ความคิดเห็นที่ 1 ย้อนกลับไปเมื่อวันศุกร์ที่ 1 สค. ที่ผ่านมา น้องถูกปล่อยออกไปเที่ยวหลังอาหารเช้า ซึ่งก็เป็นกิจวัตรประจำวันเหมือนเช่นที่ผ่านมาร่วม 4 ปี เราไปทำงานตามปกติ กลับมาตอนเย็น เราถามแม่ว่าน้องกลับมาหรือยัง (ถามคำถามเดิมแบบนี้ทุกวันจนแม่เองเบื่อที่จะตอบ แต่เราไม่เคยเบื่อที่จะฟังคำตอบ เพราะการได้ยินว่าน้องกลับมาแล้ว มันเป็นความสุขอย่างประหลาด) เพียงแต่วันนี้ผิดหวัง เพราะคำตอบของแม่คือ ยัง และไม่เห็นหน้าไม่เห็นตาตั้งแต่สายๆแล้ว จิตตกทันทีเลยเรา ตลอดเย็นถึงหัวค่ำ เลยไปจนดึกดื่น เราคอยเงี่ยหูฟังตลอดหวังใจว่าอาจได้ยินเสียงกระพรวนน้องอยู่ไม่ไกล แต่ก็ต้องผิดหวังเพราะไร้วี่แวว แมวตัวอื่นๆในระแวกที่แวะเวียนมากินอาหารที่เราตั้งไว้ให้ ก็มากันตามปกติ เราก็ได้แต่ฝากบอกแมวแต่ละตัวที่มากิน ว่าอิ่มแล้วช่วยไปตามน้องกลับบ้านที ทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจว่าแมวคงไม่เข้าใจภาษาคนหรอก แต่ใจมันก็อดหวังไม่ได้ เผื่อฟลุ้คๆอาจมีบางตัวที่เข้าใจ(เหมือนคนบ้าเลย)... จากคุณ : LoveError - [ 13 ส.ค. 51 22:19:24 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ทั้งคืนเลยนอนไม่เต็มตา ครึ่งหลับครึ่งตื่น ลุกเข้าห้องน้ำทีไรก็เปิดม่านดูเผื่อเจอน้องนั่งรออยู่บนกำแพงบ้าน แต่ก็ยังคงไร้วี่แวว... เช้าวันที่ 2 เราต้องไปทริปต่างจังหวัดกับที่ทำงาน กว่าจะได้กลับก็วันอา.ที่ 3 ใจจริงไม่อยากไปเลย อยากอยู่รอน้องที่บ้าน แต่ด้วยหน้าที่และความรับผิดชอบ(เพราะเป็นคนดูแลทริป) ก็เลี่ยงไม่ได้ อยู่ต่างจังหวัด ว่างเมื่อไหร่เป็นต้องโทรกลับบ้าน ถามน้องชายว่า น้องเหมียวกลับมายัง แล้วก็ได้คำตอบที่ทำเอาไม่สบายใจอย่างมาก น้องชายเองก็ช่วยเดินตามหา ขับรถตามหา แต่ก็คว้าน้ำเหลว... วันอาทิตย์ที่ 3 หลังจบทริปได้กลับถึงบ้านเอาก็บ่ายแก่ๆ เหยียบเข้าบ้านวางกระเป๋าปุ๊ป ก็ออกตามหาปั๊บ กดกริ่งถามบ้านใกล้เรือนเคียง ก็ไม่มีใครเห็น ซ้ำร้ายบางบ้านนี่แสดงความไม่สนใจอย่างชัดเจนซะด้วยซ้ำไป แต่บางบ้านดีหน่อย อย่างน้อยก็มีถามกลับว่าแมวสีอะไร จะคอยดูๆให้... จากคุณ : LoveError - [ 13 ส.ค. 51 22:31:29 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ดีใจด้วยนะคะ ลูกกลับบ้านเหมือนเราได้ของขวัญชิ้นที่วิเศษที่สุดเลยค่ะ จากคุณ : ฉันจะมีความสุขทุกวัน (ฉันจะมีความสุขทุกวัน) - [ 13 ส.ค. 51 22:36:25 ]

