ความคิดเห็นที่ 1 ตอนที่ 7 .......ความเดิมจากตอนที่แล้ว ผมกู้ชีวิตเหล่ามวลมนุษยชาติไว้ได้อย่างหวุดหวิดจากการเกิดสงครามโลกครั้งที่ 3 เอ่อ ช่างมันเหอะครับ อย่าไปสนใจกับชีวิตมนุษยชาติเลยเน๊อะ มาสนใจชีวิตของคุณนายดีกว่า T_T .......ผมล็อคคอคุณนายไว้ได้อย่างหวุดหวิด ด้วยความรู้สึกโมโหและโล่งใจ ดีใจในคราวเดียวกัน ถ้าผมสามารถแสดงความรู้สึกออกมาทางสีหน้าได้ คนที่เห็นก็คงคิดว่าไอ้นี่บ้าแน่ ๆ เดี๋ยวโมโห เดี๋ยวหัวเราะ เมิงจะเอาอะไรก็เอาให้เหมาะซักอย่าง!!! .......ผมถึงลากคอคุณนายขึ้นมาจากท้ายกะบะรถ แน่นอนว่าคุณนายดิ้นแบบไม่คิดชีวิต แต่ด้วยสภาพของคุณนายตอนนั้นที่โดนผมจับต้นคอไว้ ทำให้คุณนายทำอะไรผมได้ไม่ถนัดนัก นอกจากพยายามเอาขาหลังของตัวเองไขว่คว้าจะข่วนมือผมให้ได้ ผมหันไปหาพื่อนที่เพิ่งเอาหัวตัวเอง ออกมาจากเตาแก๊ส ซึ่งตอนนี้สีหน้าของมันก็ตกใจไม่แพ้กันกับผม “เกือบไปแล้วไหมล่ะเมิง”  เพื่อนผมพูดออกมาเสียงสั่น “เออดิ นี่ถ้ากูช้าอีกนิด มีหวังโดนรถเหยียบตาย 5 ไปแล้ว ไม่รู้ว่ามันจะเผ่นทำไม” ผมพูดพลางเปลี่ยนจากล็อคคอคุณนายมาจับที่หนังต้นคอแทน แล้วยกคุณนายคะน้าขึ้นมาเผชิญหน้า “จะหนีทำไมฮ๊ะ รถทับตายขึ้นมาจะว่าไง จะตายก็ไปตายที่บ้านอย่ามาตายอย่างนี้ไม่เอา!!!”   .......ผมตะคอกใส่คุณนายด้วยเสียงอันดังแข่งกับเสียงรถรอบข้าง พร้อมกับตีไปที่สะโพกคุณนายอย่างแรง เป็นการทำโทษ ซึ่งเป็นการทำโทษของผมทุกครั้งเมื่อคุณนายทำอะไรไม่เข้าท่า ผมจะตีที่สะโพกคุณนาย จนทำให้คุณนายกลายเป็นแมวซาดิสต์ในภายหลัง ชอบให้ตีสะโพก T_T .......แต่ตอนนั้น คุณนายหูลู่ หางพอง เหมือนไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นด้วยอารมณ์ตื่นกลัวอย่างเห็นได้ชัด ตัวคุณนายคุดคู้ และอ้าปากขู่ผมเสียงฟ่อ อารมณ์นั้นคุณนายคงเกลียดผมพิลึก แต่ผมไม่สนใจหรอก หันไปหาเพื่อนบอกมันให้หยิบตะกร้าของคุณนายให้หน่อย “เฮ้ย หยิบตะกร้ามาให้กุหน่อยดิ๊”   เพื่อนผมเก็บตะกร้าที่ฝากระเด็นไปทาง ตัวตะกร้ากระเด็นไปอีกทางขึ้นมา แล้วบอกผมกลับมาว่า “ตะกร้าแตกหมดแล้วว่ะแรงเยอะชิบเป๋งเลยแมวเมิงเนี่ย” .......ผมหันมาหาคุณนายที่หูยังลู่ไม่เลิกอีกครั้ง  “เห็นไหม พังหมดแล้วเนี่ย แล้วทีนี้จะทำยังไง”   บังเอิญคุณนายพูดไม่ได้ และถ้าพูดได้ คุณนายคงตอบผมมาแล้วแหล่ะ   “ปล่อยฉันนะ ปล่อย บอกให้ปล่อยไง มันเจ็บนะ” จากคุณ : สมันน้อย เบอร์ 14 - [ 24 มี.ค. 51 12:33:25 ]

