น้องดอลล่าจากไปแล้ว ช่วยส่งน้องหน่อยนะคะ
น้องดอลล่าเค้าจากเราไปแล้วค่ะ อาจจะเมื่อคืนหรือเมื่อเช้าไม่ทราบได้แต่เราเจอเค้าเมื่อเช้าค่ะ
เรารับเค้ามาจากงานหาบ้านที่จตุจักร พร้อมโกฮัง ตอนเอามาเค้าตัวเล็กมาค่ะ ตัวเล็กที่สุดในงานเลย ตัวประมาณเดือนครึ่งแค่นั้นเอง
ชื่อจริงคือ ดอลล่านะคะ แต่ส่วนใหญ่เราจะเรียกเค้าว่า "ขี้เหร่น้อย" ขี้เหล่ที่แปลว่าสวยของญี่ปุ่นน่ะค่ะ แม่เราตั้งให้แมวตัวใหญ่ที่มาพักที่บ้านเราแล้วอยู่ถาวรเลย แล้วเค้าก็สีเดียวกันแล้วกลายเป็นขี้เหล่น้อยไปโดยปริยาย
......แต่วันนี้จะไม่มีขี้เหล่น้อยคนนั้นอีกแล้ว......
เราเลี้ยงแมวทุกตัวไม่เคยเจอแมวขี้อ้อนเลย ขี้เหล่น้อยเป็นตัวเดียวที่อ้อนมากก เค้าชอบให้ลูบหัวมาก ถ้าเราไม่ลูปเค้าเวลาเค้าเห็นมือไหนเราว่างเค้าก็จะเอาหัวมาดันมือเรา เรารักเค้ามาก ยอมรับเลยว่ารักเค้ามากที่สุด
......แต่วันนี้จะไม่มีไอ้ตัวเล็กๆที่ชอบเอาหัวมาไซ้มือเราอีกต่อไปแล้ว......
สุขภาพเค้าไม่ค่อยดี เค้าจะกินอาหารไม่ค่อยได้ คือกินแล้วก็จะสำรักออกมา แต่เค้าชอบกิน Avoderm แต่เม็ดมันใหญ่เค้ากินก็จะสำรักบ่อยๆ เราก็เลยต้องไปหั่น ทีละเม็ดๆ...ให้เล็กพอที่เค้าจะกินได้ง่าย
......แต่วันนี้เราไม่ต้องนั่งหั่นอาหารอีกแล้ว..แต่เรากลับอยากทำใจจะขาด......
เค้าชอบกินวิสกัสลูกแมวแบบเปียกเหมือนกัน แต่เราไม่อยากให้เค้ากินมากเท่าไรเพราะมันไม่ดี เราก็เลย นั่งหั่น Avoderm มาผสมกับวิสกัสเปียกให้เค้ากิน...แค่คนเดียว
......เมื่อวันพฤหัสไปซื้อวิสกัสเปียกมาให้ขี้เหล่น้อย 3 กล่องใหญ่ กล่องละ 12 ซอง เค้ายังกินไม่หมดเลย ......
เรากะจะซื้อกล้อง โอลี่ e520 มาถ่ายเค้ากับพี่ฮัง ซักหน่อย
......เราเสียใจที่ทำไมต้องรอกล้องใหม่ไม่ถ่ายรูปเค้าไว้เยอะๆกว่านี้นะ......
ถ้าวันไหนเราตื่นสายลงมาช้า เค้าก็จะไปนั่งรอเราอยู่ที่เก้าอี้โต๊ะคอม เค้ารู้ว่าเราต้องไปนั่งทุกวัน
......เมื่อวานนี้เราตื่นเที่ยง "แม่บอกขี้เหล่น้อยรอตั้งแต่ 7 โมงเช้าแล้วนะ รอจนหลับไปเลย" พอเราได้ยินแม่พูด เราก็เดินไปลูบหัวเค้า เค้าก็รีบตื่นขึ้นมาดันมือเราเลย ......