ความคิดเห็นที่ 4 วันที่ 4 ของการหายตัวไปของน้อง... เราเข้ามาห้องแมว แล้วตั้งกระทู้ ขอคำแนะนำ ซึ่งก็ต้องขอบคุณเพื่อนๆห้องแมวที่เข้ามาให้กำลังใจ แนะนำ และบอกเล่าประสบการณ์แมวหาย ทำให้เรารับรู้ว่า ไม่ใช่เราคนเดียวที่แมวหาย คนอื่นก็มีแล้วเค้าก็เข้าใจความรู้สึกเราดี ได้คำแนะนำว่าให้ติดประกาศ แล้วพยายามกระจายข่าวตามหาแมวให้คนรู้มากๆที่สุดเท่าที่จะมากได้ วันที่ 5 วันนี้ทั้งวันยุ่งมากๆๆๆๆ ต้องรอหลังเลิกงานถึงได้ไปซื้อฟิวเจอร์บอร์ด เทปใส กาว อุปกรณ์ทำป้ายต่างๆนานา พิมพ์ข้อความตามหาน้อง แล้วก็จัดแจงทำป้าย อยู่ทำป้ายที่ออฟฟิศจนเกือบสามทุ่ม กลับบ้านมาฝนดันตกซะอีก แผนการแปะป้ายเลยต้องเลื่อนไปอีก 1 คืน จากคุณ : LoveError - [ 13 ส.ค. 51 22:45:20 ]

ความคิดเห็นที่ 5 วันที่ 6... ใจคอไม่ดี จิตตกมากขึ้น กลัวไปหมด กลัวน้องได้รับอุบัตเหตุ กลัวน้องโดนคนทำร้าย มันคิดไปต่างๆนานา(ส่วนใหญ่คิดในทางลบซะมาก) พักเที่ยง โอย..ไม่ไหวแล้ว นั่งรถเมล์ไปสี่แยกราชประสงค์ ไล่บนซะตั้งแต่ศาลท้าวมหาพรหมณ์ พระพิฆเนศ พระตรีมูราติ แบบว่าไม่เกี่ยงเลยว่าเคยได้ยิน องค์ไหนศักดิ์สิทธิ์เรื่องไหน เป็นเอามากจริงๆๆๆ กลับบ้านตอนค่ำ มาทำป้ายเพิ่ม ทำได้ทั้งหมด 30 ป้าย คืนนี้ฝนไม่ตก ได้โอกาสหอบป้ายไปติด แต่ก็ติดได้ไม่กี่ป้ายเพราะดึกแล้ว ก้อเอาจุดที่สังเกตุเห็นง่ายๆก่อน พอดีรู้จักกับเจ้าของคิวรถวิ่งรับส่งผู้โดยสารในหมู่บ้าน เลยขอเค้าติดป้ายบนรถด้วย ซึ้งเค้ายินดีช่วย ก็ต้องขอบคุณเค้าอย่างมาก... จากคุณ : LoveError - [ 13 ส.ค. 51 23:00:15 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ดีใจด้วยค่ะ จากคุณ : hilary pee - [ 13 ส.ค. 51 23:05:39 ]

ความคิดเห็นที่ 7 จากคุณ : วชิรา - [ 13 ส.ค. 51 23:10:17 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ลงรูปมาเผื่อเป็นไอเดียให้เพื่อนๆคนไหน แมวหาย คิดทำป้ายประกาศ ของเรา เลือกรูปที่เห็นน้องชัดๆ หลายๆอิริยาบถ แล้วก็เขียนบรรยายลักษณะ จุดเด่นให้สังเกตุ เบอร์โทรติดต่อ แล้วต้องไม่ลืมพลาสติกหุ้มแผ่นป้ายประกาศด้วยกันเปียกฝน จากคุณ : LoveError - [ 13 ส.ค. 51 23:10:46 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ที่ตู้โทรศัพท์ก็ติดนะ ถึงแม้รู้ว่าเจ้าของตู้มาเห็นคงดึงออกก็เถอะ เสาไฟฟ้าก็ติดนะ เราติดประกาศตามหาแมว ไม่ได้ติดประกาศสินเชื่อ เงินกู้ รายได้เสริม ลดน้ำหนัก แล้วเสาไฟฟ้าในหมู่บ้านด้วย ถ้าการไฟฟ้าจะมาดึงออกหรือแจ้งจับ เอาวะ! ยอม เราโทรหาประธานหมู่บ้าน ขอแปะประกาศที่บอร์ดของหมู่บ้านด้วย แล้วก็แขวนที่เสาซอยแต่ก็ไม่ให้ไปบังชื่อซอยนะ   (ในรูป ป้ายมันหลุดจากที่เดิม มีคนใจดีเอามาแปะให้ค่ะ) จากคุณ : LoveError - [ 13 ส.ค. 51 23:18:34 ]

