PANTIP.COM : J6733613 ตอนนี้ทุกข์หนัก ก็ได้พวกงานฝีมือนี่แหละปลอบประโลมใจ [งานฝีมือ]

ความคิดเห็นที่ 20

ในเย็นๆ นะคะ ลองปรึกษาตามที่ข้างบนแนะนำดูนะคะ

ขอเล่าเรื่องส่วนตัวมั่ง ที่บ้านเคยค้าขายค่ะ พ่อกะแม่เคยขายของตั้งแต่กุ้งยังไม่เกิด เลี้ยงดูส่งเสียลูกๆ ทุกคน

ก่อนช่วงเศรษฐกิจฟองสบู่ แตกโพะ ก็เอาบ้าน(ร้าน)ไปเข้าธนาคารเอาเงินออกมาหมุน ยังจำได้เลยค่ะ ว่าตอนนั้นดอกเบี้ยเงินกู้ ร้อยละ 19 ต่อปี
พอปี 35 เศรษฐกิจฟองสบู่แตก หมุนเงินส่งแบงค์ไม่ทัน ตอนนั้นเอาบ้านเข้าแบงค์ประมาณขาด 2 ล้านนิดหน่อย แค่ดอกเบี้ยก็เดือนละ สองหมื่นกว่าแล้วค่ะ ขายของจากที่ได้เดือนและเป็นแสน ก็เหลือเดือนละไม่ถึงสามหมื่น รายรับไม่พอรายจ่าย ก็ต้องเอาเงินเก็บ และทุกอย่างทยอยออกมาจ่าย คิดว่าเศรษฐกิจมันน่าจะดีขึ้น จนไม่เหลืออะไรให้ออกมาจ่ายได้อีก จริงๆ ไหวตัวช้ามั๊ง คิดแต่ว่าเป็นหนี้ก็ต้องจ่าย สุดท้ายก็ไม่เหลืออะไรจริงๆ ค่ะ แบงค์ก็มายึดบ้านไป ไม่มีที่ซุกหัวนอน

พอดีแม่มีที่ดินและที่นา ที่ตาแบ่งให้ลูกทุกคนเลยยังมีที่ที่ได้กลับไปอยู่ ตอนแรกก็ต้องไปอยุ่บ้านน้าค่ะ เพราะมีแต่ที่ไม่มีบ้าน และไม่มีเงินปลูกบ้าน ก็ยังดีนะคะ ตอนนั้นกุ้งกะน้องชายเรียนจบแล้ว น้องสาวก็ใกล้จบ เลยพยายามหาเงินไปปลูกบ้าน ให้พ่อกะแม่ ค่อยๆ ทำไปเรื่อยๆ เริ่มจากศูนย์กันใหม่

ตอนนั้นห่วงสภาพจิตใจของทั้งพ่อและแม่มากค่ะ เพราะเค้าเคยค้าขาย เปิดร้านทุกวันไม่เคยมีวันหยุด
กลับไปอยู่บ้านนอก ก็ขายของนะคะ แต่มันก็ไม่เหมือนร้านค้าในเมือง
แม่เค้าค่อนข้างคิดมาก ว่า เหมือนตัวเองไม่มีคุณค่า และโทษตัวเองว่าไม่มีอะไรเหลือให้ลูก

จากคนที่เคยมี(บ้าง) เราก็กลายเป็นคนไม่มีเล๊ยยย จริงๆ การไม่มีหน่ะบางทีมันก็ดีนะคะ บางคนจะทุกข์ เจ็บปวดและอับอาย ยิ่งเป็นการทำร้ายตัวเอง

พออยู่ไม่นาน ก็มีจดหมายตามมาทวงหนี้ค่ะ ว่าบ้านที่ยึดไม่พอกะหนี้และดอกเบี้ย จะมาตามฟ้องล้มละลายพ่อกะแม่ ก็พากันเครียดอีก แม่กลัวว่าจะไม่เหลืออะไรให้ลูกจริงๆ ( ลืมเล่าอีกอย่างว่า โชคดีที่ดินที่ตาให้ที่พ่อกะแม่อยู่ตอนนี้ โอนให้น้าใช้หนี้ที่แม่ยืมตังค์น้าไปหมุน.. เอ ถือว่าโชคดีอยู่นะ เพราะจริงๆ ไม่เยอะแต่แม่โอนให้เพื่อความสบายใจ ประมาณว่าเดี๋ยวมีตังค์ใช้คืนแล้วไปขอโอนคืน )
เลยบอกแม่ไปว่า เค้าจะฟ้องก็ให้เค้าฟ้องไปเถอะจ้า ไม่มีอะไรจะให้แล้วนิ

ตัวกุ้งเองผ่านความเครียดช่วงนั้นมาได้ เลยเข้าใจว่า ปัญหาหน่ะ เราชอบกลัวสิ่งจะเกิดตามมาและสิ่งที่ยังมาไม่ถึงมากกว่า.. ทุกวันนี้เรื่องก็ยังไม่จบค่ะ แต่ชินแล้ว

เล่าแล้ว กลัวว่าจะไม่ช่วยอะไรเลยนะเนี่ย จะทำให้ยิ่งเครียดเพิ่มกันรึป่าว แต่อยากบอกว่า คนเราความทุกข์มันก็เป็นเรื่องธรรมดาโลกค่ะ ตอนเราทุกข์หนักๆ มากๆ เราจะเป็นจะตาย จริงๆ มันไม่ตายจริงๆ หรอกค่ะ ถ้าเราไม่ทำร้ายตัวเราเองซะเอง และขอให้ระวังอย่าทำร้ายคนรอบข้างด้วยนะคะ
คนที่เค้าทุกข์มากกว่าเรามีอีกเยอะแยะ

เพราะฉะนั้น เราต้องสู้ ต้องสู้ถึงจะชนะ .. สู้ๆ นะคะ

สุดท้าย เคยอ่านหนังสือ เข็มทิศชีวิตมั๊ยคะ ถ้าอ่านแล้วหยิบมาอ่านอีกซักรอบนะคะ สรรพคุณบรรเทาความทุกข์ ใช้ได้เลยค่ะ

จากคุณ : ฮิปโปวดี - [ 24 มิ.ย. 51 17:05:19 ]