ความคิดเห็นที่ 1 เคยมีแต่เป็นแบบใบเล็กๆต้นเป็นทรงพุ่มมองแต่ไกลจะคิดว่าตะไคร้ป้าสะอิ้งแกเรียกการะเกด(พันธุ์นี้ปลูกนานแล้วก็ต้นแค่นั้น) ส่วนอีกต้นนึงใบใหญ่ประมาณเตยหอมแต่ถ้าเลี้ยงไปได้สักระยะใบก็จะใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ส่วน่ต้นจะสูงใหญ่พอควร ี้ที่ได้มาป้าสะอิ้งแกเรียกลำเจียกซึ่งน่าจะเป็นต้นเดียวกับที่คุณNewstar ตามหา ต้นไม้พวกนี้ไม่ค่อยจะมีใครเอามาขายซักเท่าไหร่ ถ้าเป็นลำเจียกนี่นานๆเห็นเอามาขายทีนึง แต่การะเกดไม่เคยเห็นเลย เคยเห็นแต่ที่บ้านป้าสะอิ้งเท่านั้น ที่คนไม่ค่อยเอามาปลูกน่าจะเป็นเพราะหนามของมันเพราะเวลาเข้าใกล้ทีไรได้เลือดทุกที จากคุณ : สายลมปุยเมฆกับฟ้าสีคราม - [ 5 ต.ค. 50 11:13:11 ]

ความคิดเห็นที่ 2 การะเกด...เป็นไม้ชอบขึ้นริมน้ำ เช่นเดียวกับลำเจียก  ลำจวน และเตย   ลำต้นสูงประมาณ 4 - 5 ฟุต  ใบยาวแยกออกจากโคนต้นคล้ายใบสับปะรด ใบแข็งริมใบเป็นหนามตลอดใบ ดอกพุ่งแหลมออกจากกลีบต้น มีใบอ่อนหุ้มเกสรสีเหลือง    มีกลิ่นหอมเย็น   ออกดอกตลอดปี   ในสมัยก่อน ๆ   นิยมเอากลีบดอกอบเสื้อผ้าให้หอม   นอกจากนั้นยังใช้กลีบดอกเคี้ยว กับน้ำมันมะพร้าว  ปรุงเป็นน้ำมันใส่ผม   การขยายพันธุ์   ใช้การแยกหน่อ สรรพคุณทางสมุนไพร   ใช้ดอกต้มรับประทาน  แก้เสมหะ แก้เจ็บอก ใช้ทำเป็นยาบำรุงธาตุ จากคุณ : ดอกข้าวใหม่ - [ 5 ต.ค. 50 11:59:23 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ดอก..(หาในGoogle) จากคุณ : ดอกข้าวใหม่ - [ 5 ต.ค. 50 12:00:19 ]

ความคิดเห็นที่ 4 สรรพคุณทางสมุนไพร น่าสนใจจังคะ ไม่เคยเห็นต้นเป็น ๆ สักกะทีคะ แก้ไขเมื่อ 05 ต.ค. 50 13:16:38 จากคุณ : น้องใหม่ (rintorn) - [ 5 ต.ค. 50 13:14:31 ]

ความคิดเห็นที่ 5 กรี๊ด...  มีดอกด้วยเหรอคะ  ที่บ้านมีเยอะเลย ปลูกมาก็สองปีแล้ว ไม่เห็นเคยมีแววว่าจะมีดอกเลยค่ะ  พอจะมีเทคนิคบ้างมั๊ยคะ  ดอกหอมด้วย..กรี๊ด จากคุณ : PeAey - [ 5 ต.ค. 50 13:32:56 ]

ความคิดเห็นที่ 6 กระทู้ดีมีประโยชน์ ขอบคุณครับ ช่วยดูหน่อยครับว่าใช่หรือไม่ ตอนไปสัมมนาที่เฟลิกซ์เมืองกาญจนฯ เข้าใจว่าเป็นเศรษฐีไซ่ง่อนเพราะไม่รู้จักการะเกด และไม่เคยเห็นเศรษฐีไซ่ง่อน จากคุณ : พ่อ@LLถุง - [ 5 ต.ค. 50 14:31:47 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ของคุณดอกข้าวใหม่เป็นการะเกดใบด่าง แต่ต้นที่ผมเคยปลูกใบจะสีเขียวเข้มแบบใบเตยแต่ใบจะเล็กเรียวกว่า และจะมีหนามที่ขอบและใต้ใบ ว่าแล้วก็อยากปลูกอีก แต่ไม่รู้ว่าป้าสะอิ้งแกยังอยู่รึเปล่าไม่ได้ไปหาตั้ง10ปีแล้ว จากคุณ : สายลมปุยเมฆกับฟ้าสีคราม - [ 5 ต.ค. 50 14:54:28 ]