ความคิดเห็นที่ 2 .......ระยะทางจากตรงนั้นไปถึงบ้านไหมยังอีกไกล เพราะรถวิ่งได้ไม่เร็วนัก ไอ้ครั้นผมจะจับคุณนายไว้ในสภาพอย่างนี้ ก็คาดว่า คุณนายจะตายก่อนถึงบ้าน หรือจะอุ้มไว้กับอก ก็กลัวคุณนายจะเผ่นอีก ทำยังไงดี ทำยังไงดี ผมหันไปรอบ ๆ ดูซิว่าจะมีอะไรพอจะใส่คุณนายได้บ้าง ............ อืมมมม.....................ตู้เย็น!!!!! .......ผมหันมามองคุณนายคะน้าที่ยังหูลู่อยู่อย่างมีเลศนัย คุณนายยังไม่รู้ชะตากรรมของตัวเอง ขู่ผมฟ่อๆ (เมิงเป็นงูหรือไงฟระ) แปลเป็นภาษามนุษย์ได้ว่า “มองทำไมยะ”   “หึ หึ หึ หึ”  ผมหัวเราะแบบตัวโกงในละครน้ำเน่า “แกจะทำอะไร” คุณนายถามเมื่อรู้สึกว่าตัวเองลอยข้ามตะกร้าที่แตกไปทางตู้เย็น “หึ หึ หึ หึ” ผมหัวเราะแบบตัวโกงในหนังไทยสมัยก่อน พลางเอามือนึงเปิดตู้เย็น “เปิดตู้เย็นทำไมยะ”   “หึ หึ หึ หึ”   .......ผมหัวเราะแบบตัวโกงหนังไทยสมัยก่อนและตัวโกงละครน้ำเน่าผสมกันพลางยัดคุณนาย ใส่ไว้ในตู้เย็น คุณนายดิ้นขลุ่กขลั่กเมื่อรู้ชะตากรรมตัวเองร้องออกมาสุดเสียง!!!! “ไอ้คนใจร้ายยยยยยยยยยยยยย” “หึ หึ หึ หึ เสร็จตรูล่ะ”   ผมคำรามออกมาพลางปิดตู้เย็นแล้วนั่งเอาหลังยันฝาตู้เย็นไว้ เพื่อนผมหัวเราะออกมา “เอางั้นเลยเหรอวะ” “เออ เอางี้แหล่ะซนนัก”   .......ผมตอบโดยมีความรู้สึกว่า ตู้เย็นข้างหลังผมดิ้นได้ อุปมาถ้าเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นตอนกลางคืน โดยไม่มีใครรู้เห็น ทุกคนต้องลงความเห็นว่าตู้เย็นหลังนี้มีของแน่นอน ดีไม่ดีเค้าจะว่าเป็นตู้เย็นผีสิง มาขอหวยกันให้คึ่ก!!! “โหดว่ะ”  เพื่อนผมมันพูดพลางหัวเราะ “หึ หึ ไม่โหดหรอก เมิงต้องเห็นที่มันทำกับกุก่อนแล้วจะเห็นว่าที่กุทำนี่มันช่างธรรมดาชิว ๆ” “มันทำอะไรเมิงวะ” มันถามผมด้วยความอยากรู้   ผมไม่พูดอะไรมาก แค่เปิดรอยข่วน และรอยกัดให้มันดู  พอมันเห็นก็พยักหน้าหงึกๆ แล้วพูดออกมา “อืมมม เอางี้เดี๋ยวกุจุดเตาแก๊สให้ แล้วเมิงเอายัดใส่หม้อตั้งไฟเลยดีกว่า แมวหรือเสือวะ” .. .......ตู้เย็นผีสิงข้างหลังเลิกเขย่าไปแล้ว คาดว่า ถ้าไม่ขาดใจตายก็คงหมดแรงหอบแฮ่กๆอยู่ในช่องฟิต หรือไม่ก็ช่องเก็บผัก รถแล่นมาถึงบ้านใหม่ของเรา ของผม ของแม่ ของน้องสาว ของผม และแน่นอน เจ้าบ้านก็คือ คุณนายคะน้า นี่ดีนะที่มันเป็นแมว ถ้ามันเป็นคนชื่อเจ้าบ้านในทะเบียนบ้าน ก็ต้องเป็นชื่อมันอย่างไม่ต้องสงสัย!!! .......ขบวนการขนยาบ้า เอ๊ย!!! ขบวนการย้ายบ้านทุกคนก็ช่วยกันขนของลงจากรถ และค่อยๆ ทยอยยกไปเก็บในบ้านหลังใหม่ โดยมีแปลนวางของไว้แล้วเรียบร้อย เพื่อจะได้ไม่ต้องมาย้ายกันซ้ำสอง ยกไปตั้งในที่ๆจัดไว้ได้เลย “อีคะน้าไปไหนแล้ว”  แม่ผมร้องถามเมื่อขนของลงมาหมดแล้วยังไม่เห็นคุณนาย “อยู่ในตู้เย็น”   .......ผมบอกกลับไปพลางยกทีวีรุ่นพระเจ้าบุเรงนอง ที่เปิดไม่ติดมาเป็นชาติไปวางไว้ ไอ้ทีวีเครื่องนี้ จนทุกวันนี้ก็ยังไม่เข้าใจว่า ผมยังจะเก็บมันไว้ทำยาอะไร เปิดก็ไม่ติด หรือเปิดติดก็รับไม่ได้ซักกะช่องเดียว แต่ก็ยังหน้าด้านจะเก็บมันไว้เป็นอนุสรณ์ ทุกวันนี้ก็ยังอยู่นะครับ T_T “อ้าว ทำไมไปอยู่ในนั้นล่ะ”  แม่อุทานออกมาทำท่าตกใจ “ก็มันดิ้นจนตะกร้าพังตอนอยู่บนรถน่ะสิ ดีนะผมคว้าทัน ไม่งั้นมันกระโดดออกนอกรถโดนทับแบนไปแล้ว”   “โถ คะน้าลูกแม่............” “หึ!!!!!!”  น้ำเสียงประชดอย่างแรง T_T “ไปปล่อยมันออกมา”  แม่พูดพลางเดินตรงไปที่ตู้เย็นซึ่งตั้งอยู่ในครัว ผมรีบตะโกนห้าม “เดี๋ยวก่อนแม่ อย่าเพิ่งปล่อยมันออกมา เดี๋ยวก็ได้วิ่งหนีไปอีกหรอก ยังแปลกที่อยู่นะ เอาไว้รอให้ขนของเข้ามาหมดก่อน แล้วค่อยปล่อย ขืนปล่อยตอนนี้มีหวังวิ่งหนีไปไหนไม่มีใครรู้แน่” .......แม่ผมชะงักทันที ถึงแม้ว่าคำแนะนำที่ผ่าน ๆ มาของผมมันจะออกแนวไร้สาระ แต่คราวนี้มันก็มีน้ำหนักพอจะทำให้แม่หยุดคิดและเห็นด้วย “เออจริง งั้นเดี๋ยวค่อยปล่อย” จากคุณ : สมันน้อย เบอร์ 14 - [ 24 มี.ค. 51 12:36:17 ]