......แต่วันนี้ไม่มีใครรอเราที่เก้าอี้ตัวนี้อีกแล้ว จะเดินมานั่งทุกครั้ง ทำไมภาพเค้าที่นอนอยู่ตอนนั้นยังคงอยู่ อยากเอื้อมมือไปจับ แต่กลัวว่าภาพนั้นมันจะหายไปเหลือเกิน......
ร่างกายเค้าไม่ค่อยแข็งแรง กะว่าสอบเสร็จนี้เราจะพาเค้าไปครวจสุขภาพที่ รร.เกษตร ซักหน่อย
......แต่เราไม่ต้องไปแล้วสินะ......
โกฮังรักน้องมาก นอนก็นอนกับน้อง น้องไม่อยู่ฮังก็ร้องหาไปทั่วเลย
......วันนี้ฮังยังร้องอยู่ แต่ฮังไม่ได้ร้องเรียก ฮังร้องไห้ ...เรารู้สึกได้...
ขี้เหล่ก็รักขี้เหล่น้อย เวลา 2 แสบนี้เดินไปไหนขี้เหล่จะเดินตาม ไปคอยดูแลไม่ห่าง
......วันนี้ขี้เหล่ไม่เดินไปไหนเลย ขี้เหล่นอนนิ่งๆ ..นอนร้องไห้..เราดูออก..
เมื่อวานอุ้มเค้าแล้วรู้สึกได้ว่าตัวมีกลิ่นแรงนะเนี่ย สงสัยสอบเสร็จจะได้เวลา อาบน้ำแล้วมั้ง ถ้าดิ้นก็ต้องพึ่งถุงมือล่ะ จะอาบให้จะอาบให้สะอาดเลยนะคะ ..ลูกรัก..
......เราไม่ต้องทำแล้วเหรอ......
----------------------------------------------------------------------------
เค้าหายไปตอนประมาณ 6 โมงเย็น - 1 ทุ่มของเมื่อวานค่ะ
เมื่อวานเรานั่งอ่านหนังสือเพราะวันนี้เรามีสอบ Final วิชาแรกด้วย เลยไม่ค่อยได้มองว่าเค้าอยู่ไหม
แต่พอทุ่มนึงเราจะปิดประตูบ้าน เรานับแมว เลยรู้ว่าเค้าหายไป...
เราแปลกใจ ฮังอยู่แล้วขี้เหล่น้อยไปไหนได้ยังไง ขี้เหล่น้อยไม่เคยไปไหน คนเดียว นอนยังอยู่ไกล้ๆกันเลยค่ะ
เราเริ่มกังวลแล้วเลยเดินหาในบ้าน หายังไงก็ไม่เจอทั้งร้องเรียก ทั้งเงี่ยหูฟัง เอาจานอาหารมาล่อ เอาวิสกัสเปียกมาเปิดก็ไร้ผล
เราเลยเริ่มไปหาข้างนอก (เราเลี้ยงในบ้านนะคะ แต่บ้านเราเป็นบ้านเดี่ยว ปรกติพวกเค้าจะเล่นกันอยู่ในรั้วออกไปไม่ได้เพราะรั้วมิดชิดค่ะ)
1 ทุ่มเราเดินหา อยู่จน 2 ทุ่มก็เข้าบ้านมาหาในบ้านอีกรอบ แต่ไม่เจอปลอบใจตัวเองว่าเค้าอาจจะหลับอยู่ก็ได้เลยไม่ได้ยิน กังวลเรื่องสอบด้วยเลย นั่งอ่านหนังสือต่อ
อ่านได้ไม่นาน 2 ทุ่มครึ่ง เราก็เกินหาอีกรอบ หายัน 3 ทุ่ม กลับมาอ่านหนังสือ 10 นาทีได้ แล้วก็ไปเดินหาใหม่
สลับไปสลับมาอย่างนี้จนเที่ยงคืน... เราแทบเป็นบ้า ทำไมเราหาเค้าไม่เจอ เค้าหายไปได้ยังไง
เมื่อตอนประมาณ 5-6 โมงเย็นเราได้ยินว่าแถวบ้านเรามีแมวโดนรถชนแต่ไม่มใครช่วย เราเลยเดินออกไปดู แต่เราหาแมวตัวนั้นไม่เจอ
หรือเค้าจะออกไปตอนนี้ตอนที่เรามองไม่เห็น...หรือมัจจุราชจะมารับเค้าไปด้วยอีกคน...
