เรื่องจริง ไม่ได้อิงนิยาย สาบานได้ว่ามันคือเรื่องจริง!
หลายคืนก่อนกลับเข้าบ้าน ไอ้ต้มมันก็ดูปกติ วิ่งเล่นหยอกเอิญกันสนุกสนานแม่ลูก ป๊ามันซื้อเอ็นข้อไก่มากำนัลให้ ก็ enjoy eating เป็นอย่างดี กินเสร็จชวนแม่ขึ้นมาเล่นบนเตียงต่อ แหม๋วิ่งเล่นควบกุบกับ คาบตุ๊กตาโยนไปโยนมามีความสุข สักพักพ่อมันเดินเข้ามาเห็นคราบปริศนาเหลือง ๆ ต้ม! นี่รอยอะไรน่ะ? ไอ้ต้มเล่นแย่งตุ๊กตากะแม่อยู่ชะงักกึกเลย อีกแล้วนะ เปลี่ยนผ้าปูที่นอนใหม่เป็นแบบนี้ทุกทีเลยนะ ทำได้หรอ? ทำแบบนี้ได้หรอมันไม่ดีนะ! ไอ้ต้มเดินคาบตุ๊กตาหมีพูร์ตัวน้อย ขึ้นไปนั่งจ๋อหง่องอยู่บนผ้าห่มที่พับไว้ตรงปลายเตียง หนูทำแบบนี้ไม่น่ารักเลยนะ พ่อมันพูดถลึงตาใส่ ตุ๊กตามันร่วงผล็อยลงพื้นทันที หันมาสบตาพ่อมันทีนึง เราทีนึง สุดท้ายคงคำนวณได้ว่า มาหาเราคงปลอดภัยสุด มันค่อย ๆ เดินสะเงาะสะแงะหัวสั่นหัวครอนเอาหัวมาซบใต้คางเรา เสร็จแล้วก็ล้มแผล่ะดังตึ้ง อะ ๆ ๆ โอ๊ย!....จ้มเม้งแย่แล้วก๊าบแม่ก๊าบ จะ ๆ จ้มเปลี๊ยเปลียฮะแม่~ หลับตาพริ้มคิ้วย่น พอเห็นเงียบ ๆ มีแอบเหล่ด้วยว่าพ่อมันมองอยู่หรือเปล่า
.อ่ะพ่อมันเห็นก็เดินออกไปไม่ได้ว่าอะไร
ป๊าด! พ่อมันก้าวขาพ้นนอกห้องไปแล้วเท่านั้นแหล่ะ พ่อควบไปคาบตุ๊กตามายัดใส่มือเราให้เล่นต่อดูมัน อ่ะเราก็เล่นด้วย ไอ้ต้มก็ส่งเสียงฮื่อแฮ่โฮกฮากอย่างเมามันตามประสา สักพักพ่อมันเดินเข้ามาอีก พร้อมผ้าชุบน้ำและแป้ง จะเอามาทำความสะอาดผ้าคลุมเตียง ไอ้ต้มเข่าทรุด ตุ๊กตาหลุดจากปากทันที อ๊ะ โอ๊ะ ๆ โอ๊ย! แม่ฮะแม่ จ้ม ๆ ไม่ฉะบาย อ่ะ เปลี๊ยเปลียก๊าบ~ แล้วก็มุขเดิมเดินสะโหลสะเหลมาล้มตึงตรงหน้าแล้วก็เอาหัวซุกไซร้เข้าซอกคอ แม่ฮะ! แม่ช่วยตามน้ำจ้มหน่อย!!
เอากะมันดิ!
(จะสังเกตได้แม้ว่าจะตามน้ำไอ้ต้ม แต่คุณแม่แอบยิ้มด้วย ขำจริง ๆ อ่ะมันคิดได้ไงแกล้งป่วยหนีความผิด)
.
.
.
.
แก้ไขเมื่อ 26 มิ.ย. 51 12:13:48