จากที่เล่าให้ฟังไปแล้วว่า หลังจากกลับจากมีทติ้ง วันเสาร์ ละมุนก้อมีท่าทางเปลี่ยนไป กินน้อยลง ดูซึมๆ เศร้าๆ ไปนั่งท่าแม่ไก่ แล้วกัดฟัน หลังจากที่ปรึกษพี่ๆแล้วก้อเลยพาไปหาหมออ้อย หมอบอกว่า อาจเป็นเพราะอยู่ในช่วงกำลัง เป็นสัด พฤติกรรมก็เลยเปลี่ยนไป และมีแก๊สในกระเพาะนิดหน่อยด้วย แล้วก้อให้หญ้าปั่น กับ ยาอะไรซักอย่างที่หมอบอกว่าจะปรับสภาจุลินทรีย์ในลำไส้ให้ทำงานปกติ
พอวันอาทิตย์ ละมุนยังไม่ดีขึ้นเลย อึน้อยมาก ทั้งคืน อึแค่ 2 ครั้ง แล้วที่อึออกมาก้อเป็นนิ่มๆด้วย ตอนกลางวันเดียร์เลยพาไปหาหมอจ๋า ที่ รพส.เกษตร ไปถึงก้อเล่าอาการให้ฟัง หมอให้ไป X-RAY ก้อพบว่า มีก้อนแก๊สหลายก้อน อยู่ในทางเดินอาหาร มีแก๊สเยอะมาก เรียกว่า ตลอดทางเดินอาหารเลยค่ะ หมอบอกว่าท้องอืดมากๆ ก้อเลยฉีดยาแก้ปวดกับยาขับแก๊สให้ และก้อให้ยามากินด้วย
พอกลับมา ละมุนดีขึ้นมากๆ อย่างน่าดีใจ เพราะเริ่มอึเยอะเป็นปกติ และอึก้อเป็นก้อนๆด้วย กินได้เยอะ และดูเหมือนไม่มีอาการปวดท้องแล้ว มื้อเย็นเดียร์ก้อให้ยาแก้ปวดตามที่หมอสั่ง ละมุนอาการดีอย่างนี้ จนถึง เวลาประมาณ ตีสาม พอประมาณตี 4 ครึ่ง ละมุนอึครั้งแรกออกมาเป็น นิ่มๆ และก้อนานอึอีกที ก้อเป็นนิ่มๆอีก ตลอดจนถึงเช้า ก้ออึออกมาประมาณ 3 ครั้ง แต่เช้าวันนั้นเดียร์มีเรียน และต้องรายงานหน้าชั้นด้วย ก้อเลยขาดไม่ได้ แต่ก้อโทรตามให้พี่เพียวมาอยู่ช่วยดูละมุนให้ก่อน ผสมอาหาร(หญ้าปั่น)ไว้ให้ และผสมยาไว้ด้วย แต่เดียร์ให้ยาก่อนอาหารไว้แล้ว
ตอนสายๆ พี่เพียวโทรมาบอกว่า ละมุน เริ่มปวดท้องอีกแล้ว และไม่ยอมกินอะไรเลย ต้องบังคับกันให้กินยา แต่พอจะป้อนน้ำหรืออาหารอีกก้อหันหน้าหนี ซึ่งละมุนไม่เคยหันหนีของกินมาก่อน พี่เพียวก้อเลยพาละมุนขึ้นรถ แล้วก้อมารับเดียร์ที่คณะ พาไปหาหมอจ๋า ที่รพส.เกษตร อีกครั้ง
แต่โชคร้าย.....
