ความคิดเห็นที่ 1 ก็ ทำให้ ให้ สบาย ค่ะ มันผ่านไปแล้วเป็น ประสบการณ์ไป มานั่งเสียใจ  ก็ ไม่มีประโยชน์  ทำให้ หม่นหมองเปล้าๆ คิดถึงก็ ไป เยี่ยม  หมั่นไปหา ถามไถ่ สานทุกข์ เค้า ซิค่ะ จากคุณ : honeybfit - [ 26 มี.ค. 50 12:25:39 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เห็นด้วยค่ะ กับ คหที่ 1 และอยากให้เป็นข้อคิดกับท่านที่กำลังจะทำแบบนี้ ที่ได้เข้ามาอ่านด้วย ขอให้คิดดี ๆ คิดนาน ๆ คิดให้รอบคอบ ก่อนจะตัดสินใจทำอะไรไป เข้าใจความรู้สึก จขกท นะคะเห็นใจค่ะ เข้าใจความผูกพัน ที่มีให้กัน จากคุณ : kpข้าวปั้น - [ 26 มี.ค. 50 12:41:52 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เห็นด้วยกับทั้งสองความคิดเห็นค่ะ เลี้ยงมาได้ตั้งสองปี น่าสงสารออก น้องวสุ สุนัขที่บ้านก็นอนกับเจ้าของ เวลาเจ้าของออกมาทำงาน มันก็อยู่ตัวเดียวโดยลำพัง แต่ก็รู้นะ ว่ามันรอเจ้าของกลับบ้านอย่างใจจดใจจ่อ      แม้บางวันเจ้าของจะติดประชุม หรือไปเที่ยวต่อกับเพื่อนๆ กลับตีหนึ่งตีสอง      ก้าวแรกที่ก้าวผ่านประตูห้อง กับท่านั่งที่รอคอยการกลับมาของเจ้าของ แค่เราลูบหัวและกอดจูบ ความดีใจของวสุก็โลดแล่น จนเราเห็นได้และความน้อยใจที่รอเจ้าของกลับ  (แม้จะกลับดึก) ก็คงหายไป      เพราะ หมารักคน มากกว่าคนรักหมา      ถูกต้องมั๊ยคะ จากคุณ : VaSu-Ray - [ 26 มี.ค. 50 13:25:08 ]

ความคิดเห็นที่ 4 . . . เศร้าอ่ะ . . . จากคุณ : ความฝันในกำมือ (ความฝันในกำมือ) - [ 26 มี.ค. 50 13:26:13 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เศร้าจาง..........เด็กๆที่บ้านเราก็เป็นนะ จะนั่งมองหน้าประตูฟังเสียงรถตลอดเลย เวลาเรากลับดึกๆ เค้าก็จะรออยู่อย่างนั้น....คนข้างบ้านบอกน่ะ...ได้ยินปุ๊บ น้ำตาร่วงเลย...ดึกแค่ไหน ....หิวแค่ไหน...เค้าก็รอได้ค่ะ ....เจ้าของกระทู้ก็คงต้องทำใจและเก็บไว้เป็นบทเรียนนะคะ...ที่ผ่านไปแล้วก็ให้แล้วไปนะคะ..ทำใจให้สบาย..อย่าคิดมาก..พรุ่งนี้ก็เช้าแระ... จากคุณ : outty - [ 26 มี.ค. 50 14:59:27 ]

ความคิดเห็นที่ 6 อย่าไปคิดให้เศร้าใจอีกเลย ต่อไปนี้ รอจนคุณพร้อมจริงๆซะก่อนแล้วค่อยเลี้ยงสุนัขตัวต่อไปนะ จากคุณ : ยูมิแมว - [ 26 มี.ค. 50 16:22:29 ]