ความคิดเห็นที่ 10 วันที่ 7... รอโทรศัพท์ทั้งวันทั้งคืน ไม่มีใครโทรมาแจ้งข่าวน้องเลย แย่จัง... คืนนี้เริ่มนอนร้องไห้แล้ว...คิดถึงน้องมาก...เป็นห่วงน้องมาก...ความคิดว่าน้องอาจไม่อยู่แล้วมันชอบแว่บเข้ามาในหัวอยู่เรื่อยๆ แต่เพื่อนๆห้องแมวว่า อย่าหมดหวัง เราก็เชื่อนะ ก็หวังทั้งๆที่ยังไม่มีวี่แววน้องเลย... จากคุณ : LoveError - [ 13 ส.ค. 51 23:24:01 ]

ความคิดเห็นที่ 11 นึกถึงตอนที่น้องมาอยู่ด้วยแรกๆ น้องเป็นลูกแมว ที่แม่มันคาบหนีมาจากที่อื่น มาอยู่ในโรงงานบ.เรา วันนั้นเป็นวันเสาร์ วันอาทิตย์โรงงานปิด ทำไงล่ะทีนี้ ถ้าทิ้งไว้นอกโรงงาน คงไม่พ้นเขี้ยวหมาแถวๆนั้น ครั้นจะเอาไว้ในโรงงาน ก็คงอดตายเพราะประตูปิด แม่มันคงมาเอาลูกไปไม่ได้ จำใจพากลับบ้านมาด้วย แล้วฝากแม่เลี้ยง น้องเข้ามาเป็นสมาชิกใหม่ของบ้านตอนอายุได้ประมาณ 1 เดือน ก็เลี้ยงอย่างดีดูแลอย่างดี แม่เองก็รัก แต่น้องเป็นแมวที่ไม่เอาใคร รักสันโดษมากๆๆๆ มีอยู่วันนึงน้องป่วย ท้องบวมถ่ายไม่ออก พาไปหาหมอ หมอจับล้วงก้นเอาอึออก เรายืนดูอยู่ข้างๆ น้องร้องโหยหวนมากเพราะเจ็บเราเข้าใจดี หมอบอกถ้าไม่ล้วงก็ต้องผ่าตัดเอาออก จะแย่กว่านี้ ได้ยินเสียงน้องร้อง เราก็น้ำตาซึม กลับบ้านมา น้องกลายเป็นแมวจิตตก กลัวทุกอย่าง กลัวเสียงดัง วิ่งไปแอบในตู้เสื้อผ้ามั่ง ใต้เตียง ใต้โต๊ะหมู่บูชามั่ง ไม่ยอมกินอาหาร กลางคืนก็ไม่นอน นั่งตาค้างทั้งคืนเพราะความกลัว เราเองก็ไม่ได้นอน เพราะต้องคอยอยู่ใกล้ๆ คอยลูบหัวเบาๆให้เค้าผ่อนคลาย น้องจึงหลับได้ แต่พอเราเผลอหลับไป น้องก็สะดุ้งตื่น เป็นงี้ประมาณ 2 สัปดาห์ เล่นเอาทั้งแมวทั้งคนกลายเป็นหมีแพนด้าไปเลย ตอนเช้าก่อนไปทำงานก็ต้องอุ้มกอดแนบอก พาเดินรอบๆบ้าน ให้คุ้นให้รู้สึกผ่อนคลาย เพราะขนาดเหยียบเอาใบไม้แห้งดังกร่อบแกร่บ น้องยังสะดุ้งตะกุยตะกายขึ้นตัวเราจนได้เป็นที่ระลึกอยู่หลายแผล ตอนเย็นกลับจากทำงาน ก็อุ้มกอดแนบอกพาเดินอีกหลายๆรอบ คอยลูบหัวเบาๆ ทำแบบนี้ร่วมๆ 2 เดือนกว่าน้องจะกลับเข้าสู่โหมดปกติได้ จากคุณ : LoveError - [ 13 ส.ค. 51 23:43:19 ]

