ความคิดเห็นที่ 46
ตอบคุณ 38 นะครับ ไม่เลี้ยงเพราะผมเลี้ยงไม่ไหวครับ ที่ปล่อยให้มีลูกเพราะเป็นความจงใจและภูมิใจของผมเองครับ ก่อนหน้านี้ 1 เดือนผมมีน้องหมา 3 ตัวครับทุกตัวขายหมด 2 ตัวอยู่กับตายายคู่หนึ่ง น้องหมาแกเพิ่งถูกงูกัดตาย วันที่มารับน้องหมา คุณตาคุณยายมากัน 1 รถปิกอัพ 4-5 คนได้ ลงมาปุ๊ปเห่อราวกับได้หลานคนใหม่ ถามแม้กระทั่งเวลาตกฟากเป๊ะๆ จะไปตั้งชื่อให้สมพงค์กับแก และผมก็มอบให้แกด้วยความเต็มใจในราคา 5,200 บ.ต่อ 2 ตัว
ตัวสุดท้ายเป็นน้องเล็กแต่ตัวโต น้องผู้หญิงมารับถึงบ้านกับแฟน และผมสอบถามข้อมูลแล้วผมเต็มใจให้ในราคา 3,000 บ.
เบ็จเสร็จแล้ว ผมมีทุนสำหรับแม่ของเขา 8,200บ. และแน่นอนครอกแรกและครอกสุดท้าย ที่ผมจะเลี้ยงไปอีก 10 ปีหรือนานกว่านั้น ท่านคิดว่าคุ้มไหมครับ?
มันไม่ใช่เรื่องเงินหรอกครับ มันเหมือนกับท่านปลูกต้นไม้ ออกดอกสวยงาม วันหนึ่งท่านอยากชื่นชมกับผล ก็เช่นกัน ความรู้สึกเดียวกัน
สิ่งมีค่าในความรู้สึกผม คือมอบของมีค่าให้กับคนที่รู้ค่า และสิ่งนั้นก็คือความรักครับ เงินที่มอบให้มาเป็นสินน้ำใจที่ท่านเต็มใจ แลกกับความสุขใจที่ได้รับ ใบหน้าของคนแก่ที่เหี่ยวเฉากับการสูญเสียสัตว์เลี้ยงตัวโปรด ถูกทดแทนด้วยรอยยิ้มพร้อมๆกับเสียงหัวเราะ บางที...น้องหมาสองตัวที่ผมเต็มใจมอบให้ในราคาถูกแสนถูก อาจเป็นสุนัขทีมีค่าที่สุดคู่สุดท้ายในชีวิตหลังเกษียรของแกก็ได้...
คุณ 38. ครับ น้องหมาครอกนี้ยังอยู่ดีครับ เพราะยังเล็กนักครับ นี่ก็เพิ่งให้นมหยอดยาเสร็จครับ เหนื่อยเลยครับ แต่เต็มใจ ผมคิดว่าถ้าน้องหมาผมพูดได้พวกเขาคงบอกว่า พ่อจ๋าๆ เลี้ยงหนูให้ดี ให้น่ารักนะจ๊ะ หนูอยากมีบ้านใหม่ที่มีแต่คนรักหนู...ผมก็จะตอบกลับไปว่า ได้เลยลูก พ่อจะหาบ้านดีๆ ไม่ต้องถึงกับรวยเงินทอง แต่บ้านใหม่หนูจะต้องรวยความรักจ้า...
จากคุณ :
prince of fire 
- [
4 ธ.ค. 50 00:01:09
]
|
|
|
ตัวนี้ชื่อ ละม่อม แล้วกันนะแม่ยาย
