ความคิดเห็นที่ 1 ตอน 2 หลังจากนั้นแพนเค้กก็กลายเป็นส่วนหนึ่ง เป็นน้องของแอนอีกคน เป็นลูกสาวคนสุดท้องของพ่อกับแม่อีกคน ใครๆก็เรียก น้องแพนๆๆๆ และด้วยความที่มันฉลาด แสนรู้ ไม่เคยซักครั้งที่มันจะทำข้าวของเสียหาย ไม่เคยจะกัดหรือแทะทำลายข้าวของในบ้านเหมือนลูกหมาตัวไหน มันช่างเป็นหมาที่เพียบพร้อมและสุดจะเพอร์เฟคยังไงยังงั้น วิ่งเล่นประจบประแจง ขับถ่ายอย่างมีระเบียบวินัย หลายครั้งที่แอนได้รับฟังเรื่องราวความรักความประทับใจของพ่อและแม่ที่มีให้แพนเค้ก ชีวิตของพ่อกับแม่ดูมีชีวิตชีวาและมีความสุขขึ้นมาก เหมือนแพนเค้กได้มาแต่งแต้มสีสันให้ชีวิตคนแก่วัยเกษียณได้มีกิจกรรมและรื่นรมย์ขึ้น โดยเฉพาะเมื่อสองสัปดาห์ก่อน พ่อโทรมาเล่าด้วยน้ำเสียงปลื้มสุด ๆ ว่า ที่จังหวัดเค้าจัดประกวดสุนัขกัน มีกรรมการมาจากกรุงเทพด้วย พ่อก็พาแพนเค้กไปเดินเล่นในงาน แล้วกรรมการก็ชวนเข้าประกวด เชื่อมั้ยว่าขนาดไปแบบไม่ตั้งใจ แพนเค้กสามารถเดินโชว์ จนคว้ารางวัลที่ 4 มาครองได้ แถมใครต่อใครโดยเฉพาะนายกเทศมนตรีที่นั่นยังมาขอถ่ายรูปกับน้องแพนด้วย ที่สำคัญกรรมการที่มาจากกรุงเทพบอกว่าแพนหน่วยก้านดี นี่ขนาดอายุยังน้อยยังได้รางวัล ถ้าอายุเยอะขึ้นและเดินได้ดีขึ้น มีหวังได้เป็นแชมป์แน่ พ่อเล่าไปยิ้มไป ปลื้มกับลูกสาวคนใหม่สุด ๆ แอนเห็นพ่อกับแม่มีความสุขแล้วอดรู้สึกชื่นใจไปด้วย และยังสบายใจที่แพนได้มาเติมเต็มในชีวิตครอบครัวเรา จากคุณ : แฟนวิคเตอร์ - [ 15 ก.ค. 51 23:10:30 A:124.120.75.37 X: TicketID:181688 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ตอน 3 แต่เวลาแห่งความสุขมักไม่จีรัง ความทุกข์มันมักจะแอบมาโดยที่เราไม่ทันตั้งตัวเสมอ อยู่ๆเมื่อสายของวันนี้ แม่โทรมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า พ่อทุกข์ที่สุดในชีวิต...แพนเค้กได้รับอุบัติเหตุรถชน ตอนนี้อยู่หน้าคลินิกสัตว์แพทย์ที่เก่งที่สุดในจังหวัด พ่อคุยกับหมออยู่ แม่เล่าว่าเมื่อเช้า พ่อพาน้องแพนไปเดินเล่นนอกบ้าน จู่ๆแพนก็หลุดออกจากโซ่คอ เรียกเท่าไหร่ก็ไม่ฟัง วิ่งจู๊ดไปที่ถนน ซักพักก็ถูกรถชนเข้าอย่างแรง แพนถึงขนาดสลบไปเลย พ่อรีบวิ่งเข้าไปอุ้มและพาไปหาหมอ ... แอนก็เลยขอคุยกับคุณหมอ หมอบอกว่าจากที่เอกซเรย์และตรวจอาการ ตอนนี้กระดูกสันหลัง ตรงเอวข้อที่ 1 ขอแพนหัก ทำให้เส้นประสาทอาจจะขาด ทำให้ท่อนหลังของแพนไม่รู้สึก ... แอนปรึกษาหมออยากเอาแพนมารักษาที่โรงพยาบาลเกษตร แต่หมอบอกว่าโอกาสในการผ่าตัดแล้วหายมีน้อยมาก ทำให้ต้องกลายเป็นอัมพาตกว่า 99 % ตอนนี้ขอให้รอดูอาการอย่างอื่นไปก่อน เพราะร่างกายของแพนยังไม่ปกติ มีไข้ แต่ถือว่าโชคยังดีที่ส่วนอื่นๆ ยังปลอดภัย แต่ก็กลัวเรื่องอาการติดเชื้อและแทรกซ้อนต่าง ๆ แพนเลยนอนให้น้ำเกลืออยู่ ตอนแรกแอนร้องไห้อย่างหนักเลย สงสารแพนมาก ทั้งที่ตอนแรกก็เป็นคนคัดค้านไม่ให้เลี้ยง นี่ขนาดไม่ได้ใกล้ชิดมัน แต่ก็อดสงสารแพนไม่ได้ ที่สำคัญสงสารพ่อมาก ๆๆๆๆ มากจริงๆ เพราะพ่อเพิ่งผ่านความโศกเศร้า มีความสุขสดใสได้ไม่นาน กลับต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ รู้เลยว่าที่มีคนเค้าบอกว่าความสุขความทุกข์นี่มันใกล้เรามาก แม้มันจะเป็นเพียงหมาตัวนึงแต่มันก็ทำให้เรารู้สึกสูญเสียได้มากมายเหลือเกิน ครอบครัวเรายังไม่เคยเจอกับการสูญเสีย ครั้งนี้มันถาโถมมาโดยที่เราไม่ได้ตั้งตัวจริงๆ พ่อเหมือนจะรับไม่ได้ในตอนแรก ต้องคอยปลอบและให้กำลังใจอย่างเต็มที่ มีคนแนะนำพ่อว่าให้ฉีดยาสลบให้มันตายไปเลย จะได้ไม่ต้องทนเจ็บปวด คนเลี้ยงก็ไม่ต้องมารับภาระ คนพูดก็คงหวังดีกับพ่อ กลัวว่าพ่อจะต้องรับภาระดูแลหมาที่เป็นอัมพาตไปอีก 5 ปี 10 ปี