ความคิดเห็นที่ 12 พอถึงวัยกำหนัด เป็นแมวหนุ่มอารมณ์ร้าย เอาแต่ใจซะแล้ว คราวนี้ไปเที่ยวไปติดสาว ตัวผู้อื่นมาแหยมไม่มียอมซะล่ะ และด้วยเลือดหนุ่มพลุ่งพล่านในตัวเยอะไปหน่อย เลยฝากรอยเขี้ยวให้เรา เย็บตั้ง 10 เข็มแน่ะ เหวอะเลยค่ะ อืม...แต่เราก็ไม่โกรธเค้านะ ไม่ได้ทำโทษอะไร ก็สำนึกเอาเองว่าประมาทเอง เราเองที่ไม่เข้าใจเค้าเอง พอดีวันที่เกิดเหตุ กำลังจะพาไปเดินเล่นเหมือนทุกที เปิดประตูบ้านออกไปปุ๊ป เจอแมวคู่อริ เราก็เลยหันกลับในบัดดล ปิดประตูไม่ให้เจ๊อะกัน แต่ไม่ทันซะแระ น้องคงยัวะเราสุดขีดที่ไม่ปล่อยให้ไปออกศึก ก้อเลยงับมือเราซะจมเขี้ยว ประหนึ่งว่าเราเป็นอริอีกตัวซะงั้น ต้องบอกว่าที่ไม่โกรธเค้า นี่ก็เพราะรัก เพราะเข้าใจ เค้าคงไม่ได้ตั้งใจ สมองเค้าเล็กนิดเดียวเอง ไม่รู้หรอกว่าเหตุผลคืออะไร เค้าก็ทำไปตามสัญชาตญาณและเราเจ็บตัวก็แค่นั้น ก็ขนาดคนที่สมองซับซ้อนรู้จักคิด มีเหตุผล ยังมีที่ทำร้ายกันเพราะบันดาลโทสะเลย นับประสาอะไรกับแมว จริงมั๊ย... จากคุณ : LoveError - [ 14 ส.ค. 51 00:10:01 ]

ความคิดเห็นที่ 13 แล้วก็มีอีกหลายครั้งหลายคราวที่เรียกหยดน้ำตาจากเรา เหตุผลไม่ต่างกัน เพราะ"รักอย่างไม่มีเงื่อนไข" เท่านั้นจริงๆ  เวลาเราทำทานแก่สัตว์ ไม่ว่าจะช่วยชีวิต หรือ บริจาคทาน เราขอแค่ว่า บุญกุศลที่ได้เกิดแก่น้อง ส่งให้น้องปลอดภัย ไปไหนก็ขอให้มีแต่คนเมตตา(รวมถึงน้องๆตัวอื่นๆด้วย) จากคุณ : LoveError - [ 14 ส.ค. 51 00:15:29 ]

ความคิดเห็นที่ 14 จากคุณ : iluvtravel - [ 14 ส.ค. 51 00:20:02 ]

ความคิดเห็นที่ 15 วันที่ 8... แต่ดูเหมือนว่า บุญกุศลที่เราทำ มันน้อยไปหรืออย่างไร จนวันที่ 8 แล้ว ก็ยังไม่ได้ข่าวคราวน้องเลย คิดจริงๆว่า น้องจะอยู่หรือไม่อยู่แล้ว ขอให้ได้รู้ทีเถอะ การรอคอยมันช่างทรมานเหลือเกิน มาวันที่ 9 แทบจะหมดหวังแล้ว จิตใจห่อเหี่ยวอย่างบอกไม่ถูก แต่ก็คิดว่า จะติดประกาศเพิ่ม คราวนี้จะระบุให้เงินรางวัลแก่ผู้ที่พาน้องมาส่งได้ ด้วยคิดว่าไหนๆก็ไหนๆแล้ว ถ้ายังไม่ได้ผลอีก ก็คงเลิกหวังจริงๆแล้วล่ะ ส่วนแม่เราบอกอธิษฐานว่า ใกล้ถึงวันแม่แล้ว ขอให้น้องกลับมาฉลองวันแม่ด้วยกัน วันที่ 10 ก็ยังคงไร้วี่แวว ไม่มีใครโทรเข้ามาเรื่องแมวเลยซักคน...ซักคน...ซักคนจริงๆ นั่งทำงานไป ตาก็จ้องมือถือไป สะดุ้งทุกทีที่มีสายเข้า แล้วก็เศร้าทุกครั้ง ที่ยังไม่ได้ข่าวคราว ตอนพักเที่ยงไปซื้อฟิวเจอร์บอร์ดเพิ่ม กะว่าตอนเย็นจะไปติดในซอยที่อยู่ไกลออกไปอีกซักหน่อย จำได้ว่าเพื่อนๆห้องแมวเคยว่าไว้ แมวอาจหลงไปไกลว่าที่เราคาดถึง จากคุณ : LoveError - [ 14 ส.ค. 51 00:33:58 ]

