เพิ่งเคยเข้าห้องนี้ครั้งแรก เลยค่ะ
ขอออก ตัวก่อนว่า หนูเป็นคนไม่ชอบสัตว์เลย
ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม .... แบบว่า ขออยู่ห่างๆ ยิ่งห่างยิ่งดี
ย้อนกลับไป ซัก 2 ปี... ในหมู่บ้าน หนูมีหมาจรจัดประมาณ 8-9 ตัวได้ บางตัวจะชอบมา ฉี่ มา นอน หน้าบ้าน
ซึ่งไอโรคเกลียดสัตว์เนี่ย หนูได้รับการถ่ายทอดมาจากคุณพ่อ คุณแม่ โดยตรง ... คุณพ่อก็จะไล่ เจ้าพวกนี้ตลอด
จนหลังๆ มันไม่กล้า มา แหยม หน้าบ้านแล้ว
แต่มีเจ้าตัวนึง ยังคอยมาป้วนเปี้ยน แถวๆ บ้านหนูอยู่เป็นประจำ มันจะคอยได้รับอาหารจากข้างบ้าน (ข้างบ้านรักหมามาก เลี้ยงไว้หลายตัวเลย)
เจ้าตัวนี้ (ขอเรียกมันว่าผู้พิทักษ์นะคะ)หลังๆ เริ่มมีอาการแปลกๆ
คือบ้านหนูเป็นตึกแถว เวลาหนูจะออกไปเรียน ก็ต้องเดินข้าม ถนน (ถนน เล็กๆ ในหมูบ้าน) ไปอีกฝั่ง เพื่อ ขับรถออกไปเรียน ไอเจ้าหมาตัวอื่นๆ จะคอย มาเห่า มาเดินตาม ......มีอยู่วันหนึ่ง พอหนูออกจากบ้าน ไอเจ้าตัวอื่นๆ มันก็ เดินตามดังคาด ทั้งเห่า ทั้งเดินตาม ไอหนูที่กลัวๆ หมาเป็นทุนเดิม ก็เริ่มด่ามันกลับ (555555) ทันใดนั้น เจ้าผู้พิทักษ์ มันวิ่งมาจากไหนไม่รู้ ตอนแรกหนูตกใจมาก นึกว่ามันจะมากัด เพราะมันวิ่งมาเร็วมาก แต่ไม่ใช่เลย มันวิ่งมาเอาตัวมันบัง หมาตัวอื่น ไว้ให้หนู แล้วเริ่มเห่า ....
คือเหมือนในหนังเเลย เวลาที่หมามันปกป้องเจ้าของมัน..... แต่ประเด็นคือ...... หนูไม่ใช่เจ้าของมันนี่สิ.....
วันนั้นเลย งง ๆ ทั้งวัน กลับมาบ้าน เล่าให้แม่ฟัง
แม่ก็ แปลกใจ แบบ... จริงหรอ แต่แม่คงยังไม่เห็นภาพ หรือยังไม่ค่อยเชื่ออะไรเท่าไร่
หลังจากวันนั้น ออกจากบ้านพร้อมกันทั้งครอบครัว กำลังจะเดินออกไปขึ้นรถ ไอเจ้าหมาตัวอื่นก็มาเสต็ปเดิม มาเห่า มาเดินตาม เจ้าผู้พิทักษ์ก็มาปฎิบัติหน้าที่เหมือนเดิม มาบังให้ มาคอยไล่ พวกนั้นไป............................ คราวนี้ทั้ง พ่อ และ :-)งมาก แปลกใจ..อาหารก็ไม่เคยให้ แถมไล่มันตลอดเวลา
หลังจากนั้น... มันก็ปฎิบัติหน้าที่ทุกวันจริงๆค่ะ หนูไปขึ้นรถได้อย่างปลอดภัยทุกวัน คุณพ่อ คุณแม่รู้ ว่ามันปกป้องลูกสาวได้ดีจริงๆ หลังจากนั้น คุณแม่มีข้าวมาให้มันกินทุกวัน หลังจากนั้นมันเห็นคุณพ่อมันไม่วิ่งหนีแล้ว มันรู้ว่าพ่อจะเอาข้าวมาให้ มันจะรีบวิ่งสั่นหางมาหา............. พอตัวอื่นเห็นว่ามีอาหาร มันก็วิ่งมาบ้าง คุณพ่อจะคอยถือไม้กันตัวอื่นห้ามมาแย่ง ให้มันกินได้อย่างปลอดภัย.......... เวลาที่บ้านหนูไปทานอาหารอะไรจะต้องมีมาฝากมันทุกครั้ง
