PANTIP.COM : J6591795 "แมวติดเกาะ" .......ในอดีต...... [แมว]

ความคิดเห็นที่ 1

บทความที่อยากให้อ่านก่อนจะไปเกาะ
และก่อนที่ใครๆจะคิดเอาแมวไปปล่อยเกาะ
โดยเพื่อนคนนึงที่ประสพเหตุในครั้งนั้น

ร่วมน้ำตานองมาแล้ว...

...ตั้งแต่ลืมตาฉันก็จำได้ว่าบ้านฉันอยู่บนเกาะ มีทะเลล้อมรอบ
บ้านของฉันมีคนแปลกหน้ามามากมายทุกๆวัน พวกเขาเรียกบ้านของฉันว่า เกาะพีพี
เพื่อนๆบางตัวก็ชอบนอนอยู่ตามท่าเรือ ตามร้านอาหาร เคยชินกับผู้คนมากมาย
แต่บางตัวก็ขี้กลัว คอยแอบคอยหลบ แล้วก็ย่องมาหาของกินเวลาปลอดคน

...อยู่มาวันหนึ่ง จู่ๆ น้ำทะเลก็วิ่งขึ้นมาท่วมบนเกาะ ฉันตกใจวิ่งหนีปีนขึ้นต้นไม้ทัน บางตัวนอนขี้เซาก็โดนน้ำซัดลอยทะเลไป
หลังน้ำลดลงไป บ้านของพวกเราพังหมดเลย ลุงป้าที่เคยให้อาหารก็หายไปหมด พวกคนผมสีทองๆก็ไม่มาเที่ยวอีกแล้ว
ฉันหิว ไม่มีอาหาร ไม่มีแม้แต่น้ำ
เพื่อนๆหลายตัว ป่วยและตายไป

...จนมีคนกลุ่มหนึ่งมาพาพวกเราลงเรือ ขึ้นเครื่องบิน จนมาอุดอู้อยู่เป็นแมวกรงในบ้านหลังหนึ่ง
เขาจับเราย้ายกรงบ้าง ขังในห้องบ้าง
มีคนมาป้อนยาให้เราบ้าง มีคนแปลกหน้ามากมายเข้ามาที่นี่
บางคนแบกกล้องอันโตๆ บางคนก็มาบอกพวกเราให้ยิ้มหน่อย ทำหน้าสวยๆ หล่อๆ นะ จะได้มี "บ้าน" กัน

...เราไม่รู้ว่า เขาหมายถึง จะเหมือนบ้านที่เกาะพีพีของเราหรือเปล่า
แต่ฉันก็เข้าใจว่า "บ้าน" น่าจะเป็นที่ที่ดี
เห็นหลายๆ คนยิ้มแย้ม เวลาที่มีใครสักคนมารับพวกเราไป
แล้วบอกว่า จะได้มี "บ้าน" แล้วนะ
พวกเขาพูดถึง "บ้าน" กันบ่อยๆ ทำให้ฉันก็อยากมี "บ้าน" เหมือนกัน
เดี๋ยวนี้ฉันมีอาการกินอิ่ม มีน้ำสะอาด มีทรายอยู่ในกรง อยู่ในห้อง
ไม่ต้องเดินไปหาที่ปลอดคน ปลอดแมวตามชายหาดอีกแล้ว
แต่ฉันก็ไม่ได้เห็นพระอาทิตย์ ไม่เห็นพระจันทร์
ไม่ได้นอนจ้องตะครุบนก ไม่เห็นผีเสื้ออีกแล้ว
มองไปรอบๆ เห็นแต่พวกแมวที่มาจากเกาะด้วยกัน

...แรกๆพวกเรามากันร้อยกว่าตัว หลายตัวจากไปก่อน
โดยเฉพาะพวกเด็กๆตัวเล็กๆ แล้วพวกโตๆ ก็ค่อยๆป่วย จากไปเหมือนกัน
...เวลาพวกเขาพูดถึง "คลินิค" หรือ "โรงพยาบาล" ฉันเห็นพวกเขาทำหน้าตาไม่ดี สงสัยที่นั่นจะเป็นที่ไม่ดีแน่ๆ
ฉันไม่อยากไป "โรงพยาบาล" หรือ "คลินิค" ฉันอยากไป "บ้าน" มากกว่า

...บางคนอาจไม่รู้แมวอย่างพวกเรา ปรับตัวได้ง่าย
ถ้าถึงคราวต้องขอความช่วยเหลือ เวลาป่วย
พวกเราก็จะไปนั่งทำหน้าเศร้าๆ ร้องเหมียววว สียงเพราะๆให้คนที่ท่าทางใจดีเห็น ให้เขาเข้ามาลูบหัวลูบหางเรา
แล้วเขาก็จะรู้ว่าเราป่วย เผื่อว่าเขาจะมีทางช่วยรักษาเราให้หายได้