แต่แอนกับพ่อเห็นตรงกันว่าถ้าแม้มันมีโอกาสหายแม้เพียงเล็กน้อย เราจะลังเลเลยที่จะทำ เราจะไม่ตัดสินและพิพากษามัน แล้วแพนเองก็ยังใจสู้ มันเป็นหมาที่เข้มแข็งมาก อดทนต่อความเจ็บปวด จะด้วยสันชาตญาณหรือหัวใจอันแข็งแกร่งของมัน มันไม่มาคิดท้อแท้ว่าเดินไม่ได้แล้วตรอมใจ ตราบเท่าที่ยังมีคนเลี้ยงและรักมัน วันนี้แพนจึงสู้กับความเจ็บปวดเพื่อที่จะยืนหยัดอยู่บนโลกนี้ แอนก็หวังเหลือเกินว่าพ่อกับแม่เองจะเข้มแข็งให้ได้เหมือนแพน ถ้าแพนเดินไม่ได้ ขับถ่ายไม่รู้ตัว พ่อกับแม่ต้องเหนื่อยอีกมากมาย ซึ่งพ่อกับแม่จำเป็นต้องอดทนและให้ความรักมันมากขึ้นไปอีกหลายเท่า ครอบครัวเราหวังเพียงว่าแพนจะปลอดภัยแข็งแรง ส่วนจะผ่าตัดหรือเปล่าคงตอบไม่ได้ ... จากคุณ : แฟนวิคเตอร์ - [ 15 ก.ค. 51 23:12:00 A:124.120.75.37 X: TicketID:181688 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ตอน 4 หลังจากที่น้องแพนถูกรถชน ถึงวันนี้ก็ล่วงเข้าเป็นวันที่ 5 แล้วค่ะ ...หลังจากที่พ่อกับแม่เริ่มทำใจยอมรับสภาพของน้องแพน พวกเราต่างก็พยายามเตรียมพร้อมและเรียนรู้วิธีปฏิบัติตัวสำหรับเจ้าของสุนัขที่เป็นอัมพาต ขณะเดียวกันก็ยังไม่ละทิ้งความหวัง และเฝ้าภาวนาเสมออยากจะขอปาฏิหาริย์จากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย แล้วโอกาสก็เปิดขึ้นสำหรับแพนอีกครั้ง เมื่อคุณหมอที่รักษาแพนบอกว่า ตอนนี้มีวิทยาการสมัยใหม่ที่เรียกว่า สเต็มเซลล์ เพิ่งมีการนำมาทดลองใช้กับสุนัข โดยสุนัขตัวแรก ชื่อว่า กาย่า ได้รับอุบัติเหตุตกลงมาจากระเบียงบ้าน ชั้น 2 อาการเบื้องต้นคล้ายของแพนมาก และได้เข้ารับการผ่าตัดหลังการเกิดอุบัติเหตุ 9 วัน เพราะสิ่งสำคัญของการผ่าตัดกระดูกและทำสเต็มเซลล์จำเป็นต้องรีบทำภายใน 24 ชั่วโมง หรือเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ มากสุดไม่เกิน 2 สัปดาห์ การผ่าตัดของกาย่าได้สัตว์แพทย์ฝีมือดีในประเทศไทยอย่าง อาจารย์หมอ กัมปนาท สุนทรวิภาต และทีมคณะสัตว์แพทย์ศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ร่วมกับ คุณหมอศุภเสกข์ จากบริษัท Miracele-medicine ในการทำการผ่าตัดโดยใช้สเต็มเซลล์ ซึ่งวิธีการนั้น ก็ขออธิบายแบบบ้านๆ ว่า ทีมสัตว์แพทย์ต้องผ่าตัดเพื่อดูกระดูกสันหลังและการกดทับต่าง ๆ แล้วทำการรักษา หลังจากนั้น นำเอาไขกระดูกไปทำสเต็มเซลล์ในห้องแลปที่ต้องอาศัยเครื่องไม้เครื่องมือและความชำนาญจากผู้เชี่ยวชาญนั่นคือ Miracele-medicine แล้วเมื่อได้ตัวสเต็มเซลล์แล้ว ก็นำมาใส่กลับในตัวของสุนัข โดยใช้เวลาผ่าตัดทั้งสิ้นประมาณ 5 ชั่วโมง สำหรับอาการของกาย่าขณะนี้นั้น เห็นบอกว่าสามารถขยับหางได้ และขาหลังขยับนิดๆตอนทำกายภาพด้วยการว่ายน้ำ แต่เนื่องจากหลังการทำสเต็มเซลล์ในสุนัขที่เป็นอัมพาตจำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องใช้วิธีการภาพบำบัดเพื่อเสริมสร้างและกระตุ้นการทำงานของร่างกาย เรื่องการทำกายภาพนี้ ทางคุณหมอศุภเสกข์ จากบริษัท Miracele-medicine เน้นว่าเป็นหัวใจสำคัญและถือเป็นกุญแจสู่ความสำเร็จของการรักษาเลยทีเดียว ตอนนี้พ่อดูเหมือนจะยิ้มได้เป็นครั้งแรก (ถึงจะเป็นยิ้มที่ดูจะสดชื่นน้อยที่สุดเท่าที่เคยเห็นมา (แม่เล่า)) เพราะมีความหวังที่จะทำให้น้องแพนอาจจะกลับมาเดินได้อีกครั้ง แต่การที่จะนำตัวแพนขึ้นมาผ่าตัดโดยใช้สเต็มเซลล์นั้น ยังมีเรื่องที่ต้องขบคิดและพิจารณาอย่างละเอียดถี่ถ้วน ทั้งเรื่องการขนส่ง ระยะเวลาที่กำหนดว่าต้องเร่งด่วนที่สุดหลังจากเกิดอุบัติเหตุ และที่สำคัญคือค่าใช้จ่ายที่อาจสูงถึง 6 หลัก! จากคุณ : แฟนวิคเตอร์ - [ 15 ก.ค. 51 23:13:02 A:124.120.75.37 X: TicketID:181688 ]