ไปถึง เป็นช่วงพักกลางวันพอดี เดียร์ได้บัตรคิว ไปนั่งรอ ซักพัก หมอจ๋าก้อเดินออกจากห้องตรวจเพื่อไปกินข้าว เดียร์เองก้อยังเย็นใจอยู่คิดว่า ไม่นาน ละมุนคงรอได้ เพราะตอนอยู่ในรถ ละมุนยังลุกขึ้นเดินได้อยู่เลย แต่รอซักพัก ละมุนก้อเริ่ม ซุกตัวเข้าไปในกระเป๋า หดตัว แล้วก้อล้อมตัวลงนอน มีอยู่ช่วงนึง ละมุน ตัวสั่นมาก เพราะมีหมาตัวนึงเห่าเสียงดัง มากๆ และเห่าตลอดเวลา
ละมุนดูเหมือนเริ่มหมดแรงลงไปเรื่อย แขน ขา เนื้อตัว อ่อนปวกเปียกไปหมด เดียร์กับพี่เพียว เลยเอาละมุนมาอุ้มไว้
อุ้มได้แค่แป๊บเดียว ละมุนก้อเริ่มชัก แบบไม่ได้รุนแรงเหมือนตอนละมัย แต่ว่า กระตุกๆเหมือนไม่มีแรง เดียร์เลยถามพี่เจ้าหน้าที่ เค้าบอกให้พาไปห้องฉุกเฉิน
ระหว่างที่กำลังวิ่งไปนั้น ละมุนก้อกระตุกเบาๆอีก 2-3 ที แล้วก้อดูเหมือจะนิ่งไป พอไปถึงที่ห้องฉุกเฉิน เจ้าหน้าที่ใจเย็นมากๆ ถามหาบัตรคิวและแฟ้มประวัติ พี่เพียวเลยวิ่งกลับไปเอามาให้ แต่ก้อใช้เวลาพอสมควร กว่าจะได้มา
พอเอามาส่งให้เจ้าหน้าที่ เราก้อนั่งรอกันประมาณ 2-3 นาที ก้อมีคุณหมอเดินมา เรียกชื่อเดียร์ และบอกว่า "กระต่ายเสียชีวิตแล้วค่ะ" เดียร์เลยรอ เพื่อขอพาละมุนกลับบ้าน
ตอนนี้ละมุนนอนหลับอยู่ข้างๆละมัยแล้วค่ะ ใต้ร่มไม้ ริมแม่น้ำ ดินที่นั่นเย็นสบาย
.........
........
ขอให้ ละมุน นอนหลับฝันดีนะลูก หลับให้สบาย หม่ามี๊กับปะป๊ารักหนูมากและจะรักหนูตลอดไป ไม่มีวันลืม
ขอยืมเพลงที่มีคนโพสต์ไว้ในกระทู้ของ ละมัย มาให้ละมุนด้วยนะคะ
เพียงเวลาแค่ไม่นาน ทำให้เราได้คุ้นเคย
สุขและทุกข์ที่ล่วงเลย มันทำให้เรายิ่งผูกพัน
แต่เวลา คือสิ่งเลวร้ายอีกเช่นกัน
เวลาช่างแสนสั้น มันทำให้เราต้องจากกัน
*สุดเส้นทาง ปลายขอบฟ้า ชะตาได้กำหนด
ไม่อาจจะพบกัน แต่ตัวฉันไม่เคยจะลืมเธอ
ภาพเก่าคืนย้อนมา จุดจบคือน้ำตา
และรักที่ยังไม่เคยจางหาย
** แม้ว่าวันนี้ เธอจะอยู่แสนไกล
แต่ความทรงจำดีๆ นั้นไม่เคยจางหาย
ตราบที่ดาวเต็มฟ้า เธอยังคงวนเวียนในหัวใจ
หลับให้สบาย สักวันคงพบกัน "สุดที่รัก"
ขอยืมภาพมาจากพี่นันท์ด้วยค่ะ
แก้คำผิดนิดหน่อยค่ะ
แก้ไขเมื่อ 05 ก.ย. 50 13:33:01
แก้ไขเมื่อ 05 ก.ย. 50 13:32:15
แจ้งข่าวเศร้าอีกแล้ว : "ละมุน" เค้าหนีตาม "ละมัย" ไปแล้วค่ะ
...