ความคิดเห็นที่ 8 สงสัยจะเป็นลำเจียกอย่างที่คุณสายลมบอกแล้วมั๊งครับ เพราะลักษณะคล้ายกับที่คุณสายลมบรรยายลักษณะให้ฟังครับ จำได้ตอนเด็ก ๆ ต้นก็สูงประมาณ 4-5 เมตรเลยนะ ใบมีหนาม เวลาออกดอกกลีบดอกจะขาว ๆ ยาว ๆ จากคุณ : Newstar - [ 5 ต.ค. 50 15:12:17 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เศรษฐีไซง่อน ลำต้นเป็นเหง้าอยู่ใต้ดิน ก้านใบแผ่ออกเป็นกาบโอบหุ้มลำต้นแบบสลับโดยรอบ ขอบใบเรียบเป็นเส้นสีขาว กลางใบเป็นรองเล็กน้อย สีขาวหม่น แผ่นใบสีเขียว ออกดอกสีขาวชูก้านขึ้นสูง จากคุณ : ดอกข้าวใหม่ - [ 5 ต.ค. 50 15:42:05 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เคยปลูกค่ะ ตอนอยู่บ้านเก่าที่แถวบางเขน แต่ตอนย้านมา ไม่ได้ขุดมาด้วย เจ้าของบ้านคงขุดทิ้งไปแล้วล่ะค่ะ กอเบ้อเริ่มเลย เสียดายจัง... ความจริงมีภาพดอกนะคะ แต่อยู่ในเครื่องที่บ้าน เป็นภาพเขียนค่ะ ตอนนี้ใช้เครื่องทีอื่น เลยนำมาให้ดูไม่ได้ จากคุณ : สเลเต - [ 5 ต.ค. 50 16:12:43 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ดอกไม้โบราณ อย่างนี้หายาก ครับ ดอกไม้นี้ ปัจจุบันคนเเทบไม่รู้จัก คุณดอกข้าวใหม่ เสริมนิดหนึ่ง  น้ำมันที่เคี่ยว น้ำมันมะพร้าว ขี้ผึ้งใบเตยหอม เเล้วใส่ดอก การเกด หรือลำเจียก อบ เรียกน้ำมันตานีใส่ผมครับ ใส่อบผ้าได้เเต่ต้องใส่ดอกกะดังงาลนไฟด้วย เห็นนางในหนีเที่ยว ทำเเล้วอบผ้าหอมมากเเต่หอมเเบบโบราณ กลิ่นน่ากลัวน่ากลัว แก้ไขเมื่อ 05 ต.ค. 50 21:21:04 จากคุณ : กล้วยน้ำไท - [ 5 ต.ค. 50 21:17:41 ]

ความคิดเห็นที่ 12 จะว่าไปผมก็ไม่เห็นคุณนางในหนีเที่ยวตั้งนานแล้ว เอไปเที่ยวที่ไหนหนอ ไม่เห็นในพันทิปนานพอควรเลย จากคุณ : สายลมปุยเมฆกับฟ้าสีคราม - [ 5 ต.ค. 50 22:06:47 ]