ความคิดเห็นที่ 4 มาอยู่เป็นเพื่อนค่ะ จากคุณ : เพลงพันทาง - [ 15 ก.ค. 51 23:31:43 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เป็นเพื่อนด้วยคนค้า จากคุณ : Dog's Lover (Hathaips) - [ 15 ก.ค. 51 23:34:25 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เสียใจกับน้องแพนเค้กด้วยนะค่ะ  และเข้าใจคุณพ่อของคุณค่ะ  ขณะเราเองเพิ่งรู้จักดุ๊กดิ๊กได้ไม่กี่วันเค้าพิการเรายังดูแลอย่างดี  แต่คงไม่มีโอกาสได้รักษาแบบน้องแพนเค้กแน่ ๆ เพราะกำลังทรัพย์ไม่เือื้ออำนวย  แต่ก็ขออวยพรให้แพนเค้กหายไปปกตินะค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ ๆๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : kanomjeen.p - [ 15 ก.ค. 51 23:44:45 ]

ความคิดเห็นที่ 7 อยากจัเล่าประสบการณ์ที่เคยช้วยหมาจรจัดที่ถูกรถชน หลังหักเหมือนกัน แพทย ลงความเห็นว่าเขาจะเดินไม่ได้อีกเลย หมอแนะนำให้ฉีดยาให้เขาไปเสีย แต่เราก็ตัดสินใจที่จะเอาเขาไว้ เนื่องจากว่าไม่มีเวลาดูแล จึงได้เอาเขาไปฝากที่เขารับฝากสุนัขเสียค่าฝากเดิอนละ4500บาท เขาจะอยู่แต่ในกรง เป็นเวลาหกเดือนเท่าที่จำได้ สุนัขจรจัดตัวนี้ยังเด็กอายุน่าจะ8-9เดือน มีอยู่วันหนึ่งทางร้านที่เอาเขาไปฝากไว้โทรมาบอกว่า วันนี้ ได้อาบน้ำให้เขา อยู่ๆเขาก็ลุกขึ้นยืนได้ ไม่แน่นะคะ เขาอาจเดินได้อีกครั้งคะ แต่ช่วงแรกต้องให้เขาเคลื่อนไหวให้น้อยที่สุด เพื่อที่จะไม่ทำให้ความบอบซ้ำที่เนประสาทมากขึ้น แล้ววันหนึ่งเขาจะเดินได้อีกคะ ดิฉันเฃื่อว่าความรักที่คุณพ่อคุณแม่ของคุณจะทำให้เขาเดินได้อีกคะอย่าเพิ่งหมดกำลังใจคะ http://topicstock.pantip.com/jatujak/topicstock/2007/08/J5704655/J5704655.html http://topicstock.pantip.com/jatujak/topicstock/2007/08/J5761786/J5761786.html http://topicstock.pantip.com/jatujak/topicstock/2007/09/J5865139/J5865139.html http://topicstock.pantip.com/jatujak/topicstock/2008/02/J6305853/J6305853.html แก้ไขเมื่อ 16 ก.ค. 51 00:05:29 จากคุณ : qgee (กล้วยไม้สีเงิน) - [ 16 ก.ค. 51 00:00:03 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เป็นกำลังใจให้นะคะ รอฟังข่าวอัตเดตค่ะ จากคุณ : สู้ๆนะแพนเค้ก (~sugarsour~) - [ 16 ก.ค. 51 00:29:13 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : iluvtravel - [ 16 ก.ค. 51 06:14:35 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เป็นเรื่องราวที่ดีมากค่ะ..เรียบเรียงได้ดี.. เอาใจช่วยค่ะ.. จากคุณ : Panissar - [ 16 ก.ค. 51 07:49:04 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เขียนถ่ายทอดความรู้สึกออกมาได้ดีมากค่ะ อ่านแล้วร้องไห้ เห็นภาพตาม เห็นถึงความรักที่คนมีต่อสุนัข เห็นถึงความรักที่ลูกมีต่อบุพการี คุณต้องบอกตัวเองให้สู้ ขอเป็นแรงใจ แม้เป็นเพียงแค่หนึ่ง ที่ยึดมั่นเคียงข้างคุณค่ะ จากคุณ : ถุงทองที่รัก - [ 16 ก.ค. 51 08:16:30 ]

