ความคิดเห็นที่ 1 here are her beautiful orchids จากคุณ : freesia flower - [ 10 เม.ย. 50 08:19:27 ]

ความคิดเห็นที่ 2 จากนั้น ก็มีแบบว่า..คุณนายอีกช่อก็ ท้าทาย สีอ่อนๆเกือบขาว อ่ะนะ  วาดได้ไหม...วาดได้รึเปล่า..จะวาดได้ไหม.. วาดได้หรือเปล่า... ฟังแล้ว ได้กำลังใจบ้างหรือเปล่าคะ  มาเป็นกำลังใจให้ มานั่งรอ เป็นกลุ่มรวมพล คนรักวาด ค่ะ อะไรที่ไม่ได้ทำ ก็เลยยังไม่รู้ว่า เราทำได้ ...ทำได้ดี มากน้อยก็อยู่ที่ ความรัก ความชอบ อ่ะค่ะ จากคุณ : freesia flower - [ 10 เม.ย. 50 08:22:44 ]

ความคิดเห็นที่ 3 comment from friends to k.nuan เป็นความภูมิใจอย่างยิ่งค่ะ ที่คลับเรา ได้เพื่อนฝีมือดีอย่างคุณนวน มาเป็นสมาชิก และ คุณนวนมีความตั้งใจที่จะพัฒนาการวาดอย่างสูง ซึ่งได้พิสูจน์ให้เห็นด้วยภาพดอกกล้วยไม้ในกระทู้นี้;pa jai กระทู้นี้ของคุณอมรเบิกฟ้า(nu-an) เป็นกระทู้ที่แสดงให้เห็น พัฒนาการในการวาดภาพได้ดีมากๆเลยค่ะ ทำให้เลเตมีกำลังใจขึ้นเยอะว่า สักวันหนึ่ง เลเตต้องวาดภาพได้ดีขึ้น มากกว่าวันนี้แน่ๆเช่นกัน;k.salete แก้ไขเมื่อ 10 เม.ย. 50 08:29:33 จากคุณ : freesia flower - [ 10 เม.ย. 50 08:28:58 ]

ความคิดเห็นที่ 4 from k.salete; http://topicstock.pantip.com/jatujak/topicstock/2007/02/J5132434/J5132434.html ภาพข้างบนนี้มีที่มาค่ะ เพราะนั่นคือ.... ครั้งแรกที่ได้รู้จักภาพวาดทางพฤกษศาสตร์ หากที่น่าประทับใจมากไปกว่านั้นคือ การได้รู้จักนักวาดภาพทางพฤกษศาสตร์ ผู้ที่มีชื่อเสียงท่านหนึ่งของเมืองไทย ผู้ซึ่งล่วงลับไปแล้ว....คุณเอกชัย อ๊อดอำไพ เขาบอกกับฉันว่า การวาดภาพทางวิทยาศาสตร์นั้น แตกต่างกับการวาดภาพทางศิลปะอย่างสิ้นเชิง ภาพที่วาดนั้นต้องแสดงให้เห็นถึงรูปทรง สี และรายละเอียดที่เหมือนจริงทุกอย่าง โดยไม่มีการแต่งเติมใดๆ   ชิ้นส่วนของดอกกล้วยไม้ที่นำมาวาด จะต้องเป็นไปตามความเป็นจริงที่ปรากฏทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นสีสันที่ทึบคล้ำ มันวาวหรือบางใส รวมไปถึงรายละเอียดของรอยหยัก กลีบใบที่หยิก บิดเกลียวหรืององุ้ม แก้ไขเมื่อ 10 เม.ย. 50 08:54:19 จากคุณ : freesia flower - [ 10 เม.ย. 50 08:41:15 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เพราะงานภาพวาดทางวิทยาศาสตร์ เป็นการเสนอข้อมูลในด้านวิทยาศาสตร์รูปแบบหนึ่ง หัวใจของการวาดภาพในลักษณะนี้ จึงขึ้นอยู่กับความเป็นจริง     ภาพวาดกล้วยไม้ทางวิทยาศาสตร์ ของคุณเอกชัย อ๊อดอำไพ จึงแตกต่างจากการวาดภาพทางศิลปะโดยสิ้นเชิง   เขากล่าวว่า “ ในการวาดภาพลักษณะนี้ เราไม่สามารถใช้อารมณ์เข้าไปเกี่ยวข้อง เราไม่สามารถเพิ่มเติมจากที่มันไม่สวยให้มันสวยได้ เพราะฉะนั้น ...... หัวใจในการวาดภาพทางวิทยาศาสตร์ก็คือ ต้องวาดภาพตามความเป็นจริง   เราต้องเข้าใจเรื่องสี เข้าใจเรื่องเส้นที่ถูกต้อง หมายถึงว่าเส้นโค้งก็คือโค้ง   เราไม่สามารถให้โค้งมันสวยกว่าที่เราเห็นได้ มันโค้งไม่สวยแต่เราสร้างให้มันโค้งสวยเสีย หรือสีไม่สวยเราสร้างให้มันสวย มันเป็นไปไม่ได้ ” จากคุณ : freesia flower - [ 10 เม.ย. 50 08:48:00 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ด้วยฝันที่จะเห็นงานวิจัยชิ้นนี้ ปรากฏเป็นรูปเป็นร่างในสื่อของสิ่งพิมพ์ เขาให้สัมภาษณ์กับทีมงานของฉันครั้งนั้นว่า “ ผมอยากให้ประเทศของเรา ให้ความสำคัญกับการศึกษามากขึ้น ทุกวันนี้เราก็รู้อยู่แล้วว่าประเทศของเราลำบาก ข้อมูลทางวิชาการต่างๆประเทศของเรา ต้องซื้อจากเขามาหมด ทุกคนบอกว่า เราซื้อตำราเล่มหนึ่งพันกว่าบาทถูกตังค์กว่า ฉะนั้นเราต้องซื้อเขามาตลอด ผมอยากให้สกว.ตีพิมพ์หนังสือเล่มนี้หรือตำราเล่มนี้ ( งานวิจัย กล้วยไม้ไทย : ข้อมูลประจำชนิดและภาพวาดสีน้ำ ผู้เขียน/ผู้โพสต์ )   อยากให้เผยแพร่ทั่วโลก ให้คนเข้าใจพันธุ์พืชหรือกล้วยไม้มากขึ้น ผมอยากจะทำเรื่องนี้ให้ตลอด ผมอยากจะสร้างคนเพื่อทำหนังสือ หรือตำราต่างประเทศโดยตรงให้มากยิ่งขึ้น แล้วจะรู้ว่าค่าของพันธุ์พืชเป็นอย่างไร พืชพรรณเป็นสมบัติของทุกคน แต่ในบ้านเราไม่ค่อยรู้จักสมบัติของตนเอง “ จากคุณ : freesia flower - [ 10 เม.ย. 50 08:55:55 ]