ความคิดเห็นที่ 3 .......เวลาผ่าน ผ่านไป และผ่านไป.............จนขนของเสร็จเรียบร้อย ต่างกินน้ำกินท่า (กินได้ไงวะท่า) นั่งพักผ่อน สารภาพครับว่าลืมไปแล้ว จนน้องสาวผมเอ่ยทักขึ้นมาว่า  “คะน้าล่ะ ไปไหนแล้วไม่เห็นเลย” จากคำทักนั้นเองทำเอาผมกับแม่สะดุ้ง รวมทั้งเพื่อนผมด้วย “ตายแล้ว คะน้าลูกแม่.............”  เสียงแม่ผมอุทานอีกครั้ง “หึ!!!!!”  เสียงผมประชดอย่างแรง ผมกับแม่ ตรงไปที่ตู้เย็น โดยมีน้องสาวของผมมองตามอย่างไม่เข้าใจ ผมเหลือบมองไปที่ปลั๊กไฟ “เจ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ใครเสียบปลั๊กฟระ!!!!!” ผมตะโกนลั่น “หนูเอง”  เสียงน้องผมตอบมาไกล ๆ มันก็ยังไม่รู้เรื่องอยู่ดีนั่นแหล่ะ .......ภาพผุดขึ้นมาในหัวผมทันที (ผุดอีกแล้วนะเมิงนะ คราวนี้นะผุดอะไรออกมาอีกล่ะ) เมื่อผมเปิดตู้เย็นออกมา ผมเห็นคะน้ามีสภาพเหมือนสัตว์สต๊าฟส์ ตัวแข็งค้างในลักษณ์นอนหลับคุดคู้ แม่ผมสลบไปแล้วเรียบร้อยเมื่อเห็นคะน้าอยู่ในสภาพนั้น ส่วนน้องสาวผมร้องกรี๊ดลั่นบ้าน “ไม่นะม่ายยยยยยยยยยยยย” ส่วนผมตัวตคะลึงแข็งค้างแข็งพอ ๆ กับคุณนายที่อยู่ในตู้เย็น .......ผมค่อยๆ เปิดประตูตู้เย็นออกมาช้า ๆ โดยลืมคิดอะไรไปอย่างนึงโดยสนิทใจ ลืมจริงๆ เมื่อเปิดประตูมาเท่านั้นร่างขาวสลับส้ม+ ดำก็เผ่นแผลวออกมาจากตู้ ใช่แล้วสิ่งที่ผมลืมไปนั่นก็คือ ตู้เย็นบ้านผมมันเสีย!!!! “คะน้า” แม่ผมร้องออกมาอย่างดีใจ “คะน้า” น้องผมร้องออกมาอย่างดีใจ “คะน้า” น้องเขยผมร้องออกมาอย่างดีใจ “คะน้า” ผมร้องออกมาอย่างดีใจ “เฮ้ย มันขึ้นข้างบนไปแล้ว” เพื่อนผมร้องออกมาอย่างตกใจ “แสรดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”   .......ด้วยความตกใจและไม่คุ้นต่อสถานที่ทำให้คะน้าวิ่งหนีไม่รู้ทิศทาง สุดแต่ว่ามันจะเห็นทางไหนไปสะดวกสำหรับมัน โชคดีอยู่บ้างที่ประตูหน้าบ้านมีคนนั่งอยู่ มันเลยไม่วิ่งไปทางนั้นแต่โชคร้ายก็คือมันวิ่งหนีขึ้นชั้นบน   ที่ว่าโชคร้ายก็เพราะว่า คุณนายกลัวที่สูง หากว่าคุณนายยังหลบหนีอยู่ใบเขตบ้านก็ยังไม่เป็นอะไร แต่เมื่อไหร่ที่คุณนายปาฏิหาริย์ไปหลบอยู่บนฟ้าเพดานซึ่งสูงกว่าที่บ้านเก่าเป็นเมตร หรือหนีออกระเบียงไปอีก มันจะยุ่งกันใหญ่!!! .......ผมวิ่งตามคุณนายขึ้นไปทันทีโดยไม่ให้คลาดสายตา แต่อนิจจา ที่ผมไม่ได้มีสี่ตีนเหมือนคุณนาย ผมมีเพียงเท้าเท่านั้น และผมตกบันได ผมก็ตายไม่เหมือนคุณนายที่ตกลงมาแล้วไม่เป็นอะไรเลย   ทำให้ผมเห็นหลังคุณนายหลบเข้าห้องแม่ไปไว ๆ   .......ผมวิ่งขึ้นมาจนถึงห้องของแม่ โอวพระเจ้าช่วย!!!! ประตูระเบียงบ้านเปิดอยู่  เอาอีกแล้ว ๆ แววหายนะมาเยือนอีกแล้วกุ T_T จากคุณ : สมันน้อย เบอร์ 14 - [ 24 มี.ค. 51 12:38:51 ]

