เหตุเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อกี้ก่อนมาตั้งกระทู้คะ เวลา 03.30 น นึกถึงแล้วยังสยดสยองไม่หาย ขนหัวลุกเกรียวๆๆๆๆ เหมือนสาหร่าย สะบายรูสิท่า...
================================================================
เราหลับไปตั้งแต่ 2ทุ่มด้วยความอ่อนเพลียเพราะขับรถมาไปรับลูกมาจากบ้านอาม่าด้วยความคิดถึง จนตึงกระเพาะ (ขับมาไกล ปวดฉี่อ่ะ)
เจอลูกก้อเล่นกัน ไล่กอด ไล่ปล้ำ ด้วยความคิดถึง....ก่อนนี้ป้าปอมถามด้วยความอยากรู้ เอ้ยเห็นใจว่าลูกอยู่ไกลไม่คิดถึงเหรอ...
เราก้อตอบป้าปอมอย่างปอดๆว่า เห็นอาม่าบอกว่ามันนอนกอดกระป๋องอาหารกันแน่นเชียว แล้วเทอคิดว่ามันคิดถึงเทอรึป่าวละ.....แป่ววววววววววว
==================================================================
ต่อๆๆๆ ด้วยความที่เราเพลียมากพอถึงห้องก้อเลยเผลอหลับไป พร้อมกับเสียงหรีดหริ่งเรไร จั๊กจั่น คางคก จิ้งจก ตุ๊กแก ร้องสนั่นหวั่นไหว......
กำลังเคลิ้มมมมมมมมมม
แต่ทันใดนั้น เรารู้สึกแน่นหน้าอกมากก มันแน่นขึ้น แน่นขึ้น หายใจไม่ออก เหมือนมีอะไรทับอยู่ที่หน้าอก มันหนัก หนักมาก จนเราหายใจไม่ออก
===================================================================
ตะแรกคิดว่า เอ..หรือนี่เป็นอาการของคนที่เป็นหัวใจวาย แล้วชั้นจะตายแล้วเหรอเนี่ย...โอววโน๊ววววว ช้านนนยังไม่อยากตาย ใจยังห่วงขนมที่สั่งไว้ ยังไม่ได้กินเลย เอ้ย ใจยังเป็นห่วงลูก กลัวว่าจะไม่มีใครให้ข้าวลูก
เราร้องตะโกนออกมา แต่มันไม่มีเสียงเล็ดลอดออกมาจากปากเราเลยคะ
เราพยายามดิ้นๆๆๆๆ และส่งเสียงร้อง เพราะมันหายใจไม่ออกจิงๆ ท่องนะโม นะโม นะโม ท่องคาถาทุกอย่างที่เคยท่องมาตั้งแต่เด็กจนโต.....แต่ดูเหมือนมันไม่ได้ผลเลย
==================================================================
เรายังหายใจไม่ออก ดิ้นก้อไม่หลุด ทำยังไงดี ๆๆๆๆ แล้วคิดว่าเอาว่ะ เปนไงเปนกัน ลองสู้ดูสักตั้ง จึงรวบรวมกำลังเท่าที่มีที่สะบัดหน้า ลืมตาดู
ก้อเจอ.......................................
เจอ.............................................
เราลืมตาขึ้นมาเจอ หน้าตาแบบนี้คะ
กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ไอ่ดำ ไอ่ทองแพรวววววววววววว
มานั่งทับหน้าอกแม๊ทำไม......
แก้ไขเมื่อ 21 มิ.ย. 50 03:58:15
แก้ไขเมื่อ 21 มิ.ย. 50 03:56:54
แก้ไขเมื่อ 21 มิ.ย. 50 03:55:02
แก้ไขเมื่อ 21 มิ.ย. 50 03:54:29