ความคิดเห็นที่ 7 from pa jai; http://topicstock.pantip.com/jatujak/topicstock/2007/02/J5166974/J5166974.html การซื้อต้นไม้มาเป็นแบบก็เหมือนภาคบังคับ ความเสียดายเงิน ทำให้ต้องนั่งลงตั้งใจวาด วาดให้สำเร็จ หลังจากที่ทิ้งพู่กันไว้จนแห้ง จนเพื่อนๆแซงหน้าไปหลายขุม จนโดนล้อว่า ถอยหลังเข้าคลองแล้ว ได้แรงฮึดหลายอึดใจเลยค่ะ งานนี้สำเร็จได้เพราะเพื่อนๆในห้องนี้ ช่วยกันเชียร์ ช่วยกันผลัก ช่วยกันดัน มอบเอื้องพร้าวให้ทุกคนแทนของขวัญปีใหม่ ... ของขวัญวันเกิด ของขวัญวันวาเลนไทน์ส ของขวัญวันตรุษจีนค่ะ     แก้ไขเมื่อ 10 เม.ย. 50 09:29:44 จากคุณ : freesia flower - [ 10 เม.ย. 50 09:02:27 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ความสนุกเป็นผลทางจิตใจที่ต้องมาก่อนข้ออื่นๆค่ะ ถูกต้องทีเดียว  ถ้าเราวาดภาพแล้วเป็นทุกข์  เราไม่ควรวาดค่ะ วาดเพื่อเอาชนะคนอื่นๆ หรือแข่งกับคนอื่นๆ ก็ไม่ควรวาด เราต้องวาดภาพเพื่อเอาชนะตัวเอง เอาชนะความกลัว กลัวไม่สวย กลัวผิด เอาชนะความเกียจคร้าน ผลัดวันประกันพรุ่ง  พรุ่งนี้ค่อยวาด พู่กันมีฝุ่นจับ  ไม่ได้วาดเสียที เอาชนะความท้อถอย  เพราะเราไม่เก่งเสียที ไม่ได้ดังใจ ก็เราวาดไม่มาก  กลับต้องการผลใหญ่  แน่นอนว่า เป็นไปไม่ได้ จากคุณ : freesia flower - [ 10 เม.ย. 50 09:26:28 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อืม?..... ขอบคุณนะคะ นานๆ กลับไปอ่านที่ตัวเองพูดเอาไว้ รู้สึกว่า ต่อไป จะพูดอะไร ก็ต้องระวังมากขึ้นค่ะ เพราะเมื่อเราพิมพ์หรือพูด และปรากฏในบอร์ด บนหน้าจอแล้ว ทุกอย่างถูกบันทึกไว้หมด เราจึงต้องพูดจริงเสมอ และพูดด้วยเมตตา เมื่อถึงตรงนี้ ป้าขออนุญาตเจ้าของกระทู้ เพื่อกล่าวขอษมาลาโทษ ในโอกาสขอปีใหม่ไทย คำใด ที่ป้าได้กล่าวไว้ แต่เก่าก่อน  และเป็นคำอันระคายเคืองจิตใจผู้ใด ทั้งที่ป้าได้ตั้งใจ และไม่ได้เจตนาทำร้ายผู้ใด ขอความกรุณาอดโทษให้ป้าด้วยค่ะ ต่อไป ต้องระวังยิ่งแล้ว เพื่อสังคมที่สงบและสมานฉันท์ ขอบคุณคุณฟรีเซีย เหมือนเตือนสติป้าเลยค่ะ ต่อไป เราหันหน้าเข้าหากัน พาทีด้วยปิยวาจา งดเว้น วจีกรรมสี่ อันมี มุสาวาจา(พูดเท็จ) ปิสุณาวาจา(พูดส่อเสียดยุยง) ผรุสวาจา(พูดหยาบคาย) และสัมผัปปลาปะ(พูดเพ้อเจ้อเหลวไห้ ล) ทั้งสี่ประการนี้ ล้วนเป็นอกุศลกรรมนำสู่อบายภูมิค่ะ ใครๆ ก็ต้องการปิยวาจาและวาจาสุภาษิต กันทั้งสิ้น รวมทั้ง  ตัวเราเอง อนุโมทนาค่ะ จากคุณ : ป้าดาวกระจาย (-.-) - [ 10 เม.ย. 50 18:29:44 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ตามมาอ่านค่ะ ก่อนที่จะชะแว๊ป..... หายไปอย่างรวดเร็ว จากคุณ : สเลเต - [ 10 เม.ย. 50 19:22:02 ]

ความคิดเห็นที่ 11 pa jai,you gave us a lot of good speeches and good samples.here are more from you; http://www.pantip.com/cafe/jatujak/topic/J5306096/J5306096.html ด้วยว่า ป้าได้น้อมรับปรัชญาพอเพียงของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว นำมาใส่เกล้าไว้หลายปีแล้ว และปีนี้คำว่า ปรัชญาพอเพียง ที่พระองค์ท่านได้ทรงมอบไว้ให้เป็นเข็มทิศชีวิตแก่ประชาชนชาวไทย ได้รับการกล่าวถึงอย่างมากมาย ในทุกๆด้าน ตามที่เราทราบกันดี ป้าจึงมองลึกลงไปว่า ก่อนที่เศรษฐกิจจะพอเพียงได้นั้น ใจคน ต้องเพียงพอเสียก่อน เปรียบเช่นทางสายกลาง ที่เราได้เรียนรู้กันมานาน ปรัชญาพอเพียง จึงเป็นสิ่งสำคัญยิ่ง ทีี่เราต้องตระหนักถึงความหมาย ด้วยว่า แนวคิดนี้  มาจากพระมหาปัญญาคุณของพระมหาบุรุษอันเป็นที่เคารพยิ่ง ทั้งสองพระองค์ จากคุณ : freesia flower - [ 11 เม.ย. 50 06:19:02 ]