ความคิดเห็นที่ 12 มาส่งกำลังใจให้น้องแพน สามารถรักษาหายได้ปลอดภัยะนะคะ จากคุณ : กาแฟรสเสน่หา - [ 16 ก.ค. 51 08:21:00 ]

ความคิดเห็นที่ 13 อืม... เข้าใจถึงความรู้สึกค่ะ การดูแลสุนัขพิการอาจจะยุ่งยากในช่วงแรกๆ เพราะตัวเราเองจะต้องปรับตัวหลายอย่าง มีเรื่องที่ต้องทำมากขึ้น แต่เมื่อผ่านระยะแรกไปได้แล้ว ทุกอย่างจะเข้าที่เข้าทางค่ะ และจะไม่ยากอย่างที่กังวล เพียงแต่มันอาจจะมีปัญหาใหม่ๆ มาให้เราแก้ไขบ้าง รูปข้างล่างนี้คือเจ้าเฮงเฮง... พิการมา 2 ปีแล้ว เนื่องจากโดนรถชน ทุกวันนี้เฮงเฮง แข็งแรงดี ยังเล่นซนเหมือนเดิม ยินดีให้คำแนะนำเรื่องการดูแลค่ะ เพราะเข้าใจความรู้สึกจริงๆ ขอให้ผ่านช่วงเวลานี้ไปให้ได้นะคะ... จากคุณ : แม่เฮงเฮง (My revenge) - [ 16 ก.ค. 51 08:31:08 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เข้ามาเป็นกำลังใจให้ค่ะ..... จากคุณ : TAY_B - [ 16 ก.ค. 51 08:48:37 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ของเราเพียงแค่ 3 เดือนลัคกี้ก็ เริ่มใช้สองขาหลังได้แล้วค่ะ ตอนนี้ลักษณะเหมือนกะคนนั่งยอง ๆ แล้วเดินไปด้วยอะคะ คือเค้ายังยืนขึ้นขาตรงไม่ได้ ก็หวังว่าอีกไม่นาน หรือสักวันจะมีปาฎิหารเกิดขึ้นอีกครั้งนึงค่ะ เรื่องมีอยู่ว่า หลังจากประมาณ 1 อาทิตย์หลังผ่าตัดกะเพาะปัสสาวะ เราเห็นเค้าดูเหมือนไม่เจ็บไม่ปวดแล้ว ก็เลยปล่อยให้เค้าออกมาเดินลากตัวไปมา เพราะเราคิดว่าอยากให้เค้าได้ใช้งานร่างกาย เพื่อจะได้ฟื้นตัวเร็วขึ้น เป็นเวลาหลายอาทิตย์อยู่เหมือนกัน เพียงเพื่อหวังว่าเค้าจะยันตัวเองขึ้นยืน แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้ววันนึงเราต้องส่งลัคกี้ไปทำหมัน พร้อมกับหมาจรจัดตัวอื่น ๆ โดยความอุปถัมภ์ของ SCAD แล้วพอ 10 วัน SCADก็นำสุนัขทั้งหมดมาส่ง พอจนท.ลงกรงลงจากรถบรรทุก เปิดกรงออก เจ้าลัคกี้ก็รีบวิ่งออกมา ปาฎิหารย์ก็เกิดขึ้นค่ะ เค้าใช้ขาข้างหลังข้างนึงยันตัวในท่านั่งยอง ๆ และช่วยถีบส่งตัวเองขณะเคลื่อนตัว (เหมือนคนใช้ขาถีบสเก็ตบอร์ดอะคะ)ได้! ไม่น่าเชื่อนะคะ ทั้งประหลาดใจและดีใจ พอเห็นอย่างนั้น เราก็เลยปล่อยให้เค้าเดินและเคลื่อนตัวไปมาตลอด เพราะอยากให้เค้าได้ใช้ขาข้างนั้นเยอะ ๆ จะได้เดินได้เร็ว ๆ ผ่านไปแค่ 3 วันเจ้าลัคกี้ก็ไม่เดินแบบนั้นแล้ว เกิดความสงสัยอะคะ แล้วก็เลยเริ่มมาวิเคราะห์ด้วยตัวเอง ว่าเพราะเหตุใดเค้าถึงเดินแบบนั้นได้ แล้วทำไมถึงหยุดเดินแบบนั้น ข้อสันนิษฐานของเราก็คือ ในช่วงเวลา 10 วันที่ไปทำหมัน เค้าต้องอยู่ในกรงตลอดเวลา เราคิดว่าเค้าคงไม่ได้ใช้งานร่างกายและไม่เกิดการกระทบกระเทือนต่อเส้นประสาท เลยทำให้กล้ามเนื้อและเส้นประสาทไม่มีการอักเสบ หรือปวม หรืออะไรก็แล้วแต่ ซึ่งทำให้เค้าดีขึ้น