ชื่อหลัก " ชมพูภูพิงค์ "
ชื่อรอง ฉวีวรรณ นางพญาเสือโคร่ง
ชื่อพฤกษศาสตร์ Prunus cerasoides D.Don
ชื่อวงศ์ ROSACEAE
ลักษณะทั่วไป ไม้ต้นผลัดใบ ขนาดเล็ก สูงประมาณ 5-10 ม. เรือนยอดเป็นพุ่มกลมโปร่ง เปลือกต้นเรียบเป็นมัน สีน้ำตาลอมแดง มีรูอากาศขนาดใหญ่จำนวนมากกระจายทั่วลำต้น เยื่อผิวของเปลือกต้นบาง ลอกหลุดเป็นแถบตามขวาง เปลือกชั้นในสีน้ำตาลแดงเป็นริ้วของรูอากาศในแนวตามยาวชัดเจน
ใบ ใบเดี่ยวเรียงสลับ รูปไข่ ขนาด 3-6 x 8-12 ซม. ปลายใบเรียวแหลม โคนใบกลมหรือสอบแคบ ขอบใบหยักเป็นซี่ๆ จุดเด่น ปลายก้านใบมีต่อม 2-4 ต่อมสีแดง หูใบคล้ายเขากวาง แตกแขนงเป็นริ้วเล็กๆ สีเขียว-แดง ร่วงง่าย ก้านใบอ่อนที่ผลิใหม่ สีน้ำตาล-แดง
ดอก ออกเป็นช่อแบบช่อกระจุกใกล้ปลายกิ่ง เรียงไปตามปลายกิ่งโดยตลอด สีชมพู-ซีดขาว กลีบเลี้ยงติดกันเป็นหลอดรูปกรวย กลีบดอกมี 5 กลีบ
ผล รูปไข่หรือค่อนข้างกลม ผิวเรียบ เมื่อสุกสีชมพูหรือแดงสด เมล็ดแข็งและย่น
สภาพนิเวศ ขึ้นตามภูเขาสูง ที่ระดับน้ำทะเลตั้งแต่ 1,000-2,000 ม. โดยเฉพาะทางภาคเหนือของไทย จังหวัดเชียงใหม่และเชียงราย
สถานภาพ พืชหายาก
จากคุณ :
ตาเชย 
- [
4 ก.ค. 51 22:19:56
]
ไม้ไทยวันละต้น "ชมพูภูพิงค์"
