ตอน 10
ช่วงนี้โลกของแอนหมุนเร็วขึ้น ด้วยงานที่เร่งรัดอยู่ตลอดเวลาตลอดทั้งอาทิตย์นี้ เผลอแป๊บเดียวก็หมดวันแล้ว ผิดกับโลกของพ่อที่กลับหมุนช้าลง แต่ละวันกว่าจะผ่านไปเนิ่นนานเชื่องช้า ด้วยที่ใจพ่อจดจ่อกับอาการของแพนอยู่ทุกขณะจิต ...ทำให้อดสงสัยไม่ได้ว่าตอนนี้แอนกับพ่ออยู่ในโลกใบเดียวกันมั้ยน้อ...และตอนนี้อะไรที่พอจะทำให้พ่อได้คลายความทุกข์ใจในเรื่องของแพนไปได้บ้าง...
บันทึกชีวิตของแพนนี้...เป็นบันทึกที่พี่เขียนให้น้อง บางช่วงก็เขียนแทนพ่อ บางตอนก็เขียนในฐานะเป็นลูก หลายอย่างที่ไม่ได้พูดออกมา แต่รู้สึกอยู่ข้างใน ดังนั้นบางสิ่งบางอย่างที่พร่างพรูในบันทึกนี้ พ่อจึงยังไม่เคยรู้มาก่อน รวมทั้งกำลังใจจากผู้คนมากมายที่ส่งผ่านมายังพ่อด้วย ครั้นจะบอกเล่าแต่กลัวว่าพ่ออาจจะรับรู้ได้ไม่ดีเท่ากับตัวหนังสือจากใจของทุกตัวอักษร พี่สาวแอนจึง Print ความรู้สึกดีดีมากมายไปให้พ่ออ่าน รู้แต่ว่าพ่อใช้เวลาอ่านอยู่หลายวัน บางช่วงบางตอนมีสะดุดไปบ้างด้วยความเสียใจ ซาบซึ้งใจ ชื่นอกชื่นใจ และประหลาดใจ ก็น่าอยู่หรอก...เพราะสำหรับพ่อไม่เคยรู้ว่าโลกไซเบอร์คืออะไร อินเตอร์เนต คอมพิวเตอร์คือเรื่องไกลตัว ทำไมคนในนี้จึงพูดคุยกันเฉพาะเรื่องหมา ทุกข์บ้าง...สุขบ้าง...แลกเปลี่ยนข้อมูล ความรู้ ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน ยิ่งไปกว่านั้นพ่อไม่เคยคิดมาก่อนว่าคนที่ไม่รู้จักกัน ไม่เจอหน้ากัน แต่กลับมอบความปรารถนาดีและกำลังใจให้ เป็นมิตรภาพที่คนวัยอย่างพ่อไม่เคยพบเจอและถือเป็นโลกใหม่ที่พ่อได้เรียนรู้...
ช่วงหลายวันมานี้ แพนยังมีอาการทรงตัวอยู่ ภายใต้การรักษาและดูแลของสัตว์แพทย์และทีมโรงพยาบาลสัตว์ทองหล่อ ปิ่นเกล้า แพนดูร่าเริงขึ้น ขยับตัวได้มากขึ้น เจ้าหน้าที่ดูแลให้แพนสะอาดสะอ้าน แถมยังแปรงขนฟูให้แพนยังสวยสดใสหมือนไม่ใช่หมาป่วย แต่ผลเลือดของแพนกลับยังน่าเป็นห่วง จำนวนเม็ดเลือดแดงลดลง แต่เม็ดเลือดขาวกลับสูงขึ้นอย่างต่อเนื่อง คุณหมอศุภเสกข์เกรงว่า เม็ดเลือดแดงซึ่งเปรียบเสมือนทหารกำลังหลักตอนนี้กำลังเพลี่ยงพล้ำ ส่วนทหารศัตรู(เม็ดเลือดขาว)กลับแข็งแกร่งขึ้น แนวทางในการรักษาจึงต้องทำให้แพนสร้างเม็ดเลือดแดงมากขึ้น ในตอนแรกอยากให้สร้างด้วยตัวเองก่อน หากไม่ได้จริงๆก็จำเป็นต้องมีการให้เลือด