 ]

ความคิดเห็นที่ 25 แก้ไขเมื่อ 11 ม.ค. 50 11:16:00 จากคุณ : แม่น้องโหลด - [ 11 ม.ค. 50 11:03:33 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ม่ายรู้พรมลิขิตหรือเปล่า จะไปรับหมาบ้านลุงศรมาเลี้ยงแต่ไปไม่ถูก เก็บของในลิ้นชักโต๊ะทำงานเพราะจะย้ายไปทำงานต่างจังหวัดเย็นนั้น เจอโฆษณาขายหมาที่ปริ้นมาหลายวันแล้ว   โทรไปเค้าบอกยังอยู่ครบ และใกล้ที่ทำงานมาก ตอนเที่ยงนั่งแท๊กซี่ไปกะเพื่อน กำลังจะอุ้มตัวที่ถูกใจดู ไอ้ตัวนี้โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้ กระโดดเกาะไม่ยอมลงจากแขน วางลงอุ้มตัวอื่นก็โวยวาย สงสารจนหนีบกลับมาที่ทำงาน ซื้อหมาใช้เวลาไม่ถึง 5 นาที   เนี่ย..บักเป้ยเป้ย แก้ไขเมื่อ 11 ม.ค. 50 12:00:23 จากคุณ : แม่น้องโหลด - [ 11 ม.ค. 50 11:18:23 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เชื่อเรื่องพรหมลิขิต แม้จะไม่แน่ใจว่าสิ่งที่เจอกับตัวเองจะใช่หรือไม่ แต่รู้สึกดีกับเรื่องที่ทุกๆ คนเล่านะคะ และส่งสารแม่หมาที่ร้านขายผลไม้จัง ใครมีความคิดเห็นดีๆ บ้าง เพราะอ่านทั้ง 2 เรื่องของ จขกท ดูแล้วเป็นคนใจร้ายมากๆ เลย จากคุณ : pan_dimond - [ 11 ม.ค. 50 13:30:32 ]

ความคิดเห็นที่ 28 เชื่อค่ะ เพราะตั้งแต่แรก ไม่เคยคิดจะเลี้ยงพุดเดิ้ลเลยแม้แต่นิดเดียว แต่ทันทีที่เห็นรูปเค้าลงในเน็ท ความรู้สึกเหมือนตอนเด็กที่อยากได้ตุ๊กตาตัวนี้มากๆ มันถูกชะตาน่ะค่ะ วันที่ไปรับเค้า เรากับน้องสาว วนไปวนมา ลังเลใจ เพราะมีอีกที่เค้ามีชิสุ (เราอยากเลี้ยงชิสุ น้องสาวอยากได้ค็อกเกอร์ แต่มาเจอพุดเดิ้ลเฉย) ลังเลใจ จนต้องหยุดกินข้าวก่อนเพื่อตัดสินใจ ในที่สุดก็เลือกไปลองดูเจ้าพุดเดิ้ลน้อยตัวนี้กัน ไปถึงเค้าก็พาออกมา 2 ตัว (เป็นพี่น้องกัน หน้าเหมือนกันเด๊ะ) น่ารักเหมือนในรูปไม่มีผิด เราต้องเลือกตัวนึง ก็เอามาอุ้มทั้ง 2 ตัว ตัวแรก ขนสีน้ำตาลเข้ม หนา เรียบร้อย อุ้มหันไปทางไหนก็มาทางนั้น ตัวที่ 2 ขนสีน้ำตาลอ่อน ขนบางกว่า แต่เจ้าเสน่ห์เหลือร้าย อายุแค่ 2 เดือน แต่รู้จักเรียกร้องความสนใจ ขี้เล่น อ้อน น่ารักมีชีวิตชีวาที่สุด ถูกชะตามากๆ น้องเราชอบเบอร์ 1 แต่เราชอบเจ้าเบอร์ 2 แทบจะต้องจับฉลาก แต่ตอนนั้นเราปิ๊งเค้ามากๆ ถ้าน้องไม่เอาตัวนี้เราจะเอาไว้เองด้วยซ้ำ ในที่สุดเราก็ได้เค้ามาเป็นลูกรัก ยิ่งเลี้ยงก็ยิ่งรัก เราก็ไม่มีลูก แล้วก็คิดอยู่เสมอว่าเค้าต้องมีชะตาเกี่ยวข้องกับเรา อาจจะอยากมาเป็นลูกเรา แต่เราไม่ได้ให้โอกาส เค้าเลยมาเกิดเป็นลูกหมารอไปพลางๆ เราก็เลี้ยงเค้าเหมือนลูกคนทุกอย่าง ตามใจ จนที่บ้านเค้าแซวว่า ตังแตร์เนี่ยเค้าไม่รู้ตัวว่าเป็นหมา เค้านึกว่าเค้าเป็นคน จากคุณ : pyramidas - [ 11 ม.