วันนี้ด้วยความเอื้อเฟื้อของคุณเล็กที่โทรไปแจ้งคุณหมอที่ ม เกษตร ขาวอ้วนจึงไปตรวจซ้ำ ซึ่งคุณหมอลงความเห็นว่าควรตัดขา และโชคดีที่มีกระต่ายทดลองปลดระวางมาร่วมสิบตัวพร้อมจะให้เลือด ศูนย์สัตว์ทดลองที่มหิดลก็มีกระต่ายตัวใหญ่เช่นกัน เป็นอันว่าหมดปัญหาเรื่องเลือด
ปัญหาใหม่ คือ ขาวอ้วนซีดเซียวเกินกว่าจะผ่าตัดใดๆ สรุปว่าต้องเอามาบำรุงก่อน ตอนแรกที่เอากลับบ้านกะจะให้อยู่กับเพื่อนๆ ตัวอื่น เผื่อจะมีกำลังใจกินอาหาร แต่อยู่ไปซักพักเห็นท่าจะไม่ไหว เลยเอาไปให้น้ำเกลือที่ศรีวราและจะได้อยู่กับคุณหมอที่ดูแลขาวอ้วนมาตลอด
ตอนดึกไปเยี่ยมอีก ขาวอ้วนทรุดลงมาก ต้องให้อ็อกซิเจน ซักพักอาการเริ่มไม่ดี จนคุณหมอบอกว่าขาวอ้วนคงใกล้ไปแล้ว เลยเอามาอุ้มไว้บนตัก ปลอบจนเค้าจากไปในที่สุด
ถึงตอนนี้คงต้องคิดถึงที่คุณเล็กและคุณหมอว่า เราทำดีที่สุดแล้ว พยายามทำทุกอย่างให้เค้า ขาวอ้วนคงรับรู้ได้ ถ้าย้อนเวลากลับไปก็ไม่รู้สึกว่าพลาดอะไรไป เพราะตั้งแต่เค้าเกิดมาก็มีชีวิตที่ดีมาตลอด ไม่เคยถูกกักขัง กินดีอยู่ดี แทบจะไม่ป่วยเลย มาป่วยตอนหลังก็ไม่เคยปล่อยปละละเลย เพราะฉะนั้นความเสียใจตรงนี้จึงไม่มี มีแต่ความอาลัยรัก เพราะเลี้ยงเค้ามาเกือบหกปี และเค้าเป็นกระต่ายอ้วนจอมขี้ขลาด ตอนกลางวันชอบเข้ามาหลบนอนในห้องทำงาน ตอนกลางคืนก็มานอนในบ้านกับตัวที่ป่วยทั้งที่ไม่ได้ป่วยอะไรแถมชอบนอนในบ้านส่วนตัวที่ซื้อให้ด้วย และเป็นตัวที่อุ้มบ่อยสุดเพราะเค้าอ้วนน่ารัก
ตอนพิมพ์ก็นั่งน้ำตาไหล แต่คิดอีกทีเค้าไปก็ดีกว่าเจ็บปวดเพราะเนื้องอก หรือการผ่าตัดซ้ำแล้วซ้ำอีก คิดว่าเค้าไม่อยากถูกตัดขาและไม่อยากเบียดเบียนเพื่อนกระต่ายตัวอื่น
ท้ายที่สุดนี้ก็อยากขอบคุณคุณเล็ก รวมถึงน้องชมรมกระต่ายที่ไม่เคยรู้จักแต่กรุณาช่วยเหลือและทุกคนในนี้ที่เอาใจช่วยนะคะ ขาวอ้วนเองก็คงรับรู้ได้ ส่วนเจ้าของก็ต้องขอไปทำใจซักพักแล้วจะกลับเข้ามาใหม่ค่ะ
จากคุณ :
ต่ายน้อยคอยรัก 
- [
9 ส.ค. 50 00:32:17
]
เข้ามาขอบคุณทุกคน ตอนนี้ขาวอ้วนไปสวรรค์แล้วนะคะ
RIP ขาวอ้วน