ความคิดเห็นที่ 7 แหม จะพูดยังงี้จะมีคนว่ามั้ยเนี่ย ในเมื่อเค้าไปได้ดี มีคนดูแลเค้าดีกว่า คุณก็น่าจะดีใจ และสบายใจได้ค่ะ ถ้าเป็นแฟน - คิดซะว่าตัดใจเลิกกับแฟน หลีกทางให้เค้าพบคนที่ดีกว่าในชีวิต ก็แค่นั้น ถ้าเป็นลูก -  คิดซะว่าถ้าอยู่กับเรา เราไม่มีเวลาเลี้ยงเค้า ไม่มีเวลาดูแล สภาพแวดล้อมไม่ดีก็ส่งไปอยู่รร.ประจํา หรือส่งไปให้เค้าอยู่กับคนที่พร้อมจะอุปการะ ให้เค้ามีชีวิตดีขึ้น ก็แค่หมาตัวนึง..ไว้พร้อมเมื่อไหร่ แล้วค่อยหามาเลี้ยงค่ะ ;;; จากคุณ : แม่ข้าวตู - [ 26 มี.ค. 50 16:49:35 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อย่าเสียใจเลยค่ะ ไม่ต้องคิดมากเมื่อน้องเค้าไปเป็นสุนัขตัวโปรด เชื่อว่า เจ้าของใหม่ก็คงใส่ใจและรักเค้ามากๆ วางใจเถอะค่ะ แต่คุณไปเยี่ยมเค้าได้นี่คะ ในเมื่อเจ้าของใหม่เค้ารักหมามาก เค้าต้องเข้าใจจิตใจคนรักหมาเหมือนกัน เค้าจะเข้าใจคุณค่ะ เราไปเยี่ยมบ้างบางครั้ง แบบว่าซื้อขนมไปฝากอะไรเล็กน้อยก็ได้ เพื่อคลายความคิดถึง และถ้าคุณเห็นว่าเค้าอยู่ดี คุณคงสบายใจขึ้นน่ะค่ะ จากคุณ : minicookies - [ 26 มี.ค. 50 17:59:14 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อย่าซื้อ "สิ่งมีชีวิต" ให้แฟน ดีที่เลิกกันแล้ว เขาเอามาคืน....ไม่ทำร้ายมันเพราะความแค้นที่เลิกกัน แถวบ้านเรา ก็เอาแมวไปปล่อย หลังจากเลิกกับแฟน จากคุณ : ครอบครัวตัว ม - [ 26 มี.ค. 50 19:35:21 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ให้อภัยค่ะ คิดได้แบบนี้ถ้าเราเป็นน้องพุดเดิ้ล เราจะให้อภัยเจ้านายค่ะ ปล. การไปเยี่ยมน้องเค้า เค้าจะดีใจมาก แต่เค้าก็จะไม่ว่าอะไรถ้าเรากลับ เราเคยมีหมา 2 ตัว ขอมาจากพ่อเอาไปเฝ้าสำนักงาน เลี้ยงได้ 3 เดือนต้องเอาไปคืน เพราะปิดสำนักงานและมันก็ซนมาก (ตอนนั้น) ทุกวันนี้เค้าต้องระหกระเหินไปมีเจ้าของคนที่ 3 เป็นญาติกัน และตัวนึงป่วยจนตาบอด ทุกวันนี้พอเจอกันเค้าจะดีใจมาก เค้าขอแค่เราไปเยี่ยมไปเล่นด้วยเอาขนมไปฝาก เค้าก็ดีใจแล้ว เค้ารู้ว่าเค้าต้องอยู่กับเจ้าของใหม่ และเค้าไม่เคยวิ่งตามเรากลับบ้านเลย เพราะเจ้าของใหม่ก็เลี้ยงดี(ตามสมควร) เมื่อวานเราก็ไปเยี่ยมเค้าดีใจแบบฉี่ราดเลยน่ะ ตาก็บอด พอเราจะกลับก็บอกเค้า เชื่อมั้ยว่าเค้าเดินกลับไปเข้าบ้านเลย แล้วก็ไปนั่งกระดิกหางส่งเราในบ้านใหม่ของเค้า เชื่อเถอะว่าน้องหมาเค้าปรับตัวปรับใจได้ ดีแล้วที่เค้าไม่ต้องเหงาอยู่ตัวเดียวทีละหลายๆ วัน หรือทั้งวันทุกๆ วัน จากคุณ : chaosy - [ 26 มี.