ความคิดเห็นที่ 13 “ปาหนัน เจ้าเอย แสนงาม   ทั้งรูป ทั้งนาม งามเหมือนยั่วนิยม ปาหนัน เจ้างาม หนามคม เพราะกลิ่นภิรมย์ ชมแล้วชื่นหัวใจ หอมเอย เชยชื่นชวน กลิ่นเจ้าเย้ายวน เหมือนชวนให้ชมร่ำไป   สวยเอย เชยชื่นใจ ยั่วยวนฤทัย ใครใครเขาใคร่ชิดชม ..............” เพลงปาหนันนี้เวลาร้องต้องร้องเหมือนค่อยๆ ปล่อยเสียงให้ผ่านลำคอ ค่อยๆ เอื้อนเสียงลากไปด้วย ฟังแล้วดูเหมือนตัดพ้อต่อว่า พะเน้าพะนอกลายๆ คลาสสิคสุดๆ ปาหนันเป็นอีกชื่อหนึ่งของลำเจียก เจียก หรือการะเกดครับ ภาษาถิ่นใต้เรียกเต็มๆ ว่าเตยปาหนัน ตามถิ่นชายทะเลก็เรียกกันว่าเตยทะเล ซึ่งจะมีใบแคบกว่าลำเจียกตามที่รุ่มน้ำจืด เป็นไม้ในกลุ่มเดียวกันกับเตยครับ ในกลุ่มนี้ก็จะมีเตย เตยเวียน ลำเจียกหรือปาหนัน ลำเจียกด่าง การะเกดหนู ในภาพที่ใบเรียวเล็กออกเขียวอมเหลือง ใบเป็นจักฟันเลื่อยตามขอบใบและหลังใบ เป็นต้นการะเกดหนู หรืออีกนัยหนึ่งคือย่อขนาดของต้นการะเกดด่างหรือลำเจียกด่างลงมานั่นแหละครับ แต่หลังๆ ทอนเสียงและเพี้ยนชื่อจนกลายเป็นการะเกดเฉยๆ ครับ จากคุณ : สอบวา - [ 6 ต.ค. 50 08:42:05 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ปาหนันเป็นภาษาอินโดนีเซีย พอเข้ามาอยู่ปักษ์ใต้ซึ่งเป็นถิ่นชาวมุสลิมก็ยังคงเรียกปาหนันเหมือนกัน แต่ไม่ได้หมายความว่าปาหนันหรือลำเจียกนี้เป็นไม้จากอินโดนีเซีย แต่ต้นลำเจียกนี้เป็นไม้พื้นถิ่นที่อยู่ตามชายน้ำ คูคลองหนองบึ่ง และที่ราบของประเทศไทยและประเทศในแถบนี้มานานแล้วครับ เพียงแต่คนละถิ่นก้นก็เรียกชื่อแตกต่างกันออกไปเท่านั้นเอง ลักษณะต้นก็แบบที่เจ้าของกระทู้อธิบายไว้ครับ นึกถึงภาพต้นเตยแต่เติมจักหนามๆ ไปตามแนวขอบใบและหลังใบ ขยายสเกลขึ้นอีกประมาณ 100 เท่า หยั่งรากอากาศลงพื้นดินและแตกกอไปเรือยๆ ไม่รู้จบจนกลายเป็นป่าลำเจียกที่เราคุ้นตากันตามริมแม่น้ำ นั่นแหละครับคือต้นลำเจียก การะเกดหรือปาหนัน และแต่ละถิ่นก็นำปาหนันหรือลำเจียกหรือการะเกดนี้ใปใช้ประโยชน์แตกต่างกัน อย่างที่ปักษ์ใต้มีปาหนันขึ้นตามป่า ป่าพรุ ชายน้ำ ชายคลองและชายทะล เค้าก็จะเก็บปาหนันมาทำเครื่องจักสานสำหรับเป็นเครื่องใช้ไม้สอย ทั้งกระบุง ตะกร้าและเสื่อปาหนัน ถ้าเป็นภาคกลางหรือภาคอื่น ก็จะเก็บดอกลำเจียกหอมกรุ่นนี้ไปใช้อบผ้าในหีบหรือในตู้ เข้าเครื่องบุหงารำไป เข้าเครื่องยาหรือทำน้ำมันตานีไว้ทาผม จากคุณ : สอบวา - [ 6 ต.ค. 50 08:42:45 ]

