หลายคนคงเคยประสบพบเจอเรื่องแบบนี้ บางคนอาจจะชิน แต่สำหรับเรา เพิ่งเจอเรื่องแบบนี้เป็นครั้งแรก เลยอยากจะแชร์ความรู้สึกในเพื่อนๆทาสแมวได้อ่านกันค่ะ
เนื่องจากเป็นคนเลี้ยงแมว (เจ้าทองม้วน) พอรู้ว่าร้านขายหนังสือแถวบ้านเลี้ยวแมวอยู่ 2ตัว เลยเป็นลูกค้าประจำ ไปทีไรจะไปซื้อหนังสือและหาแมว บางทีไม่ได้ซื้อก็ไปหาแมว ตัวผู้ชื่อหางดาบ ตัวเมียชื่อหนูดี เป็นพี่น้องที่ไม่ยุ่งกัน ปัจจุบันอายุ 9 ขวบ
เรื่องเกิดขึ้นกับหนูดี เธอเป็นแมวดำ มีขาวแซมนิดๆ เป็นแมวสมส่วน สะโอดสะอง โปรดปรานอาหารเม็ด แถมhyper ไม่อยู่กับที่ ชอบออกเที่ยว จับโน่นจับนี่ มีชีวิตชีวาสุดๆ
เมื่อไม่กี่เดือนก่อน เธอมีเนื้องอกที่หาง หมอตรวจดูไม่เจอเรื่องร้ายแรงอะไร เลยควักออกให้ จากนั้นไม่นานเนื้อก็งอกขึ้นที่เดิมอีก คราวนี้หมอให้ตัดหางทิ้ง
ตอนที่หมอทำการตัดหาง พลันเหลือบไปเห็นตุ่มเม็ดเล็กๆขึ้นตามโคนหางและดลยไปที่ก้น หมอเลยช็อคเพราะนั่นคือสัญญาณบอกโรคร้าย หมอบอกเจ้าของว่าเธอเป็นมะเร็ง และมันได้ลามจากหางไปส่วนอื่นแล้ว
หลังจากตัดหางมา หนูดีไม่ร่าเริง กินน้อยลง หมอบอกว่าสภาพจิตใจเธอแย่ เธอมีหางมา 9 ปี เลียเมื่อไหร่ก็เจอ แต่มาตอนนี้ไม่มีอีกแล้ว เธอคงสงสัย "หางฉันไปไหน ทำไมหางฉันหาย"
พอเรารู้เรื่องก็ไปเยี่ยมไปหาหนูดีเป็นประจำเกือบทุกวัน ได้เห็นความเป็นไปของเธอที่น่าเศร้า จากรูปร่างที่สมส่วนก็ผอมลงจนเหลือแค่หนังติดกระดูก จากที่เคยวิ่งเล่น ตอนนี้แค่จะเดินจากหน้าร้านไปหลังร้าน เธอใช้เวลาตั้ง 15 นาที หลังๆเธอคลาน เพราะเธอเดินไม่ไหวแล้ว เธอแทบไม่กินอะไรเลย เธอนั่งเฉยๆ บางทีนั่งเบ่งฉี่เบ่งอึเป็นครึ่งชั่วโมงก็ไม่มีอะไรออกมา
แต่เธอใจสู้ ถึงจะไม่ทานเอง แต่ถ้าเจ้าของป้อน เธอจะพยายามทานแม้จะไม่มากก็ตาม เธอจำใจทานทุกอย่างที่เจ้าของป้อนให้ ไม่ว่าจะเป็น เจลเสริมอาหาร ปลาทู อาหารเม็ด อาหารสำหรับแมวป่วย แม้กระทั่งหยอดเข้าปากทางหลอดฉีดยาเธอก็รับ ถึงแม้ขาจะไม่มีแรง บางครั้งเธอพยายามจะใช้ขาหน้าอันไร้เรี่ยวแรงนั้นไล่จับจิ้งจก แปะ...แปะ
เราไปเยี่ยมทุกครั้งแล้วเห็นเธอแย่ลงเรื่อยๆ เจ้าของเธอก็เครียด เราก็เครียดไปด้วย แต่เมื่อ 2-3 วันที่ผ่านมาฝนตก เราเลยไม่ได้ไปหาเธอ วันนี้ฝนไม่ตก เราเลยได้โอกาสไปหาเธอ แต่ไม่นึกว่าจะเจอเธอในสภาพที่เราไม่อยากจะเห็น
เราเดินไปในร้าน ถามหาหนูดี พ่อเจ้าของบอกว่าเธอคงไม่พ้นวันนี้ เราก็รีบวิ่งไปหลังร้าน เจอเจ้าของและหมอของหนูดี พอมองไปที่พื้น เราแทบช็อค....
