สวัสดีครับคุณ ฟ้าสางที่บางแสน...
...สวัสดีครับคุณ ญี่ปุน...ขอบคุณมากครับสำหรับคำแนะนำที่ดีเรื่องหญ้า....ได้ความรู้อีกข้อหนึ่งแล้วจากคุณ ญี่ปุน ว่าให้เอาหญ้าที่เราตัดมาหมักทำปุ๋ย..
...สวัสดีครับคุณชัดเจนน้องนาง...ขอบคุณมากครับ..ตอนที่ผมเริ่มทำไม่รู้อะไรเลยครับ..ได้ความรู้จากคุณชัดเจนน้องนางอีกข้อแล้วว่ารากของต้นไม้อยู่คนละชั้นกันรวมทั้งเอาหญ้ามาทำปุ๋ยหมัก.....
.......มาสู้ต่อครับ.....หลังจากที่สายไฟก็หายต้นไม้ก็ล้มตายไปหลายที่รอดก็พิการ...กลับไปที่สวนอีกหลังจากไม่ได้ไปซะนานพอควร..อิอิไม่ได้ถอดใจนะ แต่มาหาทุนไปสู้ต่อ พอไปถึงสวนโอโฮ...งามมากๆเลย หญ้าครับงามมากเลยอ้าวแล้วพวกค้นไม้หายไปไหนหว่า...หญ้าคลุมหมดเลย ดูกระต๊อปที่ปลูกไว้ก็ไม่มีใครมายกไปแล้ว...555เข้าไปดูใกล้ๆ...โถคงหมดกำลังใจมั้งหรืออาจจะน้อยใจก็ได้ที่เราไม่ไปพักพิงนาน เลย...หมดลมล้มทั้งยืน มาดูที่คลองส่งน้ำ อ้าวน้ำที่เคยมีทำไมวันนี้ถึงแห้งสนิทแล้วตรูจะเอาน้ำที่ไหนอาบละทีนี้ ไปหาเพื่อนบ้านที่แสนดีดีกว่า...เจอคำแรกที่ทักเลย...นึกว่าพี่ถอดใจไม่ทำแล้ว ไม่เห็นมาตั้งนาน เรางี้เซ่อเลย ก็เลยเคว้งอีกตามเคย สาเหตุที่น้ำในคลองส่งน้ำไม่มีก็เพราะคลองชลประทานเค้าจะปิดน้ำปีละ2ครั้งคือช่วงกลางปีกะปลายปีแต่ช่วงปลายปีปิดนานหน่อยคือประมาณ 1 เดือนครึ่ง...นี่เป็นปัญหาอีกข้อที่เราไม่เคยรู้เลย มาคิดอีกทีเค้าปิดช่วงหน้าแล้งแล้วเราปลูกต้นไม้ถ้าไม่มีน้ำในช่วงนั้นแล้วเป็นช่วงที่ผลไม้ส่วนใหญ่ออกดอก....ถ้าติ้งต่างว่าสวนเราต้นไม้กำลังงามละจะเอาน้ำที่ไหน...เฮ้อออออคิดแล้วกลุ้ม..กลับบ้านดีก่า....กลับมาเลียแผลใจ..เอ้ยยยยยม่ายช่ายยย...ครับมาฝึกวิทยายุทธเพื่อที่จะไปสู้ต่อเพื่อสวนที่สวยที่สุดของเรา...5555
.........กลับมาบ้านนอนคิดหลายตลบ...เอาไงดีว้า...สวนถึงจะเป็นสวน...นั่งคิดนอนคิด ยามหลับไม่ได้คิด..555..นั่งลำดับเหตุการณต่างๆที่ผ่านมาเราทำอะไรไปบ้างเราผิดตรงไหนบ้าง....แล้วเราจะกลับไปสู้ยังไงดีละที่นี้เงินก็ถดถอยไป.....คนก็ล้าเงินก็หมด..สวนก็ไม่เกิด.......แต่ในใจคิดว่าชีวิตเราเกิดมาแล้วเราไม่มีอะไรมาเลยแล้ววันนี้เรามีเท่านี้จะไปคิดอะไรมากแค่เราทำพลาดไปบ้างเอง...ก็สู้ต่อไปซิ.....แต่เราเริ่มมีบทเรียนแล้ว ตอนนี้เลยคิดนานหน่อย...อิอิไม่ใช่อะไรหรอกเงินมันน้อยอะ มีวันหนึ่งเจอเพื่อนเก่าคนนึงนานแล้วที่ไม่ได้เจอกัน เวะมาหาคุยกันหลายเรื่อเลยมีอยู่ช่วงหนึ่งเพื่อนเอ่ยออกมาพวกว่าเรานี่ก็อายุมากแล้วน่าจะหาอะไรทำเพื่อเป็นการพักผ่อนยามบั่นปลายกันดีกว่า......ผมเลยย้อนถามไปว่าทำอะไรดีละที่ดี....เพื่อนบอกว่าพวกเลี้ยงนก ตกปลา หรือทำสวนอะไรทำนองนี้แหละ....ปิ้ง...