...แต่ถ้าเราสบายดี เราก็ไม่ชอบเข้าไปคลอเคลียใครนักหรอก
โดยเฉพาะคนที่แปลกหน้า ที่เราไม่รู้ว่า เขาจะเกลียดแมวรึชอบแมวกันแน่
ชีวิตแมวอย่างเรา ขอแค่มีกินแบบไม่อด ไม่มีคนมาแกล้งทำร้าย
ได้กระโดดโลดเต้น วิ่งไปมา มีวิวให้นั่งชมนกชมไม้บ้าง เท่าที่ก็มีความสุขแล้ว

...ฉันได้ยินพวกเราบางตัวบอกว่า เขาจะพาเรากลับบ้าน
"บ้าน" ฉันนึกถึงกลิ่นอายทะเล คิดถึงฟ้าสีฟ้า น้ำสีทะเล และใบไม้สีเขียว ผู้คนใจดีที่บ้านเรา
ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้ "บ้าน" ของเรามีสภาพยังไงบ้าง
พวกลุงๆ ป้าๆ ใจดี จะยังคอยให้ข้าวให้น้ำเราเหมือนเดิมรึเปล่า

...พวกเราอยากกลับบ้าน ถ้าที่นั่นจะมีอาหารให้เราบ้าง
ที่หลับที่นอน เราหากันเองได้อยู่แล้ว ก็พวกเรามันแมวจรนี่นา
แต่เพื่อนเราบางตัว ไอ้พวกที่มีปลอกคอน่ะ ค่อนข้างจะใจเสาะหน่อย
เขาบอกว่า ถ้าหาเจ้าของไม่เจอ ถ้าเอาไปปล่อย ก็ต้องออกมาเร่ร่อนแบบพวกเรา จะหากินยังไงไม่รู้

...พวกที่มีปลอกคอเล่าว่า เขาเคยแอบดูสารคดีปล่อยแมวป่าคืนป่า
ทางเจ้าหน้าที่มีการติดตามผลว่าแมวป่าที่เอามาเลี้ยงตั้งแต่ยังเล็กนั้น
จะหากินเองได้ไม๊ เขาสอนให้มันล่าไก่ด้วยนะ
แต่พวกเราเป็นแมว วิธีล่าเหยื่อของแมวบ้านอย่างเราก็คือ ถูไถกะขาคนใจดี ร้องเหมียวๆ เสียงหวานๆ นี่ล่ะ แม่ๆบอกพวกเราว่า
นี่ล่ะ วิธีล่าเหยื่อที่ดีที่สุดของแมวบ้านอย่างเราล่ะลูก

...พวกเราหวังว่า ถ้าพาพวกเรากลับบ้าน เราจะมีเหยื่อใจดีอยู่ที่เกาะ ให้พวกเราพึ่งพิงได้
ถ้าไม่มีเหยื่อใจดี พวกเราก็คงลำบาก

...แมวบ้านอย่างเราเนี่ย เหมือนมีสองชีวิตนะ
ีชีวิตหนึ่งเมื่ออยู่กับคน เราก็ปรับตัวให้น่ารักให้คนดูแลเห็นว่าเราอ่อนแอและต้องการการปกป้อง
แต่อีกชีวิตหนึ่ง เมื่อเราออกจากบ้าน เราก็มีโลกของแมวที่เราเป็นนักล่า หูตาเราจะปราดเปรียวกว่าอยู่ที่บ้าน
ไม่ว่าเราจะโดนขังกรงนานแค่ไหน...เราก็ไม่ลืมชีวิตอิสระหรอก
เป็นห่วงแต่เพื่อนๆที่เคยอยู่สบาย ไม่เคยลำบากมาเป็นแมวจรจัดแบบเราก็เท่านั้น

...ฉันไม่รู้ว่า "บ้าน" ที่พวกเขาจะหาให้เรา เป็นบ้านเบบไหน จะบ้านเกาะที่เดิมหรือบ้านที่ไหน
ก็ขอให้เป็นที่ที่มีคนใจดีมาคอยเป็นเหยื่อให้เราล่า
เวลาเราหิว เราจะได้ไปร้องเหมียวๆ เพราะๆ ทำหน้าเศร้าๆ
ถ้าใจถึงหน่อยก็จะลงไปพันแข้งพันขา อ้อนเป็นพิเศษ แลกกับอาหารสักมื้อ
หรือถ้าโชคดี เราอาจจะได้ "บ้าน" แบบถาวร แม่เราเคยสอนไว้แบบนั้น
แล้วเวลาเราป่วย เราจะได้ไปนั่งนิ่งๆ ร้องเหมียวแบบเศร้าๆ ให้เขาฟัง เผื่อเขาจะใจดี พาเราไปหาหมอบ้าง
นี่แหละ "เหยื่อ" ที่เราต้องการ

...สองเดือนกว่าแล้ว ที่ฉันและเพื่อนๆ รอจะมีบ้าน
ได้แต่หวังว่า การรอคอยของเรา คงจะสมหวังเสียที

--------------------------------------------------------------------------------
: (แมวอ้วนชอบทำหูทวนลม)
: วันพฤหัสที่ 3 มีนาคม พ.ศ. 2548
: 20:19 น.

จากคุณ : ยายมะลิ - [ วันพืชมงคล 13:54:51 ]