ค. 50 21:09:47 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เศร้าค่ะ     เป็นกำลังใจให้คนสำนึกผิดนะคะ พูเดิ้ล ฉลาด น่ารัก รู้มาก ใครได้เลี้ยงรับรองว่าตกหลุมรักหัวปักหัวปำแบบที่คุณ จขกท เป็นแน่ๆ เราเองก็เลี้ยงค่ะ แต่ด้วยความที่เราเป็นเจ้าของที่แย่ค่ะ มีเวลาให้มันมากไปหน่อย (ช่วงนั้นทำทีซีสค่ะอยู่แต่ห้องกับหมา) เราชอบชวนมันคุยค่ะ เวลามันคุยกับเราคือการเห่านั่นเอง (มันเถียงเราด้วยนะบางทีอ่ะ) พอย้ายมาเชียงใหม่ เมืองอันแสนสงบเงียบ ทำเอาหมาที่เราเคยคิดว่าเงียบกลายเปนหมาเสียงดังไปเลย คุรแม่เลยเอาไปเลี้ยงค่ะ เชื่อไหมเราคิดถึงมันน้ำตาไหลพรากๆ ฝันถึงมันตลอดเลย โทรไปหามันได้ยินเสียงมันเล่นกับพ่อก็นึกอิจฉา แต่ก็สบายใจค่ะพ่อ+แม่เลี้ยงเค้าดีมากๆ เวลาเรากลับไปบ้าน เรากับพ่อจะแย่งกันให้หมามานอนด้วยค่ะ เปิดประตูห้องนอนให้หมาเลือกเลยว่าจะเดินเข้าห้องใคร น่าขันไหมคะ หมามันก็เลือกไม่ถุกรักเราก็รัก รักพ่อเราก็รักมันเลยวิ่งเข้าวิ่งออก 2 ห้องจนสุดท้ายพ่อก็ยอมบอกว่าไปนอนกับพี่ก่อนก็ได้ เดี๋ยวพี่กลับค่อยมานอนกับพ่อ   คุณอย่าห่วงเค้าเลยค่ะ หมาพันธุ์นี้ ใครได้ไปก็รักก็หลง ขนาดพ่อเราที่เคยพูดเอาไว้ตอนเห็นแจ๊ะครั้งแรกว่า "อี๋หมาพันธุ์นี้เลี้ยงได้ไง ขนหยิกน่าเกลียด" แต่ทุกวันนี้นะคะ ตรงกันข้ามเลย เวลาไปตัดขนเค้าก็จะถ่ายรูปส่งมาให้ดูแล้วบอกว่า ลูกพ่อหล่อมาก เราเองก็เลยหายห่วงค่ะ คุณก็ควรทำใจให้สบายได้ละนะคะ เค้าสบายแล้ว เค้าไม่ได้อดอยาก เค้าไม่ได้โดนทำร้ายค่ะ จากคุณ : Punk Lover - [ 26 มี.ค. 50 21:26:53 ]

ความคิดเห็นที่ 12 จริงๆ แล้วเรามองว่าการที่คุณตัดสินใจหาเจ้าของใหม่ให้เค้าก็เป็นการแสดงความรัก, ความรับผิดชอบและความเป็นผู้ใหญ่ทางนึงเหมือนกันนะคะ ที่ขอชมอย่างแรกเลยคือพอแฟนเก่าคุณคืนหมามาคุณก็ยังเลี้ยงเค้าไว้อย่างดีถึง 2 ปี และคงจะเลี้ยงไปเรื่อยๆ ด้วยถ้าไม่เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้น