 |
ความในใจจากช่างตัดขนสุนัขอย่างดิฉัน (ไม่ได้มีเจตนาจะต่อว่าใครนะคะแต่อยากให้ทุกๆท่านเข้าใจความในใจของเราบ้างนะคะ
ความในใจจากช่างตัดขนสุนัขอย่างดิฉัน (ไม่ได้มีเจตนาจะต่อว่าใครนะคะแต่อยากให้ทุกๆท่านเข้าใจความในใจของเราบ้างนะคะ
เรื่องเริ่มจาก..... เราเรียนตัดขนสุนัขจบมาได้3เดือน เปิดร้านได้1เดือน สาเหตุที่เรียนเพราะเรารักสุนัขเป็นการส่วนตัวอยู่แล้ว และเลี้ยงสุนัขไว้16ตัว ไม่ได้เลี้ยงขายนะคะ ต่อมาเราจึงคิดว่าถ้าเรามีสุนัขเยอะก็ควรไปเรียนตัดขนจะดีกว่าเพราะจบมาก็จะได้เอามาประกอบอาชีพและตัดขนให้สุนัขเราด้วย เราเปิดร้าน เราเจอหมาตัวแรก ตัวนี้คะ เจ้าของเอามาให้อาบน้ำตัดขน และก่อนไปเจ้าของบอกว่า เจ้าตัวนี้ไปร้านไหนก็ไม่มีใครรับเพราะมันกัดเขา บางร้านรับก็ฉีดยาให้ซึม แล้วจึงจะตัดได้ เขาถามเราว่าเธอมียาฉีดไหมล่ะ เราก้บอกเขาไปว่าไม่มีคะไม่กล้าฉีดกลัวฉีดแล้วน้องหมาไม่ฝื่น แต่จะพยายามตัดให้ได้คะ เจ้าของบอกต่อว่าเธออย่าตีหมาฉันนะ เรารับปากว่า คะไม่ตีคะ พอเอาเจ้าตัวนี้วางบนโต๊ะจะไปหยิบหวี เจ้าตัวนี้ก้กระโดดลงพื้น เราตกใจมาก พอจับขึ้นมาเอาสายรัดตัวรัดที่ลำตัวเขาก็ดิ้นหนักมากจะออกจากสายคล้องตัวให้ได้ เจ้าตัวนี้เป็นหมาที่ไม่นิ่งเลย แต่เอาหวีสางเขา เขาก็กัดงับมือเราตลอด กัดเราตลอด เราไม่ได้ตีหรือทำร้ายเขาสักนิด
จากคุณ :
แผ่นพับ
- [
19 พ.ย. 50 19:10:01
]
|
|
|
|
|