"ชีวิตเขาถูกกำหนดมาแบบนี้" เป็นคำที่เราใช้ปลอบใจตัวเองให้รู้สึกดีขึ้น ในยามที่เราตั้งใจทำอะไร แล้วผลมันไม่ได้เป็นอย่างที่หวัง
เมื่อช่วงที่เราโพสต์กระทู้ "หมูชิ้นเล็ก ๆ กับชีวิตที่เปลี่ยนไปของด่าง" http://www.pantip.com/cafe/jatujak/topic/J6716624/J6716624.html ถึงแม้จะรู้สึกเศร้า แต่เราก็ยังยิ้มได้เมื่อเห็นทั้งด่างและเจ้าของมีความสุข เมื่อได้เจอกันอีกครั้ง จำได้ว่าส่งด่างวันอังคาร พี่วาสนาบอกว่าวันแรกที่กลับบ้าน ด่างกินข้าวชามโต
หลังจากนั้น 2 วัน เราแวะเข้าไปดู ตกใจกับภาพที่เห็น ขาข้างที่บวมเป็นแผล กดดูมีหนองไหล และด่างมีอาการเจ็บมาก พี่เขาบอกว่าด่างไม่กินอะไรเลย พี่เขาต้องให้กินนม สาเหตุเพราะเวลาที่พี่เขาพลิกไม่ให้ทับขาข้างที่บวม ด่างจะเหมือนเจ็บ สังหรณ์ใจว่าด่างจะติดเชื้อในกระแสเลือด หลังจากที่ให้ยาหมากับแมวที่ป่วย เรากลับไปรับด่าง พี่วาสนากำลังหาผ้าใบมาบังฝน พี่เขาคิดว่าเราไม่กลับไป เพราะวันนั้นมีเค้าว่าฝนจะตกหนักมาก จำคำพูดตัวเองที่บอกกับพี่เขาได้ดี "ถ้าเรารู้ว่าทิ้งไว้เขาต้องตาย ยังไงเราก็ต้องกลับมา"
แต่เพราะไปแวะพาแมวที่ทำงานเราไปด้วย ก็เลยถูกฝนจนได้ ขอบคุณหมอที่รอรับอยู่แล้ว 2 แผลใหญ่ ๆที่ขาเกิดจากพี่เขาเจาะหนองออก กับ อีก 2 แผลที่ถูกแทงที่ก้น ลึกกว่านิ้วมือเรา แผลมันเย็บไม่ติด เพราะแผลสกปรก หมอให้เรากลับก่อน เพราะตอนนั้นก็ดึกพอควร กว่าเราจะขับรถไปถึงคลินิคก็ใช้เวลาเกือบชั่วโมง เท่าที่ยืนดู ผ้าก็อซหนึ่งกำมือยังไม่พอ เราเห็นด่างดิ้นแล้วทนดูไม่ได้อ่ะ คงจะเจ็บมาก เพราะพอเอาหนองที่ขาออก จากขาหมูเป็นขาหมาปกติเลย บุ๋มไปเลย
ข่าวร้ายที่ได้รับในวันเย็นต่อมา ด่างติดเชื้อในกระแสเลือด ความเข้มข้นของเม็ดเลือดแดง 13% อาจจะเกิดจากพยาธิเม็ดเลือด และเป็นโรคไต ถ้าโชคร้ายกว่านั้น ด่างอาจต้องถูกตัดขา แต่ก็ยังโชคดี ด่างอยู่ที่คลินิค 5 วัน จนแผลดีขึ้น แต่ด่างเริ่มไม่ขยับตัวเลย นอนทับขาข้างที่เป็นแผล แม้แต่เวลากินก็ขยับตัวลำบาก นอนทับฉี่ตัวเองด้วย หมอบอกว่าด่างกลับบ้านได้ ให้เอายาไปกินต่อ แล้วนัดให้พากลับไปดูอาการ แต่ด่างอยู่ไม่ถึงวันนั้น
หมอสาธิตวิธีล้างแผลโดยเอาน้ำยาล้างแผลใส่ syring ฉีดอัดเข้าไปในแผลหลาย ๆครั้ง เราจำทุกขั้นตอนมาอธิบายให้พี่วาสนาฟัง พี่เขาเป็นอาสาสมัครสาธารณสุขอยู่แล้วเลยไม่มีปัญหา วันนั้นพี่เขาเล่าให้ฟังว่าตอนเช้าด่างจะเดินไปส่งลูกสาวพี่วาสนา พอตี 4 ของทุกวัน ด่างจะออกไปรอรับที่ถนน แต่วันนั้นลูกพี่เขาทำล่วงเวลา กลับเช้าก็เลยเกิดเรื่อง ถ้าวันไหนพี่เขาไม่อยู่บ้าน เวลากลับบ้านพี่เขาต้องรีบลงจากรถ เพราะด่างจะตะกายจนรถจะล้ม ก่อนกลับบ้าน เราบอกกับพี่วาสนา รักด่างให้เยอะ ๆ เหมือนกับที่เขารักพี่
แผลด่างดีขึ้น แต่ด่างผอมลง เพราะไม่กินอะไรเลย พี่เขาก็พยายามป้อนนมให้กิน หลังจากกลับจากคลินิคเพียง 2 วัน ด่างมีอาการไอ เหมือนมีเสมหะในคอ เราเอายาละลายเสมหะไปให้ ด้วยช่วงนั้นฝนตกทุกวัน คิดว่าด่างคงเป็นหวัด
เย็นวันถัดมา เราเอาน้ำเกลือล้างแผลไปให้ พี่วาสนาบอกว่าด่างเสียแล้วเมื่อเช้า พี่วาสนาเล่าให้ฟังว่า เช้านั้นด่างเห่าเรียก พอพี่เขาลงมา ด่างก็อาเจียนออกมาเป็นเลือด แล้วก็จากไป ด่างถูกฝังอยู่ข้างบ้านนั่นเอง เราปลอบพี่เขาว่า อย่างน้อยก่อนตาย ด่างก็ได้อยู่กับคนที่ด่างรักและรักด่าง เหมือนย่น และโซโล ที่รอเราไปรับกลับจากคลินิก แล้วเขาก็ตายกับเรา มันก็ดีที่สุดแล้วสำหรับหมาแมวที่ถูกเจ้าของเอามาทิ้งที่วัด บอกพี่เขาว่าอย่าคิดมาก แต่ตอนขี่รถกลับบ้านทำไมน้ำตามันไหลเองก็ไม่รู้ อาจจะเป็นเพราะในช่วงนั้น หมาและแมวที่เราดูแลอยู่ ทยอยตายไปหลายตัว เกือบทุกตัวที่นอนรักษาในคลินิค ตายหมด ถ้าไม่ติดธุระจำเป็นจริง ๆ เราจะไปเยี่ยมที่คลินิกทุกเย็น เพราะเรารู้ว่าพวกเขารอ ไม่อยากให้เขารู้สึกว่าถูกทิ้ง
นี่เป็นเรื่องของย่น ค่ะ http://www.pantip.com/cafe/jatujak/topic/J6771474/J6771474.html#4
แก้ไขคำผิด
แก้ไขเมื่อ 10 ก.ค. 51 09:33:27
***ชีวิตที่ถูกกำหนด...****
สู่สุขคตินะด่าง