แต่พอเราปล่อยให้เค้าใช้งานร่างกายส่วนนั้นอีก ก็คงทำให้เกิดการอักเสบจนเส้นประสาทไม่สามารถทำงานได้ เมื่อเกิดข้อสันนิษฐานเช่นนี้เราก็เลยลองทำการทดลอง ขังเค้าไว้ในกรงตลอด เมื่อเปิดกรงก็จะให้เค้าขึ้นรถเข็นทันที เพื่อลดการใช้งานช่วงหลังของเค้า แล้วสิ่งที่เราคิดก็เป็นจิง เพียงแค่ 5 วันเค้าก็กลับมาทำท่าแบบเดิมได้อีก   จากประสบการณ์เราคิดว่า สิ่งที่คนเห็นอาจไม่ใช่สิ่งที่เค้าเป็นอะคะ คือเราอาจจะเห็นว่าเค้าเดินด้วยสองขาแล้ว เค้าคงไม่เจ็บแล้วมั้ง คงหายแล้วหล่ะ แต่จิง ๆ แล้วไม่ใช่หรอกค่ะ ขนาดคนยังต้องนอนรพ.ไม่เคลื่อนไหวเป็นเดือนหากหลังหัก กระดูกเคลื่อน สัตว์ก็คงเหมือนกันอะคะ เพราะงั้นระยะเวลาแค่ 1 อาทิตย์เค้ายังไม่หายหรอกค่ะ แต่กระบวนการทางความคิดของเค้ายังไม่ขั้นเทพเหมือนคน เค้าก็เลยสั่งให้ตัวเองนอนเฉย ๆ ไม่เคลื่อนไหวเป็นเดือน ๆ ไม่ได้ พอเค้าหายเจ็บหรือเจ็บไม่มากแล้ว เค้าก็ต้องรีบขยับตัว เพื่อทำธุรกรรมต่าง ๆ พวกเราก็เลยคิดว่าอ๋อเค้าหายแล้วหล่ะ ทั้งที่จิง ๆ เค้ายังไม่หายดีเลย ปัจจุบันนี้ลัคกี้ เริ่มขยับใช้ขาอีกข้างได้แล้ว เราคิดว่าสำหรับเรา ๆ ได้ดูแลเค้ามาถูกทางแล้ว และหวังว่าปาฎิหารย์จะเกิดขึ้นอีกครั้ง ทำให้เค้ากลับมาเดินได้เป็นปกติเหมือนเดิมค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ มีอะไรก็หลังไมค์มาได้เลยคะ ยินดีเป็นเพื่อนพูดคุยให้คำปรึกษาค่ะ จากคุณ : Cuteกาญจน์ - [ 16 ก.ค. 51 08:51:58 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจและความรู้สึกดีๆของทุกท่าน ขอบคุณและซาบซึ้งใจมากค่ะ ขอส่งกลับความปรารถนาดีไปถึงทุกท่าน และเป็นกำลังใจให้กับน้อง เฮงเฮง , ลัคกี้ และน้องหมาของคุณกล้วยไม้สีเงินด้วยนะคะ ตอนนี้เรื่องการผ่าตัดและการจะเอาตัวน้องแพนขึ้นมากำลังอยู่ระหว่างดำเนินการค่ะ มีความคืบหน้าจะมาเล่าให้ฟังค่ะ และอยากจะขอคำปรึกษาจากคุณกาญจน์ด้วย หลังจากน้องแพนผ่าตัด ครอบครัวเราคงต้องขอความรู้และคำแนะนำจากคุณกาญจน์ในการดูแลเค้าด้วย เบื้องต้นแอนก็เก็บข้อมูลของคุณกาญจน์และของทุกท่านที่มีหมาเดินไม่ได้ เพื่อจะเตรียมตัว (เตรียมใจ) ในการดูแลน้องแพนต่อไปค่ะ ขอบคุณมากๆค่ะ จากคุณ : แฟนวิคเตอร์ - [ 16 ก.ค. 51 09:07:49 A:125.25.131.24 X: TicketID:181688 ]

ความคิดเห็นที่ 17 พิมพ์ตกไป ขอส่งกำลังใจให้น้องดุ๊กดิ๊กด้วยค่ะ และหัวอกเดียวกันกับคุณขนมจีน เราจะสู้ไปด้วยกันค่ะ เพื่อน้องหมาที่เรารักเนอะ... จากคุณ : แฟนวิคเตอร์ - [ 16 ก.ค. 51 09:11:35 A:125.25.131.24 X: TicketID:181688 ]

ความคิดเห็นที่ 18 สู้ๆ จากคุณ : honeybfit - [ 16 ก.ค. 51 09:26:45 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆ จากคุณ : gibgabgoogee - [ 16 ก.ค. 51 09:31:00 ]