ความคิดเห็นที่ 4 “คะน้า เมี๊ยวๆๆๆ”  ผมร้องเรียก เพื่อหยั่งเสียงหาคุณนาย เพราะไม่รู้ว่าไปหลบอยู่ไหน “แง๊วววว แง๊วววว”   .......เสียงคุณนายร้องตอบ และแน่นอน ผมคาดไว้ไม่มีผิด คุณนายอยู่ข้างนอกจริง ๆด้วย ผมเดินตามออกไปที่ระเบียงชั้น 2 ของบ้านผม มองซ้ายมองขวา หาคุณนาย ภาพที่เห็นก็คือ คุณนายคะน้า ไปยืนหางตกตัวสั่นเกาะหลังคาบ้านอยู่ “เจ๊ดโด้ว  ออกไปอยู่ตรงนั้นได้ยังง๊ายยยยย”   ผมอุทานออกมา เมื่อเห็นคุณนาย .......ผมไม่รู้ว่าแมวคนอื่นเป็นยังไงนะครับ รู้แต่ว่าคุณนายของผม ไปยืนตัวแข็งทื่ออยู่ตรงนั้นโดย ไม่กล้าขยับไปไหนเลย  มองผมด้วยสายตาอ้อนวอน แปลเป็นภาษามนุษย์ได้ว่า   “มาช่วยกุที”  แล้วใครครับ ขอถามหน่อย ใครเดือดร้อน!!!! กุ๊.......................กุสิ   กุเดือดร้อนน  คุณนายนี่นะ อะไร ๆ ก็ดีหมด ไม่ดีอย่างดีตอนมันเผ่นนี่แหล่ะ เพราะมันเผ่นไม่รู้ทิศทาง นึกจะไปก็ไป แล้วไปไหนก็ไม่รู้ เราก็ไม่รู้ ตัวมันเองที่เผ่นก็ไม่รู้ แล้วมันจะเผ่นทำไมฟระ!!!! “หมัน ไปช่วยคะน้าหน่อยเร๊ว”   .......เสียงแม่ผมที่ขึ้นตามมาเมื่อไหร่ไม่รู้ มายืนเกาะขอบระเบียงอยู่ข้าง ๆ ผมหันไปมองหน้า แล้วคิดเบา ๆ ในใจว่า “ไม่ห่วงตรูเลย นั่นมันหลังคาบ้านนะครับ”   “พี่หมัน ลงไปช่วยมันหน่อย”  เสียงน้องผมบอกตามมาอีกคนนึง แล้วจะขึ้นมากันทำไมเยอะแยะ ไม่ต้องไปเป็นห่วงมันมากหรอก ยังไงมันก็ไม่ตก ตัวมันเบา ไอ้ที่ต้องห่วงน่ะกุ คนไปช่วยโว้ย ครับ ภารกิจกู้ชาติมาถึงอีกแล้ว วันนี้ผมกู้มันไปกี่รอบแล้วเนี่ย!!! .......ผมปีนระเบียง ค่อยๆ หย่อนเท้าลงไปตามลอนของหลังคา  พยายามหย่อนลงไปตรงที่มีน็อตโผล่ขึ้นมา เพราะนั่นหมายถึงคานที่รองรับอยู่ด้านล่าง (คานในที่นี่ หมายถึงคานบ้าน มิได้หมายถึงคานทองนิเวศน์แต่อย่างใด) นึกภาพตามผมนะครับ .......อาณาเขตหลังคาที่ยื่นออกไปจากระเบียงผม ครอบคลุมพื้นที่ด้านหน้าบ้านจนถึงรั้ว ยาวประมาณ 7เมตร กว้างประมาณ 4-5 เมตร คุณนายอยู่ประมาณ เมตรที่ 6 เกือบ ๆ จะตกหลังคาอยู่แล้ว ส่วนผมอยู่ห่างจากคุณนายประมาณ 5 เมตร ผมค่อย ๆ หย่อนเท้าลงไปช้า ๆ และเบาที่สุด การก้าวขาแต่ละครั้งของผม ในหัวผมจะมีภาพผม เหยียบลงไปบนลอนหลังคาแล้วหลังคาทะลุ ตัวผมหล่นลงไปกระแทกพื้นด้านล่างอยู่ตลอดเวลา มันเป็นภารกิจที่หลอนดีทีเดียว T_T .......อุปมาได้กับทหารในสนามรบต้องเดินฝ่าดงกับระเบิดนั่นแหล่ะครับ ทุกย่างก้าวของเค้า หมายถึงชีวิตหากเหยียบผิดไปเหยียบเอาระเบิดเข้า .......ผมใช้เวลากว่า 5 นาทีในการกระดื๊บๆ ไปหาคุณนาย โชคดีอยู่หน่อยที่คุณนายไม่เผ่นหนีไปอีก เพราะในใจผมคิดอยู่แล้วว่า ถ้าเมิงเผ่นอีกรอบ ก็ดูแลตัวเองแล้วกันวะ กุเหนื่อยที่จะตามเมิงแล้ว!!! .......ในที่สุดผมก็ไปถึงบริเวณที่คุณนายหมอบอยู่ คุณนายเห็นผมเดินเข้ามาใกล้ ก็ร้องเหมือนจะให้กำลังใจ   “แม๊ว แม๊ว แม๊ว”  หรือแปลเป็นภาษามนุษย์ได้ว่า “ตกลงไปเหอะเมิง จงตกจงตก จงตก!!!!” เอ่อ ออกหน้าออกตาไปหรือเปล่า T_T   .......ผมกับคุณนายอยู่ห่างกันแค่ช่วงนั่งและยื่นมือเท่านั้น ผมนั่งลงและยื่นมือไปโอบอุ้มคุณนายขึ้นมาไว้ในอ้อมอก และแน่นอนนึกภาพกันออกใช่ไหมครับว่าอะไรจะเกิดขึ้น เมื่อคุณช่วยแมวสุดที่รักของคุณที่ตอนนั้นกำลังอยู่ในภาวะตื่นกลัว!!! “เมิงจิกกุอีกแล้วววววววววววววววววววว” จากคุณ : สมันน้อย เบอร์ 14 - [ 24 มี.ค. 51 12:41:40 ]

