ตอนนี้เรามีน้องหมาอยู่ในความดูแล 2 ตัว ตัวนึงไปซื้อมากับพี่สาว ตอนนี้เราเป็นคนเลี้ยงแต่พี่สาวเป็นคนจ่ายค่าใช้จ่ายทั้งหมด อีกตัวพี่สาวอีกคนเอามาฝากไว้ตอนย้ายบ้าน และไม่ได้เอาคืนไปอีกเพราะอยู่กับเราปลอดภัยกว่าค่ะ
จริง ๆ เลี้ยงเจ้าสองตัวนี้ไม่ได้มีปัญหาอะไร แค่เหนื่อยนิดหน่อยเวลาต้องอาบน้ำ เวลาไปไหนก็ลำบากจะเอาไปด้วยก็ไม่ได้เพราะเราไม่มีรถ ต้องอาศัยพี่ ๆ เวลาจะไปไหนแต่เค้าก็ไม่ได้อยากให้หมาไปด้วย สงสารเค้าเหมือนกันค่ะแต่ก็ต้องทำใจเพราะว่าเราทำได้ดีที่สุดเท่านี้
แต่สิ่งที่ทำให้เราท้อมาก ๆ เพราะตอนนี้เรากำลังจะย้ายบ้าน แล้วพี่สาวก็ไม่อนุญาตให้เราเอาน้องหมาไปด้วย เพราะเค้าบอกว่าไม่อยากมีปัญหากับคนข้างบ้าน แต่เค้าเสนอมาว่าจะเอาไปให้แม่ของพี่เขยเลี้ยงให้ ซึ่งแม่เค้าก็เลี้ยงไว้ 1 ตัวแล้ว และแม่เค้าก็เลี้ยงหมาได้ดีมากในสายตาเราค่ะ แต่เราไม่อยากให้น้องหมาไปเพราะผูกพันธ์กัน เลี้ยงมาตั้ง 5 ปีแล้ว เราได้ยินแล้วท้อจังเลยค่ะ ทำไมถึงไม่สงสารน้องหมาบ้าง เริ่มต้นไปซื้อมาด้วยกันแต่สุดท้ายเป็นเราที่ต้องดูแลน้องหมาทุกอย่าง แล้วแค่จะเอาน้องหมาไปอยู่ด้วยก็ยังไม่อนุญาต ขนาดเราเสนอว่าเอาไปนอนกับเราก็ได้เราไม่ถือ และน้องหมาเราก็ไม่ได้สกปรกด้วย เค้าก็บอกว่าไม่ดีหรอก ไหนจะขน ไหนจะเห็บอีก อีกอย่างพี่เค้ามีลูกเล็กด้วยค่ะ
บ้านใหม่ยังไม่เสร็จถ้าเสร็จแล้วจะทำออฟฟิศที่นั่นด้วย เราต้องไปทำงานที่นั่น เค้าก็บอกว่าทำการค้ามีน้องหมาอยู่ในออฟฟิศก็ไม่ดี ไม่มีใครเค้าทำกัน เวลาลูกค้าโทรมาถ้าหมาเห่าก็ไม่ดีอีก สารพัดเหตุผลเลยค่ะ อย่างตอนนี้ที่อยู่บ้านนี้ ปกติเราจะพาน้องหมาไปทำธุระก่อนที่เราจะไปข้างนอก บางทีกลับมาน้องหมาก็อึ หรือฉี่ทิ้งไว้บ้าง เค้าก็บอกว่าเป็นหมาที่แย่มาก ๆ ไม่รู้จักอดทน เราก็แก้ต่างแทนเพราะเวลาเค้าอยู่กับเราถ้าเค้าอยากจะทำธุระตัวพี่จะเขี่ยประตูค่ะ ส่วนตัวน้องก็จะเห่าเรียก เราก็จะพาไป เราเลยบอกว่าแล้วเวลาไม่มีใครอยู่เค้าจะเรียกใครได้ ทนไม่ไหวก็ต้องอึต้องฉี่ในบ้านอยู่ดี แล้วบางทีเราไปเป็นวัน ๆ ก็ธรรมดาที่เค้าจะทนไม่ได้ อีกอย่างเราก็เป็นคนทำความสะอาด ถึงจะมีคนเห็นแต่ก็ไม่มีใครเก็บให้เหมือนกัน เราเลยคิดได้เพียงว่า "ลูกหมาหรือจะสู้ลูกคน" ทำไมช่างไม่ยุติธรรมเหลือเกิน
