อนิจจังทุกขัง อนัตตา FINAL CHAPTER คิดจนใจสลายก็ไกลเกินเอื้อม
กระทู้นี่เป็นกระทู้ที่สองที่ผมจะสบัดปากกาเขียนและคงเป็นกระทู้สุดท้ายเช่นกัน กระทู้นี้จะไม่ได้อรรถรสใจความเลยถ้าไม่ได้อ่านกระทู้แรก http://topicstock.pantip.com/jatujak/topicstock/2006/08/J4620101/J4620101.html
มันแค่เรื่องของชายคนหนึ่งกับเพื่อนคนเดียวที่มี ยามนี้คิดถึงแค่ไหนก็เป็นแค่คำปลอบใจที่ว่านับแต่นี้เขาอยู่ในใจเราตลอดกาล แต่บทสรุปที่ได้ในหัวใจตอนนี้ก็คือ " คิดจนใจสลายก็ไกลเกินเอื้อม"
เห็นได้ในความรู้สึกแต่จับต้องไม่ได้มันช่างเป็นความปวดร้าวเสียนี่กระไร เงาของออสซี่ทอทาบทุกแห่งหน ในบ้าน หน้าบ้าน ชานบ้าน แต่มันก็เป็นแค่เงาแม้นชัดเจนแค่ไหนก็สัมผัสไม่ได้ นึกถึงสัมผัสสุดท้ายที่ลูบไล้แผ่วเบาบนหัวออสซี่ และอ้อมกอดที่ให้ออสซี่จนลมหายใจเฮือกสุดท้าย ใจผมสลายตามไปกับลมหายใจของเขานั้นด้วย
ความปวดร้าวหัวใจของลูกผู้ชายคนหนึ่งที่ ผ่านร้อน ผ่านหนาว ผ่านชีวิต มาแทบทุกมุมโลก แม้นยามที่ถูกบังคับให้ก้าวเท้าออกจากแผ่นดินบ้านเกิดเมืองนอนโดยรู้ว่าโอกาสกลับแทบไม่มี มันยังไม่ปวดร้าวและบีบคั้นหัวใจเท่าครั้งนี้
ความผลัดพรากคือทุกข์ ทั้งที่ตัวเองประกาศตัวว่าเป็นพุทธะ แต่ยามที่เผชิญกับการสูญเสีย การฝึกฝนใจให้มั่นคงมันพังทลายไปชั่วพริบตา ลำคอฝืดเคืองก้อนสะอึกจุกอยู่จนไม่กล้าเอ่ยปากกับใครได้แต่สั่นหน้าหรือพยักหน้ากับหมอเท่านั้น
การสูญเสียที่ผ่านมาที่เห็นเพื่อนร่วมอุดมการณ์ล่มหายตายจากต่อหน้าต่อตา ลูกกระสุนที่ปลิวมาปลิดปลงชีวิตแล้วชีวิตเล่ามันทำให้เราเศร้าแต่ไม่ใจสลาย แค่รู้สึกโกรธแค้นเท่านั้น การถูกบังคับให้เดินออกจากประเทศก็ไม่ได้เศร้าเช่นกัน แค่ก้มลงกราบต่อแม่พระธรณีนึกสาบานในใจว่าถ้าแผ่นดินไม่กลบหน้าจะขอกลับมากราบแผ่นดินแม่อีกสักครั้ง หัวใจตอนนั้นความสูญเสียตอนนั้นยิ่งใหญ่กว่าครั้งนี้มากมาย แค่ว่าครั้งนี้ มันเป็นการต่อสู้ของเพื่อนร่วมตายที่อดทนสู้กับโรคร้ายสองปีกว่า บอกได้เลยว่าสองปีกว่านี้มิมีวันใดที่ได้นอนเต็มสายตา ทุกคืนทุกวินาทีมีค่าที่ได้ร่วมชีวิตกันกับออสซี่
และขอโทษทีที่กระทู้สัตว์เลี้ยงนี้อาจกลายเป็นการระบายความรู้สึกจนจับต้นชนปลายไม่ถูก แค่อยากเขียนทุกอย่างเกี่ยวกับออสซี่ แค่อยากแบ่งปันความรู้สึกความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนสองคน แค่อยากให้รู้ว่า ความรักไม่ได้ถูกแบ่งกั้นเพราะความแตกต่างของเผ่าพันธ์ เพราะ " เขาเป็นมากกว่าหมา เขาเป็นมากกว่าเพื่อน "
ขลุ่ย
แก้ไขเมื่อ 29 ก.ย. 50 23:49:40
จากคุณ :
ซอยวัดไผ่ตัน 
- [
29 ก.ย. 50 22:23:19
]
อนิจจัง ทุกขขัง อนัตตา เขาเป็นมากกว่าหมา เขาเป็นมากกว่าเพื่อน FINAL CHAPTER
แด่ออสซี่ผู้ทรนง