ความคิดเห็นที่ 5 คุณนายซาดิสม์ชิบเป้ง แล้วตกลงคุณนายไปไหนต่ออ่ะ ลุ้น !!! จากคุณ : your_natty - [ 24 มี.ค. 51 12:44:07 ]

ความคิดเห็นที่ 6 .......คุณนายปีนจากอกผมขึ้นไปอยู่บนไหล่  เหมือนเราอุ้มเด็กนั่นแหล่ะครับ มันเอาติงทั้งสองข้างของมันเกาะไหล่ผมไว้แล้วเอาหัวโผล่ขึ้นมา คือถ้าคุณมองจากด้านหลังผม ก็จะเห็นคุณนายเกาะไหล่ผมอยู่นั่นแหล่ะครับ แต่คราวนี้ ถึงแม้ว่าจะจิกแต่คุณนายก็น่ารักนะ อาจจะเป็นเพราะคุณนายกลัวมากก็ได้ พอผมไปช่วย คุณนายก็เลยออเซาะ โดยการ เอาหัวมาซุกอยู่กับซอกคอผม แล้วร้อง แง๊ว ๆ ทำนองว่า ขอบคุณนะคะ อะไรประมาณนั้น “แหม ประจบเชียวนะ”  เสียงแม่ผมแซวมาจากบนระเบียง ผมยิ้มรับ และเอามือลูบหัวของคุณนาย .......ผมค่อย ๆ เดินย้อนรอยเดิมกลับมาที่ระเบียง เพียง 3 ก้าวเท่านั้น พอก้าวที่ 4 เหยียบลงไป ตัวผมก็เสียหลักวูบ!!! "แกร๊บ!!!!" "ผลั่วะ" "โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!”   .......เสียงหลังคาบริเวณที่ผมเหยียบปริร้าวและแตกออกเป็นช่อง ทำให้ผมเสียหลัก ขาซ้ายของผมทะลุฮวบลงไปในช่องนั้นทันที!! คมของกระเบื้องมุงหลังคาที่เป็นเงี่ยงจากรอยแตกปากฉลาม......แทงเข้ามาตรงข้างเท้าซ้ายเป็นทาง!!! "หมัน!!!!!!!!"  เสียงแม่ผมตะโกนลั่นด้วยความตกใจ "พี่หมัน!!!!!!"  เสียงน้องสาวและน้องเขยผมตะโกนลั่นด้วยความตกใจ "ไอ้หมัน!!!!!" เสียงเพื่อนผมตะโกนลั่นด้วยความตกใจ!! "แง๊ววววววววววววววว"  เสียงคุณนายร้องลั่น ด้วยความตกใจ!!!! จากคุณ : สมันน้อย เบอร์ 14 - [ 24 มี.ค. 51 12:47:05 ]