ตอนแรกคุยกันก็ว่าจะทำกรงให้ ไป ๆ มา ๆ เค้าบอกว่าเค้าไม่เอาแน่ ๆ พี่เขยก็ไม่เอาด้วยเหมือนกัน เราเลยคิดว่าจะอยู่บ้านนี้ต่อไป เช้าค่อยไปทำงานลำบากหน่อยก็ไม่เป็นไร จริง ๆ ถ้าเค้าไปอยู่กับแม่พี่เขยก็ไม่ได้ลำบากอะไรไม่ไกลกันมากเราสามารถไปเยี่ยมได้ แต่เราก็อดเป็นห่วงไม่ได้อยู่ดี โดยเฉพาะเจ้าตัวน้องนี่ถ้าตีเค้า ๆ จะสู้ค่ะ แต่ไม่เคยกัดใครเข้านะคะ ถ้าเป็นแบบนี้แล้วเค้าไม่รู้ใจเกิดตีน้องหมาเรา ๆ เองก็จะเป็นคนเสียใจที่สุด ไม่อยากให้น้องโดนตีค่ะ แค่เค้าเกิดเป็นหมาก็น่าสงสารมากพอแล้วค่ะ
เพื่อน ๆ ว่าเราควรจะทำยังไงดีคะ ที่คิดไว้คือเราจะขอพี่อยู่บ้านนี้ต่อไปไม่รู้จะได้มั้ย ปัญหาที่เราเล่ามาทั้งหมดจริง ๆ ก็ไม่มีอะไรมาก แต่เราไม่เข้าใจพี่ตัวเองมากกว่าค่ะ ทำไมเหมือนไม่รักน้องหมาเลยสักนิดเดียว มันก็มีชีวิตและจิตใจเหมือนกัน บ่อยครั้งที่เราร้องไห้เพราะสงสารน้องหมา เค้าไม่เคยแลเลยสักครั้ง ไม่เคยมองว่าเป็นหมาที่ดี ทั้ง ๆ ที่วัน ๆ ก็กินกับนอน เห่าบ้าง ทั้ง ๆ ที่คนดูแลทั้งหมดเป็นเราไม่ใช่เค้าแค่เค้าเป็นคนออกค่าข้าว ค่าหาหมอให้เท่านั้นเอง หลายสิ่งที่เราควบคุมไม่ได้เช่นไม่ให้หมาเห่า ไม่ให้ขนร่วง ไม่ให้มีเห็บ เราจะทำยังไงได้ ฉีดยากันเห็บตลอด อาบน้ำให้อาทิตย์ละครั้ง ทำธุระเราก็เก็บทำความสะอาด เค้าไม่ได้ทำอะไรยังบอกเลยว่าถ้าน้องหมาตายจะไม่เอามาเลี้ยงแล้วเป็นภาระ ใครหนอน่าจะเป็นคนพูดคำนี้มากกว่ากัน.....
ทุกปัญหาต้องมีทางออก ทำไมไม่ให้เราเอาน้องหมาไปลองอยู่ก่อน ถ้ามีปัญหาค่อยแก้ไขก็ได้ ยังไม่ได้เริ่มก็ตัดสินกันแล้ว เศร้าจังค่ะ
จากคุณ :
บ้านขนม 
- [
8 เม.ย. 51 20:54:15
]
เมื่อคนเลี้ยงหมาท้อใจ T_T