พอเที่ยงคืนเราไม่ไหวแล้ว พรุ่งนี้มีสอบเช้า แล้วก็เพลียมาก จึงจำใจนอน แต่หลับยากมาก คิดเรื่อยเปื่อไปหมด ทั้งภาวนาว่าตอนเช้าขอให้เค้าอยู่ในบ้านแล้ว
...ขอให้เค้านั่งคอยเราอยู่ที่เก้าอี้ตัวนั้น...
เรากะว่าจะตื่นตี 5 ออกไปดูอีกที แต่เราดันตื่นสาย...
แม่เราเค้าเลยออกไปหาเองเลย แม่ก็หาไม่เจอ หาจน 6 โมงครึ่ง พอ 7 โมงเช้า เราพอตื่นแล้วก็รีบลงมา
แม่ก็บอกหายังไม่เจอ เราเลยคิดจะออกไปหาอีก
แม่ก็จะออกไปซื้อกับข้าวด้วยแต่ว่า...
เราเจอเค้าแล้วค่ะ...แต่สภาพไร้ลมหายใจ...ตัวเย็นเชียบ...ร่างกายแข็งทื่อ...
เราเจอเค้านอนอยู่หน้าบ้าน ในท่าที่เหมือนแค่หลับไป ไร้รอยแผล ได้ร่องรอยยาเบื่อหนู..
แม่บอกตอนออกไปกับตอนเข้ามายังไม่มีเลย แล้วตอนนี้มีได้ยังไง แปลว่ามีใครเอามาทิ้งไว้ให้เราดู
เราไม่เข้าใจ...เค้าตายได้ยังไง...ทำไมเค้าถึงต้องตาย...เค้าออกไปได้ยังไง...แล้วใครเอาเค้ามาวางไว้ตรงนี้
เค้านอนน่ารักมากเลยค่ะ แม่บอกว่าเค้าไม่สวยเลยสักนิดแต่นิสัยนี่สวยที่สุดในโลกเลย เราก็คิดอย่างนั้น
เค้าเหมือนหลับไปเฉยๆ เหมือนไปอย่างสบาย ไม่เจ็บปวดอะไรเลย เราอุ้มเค้าข้นมาทั้งอย่างนั้น ถุงมือไม่ใส่ ไม่จำเป็น เราจะได้สัมผัสเค้าครั้งสุดท้ายแล้ว อยากกอดเค้าไว้ให้นานๆ
อยากเอามือลูบมัวอย่างนี้บอกเค้าว่าเรามาแล้วนะ เดี๋ยวจะลูบหัวให้ทั้งวันเลยนะ ... ตื่นเถอะนะ...ลูกรัก...
แต่เค้าไม่ตื่นอีกต่อไปแล้ว...เราได้แต่ส่งเค้า
วันนี้เราไปสอบ อ่านข้อสอบไม่รู้เรื่อง อ่านไปนึกถึงขี้เหล่น้อยไปเขียนอะไรไปมั่งจำไม่ได้เลย
กลับมาถึงบ้าน มองเก้าอี้คอมที่ว่างเปล่าแล้วโหยหา ลูกรักคนนี้เหลือเกิน...
----------------------------------------------------------------------------
ช่วยรบกวนเพื่อนๆ ช่วยส่งน้องหน่อยนะคะ เรารู้สึกว่าตัวเองแย่เหลือเกินค่ะ เราเลี้ยงเค้าไม่ดีพอ...ถ้าเค้าอยู่กับคนอื่นเค้าคงอายุยืนกว่านี้...
ขอโทษนะลูกรัก...
แม่รักลูกมากที่สุดเลยนะคะ...
จากคุณ :
JoTo 
- [
22 ก.ย. 51 23:41:00
]
น้องดอลล่าจากไปแล้ว ช่วยส่งน้องหน่อยนะคะ
- [
22 ก.ย. 51 23:57:18
]