ความคิดเห็นที่ 7 จบตอนที่ 7  รอพบกับตอนที่ 8 ได้ที่นี่ เร็ว ๆ ๆ ๆ ๆ นี้แหล่ะครับ แห่ะ ๆ ๆ มีความสุขทุกท่านครับ และขอขอบคุณสำหรับทุก ๆ คอมเม้นท์ที่เข้ามาให้กำลังใจกัน อ้อ ขอบคุณเพื่อน ๆ ทุกท่านที่ยังแอบอ่านอยู่ด้วยเลยครับ ไม่ว่าคุณจะเปิดอ่าน แอบอ่าน อ่านผ่าน ๆ ตั้งใจอ่าน ไม่ว่าจะในรูปแบบใด ผมก็ขอขอบคุณอย่างสุดซึ้งครับผม!!! บุญรักษาทุกท่าน ด้วยจิตคาระวะ สมันน้อย เบอร์ 14 จากคุณ : สมันน้อย เบอร์ 14 - [ 24 มี.ค. 51 12:51:20 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ฮ่วย...จบซะแล้ว รออยู่ๆนะ  น้าหมันรีบๆโดดงานล่ะ จะอู้งานมาอ่านกระทู้คุณนายคะน้าต่อ   อิอิ จากคุณ : your_natty - [ 24 มี.ค. 51 12:52:44 ]

ความคิดเห็นที่ 9 แล้วไงอ้ะ เร็วๆๆๆ โอยตื่นเต้นๆๆๆ  ตายๆๆน้าหมัน ไม่รอดแน่! 555 จากคุณ : ทะเลหญ้า - [ 24 มี.ค. 51 12:58:01 ]

ความคิดเห็นที่ 10 โหยพี่หมัน...  อารมณ์ค้างอ่ะ จบซะแระ รีบๆมาโพสท์ตอนต่อไปน้า.. จากคุณ : plawan131 - [ 24 มี.ค. 51 13:03:11 ]

ความคิดเห็นที่ 11 โห..กะลังมันเลย น้าหมันจะทุพลภาพไหมนี่ จะติดตามตอนต่อไปนะคะ จากคุณ : yhumo - [ 24 มี.ค. 51 13:05:17 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ลุ้นๆๆๆๆ จากคุณ : พิมปะการัง - [ 24 มี.ค. 51 13:15:44 ]

ความคิดเห็นที่ 13 แอบอ่านมาหลายตอนละ อิอิ สนุกมากเลยค่ะ คะน้าก็น่ารักมากด้วย น่ารักทั้งจขกท.และก็คะน้าเลยค่ะ ถึงคะน้าจะแสบยังไง แต่ก็รักใช่ไหมล่ะ อิอิ จากคุณ : น้ำผลไม้ในแก้วไวน์ - [ 24 มี.ค. 51 13:25:35 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เอ่อ แมวมี 9 ชีวิต เจ๊คะน้าใช้ไปร่วมๆ 3 แถมจะเอาชีวิตสมันน้อยไปใช้ด้วยนะเนี่ย  เจ๊เค้าบู๊ล้างผลาญใช่เล่น จากคุณ : ban_ri - [ 24 มี.ค. 51 13:33:52 ]

ความคิดเห็นที่ 15 อ่านไปขำไปอยู่ในใจ  ทั้งที่ยังเป็นไข้ แต่พอถึงตอนนี้....... *   ในที่สุดผมก็ไปถึงบริเวณที่คุณนายหมอบอยู่ คุณนายเห็นผมเดินเข้ามาใกล้ ก็ร้องเหมือนจะให้กำลังใจ   “แม๊ว แม๊ว แม๊ว”  หรือแปลเป็นภาษามนุษย์ได้ว่า “ตกลงไปเหอะเมิง จงตกจงตก จงตก!!!!”        * ฮ่า....  ฮ่า ........ ฮ่า ....... อาการขำมันเลยทะลักออกมาจากใจ จากคุณ : CROY - [ 24 มี.ค. 51 13:47:36 ]