หนูดีนอนนิ่ง หายใจแผ่วเบา ดวงตาเบิกโพลง ม่านตาขยายกว้างไม่กระพริบ ตัวเธอผอมโกรก เปียกปอนไปด้วยปัสสาวะและน้ำเหลือง ท้องเธอบวมเป่ง...ใช่แล้วค่ะ....ไอ้เนื้อร้ายมันกัดกินเธอจนถึงที่สุดแล้ว
เจ้าของถามหมอเรื่องฉีดยาให้เธอไป ไม่อยากให้เธอทรมานเพราะความเจ็บปวด หมอบอกว่า หมอไม่อยากทำ ตอนนี้เส้นเลือดก็แทบจะหาไม่เจอแล้ว สภาพเธอแย่มาก ถ้าจะจากไป ให้เธอจากไปเองดีกว่าให้เธอรู้สึกว่ามีใครทำอะไรเธอ
เราฟังได้แต่เศร้า เอามือลูบหัวเธอ คุยกับเธอเบาๆ "หนูดีเป็นไงบ้าง" พูดได้แค่นี้ เพราะพูดไม่ออกแล้ว ได้แต่มองเธอนิ่งๆ
สักพัก หนูดีผงกหัวขึ้นลง ขยับขาหลังไปมา ขยับขาหน้าไปมาบ้าง ขยับอย่างนี้เป็นระยะ เธอสู้ค่ะ เธอพยายาม พวกเราก็ใจชื้นขึ้นมาบ้าง หมอเห็นแบบนี้ยังบอกว่า "ไม่แน่นะ หนูดีอาจอยู่พ้นวันนี้ บางทีเธออาจจะกำลังรอน้องเจ้าของที่กำลังขับรถกลับมาดูใจเธอเป็นครั้งสุดท้าย"
ผ่านไปไม่ถึง 5 นาที เธอยืดเกร็งขาหน้า หมอรีบร้อง "อย่าเกร็งนะหนูดี ไม่งั้นหนูไปเลยนะลูก"
เหมือนเธอจะรับรู้ เธอหยุดเกร็ง..
แต่เธอคงไม่ไหวแล้วจริงๆ ไม่ถึงนาทีเธอก็เกร็งอีก หัวแหงนไปด้านหลัง อ้าปากค้าง ไอ แค่ก..แค่ก (แต่ไม่มีเสียง) ตัวกระตุก ไอ แค่ก..แค่ก แล้วก็กระตุกอีก
เรามองเธอนิ่งไม่กระพริบตา หนูดีเธอจะไปแล้ว เธอไอแบบไร้เสียงเป็นครั้งสุดท้าย แล้วกระตุกอีกเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่หัวเธอจะพับลงไปตรงหน้าอก เธอเอาขาหน้าปิดหน้าตัวเอง แล้วก็แน่นิ่งไป....
หลังจากนั้น ตัวเธอก็กระเพื่อมขึ้นๆลงๆ เป็นระยะ เจ้าของกับเราก็ตื่นเต้น "หนูดียังหายใจนี่หมอ เค้ายังไม่ไป"
หมอบอกว่า "สมองเธอตายแล้ว แต่หัวใจยังเต้นอยู่ สักพักก็จะหยุดเต้น"
แล้วมันก็จริง ผ่านไปแป๊บเดียว หนูดีไม่ไหวติงให้เราเห็นอีกเลย ...โรคร้ายได้พรากเธอจากคนที่รักและเอ็นดูเธอไปแล้ว...
เราช็อคจนร้องไห้ไม่ออก ได้แต่หันไปปลอบใจเจ้าของที่น้ำตาไหล เสียงสั่น เจ้าของพูดกับหนูดีว่า "โกณีทำดีที่สุดแล้วนะหนูดี ขอให้หนูดีไปดีนะลูก"
จากนั้นเราก็ช่วยเค้าเอากล่องกระดาษมาปิดก้น เอาถุงมารองกล่อง แล้วนำตัวหนูดีใส่กล่องเตรียมไปทำพิธีที่วัดคลองเตยใน นำเงินใส่ซองฝากเจ้าของเค้าไปทำบุญให้หนูดีที่วัด
กลับบ้านมาเราซึมไปพักใหญ่ นี่ขนาดไม่ใช่แมวเราเอง เรายังช็อคขนาดนี้ ถ้าเป็นแมวเราล่ะ เราจะทำใจได้ไหมถ้าต้องสูญเสียเค้าไป ถ้าเราเห็นเค้าค่อยจากเราไปต่อหน้าต่อตา เราจะเป็นยังไง จะร้องไห้ขนาดไหน คำพูดที่เจ้าของพูดว่า "โกณีทำดีที่สุดแล้ว" ทำให้เราฉุกคิดว่า เราดูแลเจ้าทองม้วนของเราดีแล้วหรือยัง ยังมีอะไรที่เราสามารถทำให้เค้าได้อีกก่อนที่เราจะไม่มีโอกาสทำให้เค้าหรือเปล่า
เพื่อนๆคะ เรื่องวันนี้ที่เจอทำให้เรารักเจ้าทองม้วนมากขึ้นไม่รู้เท่าไหร่ ทำให้เราอยากทำอะไรดีๆให้เค้ามากขึ้น อยากเลี้ยงให้เค้าสุขสบายที่สุด แข็งแรงที่สุด จะได้อยู่กับเราไปนานๆ
ไม่มีใครรู้ว่าลูกของเราจะจากเราไปเมื่อไหร่ หรือเราจะจากลูกไปเมื่อไหร่
มาดูแลลูกๆของเราให้ดีที่สุดกันเถอะค่ะ
จากคุณ :
appletabo 
- [
2 พ.ค. 50 21:00:14
]
ประสบการณ์เศร้าๆ....อยากมาแชร์ให้ทุกคนฟังค่ะ