อย่างที่สองคือคุณยอมตัดใจให้เค้าไปอยู่กับคนอื่นเมื่อคุณไม่พร้อมที่จะให้สิ่งที่ดีกับเค้า และประเด็นสุดท้ายคือคุณรู้สึกเสียใจและคิดถึงเค้ายามที่เค้าไปอยู่บ้านอื่นแล้ว นั่นแปลว่าคุณรักเค้าจากใจจริงซึ่งตรงส่วนนี้เราขอชื่นชม ถ้าคุณสักแต่ว่ายกๆ ไปให้ใครที่ไหนก็ไม่รู้ หมาจะเป็นตายร้ายดียังไงก็ช่างขอแค่ให้ไปพ้นๆ ซะก็พอ อย่างนี้คือการปัดความรับผิดชอบค่ะ แต่ถ้ามันจำเป็นจริงๆ ก็อีกเรื่อง ถึงจะมีส่วนที่ผิดแต่ก็มีส่วนที่น่าชมเชยอยู่บ้าง เราเองก็เคยคิดแบบคุณนะคะว่าตัวเองไม่ค่อยมีเวลา หมามันจะอยู่สบายกว่ามั้ยถ้ายกให้คนอื่นไปเลี้ยงแทน แต่สุดท้ายเราก็เลือกที่จะเลี้ยงเค้าและพยายามหาเวลาให้เค้ามากขึ้นค่ะ ตอนนั้นสิ่งเดียวที่ทำให้เราตัดสินใจได้คือเราคิดว่า "เราอยากเห็นเค้าเติบโตขึ้นมาด้วยมือเราเองค่ะ" ถ้ายกให้ใครไปเราจะไม่มีวันได้เห็นเลยว่าเจ้าสองไซโตขึ้นมาเป็นหมาแบบไหน เราอยากเห็นเค้าจนวินาทีสุดท้ายของชีวิตเค้าค่ะ แค่นั้นแหล่ะที่เราตัดสินใจว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นจะไม่ทิ้งทั้งสองตัวเด็ดขาด แต่อันนี้มันก็ขึ้นกับว่าตัวเจ้าของเองประเมินว่าตัวเองสามารถดูแลเค้าได้ดีแค่ไหนนะคะ ถ้าคิดว่าดูแลเค้าไม่ได้จริงๆ อย่างเช่นทำงานที่ต้องไปค้างคืนที่อื่นบ่อยๆ ก็คงไม่มีทางเลือกนอกจากหาเจ้าของดีๆ ให้เค้า หมาตัวแรกของบ้านเราก็มาแบบคนเลี้ยงไม่ค่อยจะพร้อมเหมือนกันค่ะ แล้วเค้าตายไปเร็วมากทำให้พวกเรารู้สึกผิดกันหมดทั้งบ้าน แต่เราก็ทำอะไรไม่ได้เพราะเค้าได้จากไปแล้ว ตอนนี้สิ่งที่เราทำได้มีเพียงสัญญากับตัวเองว่าจะเลี้ยง, ดูแลและรักหมาตัวอื่นให้มาก ให้เผื่อไปในส่วนของเค้าด้วย ถึงมันจะทดแทนกันไม่ได้แต่ก็ยังดีกว่าไม่ทำอะไรเลยแล้วมัวแต่นั่งเสียใจ คุณจขกท.เองก็เหมือนกันค่ะ ถ้าวันนี้คิดว่าตัวเองทำผิดกับเค้าไว้ อย่ามัวแต่นั่งเสียใจ ทำใจให้สบายดีกว่าค่ะ ถ้าอยากเจอเค้าก็ไปเจออย่างที่หลายคนบอกแค่ระวังเรื่องความถี่ก็พอ ถ้าเค้าดูดีมีความสุขก็คงไม่ต้องกังวลอะไรมากแล้วล่ะค่ะ โอกาสหน้าถ้าคุณพร้อมจริงๆ เมื่อไรก็ค่อยเลี้ยงตัวใหม่ คราวนี้ก็ต้องเลี้ยงเค้าให้ดีกว่าเดิมนะคะ จากคุณ : AYLIT - [ 27 มี.