ความคิดเห็นที่ 20 มาสนับสนุนคุณCuteกาญจน์ คะ จากคุณ : qgee (กล้วยไม้สีเงิน) - [ 16 ก.ค. 51 09:51:20 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เอาใจช่วยให้สู้ๆค่ะ ขอให้มีกำลังใจดีทั้งครอบครัวนะคะ จากคุณ : แมห่อยหลอด (noichanin) - [ 16 ก.ค. 51 11:28:48 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เป็นกำลังใจค่ะ ขอให้น้องแพนเค๊กหายไวไวน๊ะค่ะ จากคุณ : ม่ามี้ เบค เบค (Piggi_Ham) - [ 16 ก.ค. 51 12:02:00 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เอาใจช่วยให้สามารถรักษาให้เค้ากลับมาแข็งแรงและเดินได้นะคะ.....อยากเห็น กาย่า 2 ค่ะ จากคุณ : ดุ๊กกะดุ๋ย - [ 16 ก.ค. 51 12:18:30 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เป็นกำลังใจให้นะคะ ขอให้หายไวๆ จากคุณ : ข้าวยำหมูตุ๋น - [ 16 ก.ค. 51 12:25:04 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เป็นกำลังใจให้ค่ะ ขอให้หายไว ๆ ค่ะ จากคุณ : kpข้าวปั้น - [ 16 ก.ค. 51 12:34:30 ]

ความคิดเห็นที่ 26 หากต้องการหมอเก่งด้านระบบประสาท ยินดีประสานงานให้นะคะ เป็นคุณหมอที่จุฬาค่ะ เพราะเท่าที่อ่านดูแล้วทางบ้านคุณเอาใจใส่หมาตัวนี้มาก หากได้รับการรักษาจากคุณหมอท่านนี้แล้วคุณมีการดูแลที่ดีอยู่แล้ว โอกาสเดินได้ หรือมีการเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น มีสูงค่ะ nongthee9@gmail.com จากคุณ : nongthee - [ 16 ก.ค. 51 12:51:46 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ช่วงนี้หากแพนนอนนิ่งๆ ไม่สามารถใช้ขาใดขาหนึ่งได้ ต้องระมัดระวังการเปนแผลกดทับด้วยนะคะ ดิฉันมีที่นอนกันแผลกดทับ เป็นแบบลูกสูบลม(ลูกฟูก แบบนวดตัว)ให้ยืมค่ะ จากคุณ : nongthee - [ 16 ก.ค. 51 12:54:13 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ปลอดภัยหายไวๆนะลูกนะ จากคุณ : amereal - [ 16 ก.ค. 51 13:22:40 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ขอส่งกำลังใจมาให้ สู้ๆ นะคะ จะรอฟังข่าวคราว ค่ะ ส่งข่าวเป็นระยะๆ ด้วยนะคะ จากคุณ : ใบบัง - [ 16 ก.ค. 51 15:06:14 ]

ความคิดเห็นที่ 30 สู้ๆนะคะ......น้องแพนและครอบครัว จากคุณ : แม่ไข่เค็ม - [ 16 ก.ค. 51 18:41:32 ]

ความคิดเห็นที่ 31 เข้มแข็งและสู้ๆ ค่ะ  ที่นี่มีกำลังใจมากมายมอบให้  อย่าท้อแท้นะคะ จากคุณ : SnOw BunnY - [ 16 ก.ค. 51 20:28:31 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ตอน 5 หลังจากที่ได้ยินเรื่องการรักษาสุนัขอัมพาตโดยใช้สเตมเซลล์ที่ดูจะสร้างความหวังและทำให้โลกสีหม่นของคนในครอบครัวเรา ได้สดใสขึ้นอีกครั้ง ถึงจะไม่ใช่เป็นความหวังที่เจิดจ้าเรืองรอง แต่มันคือโอกาสสุดท้ายของคนสิ้นหวัง ดังนั้นการพูดคุยถึงผลดีผลเสียและข้อจำกัดต่าง ๆ ที่เราจะนำน้องแพนมารักษา ถูกถกกันในครอบครัวเราพอสมควร สำหรับครอบครัวเราแล้วเงินที่จะใช้ในครั้งนี้ดูจะมากมายอยู่เหมือนกัน เพราะเราเองก็เป็นครอบครัวราชการ พ่ออาจจะมีเงินเก็บบ้าง แต่ก็ไม่ได้มากมายอะไร ภาระเรื่องตัวเลขของเงินในกระเป๋าที่ต้องถูกควักออกไปในครั้งนี้ ทำให้แอนและพี่สาวอดสงสารพ่อและแม่ไม่ได้ อีกทั้งการรักษาโดยสเตมเซลล์ก็ยังเป็นวิทยาการทางการแพทย์ที่ใหม่มาก การรักษาก็ไม่ได้การันตีว่าจะสัมฤทธิ์ผล เมื่อดูเงื่อนไขและข้อจำกัดหลายๆด้านแล้ว ก็รู้สึกเอนเอียงว่าอาจจะผ่าตัดแต่ไม่จำเป็นต้องทำสเตมเซลล์มั้ย... แต่แล้วความรักที่พ่อมีต่อแพนก็ชนะข้อจำกัดทั้งหลายโดยสิ้นเชิง เมื่อพ่อบอกว่าขึ้นชื่อว่าแพนเป็นลูกพ่อ พ่อก็อยากจะทำทุกอย่างอย่างดีที่สุด และพ่อจะเสียใจแค่ไหน หากวันข้างหน้าพ่อต้องอยู่กับความกังขาไปตลอดชีวิตว่ายังทำไม่ถึงที่สุด เพราะการผ่าตัดและทำสเตมเซลล์นั้นต้องทำอย่างเร่งด่วนภายหลังการบาดเจ็บมากสุดไม่ควรเกิน 2 สัปดาห์ และแล้วแพนก็จะได้เหินฟ้ามายังกรุงเทพอีกครั้ง แต่มาครั้งนี้แพนคงไม่ได้ยืนเชิดคอระหงอย่างสง่างามเหมือนในวันที่แพนขึ้นเครื่องครั้งแรก แต่สิ่งที่ยังเหมือนเดิมคือความน่ารักสดใสของสุนัขพันธุ์ดี เหนือสิ่งอื่นใดการมาครั้งนี้ของแพนคือการพกหัวใจนักสู้มาด้วยนั่นเอง...แน่นอนสำหรับพ่อ การมาครั้งนี้เต็มเปี่ยมไปด้วยความหวังและความรับผิดชอบที่แบกรับอยู่อย่างเต็มที่...เต็มใจ...และเต็มกำลังความสามารถ... แพนจะเดินทางมาถึงวันเสาร์ที่ 19 นี้ค่ะและจะเข้ารับการผ่าตัดในวันจันทร์ที่ 21 นี้ ... จากคุณ : แฟนวิคเตอร์ - [ 16 ก.ค. 51 21:58:29 A:124.120.78.143 X: TicketID:181688 ]