ความคิดเห็นที่ 16 กะ กริ๊ดดดดดดดดดดดด คะน้ามาแย้วววววววววววว รอจนจาเฉาตายแย้ววววววววววววววววว จากคุณ : ขาโจ๋ดอนเมือง - [ 24 มี.ค. 51 14:05:06 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ง่ะ..จบห้วนๆอย่างงี้ได้ไง...รมณ์ค้างอ่ะ....แล้วเท้าซ้ายเป็นแผลลึกไหม...แล้วคะน้าตะกายหลังเลือดหรือเปล่า ..เห็นแมะ คนอ่านยังข้องใจอยู่เลย ไปซะละ...รีบกลับมาไวๆนะค้า....รีบกลับมาทำต่อให้เสร็จ เอ๊ย กลับมาเล่าต่อ... จากคุณ : น้ำค้างรุ่งอรุณ - [ 24 มี.ค. 51 14:41:46 ]

ความคิดเห็นที่ 18 มาต่อไวไวเด้อค่ะ จากคุณ : ลูกหมูยอ - [ 24 มี.ค. 51 14:48:13 ]

ความคิดเห็นที่ 19 แหง่ววว   อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอ่ะ จากคุณ : ลำยองน้อย - [ 24 มี.ค. 51 15:25:36 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ไอ้ตัวที่บ้านมันไม่กัวความสูงอ้ะ ยิ่งสูงยิ่งชอบ หลังคาน่ะของโปรดเลย จากคุณ : chanyana - [ 24 มี.ค. 51 15:27:45 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เขียนมันส์ยังกะสงครามนางฟ้าแน่ะ สงสัยต้องใช้ชื่อว่า "สงครามกะนางแมว" 55555555555 จากคุณ : เล็กๆ น้อยๆ - [ 24 มี.ค. 51 16:00:50 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ไม่ใช่เเมวเเล้วที่มีเก้าชีวิต น้าหมันน่ะเเหละ เก้าชีวิต ว่าเเต่ตอนนี้เหลือเท่าใหร่ ฮ่าๆๆ จากคุณ : mayvie - [ 24 มี.ค. 51 16:24:34 ]

ความคิดเห็นที่ 23 แล้วตอนที่น้าหมันขาทะลุหลังคาลงไป.. คะน้าเค้าไม่ตกใจจนกระโจนหนีไปอีกเหรอคะ... อุ๊ยย..หวาดเสียววววววววววว... จากคุณ : ปาปากาย - [ 24 มี.ค. 51 16:25:31 ]

ความคิดเห็นที่ 24 5555 นั่นหน่ะจิ ไม่ใช่คะน้าตกใจที่ขาทะลุลงไป เลยกระโดยถรีบหัวส่ง หนีเข้าบ้าน ปล่อยให้ ไอ่ทาสเผชิญชะตากรรมบนหลังคาคนเดียว  555 สนุกมากๆ ค่ะ จากคุณ : pp-botun - [ 24 มี.ค. 51 16:35:23 ]

ความคิดเห็นที่ 25 น้าคะ... น้าต้องดูซีรีย์เรื่อง 24 มาก แน่ๆ เพราะว่าดูลักษณะการจบ เหมื๊อนนนน กันไม่มีผิด จบแบบนี้ แล้วเราทำไงอ่ะ .. ตามกันต่อปายยย .. จากคุณ : อย. ป้าหนุ่ง (Bozo The Cat) - [ 24 มี.ค. 51 16:43:54 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ติดตามมาทู้กกกตอนเลย ตื่นเต้นทุกตอนด้วย แต่ภาพสุดท้ายกะหนุ่นี่ เอ่อ.... สุดท้ายดีใจกะน้าหมันด้วยนะคะ ที่ได้ดูน้องอ้อย 3 รอบ อิอิ (แอบแซว) จากคุณ : nubOKii - [ 24 มี.ค. 51 17:19:37 ]

ความคิดเห็นที่ 27 โอยยยย จบอีกแว้ว อยากอ่านต่อไวๆแล้วอ่ะ ลุ้นๆๆ จากคุณ : หัววุ้นแก้มป่อง - [ 24 มี.ค. 51 18:07:08 ]

ความคิดเห็นที่ 28 คะน้า..น่ารัก ไว้พรุ่งนี้ว่างๆจะเข้ามาอ่านนะ จากคุณ : Come2Z - [ 24 มี.ค. 51 18:43:41 ]

ความคิดเห็นที่ 29 พรุ่งนี้อย่าลืมอู้งานมาเขียนอีกน๊าาา หนุกๆๆๆ อิอิ จากคุณ : PaDoi - [ 24 มี.ค. 51 19:08:33 ]