ความคิดเห็นที่ 12 http://topicstock.pantip.com/jatujak/topicstock/2007/03/J5191309/J5191309.html pa jai wrote about k.tula; ตุลาเขียนรูปอย่างกล้ามากนะคะ ดูได้จากฝีแปรง ปาดๆๆๆ ฉับไว ได้อารมณ์  ประมาณว่า เข้มข้นพอดู   ไม่ใช่ภาพสวยหวานใส เยือกเย็น แต่เป็นภาพที่สะท้อนภูมิทัศน์และวิสัยทัศน์ของคนวาดได้ชัดเจน ดูจริงจังจริงใจและมุ่งมั่นไม่ฉาบฉวยไม่สวยโก้ ไม่เก๋กร่าง ช่างเป็นภาพงามตามธรรมชาติ ที่จริงใจถ่ายทอดเพื่อสื่อสารกับเรา แม้แต่ดอกผักบุ้งในท้องนา  ตุลาก็เขียนแบบง่ายๆ สบายๆ จริงใจ ไม่เสแสร้งจนสวยเลิศเลอเกินเหตุ แก้ไขเมื่อ 03 พ.ค. 50 08:32:57 จากคุณ : freesia flower - [ 11 เม.ย. 50 06:33:01 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ต้องบอกกันเลยว่า ภาพยังมีอีกมาาาาาาาก ป้าเก็บมาแค่ส่วนน้อยหนึ่ง ตุลาเก็บงำชิ้นงานใส่ในแฟ้มใสเป็นส่วนใหญ่ มีบ้าง ที่ใส่กรอบประดับบ้าน หรือ บางชิ้นก็ได้จำหน่ายไป ไม่มากนัก ทุกชิ้น ก็เขียนด้วยใจรัก ไม่ได้เขียนเพื่อการค้า หรือ การจัดแสดงแต่อย่างไร เขียนแล้ว จะเก็บไว้ดูเองในหมู่ผู้สนิททำไมคะ  เอามาสู่กันดีกว่า เผื่อแผ่ให้เพื่อนๆได้เห็น  ได้พูดถึง และอาจได้เป็นแรงบันดาลใจให้ใครสักคน จากคุณ : freesia flower - [ 11 เม.ย. 50 06:35:05 ]

ความคิดเห็นที่ 14 fromคุณเอื้องคำ (ลูกเฟิร์น) http://topicstock.pantip.com/jatujak/topicstock/2007/03/J5208456/J5208456.html รูปที่ผมอยากจะวาดให้มากที่สุดก็คือ ผู้ที่มีบุญคุณกับผมเหลือเกิน คนผู้นี้เป็นแบบอย่างที่ดีในการดำเนินชีวิต เป็นเจ้านายที่ไม่เคยเอาเปรียบลูกน้อง และเป็นผู้หนึ่งที่ทำให้ผมเองมีวันนี้ได้ สำหรับผมแล้วผู้นี้เป็นคนหนึ่งที่ทำให้ผมเริ่มมีโอกาสวาดรูปอีกครั้งหนึ่งเช่นกัน จากคุณ : freesia flower - [ 11 เม.ย. 50 07:00:41 ]

ความคิดเห็นที่ 15 สำหรับคนเขียนรูป ที่ไม่ได้เรียนมาทางนี้นั้นคงเป็นเรื่องที่น่ายินดีมากครับ ที่ยังมีผู้เห็นว่า รูปที่ผมวาดมานั้น ยังมีความสวยงามอยู่บ้างนะครับ ผมเองนั้นคงต้องขอบอกว่า ผมเองนั้นชอบการวาดเขียนมาตั่งแต่เล็กแล้ว แต่ด้วยทางบ้านนั้นสมัยก่อนไม่ชอบให้เรียนทางนี้ ผมเลยได้แต่มองเพื่อนๆได้เรียนกัน ด้วยเหตุผลว่า ศิลปินใส้แห้ง ผมเองก็ได้แต่ ครุพักลักจำ ไม่มีพื้นฐานอาศัยเรียนรู้ด้วยตัวเอง ก็ยังเป็นกบในกะลาอยู่ครับ แต่ก็ยินดีอย่างเหลือเกินที่จะรับฟังคำแนะนำด้วยความเต็มใจนะครับ จากคุณ : freesia flower - [ 11 เม.ย. 50 07:04:27 ]

ความคิดเห็นที่ 16 คุณไข่http://www.pantip.com/cafe/jatujak/topic/J5244412/J5244412.html ใครสักคน ที่ไม่ใช่ทั้งนักวิทยาศาสตร์ และนักวาด แต่สามารถทำงานตรงนี้ อย่างมืออาชีพ ได้เป็นเวลาหลายๆปี ย่อมแสดงถึง ความสามารถหลายๆด้าน นอกเหนือไปจากการวาดภาพได้ดี คุณไข่ดูแลเจ้าของงานได้ดี จึงมีงานป้อนถึงมือตลอดมา ข้อสำคัญ คนที่จะทำงานตรงนี้  ได้ยาวนาน ย่อมต้องการสิ่งชูใจ ให้ผูกพันกับงานตรงหน้าได้ นั่นคือ ความรักในพรรณไม้ และความรักในงานศิลปะ จากคุณ : freesia flower - [ วันเถลิงศก (15) 11:33:45 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ผมชื่อตุลาครับ อายุ 53 ปี ป้าจายได้กรุณานำผลงานของผมมาแสดงในชมรมนี้ตั้งแต่เดือน มี.ค. แต่ผมไม่มีความชำนาญในการใช้เน็ตแม้แต่น้อย จึงทำให้ผมได้รับทราบข่าวสารจากสมาชิกล่าช้า และตอบได้ล่าช้ามาก ผมจึงขอโทษสมาชิกทุกท่านมาอย่างสูง ผมได้เห็นงานและข้อวิจารณ์ของสมาชิกทั้งหมดแล้วในบ่ายวันนี้ (จันทร์ 16 เม.ย.50) มีความรู้สึกดังนี้ ผมไม่เคยทราบว่ามีการรวมกลุ่มเช่นนี้มาก่อนในเมืองไทย ผมเองไม่ได้เรียนจบมาทางวิจิตรศิลป์ (fine art) โดยตรง แต่อาศัยใจรักศิลปะมาตั้งแต่เด็กและได้ท่องเที่ยวย้ายถิ่นฐานไปตามต่างจังหวัดบ่อยๆ ซึ่งในยุคนั้นเมืองไทยเราเป็นยุคของเศรษฐกิจพอเพียงอย่างแท้จริง ฉาก (scene) ของสิ่งแวดล้อมจะมีลักษณะ 1. ความสงบเงียบ 2. ความปลอดโปร่ง (ไม่แออัด) 3. จริยธรรม โดยผ่านทางวัฒนธรรมประเพณีของโรงเรียน วัดและครอบครัว บรรยากาศ (atmostphere) เหล่านี้เป็นธรรมชาติที่มีความจริงใจ และในวัยต่อมาผมได้มาศึกษาเล่าเรียนโดยเฉพาะในแขนงวิชาสถาปัตยกรรม ซึ่งอบรม (train) ในเรื่องของการสร้างสรรค์ (creative) ด้วยความจริงใจ (sincerity) ของแต่ละบุคคล ผมจึงมีความรู้สึกว่า การสร้างสรรค์งานศิลปะเป็นโลกที่ไร้พรมแดน ไม่มีชาติ ภาษา จากคุณ : นายตุลา (ปุ๋ย) - [ 16 เม.ย. 50 22:17:55 A:124.121.20.41 X: ]