ความคิดเห็นที่ 15 จากขนมดอกลำเจียกถึงเพลงยาวเจ้าชู้ประตูดิน ..........................................................    มาถึงคลองบางลำเจียกสำเหนียกนาม ลำเจียกเอ๋ยเคยชื่นระรื่นรส ต้องจำอดออมระอาด้วยหนาหนาม ถึงคลองเตยเตยแตกใบแฉกงาม คิดถึงยามปลูกรักมักเป็นเตย จนไม่มีที่รักเป็นหลักแหล่ง ต้องคว้างแคว้งคว้าหานิจจาเอ๋ย โอ้เปลี่ยวใจไร้รักที่จักเชย ชมแต่เตยแตกหนามเมื่อยามโซ..... บทนิราศเมืองเพชร (สุนทรภู่) ลำเจียกเป็นไม้เก่าและผูกพันกับคนไทยมาเนิ่นนาน นิราศเมืองเพชรเป็นการเล่นพันธุ์ไม้กับเส้นทางระหว่างลำเจียกกับเตย สืบเส้นทางย้อนกลับไปสมัยอยุธยาก็จะเห็นลำเจียกพัวพันกับคนไทยในหลายๆ เรื่อง บรรพบุรุษของเรารู้จักหยิบยืม เลียนแบบ และใช้ประโยชน์จากธรรมชาติรอบๆ ตัว เคยได้ชื่อขนมเกสรลำเจียกไหม? เป็นการเลียนแบบเกสรดอกลำเจียก (คล้ายๆ กับดอกของการะเกดหนูด้านบน) มาจำลองเป็นขนมหวานสำรับภาคกลาง เมื่อดอกลำเจียกคลี่บาน เรารู้จักที่จะเก็บดอกลำเจียกมาปรุงเป็นเครื่องหอม เมื่อลำเจียกคลี่แตกยอดอ่อน ใบจะออกสีเขียวนวลๆ นิ่มมือ มีไรหนามอ่อนๆ ตามขอบใบและหลังใบยังไม่คายมือคายผิวมากนัก หนุ่มๆ ที่มีฝีไม้ลายมือเจ้าบทเจ้ากลอน ก็จะริดเก็บใบอ่อนของยอดลำเจียกมาริดไรหนาม ตัดเป็นแถบยาวๆ ประมาณสักหนึ่งศอกไม่ยาวไปกว่า 50 ซม. กว้างประมาณหนึ่งฝ่ามือ เส้นกลางใบแข็งๆ ก็จะช่วยให้ใบลำเจียกทั้งสองข้างพับทบเข้าหากันพอดี คล้ายๆ กับสมุดโน้ตเล็กๆ แต่ยาวเล่มหนึ่ง ถึงตอนนี้หนุ่มๆ ก็จะได้กระดาษใบลำเจียกสีเขียวนวลตาม มีกลิ่นหอมอ่อนๆ ยวนใจ ใช้ไม้หรือดินสอชนวนแข็งๆ จารลงไปบนใบอ่อนนุ่ม ใส่คารม สำนวนคมคายลงไป จากใบลำเจียกที่มีหนามแข็งคม ก็จะแปลงร่างเป็นสาน์สรักปักหัวใจให้สาวไหลหลงด้วยประการฉะนี้ จากคุณ : สอบวา - [ 6 ต.ค. 50 08:46:01 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ...............................................................โฉมสุคนธ์ธารทิพย์ประทิ่นหอม หรือสาวสุรางค์แรมฟ้ามาแปลงปลอม ..หรือนางจอมไกรลาศจำแลงลง มาโลมโลกให้พี่เล็งลานสวาท....................ประหลาดบาดตาแลตะลึงหลง ควรแผ่แผ่นสุวรรณวาดให้สมทรง...............เกลือกจะคงจรจากพิมานจันทร์ พี่หมายน้องดุจปองปาริกชาติ.....................มณฑาไทเทวราชในสวนสวรรค์ หากนิเวศน์ศิวาลัยสิไกลกัน .จะใฝ่ฝันดอกฟ้าสุมามาลย์ (เพลงยาวนายนรินทร์ธิเบศร์) ยกตัวอย่างเพลงยาวที่ได้รับการยกย่องว่ามีวรรณศิลป์ไพเราะเทียบเท่ากับกำศรวลศรีปราชญ์และทวาทศมาส แต่เพลงยาวเพลงนี้ใช้ภาษาวิจิตรเขียนเรื่องรักๆ ใคร่ๆ ได้อย่างน่าอ่านน่าฟัง เพราะนายนรินทร์ธิเบศร์นี้มีตำแหน่งถึงมหาดเล็กหุ้มแพรของกรมพระราชวังบวรมหาเสนานุรักษ์ ภาษาที่ใช้จึงสละสลวยไปด้วย แต่เพลงยาวที่หนุ่มๆ อยุธยาแต่งกันทั่วไป ก็จะเป็นกลอนเพลงยาวทั่วไป ที่เขียนเรื่องราวเกี้ยวพาราสี .=hวาจาฉอเลาะรักๆ ใคร่ๆ สาวๆ ที่ได้รับเพลงยาวที่จารบนใบลำเจียกอ่านแล้วก็สะเทิ้นอายใจวาบหวิว ภาพหนุ่มๆ อยุธยาจัดแจงแต่งตัว ประแป้งแต่งหน้า นุ่งผ้าลอยชาย เหน็บเพลงยาวใบลำเจียกจึงเป็นภาพของสังคมสยามสมัยโน้น นุ่งผ้าลอยชาย เดินไปบ้านโน้น ป่านี้จึงเป็นที่มาของสำนวนไทยที่ว่า “นุ่งผ้าลอยชาย” กร่อนคำเป็นเดินลอยชาย หรือลอยชาย ในปัจจุบันแทนความหมายที่ว่าเดินไปเดินมาไม่ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน โฉบไปตรงโน้นมาตรงนี้ และหนุ่มที่ไปยืนดักเกี้ยวพาราสีสาวๆ ชาววังกันริมประตูก็เป็นที่มาของเจ้าชู้ประตูดิน จากใบลำเจียกก็พาย้อนกลับไปถึงอยุธยาโน่น จากคุณ : สอบวา - [ 6 ต.ค. 50 08:47:50 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ถ้าจะปลูกลำเจียกไว้ในบ้านต้องระวังอยู่สองสามเรื่อง ประการแรกคือใบจะมีหนามแข็งและคม ตอนต้นเล็กๆ ต้องหมั่นตัดหมั่นริดใบเพื่อให้ต้นสูงและไปแตกพุ่มสวยด้านบนที่ระยะความสูงสามเมตรขึ้นไปถึงจะพ้นอันตรายหรือความรำคาญจากใบหนาม ประการที่สอง ลำเจียกเป็นไม้ที่แตกพุ่มกว้างและมีรากอากาศคล้ายๆ โกงกาง ลำต้นขนาดเพียงห้านิ้ว แต่บริเวณรากอากาศอาจจะกว้างถึงหนึ่งเมตรครึ่ง จึงต้องมีกว้างพอเพื่อโชว์ลำต้นให้สวย ประการที่สามต้องหมั่นทำความสะอาดใบแห้งอยู่เรื่อยๆ ซึ่งเป็นเรื่องยากที่สุด เพราะใบลำเจียกมีหนามแหลมคม ยามเมื่อใบแห้งจะเหนียวและหนามยิ่งคมมากขี้นจึงต้องระวัง ลักษณะหนามแข้งโค้งจะเกี่ยวฉีกนวลเนื้อได้เลือดง่ายๆ ถ้าจะหาพันธุ์ปลูก วิธีที่ง่ายที่สุดให้ไปตามริมน้ำแถบชายคลองหรือชายแม่น้ำย่านปทุมธานี้ อยุธยา ฉะเชิงเทรา ยังพอมีป่าลำเจียกบ้าง แยกเอาหน่อเล็กๆ ตามโคนต้นให้ติดรากอากาศเล็กสักหนึ่งถึงสองเส้นมาชำแป๊บเดียวก็ขึ้น หรืออีกวิธีหนี่งก็เก็บลูกลำเจียกแดงๆ มาชำไว้ก็ได้ครับ ถ้าจะหาซื้อแถวจตุจักรค่อนข้างยาก เนื่องจากลำเจียกส่วนใหญ่ขึ้นตามริมน้ำจึงขุดล้อมยาก และจะราคาแพงมาก ที่เห็นขายๆ กันบ้างก็จะมีเตยเวียน ลำเจียกด่าง เตยด่าง พวกนี้ก็ราคาแพงเหมือนกัน ขนาดกระถางหนึ่งปี๊บนี่ก็หลายร้อยแล้วครับ ยิ่งลำเจียกด่างนี่ยิ่งแพงมากๆ เพราะเดี๋ยวนี้เค้าใช้ใบในการจัดดอกไม้ประดับกันแล้ว ลองดูแล้วกันครับ จากคุณ : สอบวา - [ 6 ต.ค. 50 08:48:21 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ได้ความรู้เพียบเลย ขอบคุณคุณสอบวามากๆ  เลยครับ เป็นความรู้ที่มีค่ามากสำหรับผม น่าทึ่งคุณสอบวามากครับที่รู้อะไรดี ๆ แล้วนำมาเผยแพร่แก่เพื่อน ๆ ชาวต้นไม้ จากคุณ : Newstar - [ 6 ต.ค. 50 12:14:13 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ถามคุณสอบวาค่ะ.. ปาหนันคือปะหนันใชไหมคะ เคยเรียน...ว่าแปลว่าดอกลำเจียก แต่ถ้าเป็นชนิดเดียวกันดอกกับการะเกด ทำให้หวนคิดถึงเพลง"การะเกด" มารับความรู้...มากมาย..ขอบคุณจริงๆ จากคุณ : พุดพิชญ์ (จงจะระเที่ยว) - [ 6 ต.ค. 50 12:52:49 ]

