ในทุก ๆ ค่ำคืน ฉันไม่สามารถข่มตาให้หลับได้สนิทเลยสักคืนเดียว ตั้งแต่ มัน ก้าวย่างเข้ามาสู่ชีวิตของฉัน มัน สร้างความปั่นป่วนขวัญผวาให้กับฉันทั้งในยามหลับยามตื่น คืนนี้ก็เป็นอีกคืนหนึ่ง ที่ฉันต้องสั่นประสาทเหมือน ๆ กับทุกคืนที่ผ่านมาตลอด 1 ปีกว่า ๆ ฉันย้อนระลึกไปถึงเมื่อสองสามวันก่อนหน้านี้ วันที่ฝนตกหนัก พายุลมแรง ราวกับจะกระชากวิญญาณออกจากร่างกายเสียให้ได้ เสียงของลมพายุ ดังอื้ออึงอยู่ภายนอก สลับกับเสียงฟ้าร้องฟ้าผ่า
ครืน ๆ ความแรงของลมที่เล็ดลอดผ่านช่องกระจกเข้ามาในห้องนั้น ดังหวีดหวิวคล้ายเสียงของปีศาจร้องโหยหวนขอส่วนบุญ ไอหนาวจากภายนอก บวกกับกระไอเย็นจากแอร์ภายในห้อง ทำให้ฉันจำใจตื่นจากนิทราภวังค์ที่เพียงผ่านเข้ามาได้ไม่นาน ขึ้นมาเพื่อกระชับผ้าห่มให้แน่นกายยิ่งขึ้น โดยที่ยังคงพยายามข่มตาหลับให้สนิทไว้ แต่ทว่า ผ้าห่มที่ฉันพยามดึงนั้น กลับไม่ตามขึ้นมา ฉันทอดถอนใจด้วยความเหนื่อยล้า ก่อนผงกศีรษะและลืมตาขึ้นช้า ๆ เมื่อสามารถปรับสายตาให้เข้ากับความมืดได้ ฉันก็พบว่าตัวเองกำลังเผชิญหน้ากับเจ้าอสูรกาย เอเลี่ยนน้อย ที่กำลังยืนจังก้าท้าทาย ทาบทับอยู่บนร่างกายฉัน ดวงตาโปนกลมโตจนแทบถลนออกนอกเบ้า เป็นเงาวาววับเมื่อต้องแสง
ฟ้าผ่า แลน่าสะพรึงกลัว ฉันแทบจะกรีดร้องออกมาด้วยความอัดอั้นตันใจ ฉันข่มตาจ้องมองมัน มันจ้องมองฉัน เราจ้องตากันเหมือนกำลังประชันความแข็งแกร่งที่ต่อต้านกันภายในอย่างไม่ลดละ
.ความเงียบเข้ามาปกคลุมทั่วภายในห้อง จนบรรยากาศน่าอึดอัดใจ ฉันกรอกตาไปมา ตามจังหวะการกระดิกหางของมันอย่างลืมตัว
.
..
..
..
งื๊ด!
อะไร?
งื๊ด ๆ!!
ถามว่าอะไร?!!
งื๊ด! งื๊ด! งื๊ด!!
แก้ไขเมื่อ 20 พ.ค. 51 16:29:24
แก้ไขเมื่อ 20 พ.ค. 51 16:16:17