ความคิดเห็นที่ 18 ฮะแอ้ม.... อ่า มาแล้วค่ะ วาทะของคนวาดรูป ตัวจริงๆ ตัวเป็นๆ ยินดีต้อนรับอย่างเป็นทางการสู่คลับเรา คาดว่า นายตุลา คงจะมีแฟนตรึม ในไม่ช้านี้ คารมเหลือร้าย เอาอีกค่ะ จากคุณ : ป้าดาวกระจาย (-.-) - [ 16 เม.ย. 50 22:27:29 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ส่งรูปของนายตุลามาให้ชมกันหน่อยค่ะ จากคุณ : ป้าดาวกระจาย (-.-) - [ 16 เม.ย. 50 22:29:04 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ตัวผมเองก็ได้ฝึกฝนอบรมทั้งในด้านสถาปัตยกรรมและงาน painting มาตลอด 35 ปี (นับตั้งแต่ พ.ศ. 2514 ที่เข้าศึกษาคณะสถาปัตย์) กับครู อาจารย์ และท่านผู้รู้ด้วยความเคารพนับถือมาอย่างต่อเนื่อง แต่งานของผมก็ยังไม่ถึงขั้นศิลปิน (artist) ที่พูดนี้ไม่ได้แกล้งถ่อมตัว แต่ยอมรับความจริงและตั้งใจที่จะพัฒนางานของเราต่อไป เหมือนกับว่าเราต้องแข่งกับตัวเอง ดังที่สมาชิกในความเห็นที่ 8 กล่าวไว้ว่า เราควรแข่งกับตัวเอง ไม่ใช่ทำเพื่อเอาชนะคนอื่น และต้องต่อสู้กับความเกียจคร้าน ผมขอขอบคุณคุณ Freesia Flower ที่ชมว่าผมมี own style ...เพราะทุกคนมีความจริงใจเป็น style ส่วนตัวของตัวเองทั้งสิ้น... อย่างน้อยจุดนี้ก็คงจะเป็นเส้นทางพัฒนาไปสู่งานศิลปะขั้นที่ดีกว่านี้อีก จากคุณ : นายตุลา (ปุ๋ย) - [ 16 เม.ย. 50 22:39:07 A:124.121.20.41 X: ]

ความคิดเห็นที่ 21 คำชื่นชมที่บรรดาสมาชิกอีกหลายท่านได้กรุณามอบให้ ผมรู้สึกว่าเป็นคำอวยพรอันมีค่า...ยกตัวอย่างเช่นที่คุณหยี(หาดขนง) กรุณาชมผมว่าเก่งมาก (6 มี.ค.50) ผมขอน้อมรับไมตรีนี้ ผมคิดว่ามนุษย์ทุกคนต้องมีประสบการณ์กับคำว่า "เก่ง" ทั้งที่เป็นของเราเองและเป็นของคนอื่น บางครั้งก็สร้างคำถามให้กับปุถุชนคนดีทั้งหลาย ผมเองก็มีประสบการณ์อย่างหนึ่งในชีวิต แต่จะไม่ขอระบุว่าเป็นประสบการณ์ในด้านสาขาอาชีพใด ยกตัวอย่างเช่น ในขณะที่ในกลุ่มของข้าพเจ้ากำลังทุ่มเทอบรมปฏิบัติในงานสาขาอาชีพหนึ่งเพื่อสร้างสรรค์สิ่งที่ดีงามให้บังเกิดขึ้น ทั้งๆที่พวกเราก็ได้ทุ่มเททั้งชีวิตจิตใจ ก็มิอาจสร้างสรรค์ผลงานให้เป็นที่ประจักษ์ได้ และในระหว่างนั้น มีบุคคลหน้าใหม่ท่านหนึ่งมาทีหลัง ก็ได้ปฏิบัติงานในสาขาอาชีพนั้นอย่างแคล่วคล่องและประสบความสำเร็จในขั้นที่เหนือกว่าพวกเรา ซึ่งพวกเราก็ต้องยอมรับแก่ใจด้วยความทุกข์พอสมควร จากคุณ : นายตุลา (ปุ๋ย) - [ 16 เม.ย. 50 22:49:24 A:124.121.20.41 X: ]

