ไม่มีไรมากหรอกค่ะ
แค่อยากเผยตัวตนที่แท้จริงของหนู
ให้พวกพี่ป้าน้าอาได้รู้จักกัน
เหตุเกิดมะวานนี้ค่ะ ช่วงเวลากลางวันหลังจากหม่ำ ๆ เสร็จ
เราก็ไปหยิบน้ำชาดำผสมข้าวบาร์เล่ย์มากินแก้เผ็ด
แบบว่าซื้อเก็บไว้เต็มตู้เย็นเลย ชอบกันทั้งปั๋วทั้งเมีย
หลังจากนั้นก็เก็บจานชามไปล้างในครัว
พอล้างเสร็จกำลังจะออกจากครัว
ก็ดันหันไปเจอกล่องน้ำชาดำวางอยู่บนเคาน์เตอร์ด้านหลัง
เราก็คว้ามาดูดดด เอ๊ะ ! หมดแล้วเหรอเนี่ย
พลันสายตาก็เหลือไปเห็นใบรับประกันเครื่องซักผ้าวางอยู่ใกล้ๆ
ทันใดนั้นสมองอันน้อยนิดของเรา
ก็ประมวลผลออกมาได้อย่างรวดเร็ว
เฮ้ยยยย นี่มัน...นี่มัน...นี่มัน...
น้ำกล่องของช่างที่มาซ่อมเครื่องซักผ้ามะวันก่อนนี่หว่า
กรี๊ดดดดดดดดดด ทิ้งแทบไม่ทัน
ช่างเป็นโรคอะไรรึเปล่าก็ไม่รู้
อยากจะบ้าตาย ทำไมกรูเบลอได้ขนาดนี้ฟะ
ใจก็คิดว่า มิน่าล่ะ ทำไมน้ำถึงหมดแล้ว
..
..
..
..
..
..
..
..
..
พอออกจากครัวจะไปเช็ดทำความสะอาดโต๊ะที่กินข้าว
สายตาอันเฉียบคมของเราก็เหลือไปเห็นถังขยะ
มันมีกล่องน้ำที่เรากินไปแล้วนอนอยู่ในถัง
เง้อออออออ นี่กรูกินน้ำหมดไปแล้วเหรอเนี่ย
นี่ช้านเป็นอะไรวะเนี่ย!!!
..
..
..
..
..
..
..
..
..
ตกเย็นเล่าให้สุดที่รักฟัง (ก็คนในรูปที่ยาวๆ น่ะแหละค่ะ)
แหมม นั่งขำชอบอกชอบใจใหญ่ เห็นเมียป้ำ ๆ เป๋อ ๆ
ถึงหนูจะโกะ โก๊ะ ขนาดไหน แต่หนูก็เป็นเด็กดีนะคะ
หวังว่าพี่ๆ คงจะเมตตาปราณี เอ็นดูหนูด้วยนะคะ
ปล.ขออภัยนะคะที่มีภาษาชาวบ้าน
แบบว่ามันเป็นอารมณ์ช่วงนั้นน่ะค่ะ
จากคุณ :
หัวใจสีชมพู 
- [
13 มิ.ย. 50 16:20:54
]
ไหนๆ ก็เห็นหน้ากันไปแล้ว คงไม่มีอะไรจะเสียอีก งั้นหนูยอมเปืด...