ความคิดเห็นที่ 16 วันที่ 11... ไม่ได้นอนเต็มตามากว่า 10 วันแล้ว ร่างกายแทบจะไม่ไหวเหมือนกัน ตอนเที่ยงยังรวบรวมกำลังใจมาโพสต์กระทู้อีกรอบ เผื่อได้คำแนะนำดีๆ จริงๆอยากได้คำปลอบใจมากกว่าด้วยล่ะ ซักประมาณบ่ายสามกว่าๆเห็นจะได้ แม่โทรมาบอกข่าวดี นับว่าเป็นข่าวดีที่สุดข่าวนึงในชีวิตเลยก็ว่าได้ แม่ว่าน้องกลับมาแล้ว เท่านั้นล่ะ ไอ้ที่หมดเรี่ยวแรงงี้หายเป็นปลิดทิ้ง โลกดูสดใสขึ้นมาทันใด มันดีใจแทบกลั้นน้ำตาไม่อยู่....วันนี้ที่รอคอย จากคุณ : LoveError - [ 14 ส.ค. 51 00:40:54 ]

ความคิดเห็นที่ 17 อดใจรอแทบไม่ไหวที่จะได้กลับบ้านไปเห็นหน้าน้อง อยากอุ้ม อยากกอดเป็นที่สุด อยากจะร้องดังๆ  "น้องกลับมาแล้ว"   และเมื่อคืนเราไปเอาประกาศออกหมดแล้วล่ะ  --------------------------------------------------------------------------- สำหรับเพื่อนๆ ที่น้องแมวยังคงหลงทางอยู่ที่ไหนซักแห่ง ไม่ว่าจะหลงไป 1 วัน 5 วัน 7 วัน 1 เดือน 4 เดือน 6 เดือน หรือ 1 ปีแล้ว หรือมากกว่านั้น เราขอให้น้องแมวกลับสู่อ้อมใจเพื่อนๆในเร็ววัน ขอให้กลับมาอย่างปลอดภัย แล้วอย่าหายไปไหนอีกเลย.... จากคุณ : LoveError - [ 14 ส.ค. 51 00:51:19 ]

ความคิดเห็นที่ 18 กระทู้นี้ดีจัง  ขอบคุณเรื่องราวดีๆของ จขกท.ค่ะ   จากคุณ : เพลงพันทาง - [ 14 ส.ค. 51 01:15:44 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เห็นแผลแล้ว น่าจะเจ็บเอาการ ดีใจด้วยค่า ที่ได้น้องกลับมาแล้ว จากคุณ : sachet - [ 14 ส.ค. 51 01:59:09 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ดีใจด้วยนะคะ น้องแมวโชคดีที่มีคุณค่ะ จากคุณ : ติรติรา - [ 14 ส.ค. 51 07:43:26 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ฮันนี่ของเรายังไม่กลับมาเลย :( จากคุณ : OnceAgain - [ 14 ส.ค. 51 08:00:04 ]

ความคิดเห็นที่ 22 LoveError...... ข้าน้อยคารวะสิบจอก....สำหรับความรักที่ไม่มีเงื่อนไข...ด้วยใจจริง.....ครับผม จากคุณ : วานรเทพ - [ 14 ส.ค. 51 09:40:25 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ดีใจที่ได้น้องแมวกลับคืนมาค่ะ จากคุณ : Clouseau - [ 14 ส.ค. 51 10:07:55 ]

ความคิดเห็นที่ 24 โอยย.....เห็นแผลแร้วสยองง..... แต่ก้อดีใจด้วยที่น้องกลับบ้านค่ะ... จากคุณ : KaNaR_ThE_CaT - [ 14 ส.ค. 51 10:29:49 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ดีใจด้วยค่ะ   (แมวทำหมันรึยังค่ะ เท่าที่อ่าน เหมือนยังไม่ได้ทำเลย เค้าอาจจะออกไปเที่ยว จนเตลิดไประยะหนึ่งนะค่ะ ถ้าทำหมัน อาจจะดีขึ้นค่ะ) จากคุณ : ~ เหมียวอารีย์ ~ - [ 14 ส.ค. 51 16:08:19 ]