ความคิดเห็นที่ 22 ...ดังนั้นจึงสมกับภาษิตที่ว่า... เมื่อมีปัญหาเกิดขึ้นที่ใด บัณฑิตย่อมมีความจำเป็นในที่นั้น... โชคดีที่พวกเราได้พบกับท่านผู้รู้ เพราะปัญหาของพวกเราคือ ทำไมพวกเราลงแรงตั้งมากมายมายาวนาน แต่คนมาทีหลังใช้เวลานิดเดียวก็สำเร็จ พร้อมใบหน้ายิ้มแย้ม พวกเราได้เดินไปพบท่านผู้รู้ ประหนึ่งว่าจะถามท่านว่า "แล้วพวกผมจะดำเนินชีวิตกันอย่างไรครับ" (พูดง่ายๆว่าจ๋องกันหมด!!!) ท่านผู้รู้ท่านนั้น ได้ชี้ทางให้พวกเรามองดูตัวเองว่า "ที่พวกเธอว่าพวกเธอพากเพียรกันนั้นนะ ในวันหนึ่งๆ เธอมีความตั้งใจจริงๆ วันละเท่าไหร่ 3 ชั่วโมง? 5 ชั่วโมง? 8 ชั่วโมง? การที่เราจะทำงานให้สำเร็จนั้น เราต้องเอาจริง เราต้องดูตัวเองว่าเอาจริงแค่ไหน" ...ท่านก็ไม่ได้พูดถึงบุคคลที่มีผลงานสำเร็จท่านนั้นต่อพวกเรา จึงทำให้ผมมีหลักที่จะดำเนินชีวิต แม้ท่ามกลางคนที่เก่งกว่าเรา เพราะเราไม่ได้เพ่งที่เขา แต่เราเพ่งที่ความเพียรความตั้งใจที่อยู่ในตัวเรา เราต้องแข่งกับความเกียจคร้านของตัวเราเอง ไม่ใช่เพ่งที่ความสำเร็จของคนที่เหนือเรา เป็นมุมมองที่สำคัญอย่างหนึ่งในชีวิตการทำงาน... จากคุณ : นายตุลา (ปุ๋ย) - [ 16 เม.ย. 50 22:55:44 A:124.121.20.41 X: ]

ความคิดเห็นที่ 23 ...ผมเห็นภาพของสมาชิกทุกท่าน ผมเชื่อว่าทุกคนมีความจริงใจเป็น style ของตัวเองทั้งสิ้นและมีความคิดที่ดีงาม พร้อมที่จะเปิดเผยแลกเปลี่ยนประสบการณ์และทัศนคติอันจะเป็นประโยชน์ต่อชมรม เพราะผมเองก็ไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อน... ...งานของคุณ Freesia Flower เป็นงานที่ผ่านการอบรมมายาวนาน และมีลักษณะการทำงานที่แปลกจากคนอื่น... ผมรู้สึกได้จากการใช้สีส้มของดอกไม้ เพราะโดยปกติแล้ว คนที่เขียนรูปดอกไม้มักจะลืมนึกถึงสีส้ม เรามักจะนึกถึงแต่สีดอกไม้ที่หวานเท่านั้น ดอกไม้สีส้มจึงเป็นการแสดงออก (express) ที่แปลกออกไปจากความจำเจ เวลาเราเดินทางไปต่างจังหวัด แล้วมองเห็นดอกหางนกยูงออกดอกสีแดงส้มทั้งต้น เราจะรู้สึกถึงความมีชีวิตชีวาที่จริงใจเหมือนเด็กๆ แต่กล้าหาญเด็ดเดี่ยวมาก (เฉียบขาดสุดสุด...!) จากคุณ : นายตุลา (ปุ๋ย) - [ 16 เม.ย. 50 23:07:14 A:124.121.20.41 X: ]

ความคิดเห็นที่ 24 ...ภาพดอกผักบุ้งที่คุณ Freesia Flower ชอบนั้น ผมเขียนที่กลางทุ่งนา ตอนเที่ยง ขณะที่แดดจัด ผิวของดอกผักบุ้งจะบานและตึง (tension) เต็มที่ ทำให้ผมเกิดความแปลกใจว่า ความร้อนที่มนุษย์แทบจะทนไม่ได้ แต่ดอกผักบุ้งกลับแข็งแรงที่สุด และเป็นเพียงดอกผักบุ้งทุ่งนา...รากหญ้าสุดสุด... ...ในชั่วชีวิตหนึ่ง ผมคิดว่าคนส่วนใหญ่ มีโอกาสน้อยมากที่จะได้พบกับธรรมชาติที่เรียบง่ายของดอกไม้พื้นๆ ข้างทาง คนที่อยู่ในเมืองไม่รู้หรอกว่าตามทุ่งนานั้นมีธรรมชาติที่ชวนมองมากมายหลายอย่าง เทียบเท่ากับสมบัติที่มีค่า (treasure)... ...ภาพดอกผักบุ้งของผมนี้ เขียนเมื่อ 12 ปีที่แล้ว โดยเขียนในลักษณะที่เก็บรายละเอียดตามความเป็นจริงเท่าที่จะเก็บได้ รวมทั้งองค์ประกอบต้นหญ้าในบริเวณนั้น ...อย่างน้อยผมก็ได้นำมาเทียบกับผลงานในปัจจุบันดังที่คุณ Freesia ได้แนะนำเรื่องประสบการณ์ (experience) ในการเขียนภาพจากหนังสือ botanical (8 ก.ค. 50) ที่ว่า Experience เกิดจาก 1 การฝึกสมาธิ / 2 การสังเกต / 3 การฝึกพู่กัน / 4 ฝึกการใช้สี / 5 ย้อนดูเทียบผลงานเก่าๆ / และ 6 คิดสร้างสรรค์ไปข้างหน้า จากคุณ : นายตุลา (ปุ๋ย) - [ 16 เม.ย. 50 23:25:18 A:124.121.20.41 X: ]