ความคิดเห็นที่ 33 เอาใจช่วยค่ะ ถึงผลจะเป็นอย่างไร ก็แค่ให้เขาปลอดภัยก็พอ โชคดีของน้องแพนที่ได้เป็นลูกบ้านนี้ คุณพ่อคุณแม่คุณน่ารักมากค่ะ  ขอให้สุขภาพแข็งแรงนะคะ จากคุณ : Giant&Runsae - [ 17 ก.ค. 51 00:15:03 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ขอให้แพนหายนะค่ะ จากคุณ : jinny - [ 17 ก.ค. 51 01:12:10 A:58.64.104.126 X: ]

ความคิดเห็นที่ 35 ขอเป็นกำลังใจให้นะค่ะ สามีดิฉัน ก้รับดูแลน้องหมาจรฯ ที่พิการขาหลังไว้ 1 ตัว แต่คงไม่มีโอกาสได้รับการรักษาเหมือน น้องแพน ตอนนี้แผลภายนอกหายดีแล้ว แต่คงกลับมาเดินเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว จากคุณ : sakulna - [ 17 ก.ค. 51 09:10:11 ]

ความคิดเห็นที่ 36 เป็นกำลังใจให้กับเจ้าของและน้องหมาทุกท่านนะค่ะ เอาใจช่วยทุกท่าน ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดี แก้ไขเมื่อ 17 ก.ค. 51 13:48:37 จากคุณ : แมวหง่าวหน้าบูด (ฉันจะมีความสุขทุกวัน) - [ 17 ก.ค. 51 13:47:49 ]