ความคิดเห็นที่ 20 กลับมาอ่านอีกรอบครับ ยังยืนยันคำเดิมว่า คุณสอบวา น่าทึ่งครับ ผมได้ความรู้และเรียนรู้วัฒนธรรมดั้งเดิมของสยามประเทศ จริง ๆ แล้วผมจำได้ว่าการะเกดหรือลำเจียกที่บ้านยายผม ไม่ค่อยเหมือนภาพที่คุณดอกข้าวใหม่ เอามาให้ดูเท่าไหร่เพราะ จำได้ว่าต้นที่บ้านยายจะสูงมีใบอยู่ปลาย ๆ เหมือนที่คุณสอบวาเล่าให้ฟัึงว่า ถ้าจะปลูกต้องหมั่นริดใบบ่อย ๆ เพื่อให้เหลือแต่ใบที่ยอดต้น ผมยังจำได้ว่ายายชอบเอาดอกมาใส่ตู้เสื้อผ้าของแก แล้วจะหอมนานมาก แถมผงแป้งจากเกสรก็หอมด้วยครับ จากคุณ : Newstar - [ 6 ต.ค. 50 14:24:49 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เอาดอกที่สงสัยมาให้ชมครับ จากคุณ : ประยงค์ - [ 6 ต.ค. 50 20:55:15 ]