เข้าทางเราเลย...เพื่อนไม่รู้หรอกว่าเรามีที่ดิน..555 เลยย้อนถามไปว่าแล้วจะไปทำที่ไหนละที่บ้านก็จะแย่งแมวอยู่อยู่แล้ว....เพื่อนก็เลยบอก..เราไปหาซื้อที่ชานเมืองถูกๆไง แล้วไปทำสวนทำไร่เล่น....ผมก็ยังไม่ได้บอกว่าผมมีสวนแล้ว...ผมก็เออออไปเรื่อย...ไอ้เพื่อนก็ขยันแวะเวียนมาหาเราชวนไปดูที่เรื่อยเลยเราไม่รู้ว่าจะทำอะไรดีก็ตามไปทุกที่เลยแต่ไปตามที่มีคนแนะนำมาแต่ละที่สุดโหดเลยเข้าป่าไปเลยก็มี..ผมคิดในใจที่ที่ผมมีอยู่ดีกว่าเป็นร้อยเท่าเลย แต่ก็ไม่ได้บอกเพื่อนไปแต่ละครั้งเพื่อนผมคนนี้ก็คุยเรื่องวิมานในสวนที่เค้าคิดให้ฟัง...เวรแท้ๆ..ความคิดดันเหมือนผมเลย...จนเพื่อนผมออ่นใจ เพราะหาที่ไม่ได้...ผมก็คิดตลอดว่าถ้าเราเสนอขายให้เพื่อนไปซักแปลงละ...จะเป็นไง เพราะตอนที่ผมซื้อมาต้องแบ่งแยกโฉนดผมเลยแบ่งเป็น 4 แปลงๆละ1ไร่เศษ คิดในใจถ้าแบ่งให้เพื่อนไป1ไราเราก็ยังเหลืออีกตั้ง3ไร่กว่าน่าจะมากพอเพราะที่ผ่านมาเราสู้แทบตายยังทำไม่ถึง2ไร่เลย...คิดได้อย่ากระนั้นเลยแกล้งชวนเพื่อนเลย...บอกว่ามีคนจะขายที่ให้ไร่เศษสนใจมะ แต่ผมไม่ได้บอกว่าเป็นของผมนะ..ผมบอกเลยว่าที่อยู่หนองงูเหลือม...เพื่อนดีใจมากเลยบอกว่ามันใกล้บ้านดี..รีบๆไปดูเลย..พอไปถึงเพื่อนบอกที่แบบนี้เลยที่ต้องการใช่เลย...ให้พาไปหาเจ้าของเลยเพื่อนผมวางแผนใหญ่เลยว่าต้องทำอย่างงั้นอย่างงี้ แต่ผมบอกไปว่าเจ้าของเค้าแบ่งขายให้แค่ไร่เดียวเอง....เพื่อนผมก็บอกงั้นขอเค้าซื้อก่อนนะเพราะเห็นผมเฉยๆ..แล้วเพื่อนบอกให้ผมพาไปหาเจ้าของให้ได้...ผมบอกว่าใจเย็นๆน่าเจ้าของอะเป็นเพื่อนกะผมเอง เค้าไม่ขายให้คนอื่นหรอก ผมเลยพาไปดูที่แปลงที่จะขายชี้ให้ดูแนวเขตว่าแค่นี้.....เพื่อนไม่ถามราคาเลยจะซื้อท่าเดียวแบบผมในตอนแรกเลย...555พอกลับมาเพื่อนก็สอบถามทุกวันเลยว่าติดต่อเจ้าของที่ได้รึยัง เพราะผมไม่รู้จะขายเท่าไหร่ดีเอากำไรเพื่อนก็ไม่ดี...เฮ้อ..ไม่เอากำไรเราก็คงมีทุนไปสู้ต่อไม่มาก ก็เลยถามเพื่อนไปว่าเพื่อนคิดว่าพอใจซื้อที่แปลงนั้นเท่าไหรละเพราะเจ้าของเค้าก็ไม่รู้จะขายเท่าไหรให้เราเสนอราคาไปเพื่อนผมให้ราคาทันทีเลยผมเลยโอเคไปว่าได้เด๋วจะบอกเจ้าของที่ให้แล้วสุดท้ายก็ไปโอนที่ให้เพื่อนไป1ไร่...วันที่เพื่อนรู้ว่าผมเป็นเจ้าของที่เองก็คือวันที่ไปโอนละครับ.....โดนเตะไป1ที....ในที่สุดเราก็มีทุนไปสู้ต่ออีกแลว...5555...แล้วก็มีเพื่อนร่วมทางด้วย...ตอนนี้เราเหลือสามไร่กว่าแล้ว...แต่ทุกวันนี้เราเหลือแค่2ไร่กว่าๆเอง......เด๋วจะมาเล่าให้ฟังต่อนะครับ ว่าผมสู้อย่างไร
แก้ไขเมื่อ 20 ก.พ. 51 17:04:54
แก้ไขเมื่อ 20 ก.พ. 51 16:52:55
แก้ไขเมื่อ 20 ก.พ. 51 16:51:03
แก้ไขเมื่อ 20 ก.พ. 51 16:48:38