ความคิดเห็นที่ 37 เป็นกำลังใจให้นู๋แพนเค้กนะค่ะ จากคุณ : DOGHALL - [ วันอาสาฬหบูชา 20:40:05 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ตอน 6 หลังจากที่ครอบครัวเราตกลงปลงใจควักกระเป๋าก้อนโตให้กับการนี้โดยเฉพาะ เราก็เดินหน้าลุยกันอย่างเต็มที่ มีการแบ่งหน้าที่กับภารกิจกันสองฝ่าย ฝ่ายที่อยู่กรุงเทพฯก็ประสานงานกับทางอาจารย์หมอกัมปนาท คุณหมอศุภเสกข์ แห่ง มิราเซลล์ เมดิซีน และทางโรงพยาบาล ซึ่งโชคดีที่ทุกอย่างดูราบรื่นเพราะน้ำใจและจิตใจอันประเสริฐของทุกคนที่เกี่ยวข้อง แม้แต่เพื่อนที่เจอกันทางเวปทั้งพันธ์ทิพย์ และ hi5 ทำให้รู้เลยว่า ในความโชคร้ายครั้งนี้ก็ทำให้เราเกิดความรู้สึกดีดีได้เหมือนกัน นี่เองล่ะมั้งที่เค้าเรียกว่า มิตรแท้ แล้วยังกำลังใจมากมายที่หลั่งไหลมาจากเพื่อน ๆ ในห้องจตุจักรนี้อีก ที่อย่าว่าแต่จะเจอหน้า หรือรู้จัก แค่ความคุ้นเคยก็ยังไม่มี เพราะแอนสารภาพเลยว่าเพิ่งจะเข้ามาเล่นพันธ์ทิพย์ เป็นมือใหม่จริงๆ แต่ก็ได้รับการต้อนรับและความรู้สึกดี ๆที่มีให้ ทำให้ครอบครัวเรารู้สึกซาบซึ้งใจมาก...ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่านอกจากแพนจะเป็นที่รักของครอบครัวเราแล้ว วันนี้ยังมีคนรักแพนเพิ่มขึ้นเยอะแยะเลย ส่วนฝ่ายประสานงานที่ต่างจังหวัด นำทีมโดยหัวหน้าทีมอย่างพ่อ ที่เรียกความฟิตในวัยเกือบ 70 ให้สามารถไปเยี่ยมแพนที่คลินิกหมอได้ เช้า-เย็น (บางครั้งก็ 3 เวลาหลังอาหารเลย (แม่บอก)) และคอยเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงในการส่งต่อข้อความ คำแนะนำต่างๆไปยังคุณหมอที่ดูแลแพน แถมยังได้ผู้ช่วยวัยใกล้กันอย่างแม่คอยซื้อของไปกำนัลความน่ารักของคุณหมอที่นู้นอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง เรื่องมันดูเหมือนจะดี แต่นี่มันชีวิตจริงไม่อิงนิยาย เพราะไม่รู้ว่าเป็นโชคร้ายหรือเป็นจังหวะชีวิตของแพนที่ดูจะติดขัดไปซะหมด เมื่อได้รับรายงานกับสายทางนู้นว่า ตอนนี้อาการแพนหลังผ่าตัดที่ตั้งใจว่าจะให้แข็งแรงที่สุดก่อนจะเดินทางขึ้นเครื่องมารับการผ่าตัดกลับทรุดลง เกิดอาการไข้ขึ้นสูง เกร็ดเลือดต่ำ เม็ดเลือดขาวสูง คุณหมอต้องคอยเช็ดตัวให้ตลอดเพราะกลัวช็อค อาการที่ว่าน่าจะเกิดจากการติดเชื้อหรืออักเสบ งานนี้ก็เลยต้องรบกวนทางอ.หมอกัมปนาทและคุณหมอศุภเสกข์อีกครั้ง มีการเปลี่ยนตัวยารักษา โดยทุกฝ่ายคาดว่าอาการน่าจะดีขึ้น พอจะนำตัวแพนมาเช็คอย่างละเอียดอีกครั้งที่กรุงเทพก่อนผ่าตัดจริง ในค่ำคืนนี้พ่อและพวกเราในครอบครัวคงจะปิดตาข่มใจนอนได้ยากขึ้นอีกแล้ว... โดยเฉพาะพ่อที่น้ำเสียงยังมีความวิตกอยู่ไม่น้อย มีเพื่อนใน hi5 คนหนึ่งเขียนเมนต์มาว่า ความหวังเป็นเครื่องหล่อเลี้ยงชีวิตให้ดำเนินต่อไป... คืนนี้แอนก็อยากให้ความหวังนั้นยังมีอยู่ในใจพ่อ แต่ขณะเดียวกันก็กลัวว่าหากความหวังในใจพ่อสูญสิ้นไปแล้วพ่อจะเป็นอย่างไร... การทำใจยอมรับเรื่องบางอย่าง มันช่างยากเย็นนัก แต่อย่างน้อยแอนก็เชื่อว่าความรักความผูกพันของคนในครอบครัวเราคงช่วยพยุงพ่อให้ยืนหยัดได้ไม่มากก็น้อย...แต่เราก็จะทำอย่างดีที่สุด จากคุณ : แฟนวิคเตอร์ - [ วันอาสาฬหบูชา 23:08:54 A:124.120.76.84 X: TicketID:181688 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ขออธิบายเพิ่มในส่วนของน้องแพนเค้กนะครับ จากรูปที่ผมได้รับมา กรณีของแพน้เค้กหนักเอาการครับ เพราะกระดูกสันหลังหักจนมีรูปร่างดั่งในรูป สัตวแพทย์จำเป็นต้องผ่าตัดแก้ไข จัดกระดูกให้ตรงให้ได้ก่อนทำการฉีดสเต็มเซลล์ และต้องยึดไม่ให้ส่วนนี้เคลื่อนไหวไปอีกซักระยะหนึ่งครับ นอกจากนี้ในฟิล์มผมว่าผมเห็นมีซี่โครงหักด้วยนะครับ ยังไงพอมา กทม.แล้วคงต้องทำการถ่ายเพิ่ม และตรวจเลือดซ้ำอีกครั้งหนึ่ง ดูรูปแพนเค้กไปก่อนครับ จากคุณ : Dr. Doggy - [ วันเข้าพรรษา 17:41:09 ]

ความคิดเห็นที่ 40 สิ่งที่เราหวังในเคสนี้ก็อยากให้รูปนี้เป็นคำตอบครับ รูปนี้อาจไม่ชัดนัก พอดีใช้แฟลชถ่าย ผมได้ถ่ายรูปนี้ตอนไปประชุม International Society of Cellular Therapy ที่ Sydney เมื่อปีที่แล้วครับ ตรงกลางจะเห็นได้ชัดว่าการปลูกถ่ายสเต็มเซลล์สามารถซ่อมแซมไขสันหลังส่วนที่มีควาเสียหายได้ มันคงไม่ดีขึ้นทั้งหมดหรือเท่าเดิม แต่อย่างน้อยตรงนี้คนจ่ายเงินคงต้องเอาไปพิจารณาว่าดีแค่นี้พอใจที่จะทำ หรือจำเป็นที่จะต้องทำหรือไม่ครับ จากคุณ : Dr. Doggy - [ วันเข้าพรรษา 17:50:37 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ติดตามเรื่องราวต่อได้ที่กระทู้ใหม่ค่ะ จากคุณ : แฟนวิคเตอร์ - [ 20 ก.ค. 51 00:20:33 A:124.120.74.42 X: TicketID:181688 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ... เข้ามาดู จากคุณ : Mr. Fusion - [ 25 ก.ค. 51 14:02:22 ]