วันนี้เลิกงานกะว่าจะไปดูหนังสักหน่อย
เพราะถ้ารอถึงพรุ่งนี้น้องลีโอคงถูกพระนเรศวรเบียดตกโรงไป
ไปถึงโรงหนัง ดูรอบ ๆ
เย้ มีรอบ 17.30 น. ยังมีเวลาเหลือ เดี๋ยวไปหาไรกินก่อน
"เตร๊งง ๆ ๆ ๆ" (เสียงมือถือ)
ผู้สาว : สวัสดีค่ะ
เพื่อน : นี่แก ฉันมีเรื่องแหละ
ผู้สาว : มีไร
เพื่อน : แก ชั้นเก็บแมวมาได้ตัวนึงแหละแก
ผู้สาว (คิดในใจ) ลางหายนะมาเยือนแล้ว
เพื่อน : แก หอชั้นเขาไม่ให้เลี้ยงแมว
ผู้สาว : แล้วแกเก็บมาทำไมล่ะ
เพื่อน : มีคนปล่อยมันไว้กลางถนน 3 ตัว ยังเล็กอยู่เลย แต่ชั้นเก็บมาได้ตัวเดียวนะ
ผู้สาว : อ้าว ไงงั้น
เพื่อน : ก็ตัวนี้มันเกาะชั้นแน่นมาก จะไปเก็บตัวอื่น ชั้นจะโดนรถชนตายนะสิ ตัวนี้ถือว่าเป็นโชคของมัน
ผู้สาว : (โชคมัน แต่ซวยตรูอ่ะดิ) เออ แล้วไง
เพื่อน : แกเอามันไปเลี้ยงหน่อยได้ไหม มันหน้าตาเหมือนนังจิ๊กกะดี้ แมวแกที่บ้านนอกนะ แต่เป็นปู้ชาย
ผู้สาว : (ใจอ่อนเพราะคำว่าเหมือนนังจิ๊กแท้ๆ) เออ ๆ
อดดูหนังแล้วยังต้องจ่ายค่าแท๊กซี่ไปหอเพื่อนที่บางปะกอก เพื่อที่จะหอบหิ้วเจ้าเหมียวกลับบ้านที่บางบัวทอง หมดค่าแท๊กไปหลายร้อย เท่านั้นไม่พอ ต้องแวะซื้อสมบัติแมวหมดไปอีกเกือบพัน T_T
แล้วทำไมผู้สาวถึงต้องไปเอาแมวตัวนี้มาเลี้ยง คือมานึกขึ้นได้ ประวัติไอ้เพื่อนคนนี้มันไม่ค่อยดีกับแมว ที่จริงมันก็เป็นคนรักแมวนะ แต่มันเป็นประเภทรักแมวมากเกินไป จนแมวทนมันไม่ได้ต้องโดดตึกหนีมัน 
เรื่องมันมีอยู่ว่า ตอนสมัยเรียนที่ มข. มันทำแมวตกตึกชั้น 3 มาแล้ว เพราะฉะนั้น จึงไม่น่าไว้ใจเป็นที่สุด
ส่วนไอ้ตัวดีพอมาถึงบ้านก็ยึดเตียงตรูไปเรียบร้อยแล้ว T_T
ไหน ๆ วันนี้ก็แห้วไม่ได้ดูน้องลีโอ แต่ไปได้แกมาแทน งั้นแกก็ชื่อ ลีโอ(นาโด) ไปก็แล้วกัน
แก้ไขเมื่อ 17 ม.ค. 50 22:55:12
ในที่สุดก็ติดกับจนได้ T_T
