เล่าประวัติก่อนนะครับ เมื่อประมาณซักสิบกว่าปีก่อน ตอนเลิกเรียน (จริงๆ แล้วหนีเรียน) ผมแวะไปร้านหนังสือที่แถวๆ ท่าพระจันทร์ ได้รู้จักกับคุณลุงคนหนึ่งชื่อคุณลุงลออง มีเศรษฐี ที่มาหาหนังสือที่ร้านนี้เหมือนกัน คุยกันและรู้จักกันได้นิดนึง คุณลุงก็บอกว่า นอกจากชอบอ่านหนังสืออันแล้ว ยังชอบเล่นดนตรีและทำเครื่องดนตรีชนิดหนึ่งจากไม้ไผ่ จำชื่อภาษาไทยที่คุณลุงเรียกไม่ได้แล้ว แต่นึกได้ว่า เป็นเครื่องดนตรีที่ฝรั่งเรียกว่า jaw ใช้ดีดเป็นเสียงแปลกๆ เวลาเล่นต้องคาบไม้อันนี้ไว้ในปาก
ได้มีโอกาสตามไปที่บ้านคุณลุง และคุณลุงได้กรุณาให้มอบหนังสือให้มาสองเล่ม ได้อ่านอยู่พักนึงก็เห็นว่า คุณลุงท่านเป็นศิลปินแท้ๆ คนนึงทีเดียว และก็ไม่ได้ติดต่อท่านอีกเลย บ้านท่านอยู่แถวๆ ถนนพะเนียง ปัจจุบันก็ไม่ทราบว่า ท่านยังสบายดีอยู่หรือไม่ แต่ก็ติดต่อท่านไมได้แล้ว (ใครทราบกรุณาบอกด้วยครับ) คุณลุงท่านอายุมากพอสมควรแล้วตอนที่ผมพบท่าน
(ท่านเล่าเรื่องหนึ่งที่ผมจำได้จนทุกวันนี้คือ ท่านเจออะไรแปลกๆ ในร้านนายอินทร์ฯ ท่าพระจันทร์ด้วย ใครสนใจจะเล่าให้ฟังนะ)
แม้ผมจะได้คุยกับท่าน รู้จักกับท่านไม่เกิน 1 วันก็ตาม ผมก็รู้สึกได้ถึงความเป็นศิลปิน ความเป็นผู้ที่มีความสุขอย่างพอเพียง ความสุภาพ และกระแสความเมตตาที่แผ่ออกมาจากท่านอย่างสัมผัสได้ น่าแปลกใช่ไหมครับ สำหรับมิตรภาพต่างวัยที่เกิดขึ้นภายในเวลาไม่ถึงวันเช่นนี้ ด้วยหนังสือและดนตรี
เวลาผ่านมาเกือบสิบหกปี จัดตู้หนังสือ ก็เลยเจอหนังสือของท่านนอนแอ้งแม้งอยู่ มีกลอนเกี่ยวกับต้นไม้อยู่เต็มเลย กลอนสั้นๆ น่ารักๆ ก็เลยนึกถึงพี่ๆ เพื่อนๆ ชาวต้นไม้ได้ เอามาลงให้อ่านกันดีกว่า
แต่ติดอยู่ที่ว่าไม่มีรูปดอกไม้ประกอบนี่สิ ยังงั้นรบกวนเพื่อนๆ พี่ๆ ถ้ามีเวลา ก็ช่วยหารูปมาประกอบสุนทรียภาพในการอ่านก็แล้วกันนะครับ ขออนุญาตเอาผลงานคุณลุงมาลงเพื่อให้หลานๆ รุ่นหลังๆ ได้อ่านกันก็แล้วกันนะครับ เพราะว่า ผมติดต่อคุณลุงไม่ได้จริงๆ และก็ชื่นชมในสุนทรียภาพผ่านกวีพจน์ของท่านครับ มิได้มีเจตนาแอบแฝงอย่างใดทั้งสิ้น
ทุกวันนี้ชีวิตคนไทยเครียดกันมาก ขอให้ดอกไม้บานในหัวใจเราซักนิดนะครับ
แก้ไขเมื่อ 09 มิ.ย. 50 17:58:50
แก้ไขเมื่อ 09 มิ.ย. 50 16:19:21
จากคุณ :
วิลลิส ณ เวอร์จิเนีย 
- [
9 มิ.ย. 50 15:54:47
]
ดอกไม้ กวีพจน์ กวีภาพ กับคุณลุง ลออง มีเศรษฐี