ความคิดเห็นที่ 25 +++ ผมเคยได้ยินศิลปินอาวุโสท่านหนึ่ง ขออนุญาตเอ่ยนาม คือท่านอาจารย์อวบ สาณะเสน ซึ่งผมได้มีโอกาสพบท่านเป็นการส่วนตัว (โดยผ่านการแนะนำจากผู้ใหญ่ท่านหนึ่ง) ผมขอพูดในแง่ที่ท่านเป็นบุคคลสาธารณะท่านหนึ่งว่า ท่านได้ศึกษาในสถาบันของท่านอาจารย์ศิลป์ พีระศรี เรียกได้ว่าเป็นศิษย์มือขวาคนหนึ่งของท่านอาจารย์ศิลป์... เมื่อประมาณปี พ.ศ.2545 ผมเป็นผู้น้อย...ได้รับความรู้ แง่คิดและสังคมด้านศิลปะจากท่านมากมาย ...ขอเล่าเกร็ดความรู้อย่างหนึ่งที่ท่านอาจารย์อวบได้กรุณาเล่าให้ฟังว่า... วิธีการเขียนภาพของท่านอาจาย์เฟื้อ หริพิทักษ์ (ผู้ล่วงลับ) สมัยที่ท่านยังเป็นนักศึกษา ในชั่วโมงสตูดิโอ วาดรูปหุ่นนิ่ง (รูปคน) ... ...ในขณะที่นักศึกษาทั้งห้องเริ่มลงมือสเก็ตภาพ ขูดขีดแก้ไขใช้เวลาเป็นชั่วโมง แต่ท่านอาจารย์เฟื้อ กลับยืนวนเวียนมองภาพหุ่นนิ่งนั้นในมุมต่างๆ ท่านใช้สายตาสังเกตพร้อมกับความคิด ใช้เวลาประมาณชั่วโมงเหมือนกันโดยที่ไม่ได้จับดินสอเลย แต่พอใกล้เวลาส่งงาน ท่านก็ใช้เวลาสเก็ตประมาณ 15 นาที ภาพก็เสร็จสมบูรณ์ ไม่แพ้งานของคนอื่น นี่ก็เป็นประสบการณ์การใช้ความสังเกตแบบเดียวกับในหนังสือ Botanical ที่คุณ Freesia ได้แสดงความเห็นไว้ (8 ก.พ. 50)... +++ในวงการสถาปัตยกรรมนั้น ผู้ที่ออกแบบอาคารได้ดี มิได้หมายความว่าจะเป็นผู้ที่มีฝีมือด้านเส้นสายลายเส้นเท่านั้น แต่เป็นผู้ที่มีสายตาดี คือ ตัวเองรู้ว่าจะใช้มือสร้างภาพให้ดีได้อย่างไร คือมีตาดี ไม่ใช่มือดี นี่ก็เป็นวิธีการทำงานทางสถาปัตยกรรม ซึ่งมีส่วนที่คล้ายกับการทำงานด้านจิตรกรรม+++ จากคุณ : นายตุลา (ปุ๋ย) - [ 16 เม.ย. 50 23:41:26 A:124.121.20.41 X: ]

ความคิดเห็นที่ 26 +++ จากความเห็นของคุณ 99Smile ที่บอกว่า มัวแต่ซ่อมบ้านอยู่ หยุดเขียนภาพดินสอและสีน้ำมา 10 ปีแล้ว... ผมคิดว่า งานเขียนภาพไม่มีคำว่าปลดเกษียณเหมือนข้าราชการหรืออาชีพอื่น ผมเองและคนในสังคมก็ยังเห็นศิลปินแห่งชาติชั้นครูจริงๆ เช่น ท่านอาจารย์สวัสดิ์ ตันติสุข ซึ่งท่านยังคงทำงานอย่างต่อเนื่อง ตั้งแต่วัยหนุ่มจนกระทั่งปัจจุบัน (น่าจะมีอายุถึง 80 ปีแล้ว) ฝีมือและความแม่นยำ ไม่ได้ลดน้อยลง เป็นที่น่าประทับใจมาก... ...ผมเองก็ไม่เคยได้พบท่านเป็นการส่วนตัว แต่เคยเห็นภาพของท่านบางภาพเป็นภาพสีน้ำง่ายๆ เป็นรูปพระจันทร์ยามเที่ยงคืน กับต้นไม้ใหญ่ 1 ต้น ทำให้เรานึกถึงภาพนี้ตลอด ...ผมเคยเห็นท่านออกรายการทีวี ท่านแบกเพลทสีน้ำไปเขียนภาพทะเล ท่านก็พูดว่า เวลาท่านเขียนภาพด้วยความรู้สึกอย่างไร คนดูรู้สึกเหมือนกับท่าน ท่านก็พอใจที่คนดูภาพเข้าใจความรู้สึกนั้น... นี่ก็เป็นความหมายของศิลปะในแง่มุมของท่าน... ผมเห็นการทำงานของศิลปินชั้นครูของไทยเรา แม้อยู่ในวัยสูงอายุแล้ว แต่ก็ยังทำงานที่พิถีพิถันต่อไป ทำให้ผมมีความรู้สึกว่า... เราควรพากเพียร ฝึกฝน พัฒนางานของเราให้ดียิ่งขึ้นเท่าที่เราจะทำได้โดยไม่ย่อท้อ... ฉะนั้น การที่คุณ 99 Smile หยุดเขียนภาพไปเพียง 10 ปี ก็คงไม่นานเกินรอ ที่จะได้ผลิตผลงานชิ้นใหม่+++ จากคุณ : นายตุลา (ปุ๋ย) - [ 16 เม.ย. 50 23:58:16 A:124.121.20.41 X: ]

ความคิดเห็นที่ 27 +++ส่วนคุณ Bigwores ที่บอกว่า มีกรุภาพที่บ้านเป็นภาพสเก็ตเรือนไม้และบ้าน แม้ว่าจะไม่เกี่ยวกับพฤกษสายลายเส้น แต่ของทุกอย่าง ต้องมีเบื้องหลังทั้งสิ้น... ดอกไม้ที่สวยงามต้องเกิดจากรากใต้ดินที่มั่นคง ในฐานะที่ผมศึกษาด้านสถาปัตย์มาพอสมควร ผมนึกถึงปรัชญาการออกแบบของสถาปนิกที่มีผลงานดีเด่นคนหนึ่ง... เป็นชาวเม็กซิกัน... ชื่อ... Riccardo Lorgeretta งานของเขามีคนประทับใจมากมาย วิธีคิดของเขา...ไม่ได้เน้นว่าจะทำอย่างไรให้เกิดดอกไม้ที่สวยงาม แต่เขาคิดว่าต้องมองไปที่ราก ...ศึกษาที่รากอย่างถ่องแท้... จึงจะสามารถสร้างสรรค์ดอกไม้ที่น่าดูได้ ที่ผมกล่าวมานี้ หมายความว่า การสเก็ตภาพของคุณ Bigwores ก็คงจะมี style ของตัวเองซึ่งสามารถนำมาใช้ในการเขียนภาพดอกไม้ได้+++ จากคุณ : นายตุลา (ปุ๋ย) - [ 17 เม.ย. 50 00:08:05 A:124.121.20.41 X: ]