ความคิดเห็นที่ 30 “แกจะทำอะไร” คุณนายถามเมื่อรู้สึกว่าตัวเองลอยข้ามตะกร้าที่แตกไปทางตู้เย็น “หึ หึ หึ หึ” ผมหัวเราะแบบตัวโกงในหนังไทยสมัยก่อน พลางเอามือนึงเปิดตู้เย็น ***** 555  ชอบอ่ะ น้าๆ  ลาออก จากงานเหอะ     แบบว่า อยากอ่านทุกวันอ่ะ   อิอิ จากคุณ : Lazy_Kitten - [ 24 มี.ค. 51 19:13:16 ]

ความคิดเห็นที่ 31 แล้วแผลเป็นไรมากมั้ยคะ แมวที่บ้านก็ชอบเผ่นเหมือนกันค่ะ ขึ้นไปบนหลังคาแล้วก็ลงมาไม่ได้ทุกที ต้องให้พี่ชายปีนหลังคาอุ้มลงมาทุกครั้ง นึกว่าแมวเราเป็นอยู่ตัวเดียว เฮ้อ คะน้าก็เป็นรึนี่ จากคุณ : Galadrial - [ 24 มี.ค. 51 19:22:09 ]

ความคิดเห็นที่ 32 โห..จบซะแล้ว กลั้นหายใจด้วยความตื่นเต้นเลยค่ะ เพราะที่บ้านก็จับแมวแบบนี้เหมือนกัน พอถึงใกล้ฝั่งมันจะถีบหัวทาสส่งเลย รีบกลับมาน๊ะค๊ะ จากคุณ : แมวนางฟ้า (แมวนางฟ้า) - [ 24 มี.ค. 51 20:41:48 ]

ความคิดเห็นที่ 33 เอ่อ... ครือว้า... ยายสงกะสัยว่าไอ่หนูในคคห.7น่ะ มันนอนเล่นรึนอนตลอดไปอ่ะ... จากคุณ : ยายมะลิ - [ 24 มี.ค. 51 21:08:14 ]

ความคิดเห็นที่ 34 มาต่อเร็วๆน้า....................... รออ รอ จากคุณ : gem_inig - [ 24 มี.ค. 51 21:08:36 ]

ความคิดเห็นที่ 35 มาลุ้นทุกตอน จากคุณ : outside islander - [ 24 มี.ค. 51 22:55:12 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ได้แผลทุกตอน จากคุณ : ga_tan_u - [ 25 มี.ค. 51 04:20:51 ]

ความคิดเห็นที่ 37 แมวคะน้ายังกะกระต่ายเลยครับ จากคุณ : Legendary Pon - [ 25 มี.ค. 51 10:46:56 ]

ความคิดเห็นที่ 38 กี๊ดดดด.. งานนี้พี่หมันถึงกับได้เลือดเลยเหรอ จากคุณ : Eldarin - [ 25 มี.ค. 51 11:00:32 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ข้ามตอนที่ 6 มาได้ไงหว่าเรา.. ว่าแล้วก็ลงชื่อซะหน่อย..ว่าอ่านมา 7 ตอนแล้วนะ.. ช่วยตอบยายมะลิแทนน้าหมันว่า.. ไอ้หนูตัวนั่นน่ะ..ของเล่นยัยคะน้าเค้า.. จำได้ว่าน้าหมันเคยบรรยายเสียงหนูเอาไว้ประมาณว่า ... "ตรูตายแล้ว..อย่ามายุ่งกับตรูอีกเลย.. เชื่อหน่อยเถอะว่าตรูตายแล้ว.. " จากคุณ : Nakamura Kumiko (ถ้าใจเราจะยิ้มได้ทุกวัน) - [ 25 มี.ค. 51 11:07:11 ]

ความคิดเห็นที่ 40 http://www.pantip.com/cafe/jatujak/topic/J6455644/J6455644.html ตอนที่ 8 มาแล้วคร้าบ จากคุณ : สมันน้อย เบอร์ 14 - [ 25 มี.ค. 51 13:21:42 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ต่อ ๆๆๆๆๆ :P มานหยุดไม่ได้...... จากคุณ : sassygal - [ 25 มี.ค. 51 15:29:41 ]

ความคิดเห็นที่ 42 555 มีแผลเยอะอย่างนี้ สาวๆ เห็นต้องคิดว่ามีเมียแล้วแน่ ๆ เลย จากคุณ : tamtaew - [ 25 มี.ค. 51 16:04:02 ]

ความคิดเห็นที่ 43 เอิ๊ก  เพิ่งเห็นง่ะ  อ่านแร้วนะครับ  มันมากเรย จากคุณ : DamDevil - [ 25 มี.ค. 51 19:57:39 ]

ความคิดเห็นที่ 44 จบแบบเลือดซิบๆ จากคุณ : <fah> - [ 25 มี.ค. 51 20:48:53 ]

ความคิดเห็นที่ 45 จากคุณ : lamununun - [ 27 มี.ค. 51 00:04:11 ]

ความคิดเห็นที่ 46 บุญรักษานะเจ๊คะน๊า จากคุณ : iSsAbElLa - [ 2 เม.ย. 51 13:50:31 ]