ค. 50 16:40:20 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เชื่อด้วยความรู้สึกที่เปี่ยมล้นในจิตใจ เพราะของเราก็คือ กะรัต คุณชายบางแก้ว ที่บัดนี้หลับนิรันดร์ไปแล้วด้วยอายุเพียง 5 ปีเพราะรถ ตอนเจอกันครั้งแรกเราอ่ะอยากได้พวกหมาฝรั่งที่รักเจ้าของแล้วก็ดุๆจนเดินผ่านร้านหลังเสรีนั่นแหละ ชะตาเหมือนต้องกัน บางแก้เพียงตัวเดียวที่อยู่ท่ามกลางหมาตัวอื่นเยอะแยะกลับสะดุดตาและสะดุดใจที่สุด พอลองเรียก "กะรัต" ซึ่งเป็นชื่อที่เราจะตั้งให้หมาที่อยากได้มาก กลายเป็นว่าเขาเป็นหนึ่งเดียวที่เดินเข้ามาหา ตอนนั้นอยู่ ม.1 เองแล้วเขาอายุ 4 เดือน ค่าตัวเขาอยู่ที่ 2500 เพราะเขาไม่ค่อยสวยแล้วก็อายุมากกว่าตัวอื่นๆที่ร้าน(ประมาณว่าขายไม่ออก) ตอนนี้ ม.6แล้ว รักมากเลย แม่ซื้อให้หลังวันเกิดวันนั้นฝนตกเราอุ้มเขาเข้าบ้านแล้วเช็ดตัวให้ หลังจากนั้นก็เกิดเรื่องเหลือเชื่อ เขาเดินเข้าไปถ่ายในห้องน้ำ ทั้งที่ไม่เคยไปมาก่อน พอโตหน่อยก็ฝึกง่ายมาก ตอนมัธยมก็ต้องมีเพื่อนมาทำงานกลุ่มที่บ้านใช่ไหม? เขาไม่ยอมอยู่ห่างเกิน 3 เมตรเลยพอเราถูเพื่อนแกล้ง เขาคือผู้ที่รีบวิ่งเข้ามาขวางแล้วไล่คนที่รังแกเราออกจากห้องไปจากนั้นนั่งเฝ้าหน้าประตูเพื่อไม่ให้กลับเข้ามา เข้าห้องน้ำยังไปนั่งเฝ้าหน้าประตูด้วยเลยเอาการ์ตูนไปอ่านในนั้นไม่ได้เลยเพราะเข้านานขาหน้าของเขาจะมาเขี่ยประตูพร้อมร้องเสียงเด็กๆ ไปเที่ยวห้างข้างนอกก็เดินไปด้วยกันเขาเดินนำ "รอนี่นะไปซื้อการ์ตูนแปปนึง" พอออกมาก็เห็นว่าเขานั่งรออยู่ กะรัตเป็นบางแก้วที่ไม่ดุไม่เคยกัดคนถึงแม้ว่าจะไปกัดกับหมาที่อื่นจนเขี้ยวหักไปแล้วก็ตาม เขาก็ยังดำรงตำแหน่งจ่าฝูงได้อย่างดีเพราะเขาเป็นบางแก้วที่ใจเย็นและพูดกันรู้เรื่อง เวลาไปกัดกับใครมาแล้วแผลใหญ่ก็จะไปหลบมุมนอนในห้องพระ กินข้าวแล้วลุกไปเข้าห้องน้ำหรือไปที่อื่นนี่วางข้าวไว้ต่อหน้ากะรัตได้เลยเพราะเขาจะนั่งเฝ้าไม่แย่งเรากิน ทั้งที่ไม่ได้สอน "พ่อที่ดีของลูก" เห่อลูกอย่างรุนแรงยิ่งลูกเล็กๆนะคุณพ่อนี่สละชามข้าวให้ลูกกินก่อนเลยแถมคาบขนมที่ตัวเองชอบมาให้ลูกด้วย ลูกร้องหิวนมจะวิ่งมาดูก่อนแม่อีก หมาตัวอื่นเข้าใกล้ลูกเป็นโดนกัด(ไม่เว้นกระทั่งแม่ถ้าไม่ให้เสียงซะก่อน) มองลูกแล้วหน้ายิ้มๆ "กะรัตพูดได้" ช่วงหน้าฝนนี่จะมีปูเข้ามาแล้วมันก็กลายเป็นของชอบของเด็กๆที่บ้านที่จะวิ่งไล่งับ พอปูเข้าไปหลบในซอกหินเขาก็จะเริ่มขู่นิดๆเวลาลูกหมาไปใกล้ เรานี่เลย "ปู กะรัต เขาเรียกว่าปู" "ฟูฟฟฟ" กะรัตขานรับ(ถึงคนอื่นจะไม่ชอบก็เหอะ แต่เราว่าน่ารักสุดๆไปเลย) "เล่นน้ำน่ะชอบแต่อย่าอาบน้ำเลย" ขอบอกว่าน้ำคลอง เห็นด้วยชอบจังเลยแถมบางทีก็น้ำมันเครื่อง อาบน้ำก็ยืนนิ่งอยู่หรอกแต่อย่าได้มีหมาตัวอื่นเข้ามาในสายตาละกัน ไม่งั้นต่อให้ฟองเต็วตัวก็กระโจนออกไปแน่ "ห่างกัน 1 เดือนไม่ได้บอกลา" ตอน ม.2เราโดนส่งไปเรียนอินเดีย ไป 1 เดือนโดยไม่ได้บอกเขา(เพราะโดนบังคับ) เรานับวันกลับบ้าน พอกลับมาพบว่าคุณชายของเราผอมไปมาก ทั้งที่ที่บ้านบอกว่าเอาข้าวให้แล้ว ห่าง 1 เดือนน้ำหนักลดไป 8 กิโล เรื่องราวของเขามีอีกมากแต่เขียนบรรยายได้ไม่หมด คิดถึงเขามากแต่จะไม่ยอมให้เขาต้องทุกข์ใจในเมื่อเขาได้พ้นทุกข์บนโลกนี้ไปแล้ว ต้องทำใจเพื่อไม่ให้เขาต้องถูกเหนี่ยวรั้งเอาไว้ "ความทรงจำมีค่ามากเกินกว่าจะเขียนบรรยายหรือพูดออกมาได้หมด" [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : SaiiaS - [ 11 ม.ค. 50 19:57:52 ]