ความคิดเห็นที่ 28 +++ ผมเคยอ่านเรื่องของ Paul Cezanne ซึ่งเป็นบิดาของการเขียนภาพ Modern Art ได้กล่าวว่า ในการเขียนภาพต้นไม้ ภูเขา บางที เราต้องรู้เรื่องของธรณีวิทยา (Topography) ด้วย... Cezanne ไม่ได้เรียนจบด้านศิลปะโดยตรง แต่ทำงานธนาคารมาก่อน บิดาเป็นคนร่ำรวย เขาจึงมีเวลามาเขียนภาพโดยการศึกษาด้วยตัวเองจากภาพเขียนชั้นครูในพิพิธภัณฑ์... เขาตั้งใจทำงานเขียนภาพด้วยใจรัก โดยไม่หวังชื่อเสียงเงินทอง เขาได้ศึกษางานชิ้นเยี่ยมๆ ในอดีตแล้วนำมาพัฒนาเป็นของตัวเอง (มีที่มาที่ไป)... ท่ามกลางเสียงวิพากษ์วิจารณ์อย่างสาดเสียเทเสียมาตลอด... แต่เขาก็ยังคงทำงานที่เขารักต่อไป ...ในบั้นปลายชีวิตของเขา สังคมเริ่มเข้าใจคุณค่าและเริ่มยกย่องผลงานของ Cezanne แต่นักวิจารณ์ศิลปะ ก็กล่าวว่า ณ เวลานั้น Cezanne เอง มิได้รู้สึกยินดียินร้ายกับเกียรติยศชื่อเสียงนั้นนัก งานของเขาเป็นงานที่มีคุณค่าทุกชิ้นสำหรับมนุษยชาติ ...ชีวประวัติเช่นนี้ ผมรู้สึกว่าเป็นเรื่องน่าคิด...แม้ผู้ที่เป็นครูผู้สร้างสรรค์ผลงาน ท่านก็ยังมีความซื่อตรง พากเพียรพยายามในงานของท่าน สมควรเป็นแบบอย่างแก่เรา สมควรเป็นกรุที่มีค่าจริงๆ+++ จากคุณ : นายตุลา (ปุ๋ย) - [ 17 เม.ย. 50 00:15:20 A:124.121.20.41 X: ]

ความคิดเห็นที่ 29 +++ผมคงไม่เขียนมากจนเกินไปนักนะครับ ผมมีโอกาสได้มาเยี่ยมเยียนในชมรมนี้ ก็เหมือนกับเป็นน้องใหม่... ป้าจายเป็นรุ่นพี่ที่มีน้ำใจ เคยติวให้ผมเขียนภาพเมื่อปี พ.ศ.2514 ... ป้าจายสอนว่าการเขียนภาพต้องมีการตัดสินใจที่กล้าหาญควบคู่ไปกับการเรียนรู้ด้านเทคนิค... ผมก็นำสิ่งนี้มาเป็นอาวุธในการฝึกฝนศิลปะ จากนั้นผมก็ไม่ได้พบกับป้าจายอีกเป็นเวลานานถึง 36 ปี (ถึงปี พ.ศ.2550 นี้) ..ป้าจายยังเป็นรุ่นพี่ที่ดีและมีจิตใจที่มองโลกใสสะอาดเหมือนเดิม... ผมต้องขอขอบคุณป้าจายที่ได้กรุณาแนะนำตัวผมต่อชาวชมรมเส้นสายลายพฤกษ์ ...ผมเคยบวชศึกษาธรรมะเกือบ 20 ปี... ไม่ใช่โอ้อวดนะครับ... แต่เพราะความที่ผมเคยได้รับการอบรมด้านศิลปะมาก่อนในคณะสถาปัตย์ ดังที่คุณกระเจียวได้กรุณาแสดงความเห็นว่า... เรียนสถาปัตย์น่าสนุก... ผมในนามสถาปนิกทั่วโลก อยากจะเรียนว่า... คณะนี้จะสอนแบบเดียวกันทั่วโลก ให้นักเรียนมีจิตสำนึกในทางเห็นคุณค่าและเคารพในธรรมชาติแวดล้อมและวิชาการ ...ดังนั้นวิชาการในแขนงนี้ จะศึกษากว้างมาก สถาปนิกย่อมอยู่ในวิสัยที่จะเข้าใจอาชีพอื่น ๆ ทุกอาชีพ (ทั้งศาสตร์และศิลป) ...เพื่อมอบสิ่งที่ดีทั้งศาสตร์และศิลปให้แก่สังคมส่วนรวม (public mind)...+++ จากคุณ : นายตุลา (ปุ๋ย) - [ 17 เม.ย. 50 00:23:07 A:124.121.20.41 X: ]

ความคิดเห็นที่ 30 +++ในขณะที่ผมบวชอยู่ ผมได้ศึกษากวีนิพนธ์เรื่อง พระปฐมสมโพธิกถา... โดยกล่าวถึงประวัติของพระพุทธเจ้า มีตอนหนึ่งเมื่อพระพุทธองค์จะทรงเสด็จไปเยี่ยมพระพุทธบิดาที่กรุงกบิลพัสด์ พระอรหันต์องค์หนึ่ง... ได้กราบทูลเชิญพระพุทธเจ้าว่า... ขณะนี้เป็นเวลาสมควรที่พระองค์จะเสด็จไป เพราะว่าเป็นช่วงฤดูดอกไม้บาน พระองค์จะได้ทรงทอดทัศนาการเหล่ามวลบุปชาติทั้งหลาย ...ถึงตรงนี้ ผมมีความรู้สึกว่าเรื่องของภาพดอกไม้ มิใช่เป็นเรื่องเล็กน้อย แต่มีนัยอันสำคัญ อ้างอิงไปถึงพระสัพพัญญูพุทธเจ้าอันเป็นบุคคลสูงสุด... แสดงว่ายังมีความลับอีกมากในเรื่องของดอกไม้... ผมหวังว่า คงจะมีผู้ให้ความเห็น แง่คิดต่าง ๆในเรื่องดอกไม้มากกว่าที่ผมรู้อยู่ขณะนี้นะครับ+++ จากคุณ : นายตุลา (ปุ๋ย) - [ 17 เม.ย. 50 00:28:56 A:124.121.20.41 X: ]

