ตอน 7
วันเวลาเร็วเหมือนติดปีก...หากเรากำลังยื้อและต้องการเวลา แต่สำหรับ บางคนที่เวลาไม่มีค่า หรือกำลังรอคอยบางสิ่งบางอย่าง แต่ละวินาที ดูมันช่างเชื่องช้าและยาวนาน สำหรับครอบครัวเรา ขณะนี้ดูจะเหมือนจะเป็นอย่างแรก เพราะนับจากแพนถูกรถชน วันนี้ก็ล่วงเข้าวันที่ 7
ครบ 1 สัปดาห์พอดิบพอดี ซึ่งสำหรับการผ่าตัดเกี่ยวกับอัมพาตและยิ่งมี
การปลูกถ่ายสเต็มเซลล์ด้วยแล้ว จะต้องรีบทำอย่างเร่งด่วน เพราะเวลา
ที่เร็วขึ้นเท่ากับเป็นการเพิ่มโอกาสในการรักษาและฟื้นฟูได้มากขึ้น
หลังจากที่จังหวะชีวิตของแพนดูติดขัด เพราะอาการทรุดฮวบลงน่าใจหาย เกิดไข้ขึ้นสูง แต่แพนจำเป็นต้องรีบขึ้นมากรุงเทพเพื่อเตรียมความพร้อมก่อนการผ่าตัด เมื่อวานนี้ทุกคนที่เกี่ยวข้องต่างเป็นห่วงกลัวว่าอาการแพนจะไม่ดีขึ้นพอจะขึ้นเครื่องได้ เพราะสุนัขที่ขึ้นเครื่องมีความเสี่ยงอยู่พอสมควร ยิ่งเป็นสุนัขป่วยด้วยแล้วก็ดูจะทำให้เป็นกังวลมากขึ้น เพราะความกดอากาศที่สูง อาจส่งผลเรื่องกระเพาะปัสสาวะ เพราะแพนมีโอกาสเสี่ยงอยู่แล้ว (ตอนนี้แพนฉี่เองไม่ได้) ประกอบกับสุนัขอยู่แปลกที่ อาการไข้สูงอีก
จึงอาจเกิด Heat Stroke ได้ ประเด็นเรื่องการเดินทางโดยเครื่องจึงทำให้แอนต้องไปขอความช่วยเหลือจากคุณ Xoomer แห่งห้อง Blue Planet
ที่โทรไปประสานกับทางทีมนกแอร์ที่ตรังช่วยอำนวยความสะดวกให้ ส่วนอาจารย์หมอกัมปนาท คุณหมอศุภเสกข์ก็ช่วยโทรสั่งการ และให้คำปรึกษากับทีมคุณหมอที่โรงพยาบาลสัตว์ตรัง นำโดยคุณหมอนรินทร์และ
คุณหมอบอย ทำเอาคุณหมอที่นู้นวิ่งวุ่น ต่างระดมทีม เปลี่ยนยา เช็ดตัว สวนน้ำเย็นและเฝ้าไข้ทั้งคืน เพื่อหวังให้แพนไข้ลดลงพอจะขึ้นเครื่องได้ จังหวะชีวิตที่ดูจะติดขัดของแพนก็ดูจะผ่อนคลายขึ้นเพราะได้แรงกายแรงใจของทีมโรงพยาบาลสัตว์ตรังและทีมนกแอร์ ที่ช่วยกันทั้งผลักทั้งดันจนนาฬิกาชีวิตของแพนเริ่มเดินต่อไปได้!
เช้าวันนี้แอนและพี่สาวจึงไปรับแพนและพ่อที่ดอนเมือง... ภาพสุนัขที่นอนนิ่งอยู่ในกรง ผ่านสายพานพิเศษไม่ปะปนกับกระเป๋า แต่เจ้าตัวไม่สามารถขยับนั่งชูคอเหมือนครั้งที่ผ่านมา ทำให้ใจแอนแป้วไปเหมือนกัน แต่แพนก็ยังคงกระดิกหัวส่ายไปมา ขนสวยที่พ่อเคยเอาไปกรูมมิ่งสวยงาม...วันนี้ยังคงทิ้งร่องรอยความงามไว้...ด้วยขนฟูนิ่มและดูสะอาดสะอ้านราวกับไม่ใช่หมาป่วย (ทราบทีหลังว่าที่ทีมโรงพยาบาลสัตว์ตรังคอยช่วยแปรงขนทาแป้งไม่ให้อับชื้น) ภายในกรงปูผ้าขนหนูมาอย่างดี พร้อมก้อน Cool Pack ที่ช่วยไม่ให้ร้อน แพนวันนี้จึงแทบจะไม่ต่างกับวันที่แอนมาส่งตอนกลับบ้าน
หากที่ไม่เหมือนเดิมคือขาหลังที่ขยับไม่ได้เท่านั้นเอง
ส่วนพ่อก็รีบเดินออกมาอย่างเร็วที่สุดเท่าที่คนวัย 70 จะทำได้ ปรี่เข้าดู
ลูกรักสี่ขาด้วยกลัวจะเกิดเหตุร้าย สีหน้ายามเห็นแพนปลอดภัย...
นาทีนั้นดูเหมือนจะโล่งอกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก แต่หากพินิจดูอย่างละเอียดแล้วนัยน์ตาคู่นั้นของพ่อดูจะแห้งแล้งไปเยอะทีเดียว อาจจะด้วยความเหน็ดเหนื่อยตลอดอาทิตย์ที่ผ่านมาผนวกกับภาระความรับผิดชอบ
ที่แบกรับไว้ แม้จะรู้ว่าต้องทำอย่างเต็มที่ ...เต็มใจ...และเต็มกำลังความสามารถ...แต่บางครั้งก็รับรู้ได้ถึงความเหนื่อยล้า ... ความเสียใจ
ที่มีอยู่ลึก ๆ ในใจพ่อ
ตอนนี้แพนอยู่ในความควบคุมดูและของโรงพยาบาลสัตว์ลาดพร้าว ปิ่นเกล้าค่ะ เบื้องต้นทำการเอ็กซเรย์และตรวจเลือด ดูภายนอกแพนสดใส กินข้าวเองได้ ไข้ลดลง แต่เมื่อดูผลเลือดแล้วพบว่าอาการแพนน่าเป็นห่วงมาก เพราะเม็ดเลือดขาวสูงมากๆๆๆ ขณะที่เม็ดเลือดแดงต่ำกว่าปกติมาก
ตอนนี้หมอให้ยาปฏิชีวนะและดูแลอย่างใกล้ชิด และพรุ่งนี้ทางอาจารย์หมอจะเข้ามาดูแลให้ ซึ่งคงจะตอบได้ว่าแพนจะมีโอกาสผ่าตัด
ได้ทันวันจันทร์นี้หรือไม่?
จากคุณ :
แฟนวิคเตอร์
- [
20 ก.ค. 51 00:20:33
A:124.120.74.42 X: TicketID:181688
]