ความคิดเห็นที่ 26 คุณเหมียวอารีย์... น้องทำหมันแล้ว แต่ทำเมื่อปลายปีที่แล้วตอน 3 ขวบค่ะ ก่อนทำหมันเค้าจะหายไปทั้งวันเลย ไปเฝ้าตัวเมีย อยู่บ้านฟากตรงข้าม ต่อมา สเปรย์ทั่วบ้านจนทั้งบ้านเครียดไปตามๆกัน ก็เคยมาตั้งกระทู้ถาม เพื่อนๆก็แนะนำให้ทำหมัน ทีนี้ไปคุยกับคุณหมอ ซึ่งก็แนะนำว่าให้ทำหมัน อาจลดอาการสเปรย์ได้แต่คุณหมอก็ไม่รับรองว่าจะหายสนิท  อืม...ก็แฟร์ดีที่บอกกันตรงไปตรงมา สุดท้ายจำใจลองวิธีนี้ดู หลังจากลองวิธีอื่นๆมาหลายวิธีแล้วแต่ไม่ได้ผล ตอนส่งเค้าเข้าห้องผ่าตัดก็บอกเค้าว่า น้องเสียสละหน่อยนะ แล้วจะดูแลน้องอย่างดีที่สุด ตื่นเต้นเหมือนจะทำหมันซะเองแน่ะ ตอนรอเค้านี่ หมอมาบอกว่า เค้าหายใจติดขัด เลยต้องให้ยาช่วยเรื่องการหายใจ (เชิงขออนุญาตเจ้าของน่ะ) เห็นหมอกับผู้ช่วยวิ่งเข้าห้องโน้น ออกห้องนี้ ใจไม่ดีเลย ก็ได้แต่อธิษฐานว่า ขอให้ไม่เป็นอะไร  ก็เป็นแมวตัวแรกที่เลี้ยงอ่ะค่ะ เลย รู้สึกกับเค้ามากหน่อย หลังทำหมันแล้ว สเปรย์นี่หายขาด โชคดีจริงๆ แต่เค้าก็ยังเที่ยวนะ แต่เถลไถลไกลบ้านมากนัก เห็นอยู่ในระยะสายตา มีบ้างที่หายไปทั้งวัน เย็นๆก็กลับมา ถ้ายังไม่อยากเข้าบ้าน ก็จะนั่งกินลมอยู่ตามกำแพง มีบ้างที่ต้องบังคับจับเข้าบ้าน กับน้องนี่เรื่องเยอะ เลยผูกพันกันมาก พอเค้าหายตัวไปเลยเป็นทุกข์หนัก เพื่อนๆคนอื่นที่น้องแมวหายไป ก็คงรู้สึกไม่ต่างกัน ก็อยากจะขอบคุณทุกคน ทุกกำลังใจ ทุกคำแนะนำ รู้สึกดีจริงๆในห้องแมวนี้ จากคุณ : LoveError - [ 14 ส.ค. 51 16:46:02 ]

ความคิดเห็นที่ 27     จากคุณ : ~ เหมียวอารีย์ ~ - [ 15 ส.ค. 51 13:45:14 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ดีใจด้วยค่า แต่ว่าเรื่องการหนีเที่ยวของเค้าอาจจะมีนะคะ เพราะทำหมันตอนอายุ 3 ขวบ การหนีเที่ยวชอบเที่ยวคงจะเป็นนิสัยของเค้าแล้วอ่ะค่ะ (เหมือนไอ่ปี้ม้วน ขนาดทำหมันตอน 10 เดือนมันยางเที่ยวเร้ยยย ) จากคุณ : appletabo - [ 15 ส.ค. 51 14:43:45 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ดีใจด้วยนะว่าแต่ว่ามันคือตัวนี้ใช่ไม๊ที่กัดมือคราวที่แล้วอ่ะ --" คราวนี้คงต้องงดทริปอีกนานเลยเพื่อน รักษาตัวด้วยนะ เราเป็นห่วง จากคุณ : Super Ultramafia - [ 18 ส.ค. 51 11:35:28 ]