ค. 50 12:00:17 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณนะครับสำหรับกระทู้ทุกกระทู้นะครับ ผมคิดถึงเขาตลอดนะครับ ชอบเล่าเรื่องและวีรกรรมต่าง ๆ ให้เพื่อนฟังนะครับว่าผมเคยมีสุนัขตัวหนึ่งที่ดีและฉลาด เขาเคยได้รับรางวัลประเภทขนสวยนะครับได้รางวัลตั้งมากมาย ดูสิครับ เขาให้คุณกับผมอีก ซึ่งผมก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะส่งเขาประกวดนะครับ เขาถึงทำให้ผมนึกถึงเวลาที่ดี ของเขาให้นึกถึงเสมอไม่ว่าการกะทำอะไรก็ตามเวลาที่กลับจากที่ทำงานหรือเล่นกับเขานะครับ สิ่งที่ผมจะเสนอให้คนที่จะคิดเหมือนผมคิดให้ดีดี นะครับ กลับการที่ต้องจากกับสิ่งที่ผูกพันกับเขามาในช่วงเวลาหนึ่ง มีบ้างบางเวลาที่เขาอาจจะดื้นและทำให้เราโมโหแต่เชื่อไม่ครับว่าเราว่าเขาอย่างไรหรือดุ หรือตี เขา สุดท้ายเขาก็ยังก้มหัวและเขามาอ้อนเราทุกที เขาไม่เคยที่จะมาทำร้ายเราตอบ เรียกเขา เขาก็มาหาเราโดยที่เราเพิ่งดุหรือว่าเขาไป เรื่องนี้เพียงแค่อยากบอกว่ารู้สึกของคน คนหนึ่งที่ต้องมอบของรักให้คนอื่นไปเลี้ยงแทน และบอกให้คนอื่นรู้สึกคิดให้ดีดี กับชีวิตๆหนึ่งที่เขามาผูกพันกับเรานะครับ ผมรักเขาเสมอนะครับ เขาไปอยู่ที่ดี ๆ ผมดีใจแล้วครับ ด้วยรัก memee (ชื่อสุนัขของผมนะครับ) จากคุณ : memee - [ 27 มี.ค. 50 17:17:21 A:58.10.167.90 X: ]

ความคิดเห็นที่ 14 อ่านแล้วน้ำตาจะไหล คิดถึงลูกคูก้ามากเลย.. แฟนบอกว่าเวลาเย็น ๆ เขาจะมารอเราที่หน้าประตูบ้านทุกวันเลย พอเรากลับบ้านเขาก็จะดีใจ วิ่งไปวิ่งมา แต่ถ้าเรากลับดึกเขาจะกัดมือเรา แบบงับ ๆ เหมือนกับจะต่อว่าว่าแม่ทำไมกลับช้าจังอ่ะ.. เขาแสดงท่าดีใจมาก จนพ่อเขาอิจฉาว่าคูก้ารักแม่มากกว่าพ่ออีก.. ทุกวันนี้ก็พยายามกลับให้เร็วขึ้น เพื่อเขาจะได้ไม่ต้องรอเรานาน จะเลี้ยงดูเขาให้ดีที่สุดค่ะ ครั้งหน้าจะเอารูปลูกชายมาฝากนะคะ จากคุณ : เมนี่==ใจดีจ้า - [ 28 มี.ค. 50 16:06:44 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เสียใจด้วยนะ จขกท. แต่ก็ยังดีนะที่รู้ว่าเขาไปอยู่สุขสะบายดีแล้ว ทุกวันนี้ป้า ก็ยังรู้สึกคิดถึงเขา(ชื่อ มิลค์กับมาร์ค)ไม่สามารถเลี้ยงได้เพราะเหตุผล..... เวลาทำบุญก็นึกถึงเขา แผ่ส่วนกุศลให้เขา ทำให้เราสบายใจขึ้นบ้าง จากคุณ : หัวอกเดียวกัน (ellvira) - [ 30 มี.ค. 50 03:48:37 ]