กินส้มตำไก่ย่าง ก็เก็บกระดูกให้ทุกครั้ง ถ้าวันไหน กินอาหารแล้วไม่มีเหลือสำหรับมัน คุณพ่อก็ซื้อให้มันโดยเฉพาะเลยค่ะ เป็นแบบนี้อยู่เกือบปี รักมันห่วงมัน เสมือนเป็นสมาชิก 1 คนในบ้าน
เวลาหนูทานอาหารอะไร บางครั้ง ก็นึกถึงมัน พอกินไปได้สักครึ่งนึง ก็คิดว่า มันก็คงหิวแบบเรา ขืนให้มันรอทานของคุณพ่อตอนเย็นมันต้องหิวแน่ๆ เลย หนูก็จะแบ่งครึ่งของหนูให้มันทานเสมอ เกิดมาไม่เคยผูกพันกับสัตว์ชนิดไหนเลยจริงๆ
เวลาถึงบ้านต้องมองหามัน มันไปวิ่งอยู่ไหน มากินข้าได้แล้ว
อย่างบางวัน ไม่ได้ขับรถไป ต้องออกไปเรียกแท๊กซี่หน้าหมู่บ้าน (เดินออกไปหน้าหมู่บ้านค่อนข้างไกล)
มันจะคอยเดินไปส่ง .... งง ค่ะ แบบ งงจริงๆ
ไม่เคยคิดว่าสุนัขจะมีความรักให้เราและความฉลาดเท่านี้
ตอนแรกนึกว่า มันก็คงมาเดินๆ ของมัน ไม่ได้มาส่งเราหรอก
แต่พอถึงหน้าหมู่บ้านปุ๊บ มันยืนรอหนูขึ้นแท๊กซี่ พอหนูขึ้นเสร็จ มันเดินกลับไปทันที
แบบว่า ตอนนั้น.. งง พูดอะไรไม่ออก.........
อยู่มาวันนึง....
กำลังนอนดูทีวีอยู่ในห้อง ได้ยินเสียงหมาร้อง เสียงเห่า เสียงร้อง...... ที่ฟังดูไม่เหมือนหมาร้องหมาเห่า ธรรมดาทั่วไป
แต่ด้วยความขี้เกียจลุกขึ้นไปดูที่หน้าต่าง ตอนนั้นคิดอย่างเดียวจริงๆว่า มันคงกัดกันตามธรรมดา เสียงนั้น ดังอยู่ประมาณ 3 นาที แล้วก็เงียบไป
ตอนนั้นยังคิดอยู่ว่า สงสัยเลิกกัดกันแล้ว แหงๆ ดี...ชั้นจะได้ดูทีวีต่อ อย่างสงบๆ
ตอนเย็นคุณพ่อถึงบ้าน เอาข้าวมาให้มันเหมือนเคย แต่หามันไม่เจอ ตอนนั้นคิดกันว่า มันคงวิ่งเล่น ไปไหนซักที่ ไม่ได้เอะใจอะไรกัน .........
เช้าวันรุ่งขึ้น ...........................
คุณแม่เดินมาบอกว่า
ข้างบ้านเค้าบอกมาว่า
เมื่อวานเทศกิจมาจับหมาไป...............
เท่านั้นแหละ น้ำตาหนูไหลมาจากไหนไม่รู้
โกรธตัวเอง แบบที่ไม่เคยโกรธมาก่อน
ถ้าหาก...เราไม่ขี้เกียจ ลุกขึ้นชะโงกหน้าดูซักนิด ว่ามันเห่าทำไม...
ถ้าหาก........... รู้สึกเอะใจซักนิด
ถ้าหาก ........ เราลุกขึ้นมาแล้วเห็นเทศกิจ หนูคงรีบวิ่งลงไปแล้วบอกว่า หมาหนู อย่าจับไป...
มันก็ยังคงอยู่กับหนูในทุกๆวันนี้เหมือนเดิม
แม้เรื่องนี้จะผ่านมาประมาณ 3-4 เดือนแล้ว
แต่ เวลาคิดถึงมันทีไร น้ำตามันไหลออกมา
ขณะที่พิมพ์อยู่นี้มันก็ไหลออกมา
ขอโทษมันจริงๆ
โกรธตัวเอง
มันดีกับเราขนาดนี้ ............. ทำไม........
เพิ่งรู้ซึ้งจริงๆ ค่ะ... ว่าความผูกพันระหว่างคนกับสัตว์มันลึกซึ้งแค่ไหน
ก่อนหน้านี้เพื่อนร้องไห้มา บอกว่า หมาตาย
หนูแบบเฉยๆ เลย งงๆ ด้วยว่า แค่หมาตาย ร้องไห้ซะมากมายอะไรจะขนาดนั้น
ตอนนี้รู้แล้ว.... รู้ซึ้งจริงๆ
จากคุณ :
หนูอยากเห็นคนไทยบินได้ 
- [
25 ม.ค. 51 22:05:17
]
คนเกลียดสุนับ....แต่ต้องเสียน้ำตาให้มัน...
