---เริ่มๆ จากอะไรดี ต้องรีบตั้งทู้ให้เสร็จก่อนเสด็จเจ้านายจะลงมา แล้วจะไม่ได้ตั้งซะงั้น
ขอแอบเล่านิดนุงเหอะ ถึงใครจะว่าติงต๊องเอาเรื่องส่วนตัวมาเผยแพร่ก็เหอะ แต่อยากจะเล่ามารยาผุ้ชายให้ฟัง
มะวานตอนเย็นในขณะที่มู๋กี้นอนเคี้ยวเอื้องอยู่ แง่บๆ โทรศัพท์ก็ดัง เป็นอิคุงแฟน (เก่า) นั่นเอง พอมู๋กี้รับ เกิดบทสนทนาดังนี้ค่ะ
นายดำ : นิ เราลาออกจากงานแล้วนะ
มู๋กี้ : O__o (ตกใจ) ทำไมอ่ะ
นายดำ : ก็เรามีปัญหาเรื่องงานแล้วก็ตอนนี้ไม่มีกำลังใจด้วย
มู๋กี้ : (น้ำเน่าจังนะเมิง) อืม แล้วจะเอาตังไหนกินข้าวล่ะ
นายดำ : เราหาวิธีไม่ต้องกินข้าว ไม่ต้องใช้เงินได้แล้ว
มู๋กี้ : ยังงัยอ่า
นายดำ : คนตายงะ ไม่ต้องกินข้าว (ทำเสียงเศร้า)
มู๋กี้ : อืม เหรอ (เรื่องของเมิงเด่ะ)
นายดำ : เราไม่ได้โทรมาให้เห็นใจนะ เล่าให้ฟังเฉยๆ
มู๋กี้ : อย่าลืมมาเก็บของและก็ใช้หนี้เราด้วยนะ (คือเมิงอย่ามาน้ำเน่ามากขี้เกียจฟัง)
นายดำ : อืม เด๋วเราจัดการให้ (ทำเสียงเครือเหมือนจะร้องไห้)
มู๋กี้ : เป็นไรอีกละเนี่ย (อุตส่าห์ถามด้วยความเป็นห่วง+สงสาร)
นายดำ : เปล่าไม่ได้เป็นอะไร
มู๋กี้ : ก็ดีแระ งั้นแค่นี้นะ (ลีลานักนะเมิง ไอ่ดำ บอกเลิกตรูเองแล้วมาทำเศร้าโศก ชริ)
คือ เข้าใจมะคะ เหมือนพี่แกจะโทรมาง้อ แต่ปากอ่ะ บอกไม่ได้ง้อ ไม่ได้ขอความเห็นใจ แค่จะบอกว่า อยากทำตัวตกต่ำ ตกงาน อะไรเงียะ แบร่ ไปให้ไกลเลย แต่ลึกๆ แล้วก็แอบเห็นใจนะ เกือบตกหลุมพรางสงสารไปเหมือนกัน แต่พอนึกถึงเรื่องที่เราเข้ากันไม่ได้ และมันก็ต้องยอมรับ ว่าจบแบบนี้แหล่ะดีที่สุดแระ
จบเรื่องระบายความอกหักของชะนีวาฬไปแระ ก็เลยจะเอารูปลูกๆ มาอวด ตื่นมาถ่ายกันแต่เช้า ขี้ตง ขี้ตานี่ไม่ได้แคะกันเลย (ปกติเช็ดตอนเย็นอ่ะ (แก้ตัวใหญ่เลย))
จากคุณ :
mooky mookie 
- [
11 ก.ค. 50 10:30:02
]
เด็กแมวกำพร้า+นวัตกรรมที่ภูมิใจนำเสนอ+ชะนีรักคุด (มีหลายเรื่องแวะทู้นี้แล้วคุ้มแน่นอนค่า)