ความคิดเห็นที่ 22 .รอยเล็บลิขิตถ้อย      บนปา –หนันเฮย สวาทนุชบุษบา             ท่วมท้น จำยั้งอยู่หมันหยา          เพียงร่าง ดวงจิตพิศวาสล้น          มอบให้ดาหา ...    ถ่ายเองจากต้นที่บ้านครับ จากคุณ : ประยงค์ - [ 6 ต.ค. 50 21:02:29 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ขอบคุณคุณประยงค์มากเลยครับ อย่างนี้แหล่ะใช่เลยครับ คือดอกการะเกด (ยายผมเรียกอย่างนี้) ไม่เคยเห็นร่วม 20 ปีแล้วครับ ของแท้และดั่งเดิมเลย บ้านคุณประยงค์ปลูกหรือครับ แก้ไขเมื่อ 07 ต.ค. 50 13:07:30 แก้ไขเมื่อ 07 ต.ค. 50 13:05:41 จากคุณ : Newstar - [ วันเกิด PANTIP.COM 13:04:17 ]

ความคิดเห็นที่ 24 แล้วดอกเค้าหอมจริงๆอย่างเพลงหรือเปล่าค่ะ ที่บ้านไม่มีนะแต่แถวๆบ้านมีตรึม ทั้งด่างทั้งไม่ด่าง ไม่เคยได้กลิ่นดอกลำเจียกสักครั้ง เค้าออกดอกช่วงไหนค่ะ จะได้ไปคอยดมซะหน่อย ถ้าหอมจริงจะหามาปลูกไว้สักต้น  แต่ว่าจะใช่ต้นเดียวกันหรือเปล่า ที่เค้าเอาใบมาสานทำเสื่อ ทำตะกร้าใช่ไหมค่ะ จากคุณ : สายเดี่ยว โจงกระเบน - [ 8 ต.ค. 50 11:20:28 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ผมไม่แน่ใจครับว่าแถวบ้านคุณป้าสายเดี่ยว จะใช่ต้นเดียวกันกับบ้านคุณประยงค์หรือเปล่า ถ้าใช่เอามาปลูกได้ครับ แต่หนามเยอะ ต้องคองริดใบออก พอดีเห็นข้อมูลคุณสอบวาแล้วทำให้รู้ว่ามีต้นคล้าย ๆ กันหลายพันธุ์ จากคุณ : Newstar - [ 8 ต.ค. 50 11:45:48 ]