ความคิดเห็นที่ 31 +++งานที่ผมฝึกฝนอย่างต่อเนื่องในการเขียนภาพ ผมได้ประยุกต์ใช้ในงานทางสถาปัตยกรรมของผมด้วย บางทีสถาปนิกเราก็ได้รับงานออกแบบโดยมีโจทย์ว่าให้ออกแบบ ตึกสูง 60 ชั้น ให้มีลักษณะของดอกไม้ที่สวยงามริมชายหาดพัทยา... ...ดังนั้น ไม่ว่างานเขียนภาพดอกไม้ภาพเล็กๆ หรืองานออกแบบตึกสูง 60 ชั้น... ก็ไม่ได้หมายความว่างานไหนด้อยกว่ากัน!... แต่ต้องอาศัย ความรู้สึก ความจริงใจของมนุษย์เท่า ๆ กัน ยกตัวอย่างเช่น... อาคารซิดนีย์โอเปร่าเฮ้าส์ ที่ประเทศออสเตรเลีย... คนออกแบบคิดจากเปลือกส้มที่บาง ๆ วางซ้อนกันแล้วพัฒนามาเป็นแบบในปัจจุบันที่เห็นอยู่นี้ และเป็นแลนด์มาร์ค (Land mark) ของประเทศออสเตรเลีย... เป็นการเริ่มคิดจากสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ที่อยู่ใกล้ตัว ...ถ้ามีการปลูกฝังให้ทุกบ้านรู้จักสังเกตสิ่งธรรมดารอบๆ ตัวในชีวิตประจำวันไม่มองข้ามสิ่งเล็กน้อย... ยกตัวอย่างเช่น...เมื่อเรามองดอกไม้ดอกเล็กๆ หรือภาพดอกหญ้าริมทาง เราอาจมองเห็นความสาวยงามและความสง่างามของดอกไม้ จะทำให้เราตระหนักถึงศักดิ์ศรีของความเป็นมนุษย์... และโยงไปถึงความเป็นตัวของตัวเอง และความภาคภูมิใจในวัฒนธรรมของตัวเอง...ผมคิดว่าสิ่งนี้คือการสร้างชาติให้เข้มแข็ง เพราะประชาชนจะไม่ไหลตามกระแสที่ไร้ประโยชน์+++ จากคุณ : นายตุลา (ปุ๋ย) - [ 17 เม.ย. 50 01:28:28 A:124.121.20.41 X: ]

ความคิดเห็นที่ 32 +++ คุณสเลเตมีโอกาสดีที่ได้ไปร่วมงานกับอาจารย์เอกชัยอ๊อดอำไพ (ผู้ล่วงลับ) ในกิจกรรมการเขียนภาพกล้วยไม้ที่จังหวัดเชียงใหม่...ซึ่งก็เป็นกิจกรรมหนึ่งของการอนุรักษ์ธรรมชาติไว้ให้คนไทย...เป็นการปลูกฝังให้คนในชาติรู้จักคุณค่าของสิ่งที่อยู่รอบตัว อันนำไปสู่ความภาคภูมิใจของคนในชาติ... ...อาจารย์เอกชัยได้กล่าวไว้ว่า คนไทยควรสร้างหนังสือตำราภาพดอกไม้ของเราเอง ไม่จำเป็นต้องไปซื้อหนังสือของฝรั่ง ราคาเล่มละสองสามพันบาท ...ผมเคยเห็นรายการโทรทัศน์ที่ไปสัมภาษณ์ท่านที่เชียงใหม่ ท่านบอกว่า การเขียนภาพกล้วยไม้ด้วยมือ สามารถบันทึกรายละเอียดได้มากกว่ากล้องถ่ายรูป... ...แสดงว่าการเก็บบันทึกภาพดอกไม้นั้น ไม่จำเป็นต้องใช้วิทยาการขั้นสูง (hi-tech) แต่ใช้ความรู้สึกจริงใจของมนุษย์ผ่านทางมือของเราได้ +++ จากคุณ : นายตุลา (ปุ๋ย) - [ 17 เม.ย. 50 01:50:05 A:124.121.20.41 X: ]

ความคิดเห็นที่ 33 สวัสดีค่ะ....ทุกๆท่าน... สบายดีนะคะ ไม่ได้เข้ามาหลายเพลา....ดีใจที่พบข้อความของคุณตุลาค่ะ.....นอกจากฝีมือเยี่ยมแล้วน้ำใจก็เยี่ยมด้วยเช่นกัน.. จากคุณ : อมรเบิกฟ้า (nu-an) - [ 17 เม.ย. 50 08:10:22 ]

ความคิดเห็นที่ 34 thank you so much k.tula for coming to our club& giving us so much knowledges. i agree with k.nuan,also you are not only good at painting but you are also good at writing too. thanks again for your comment to my lillies which i wasn't sure that they were good.they are more difficult to paint than roses.but now you give me a complement which is very encouraging kha.hope you visit us more often and post some new paintings too. จากคุณ : freesia (freesia flower) - [ 17 เม.ย. 50 09:45:45 ]

ความคิดเห็นที่ 35 คุณตุลาคงจะโพสต์ภาพอะไรไม่ได้ค่ะ จนกว่าจะสมัครเป็นสมาชิกของพันทิปเสียก่อน สมัครให้ไวค่ะ พวกเรารออ่านเรื่องและชมภาพดีๆอยู่นะคะ จากคุณ : ป้าดาวกระจาย (-.-) - [ 17 เม.ย. 50 19:56:08 ]

ความคิดเห็นที่ 36 เห็นงานของคุณตุลา และยิ่งได้อ่าน ข้อความที่บอกถึงความคิดความรู้สึก ของคุณตุลา ยิ่งทำให้ผมชื่นชมมากขึ้นจากใจจริงเลยครับ จากคุณ : กุนหยี (หาดขนง) - [ 18 เม.ย. 50 11:04:14 ]

ความคิดเห็นที่ 37 i really agree with you k.กุนหยี it's so impressive & fun reading k.tula words. hope you both send some paintings n post kratoos soon. จากคุณ : freesia flower - [ 29 เม.ย. 50 12:21:43 ]