มีใครเคยคิดถึงวันนั้นบ้างไหม.. วันที่เค้าจะต้องจากเราไป ? เพราะเค้ามีช่วงอายุเพียงไม่นาน ย่อมไม่อาจอยู่กับเราตลอดไป แล้วถ้าหากวันนั้นมาถึง.. เราจะทำอย่างไร ?
ตอนที่มีชูจัง น้องหมาตัวแรก ก็เคยคิดว่า.. เรื่องความตายเป็นธรรมดาของโลก แม้ตอนคิดเคยใจหาย แต่ก็พยายามปลงและตัดใจ และมั่นใจว่าตนเองสามารถทำใจได้ และถ้าไม่มีชูจัง ก็คงไม่เลี้ยงน้องหมาอีกแล้ว
ยิ่งพอชูจังอายุมากขึ้น ก็เตรียมตัวไว้ตลอด ว่าถ้าเค้าเกิดเป็นอะไรไป จะจัดการเรื่องเบื้องหลังให้เขาอย่างไร
แต่เรากลับลืมคิดไปถึงเรื่องสำคัญอีกเรื่อง .. นั่นคือเราจะจัดการกับความรู้สึกหลังจากนั้นของตนเองอย่างไร
จากที่เคยคิดว่า จะไม่เลี้ยงน้องหมาอีกแล้ว สุดท้ายไม่ถึงสัปดาห์ ก็วิ่งแจ้นไปร้านขายสุนัข ให้เค้าช่วยสั่งซื้อน้องหมาตัวใหม่ให้หน่อย แค่ขอเป็นมอลทีสเหมือนชูจัง และขอให้มีสุขภาพแข็งแรง ขอแค่เท่านั้น ไม่ต่อรองเรื่องราคาเลย ทั้งที่รู้ว่าแพง แต่ตอนนั้น.. คิดว่าเงินมันไม่สำคัญอีกแล้ว อยากได้ใครก็ได้สักตัว มาช่วย support จิตใจตัวเองเท่านั้นพอ
สุดท้าย.. จึงเป็นที่มาของราอัน
แต่คิดๆไปก็สงสารราอันนะ... เรามีเค้า ทั้งๆที่ในใจนั้น คิดถึงชูจังตลอดเวลา และเอาตัวเค้าไปเปรียบเทียบกับชูจังตลอด จนหลายครั้งที่ไม่พอใจกับความซนของราอัน ทำเหมือนกับเค้าเป็นตัวสำรอง แม้ว่าตลอดเวลาที่เลี้ยงราอันมา จะทำอะไรให้เค้าอย่างดี ดูแลเค้าให้สิ่งต่างๆแก่เค้า มากกว่าที่เคยให้กับชูจังเสียอีก แต่พอคิดไปๆ.. มันเหมือนกับสิ่งที่เรากำลังทำให้ราอัน เป็นการชดเชยให้กับชูจังต่างหาก
วันนี้ก็คิดถึงชูจังอีกแล้ว.. เลยทำ MV นี้ขึ้นมา (ขอขอบพระคุณ เพลงประกอบภาพยนตร์เรื่ง กุมภาพันธ์ นะคะ ช่างเข้าถึงความรู้สึกในใจของเราจริงๆ)
และหากว่า MV ทำให้ใครไม่สบายใจ ก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ เพียงแต่.. แค่อยากจะให้ทุกคนดูแล และให้ความรักแก่เด็กๆ ตอนที่เค้ามีชีวิตอยู่ และก็อย่าประมาท..เพราะวันนั้น สักวันก็ต้องมาถึงอยู่ดี
แก้ไขเมื่อ 17 ม.ค. 51 22:45:56
จากคุณ :
kjb
- [
17 ม.ค. 51 22:44:12
]