เบื้องต้นทางคุณหมอศุภเสกข์แห่งมิราเซลล์ เมดิซีน จึงได้ให้ความอนุเคราะห์ในการให้ยากระตุ้นในการสร้างเม็ดเลือดแดง และยังแนะนำอาหารเสริมสำหรับคนเป็นมะเร็งเพื่อสร้างภูมิคุ้มกันให้กับแพนด้วย ภายหลังจากที่แพนได้รับยากระตุ้น พบว่าเม็ดเลือดแดงเพิ่มขึ้น แต่ยังไม่มาก ต้องรอฉีดกระตุ้นเข็มที่สอง ทหารเรากำลังฟื้นตัวผลิตทหารเด็กขึ้นมาสู้ แต่ทหารฝั่งตรงข้ามมันก็ดันเพิ่มจำนวนอีกเหมือนกัน สาเหตุอาจเกิดได้จากการที่ให้ยาในกลุ่มสเตียรอยด์เพื่อลดอาการเกร็งของสองขาหน้าของแพน หรือในกรณีที่แย่จริงๆ อาจเกิดจากสาเหตุที่แพนมีโอกาสเป็นโรคภูมิคุ้มกันบกพร่อง แบบว่าเม็ดเลือดแดงกินตัวเอง ไม่สร้างเพิ่ม ซึ่งนับว่าเป็นอันตรายอย่างยิ่ง ตอนนี้ทีมสัตว์แพทย์จึงอาจต้องลดการใช้ยากลุ่มสเตียรอยด์ลง ตอนนี้แพนจึงต้องเจาะเลือดไปแล๊ปทุกวัน เพื่อเช็คค่าต่างๆจากเลือด แต่แพนก็ยังคงอดทนและใจสู้ กินข้าวเองหมดชาม ฉี่และอึเองได้ และไม่มีดื้อดึงให้พี่ๆเจ้าหน้าที่ต้องกวนใจเลย
ในระหว่างนี้คุณหมอจึงแนะนำให้ครอบครัวเราหาน้องหมามาเตรียมไว้ ในกรณีที่อาจต้องให้เลือดแพน โดยมีเงื่อนไขว่า สุนัขต้องอายุ 1-4 ขวบ น้ำหนัก 30 กิโลขึ้นไป ซึ่งหมาแอนที่เลี้ยงไว้ทั้งลาบราดอร์และร็อตไวเลอร์เข้าข่ายหลังจริง แต่ดันแก่เกินไป...โชคดีที่บ้านเก่าแพนเค้ก นำทีมโดยคุณเปิ้ลที่คอยเป็นธุระในการโทรหาเพื่อนพ้องน้องพี่ ทั้งที่เกี่ยวดองเป็นญาติแพนและที่ไม่ใช่ ซึ่งมีหลายครอบครัวแสดงเจตจำนงในการจะช่วยเหลือและอยู่ในขั้นตอนการดำเนินการ และที่น่าประทับใจมากๆคือคุณเปิ้ลได้นำพ่อ(จริงๆ)ของแพนมาช่วยแพนในครั้งนี้ด้วย ซึ่งคงต้องนำเลือดตัวอย่างไปตรวจสอบว่าจะใช้กับลูกสาวอย่างแพนได้หรือไม่
บ้านเก่าแพนเค้กจึงเหมือนเป็นแหล่งรวมน้ำใจจากครอบครัวที่เลี้ยงคอลลี่เหมือน ๆ กัน หรือที่ไม่ใช่แต่รู้จักคุ้นเคยกันกับพ่อ หรือ แม่ หรือ พี่น้องของแพน มาช่วยเหลือแพนอย่างสุดกำลัง ทำให้ครอบครัวเราได้รับรู้ว่าตอนนี้ครอบครัวเราใหญ่ขึ้นจริงๆ โดยเฉพาะพ่อที่ได้สัมผัสกับโลกใหม่นั่นคือน้ำใจจากคนแปลกหน้าที่ยามนี้กลับเป็นน้ำทิพย์ชโลมใจให้แข็งแกร่งขึ้น...
แก้ไขเมื่อ 26 ก.ค. 51 15:53:19
จากคุณ :
วิคเตอร์ 
- [
24 ก.ค. 51 00:48:12
]
น้ำใจจากคนแปลกหน้า...สู่แพนเค้ก...หัวใจทรนง{แตกประเด็นจาก J6813450}
... เข้ามาดู
