ความคิดเห็นที่ 1 อืมม .. รอตั้งนาน ยังไม่มีใครเข้ามาให้ความเห็นเลย ผมพูดตรง ๆ เลยนะ ในใจผมน่ะ คิดว่า คนพวกนั้นไม่ได้รักหมาจริงจังหรอครับ อยากเลี้ยงไว้แก้เหงา และทำให้ตัวเองดูดี เท่านั้นแหละ ..  แล้วพอมีลูก ก็มักจะคิดว่า  หมา แมว เป็นตัวแพร่เชื้อโรค อาจทำให้ลูกของตัวเองได้รับเชื้อโรค และเกิดเจ็บป่วยขึ้นมาได้ หารู้ไม่  การเลี้ยงหมา เลี้ยงแมว ร่วมกับเด็ก ๆ เนี่ย เป็นการสร้างภูมิคุ้มกันให้ทั้งทางร่างกายและจิตใจ เนอะ ทั้งหมดที่กล่าวมา  แฟนเป็นคนบอกให้พิมพ์ครับ !!! จากคุณ : สามทับหนึ่ง - [ 28 ก.ย. 51 20:51:01 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ผมไม่ได้พูดถึงประเด็นที่หาบ้านให้นะครับ ความเห็นภาพรวมครับ การที่มีลูกแล้วนี่จะทำให้เวลาดูแลสัตว์เลี้ยง ลดลงเยอะมากเลยครับ ถึงขั้นไม่สะดวกเลยครับ ยิ่งครอบครัวที่ต้องเลี้ยงลูกเองแล้วเหนื่อยครับ มันไม่ใช่เรื่องความรักลดน้อยลงหรอกครับ แต่เป็นเรื่อง ของการจัดลำดับความสำคัญครับ จากคุณ : Ju lhong - [ 28 ก.ย. 51 20:51:21 ]

ความคิดเห็นที่ 3 คะ ขอตอบในฐานะของคนที่กำลังท้อง และเคยหาบ้านให้น้องแมวด้วยนะคะ (แต่จนแล้ว จนรอด ก็ยังไม่ได้บ้าน) คือส่วนตัวแล้วจิง ๆ ไม่ได้คิดจะทิ้งน้อง ๆ ที่บ้านเลยสักนิด (ที่บ้านมีน้องแมว 2 น้องหมา 3) แต่พอท้อง ทุกคนที่บ้านลงความเห็นว่า เราควรจะเห็นแก่ลูกที่กำลังจะเกิดมา เพราะทางบ้านมีประวัติภูมิแพ้อ่ะคะ แต่เราก็ดันทุรังมาจนทุกวันนี้ (ท้องได้ 7 เดือนแล้ว) แต่นี้ไม่ใช้ปัญหาหลักคะ ปัญหามันอยู่ที่ว่า 1. เราเลิกกับสามี (เราไม่ทำงาน เงินที่ได้ทั้งหมด จากสามีทั้งนั้น) 2. บ้านเราเป็นบ้านชั้นเดียว ไม่มีพื้นที่มากพอเท่าไหร่ ทุกวันนี้น้องหมานอนในบ้าน น้องแมวต้องอยู๋ในกรง 3. แมวที่บ้านไม่สามารถควบคุมพฤติกรรมการขับถ่ายได้เหมือนน้องหมา 4. การทำความสะอาดเค้าทำเราลำบากมาก เพราะท้องโตขึ้นทุกวัน 5. เราต้องย้ายไปอยู่กับแม่ เร็ว ๆ นี้ แต่ที่บ้านแม่ไม่มีใครชอบแมวเลย * แต่น้องหมานี้ที่บ้านไม่ค่อยมีปัญหาเท่าไหร่   อยากจะบอกว่าทุกคนมีปัญหาของตัวเอง บ้างทีไม่สามารถจะบอกให้ใครเข้าใจได้ เพราะคนที่ได้รับฟังไม่ใช้คนที่ได้ประสบปัญหาด้วยตัวเอง อีกอย่างเราก็ไม่เคยคิดว่าจะมีน้องเหมือนกัน เลยเลี้ยงไว้ซะเยอะอย่างนี้ ถึงจะเป็นความผิดพลาด แต่การที่เข้ามาหาบ้านให้น้องแมว หรือน้องหมาในนี้ก็เพราะ คิดว่าคนในนี้จะสามารถให้ความรักและความอบอุ่นได้ไม่น้อยกว่าที่เจ้าของเก่ามีให้ จากคุณ : กุลสตรีไทย - [ 28 ก.ย. 51 20:57:53 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ต่างคนต่างจิตต่างใจครับ เหตุผลนานาประการ แต่ผมเชื่อว่าสาเหตุหลักๆ จะมาจาก ความเป็นห่วงลูกที่กำลังจะเกิดมากกว่าครับ ตั้งแต่ก่อนผมจะเกิดเนี่ย คุณพ่อผมเลี้ยงสุนัข อาราเดล เทอเรีย ไว้ตัวนึง ซึ่งเป็นพันธุ์โปรดของคุณพ่อ มันก็นิสัยน่ารักเรียบร้อย ไม่ได้เป็นหมาดุเลี้ยงยากแต่อย่างใด อันนี้ฟังมาจากคุณแม่นะครับ ว่าทันทีที่ผมเกิดมา เจ้าอาราเดลมันก็ไม่ค่อยพอใจ ไม่ชอบผม ประมาณว่าไปแย่งความรักความเอาใจใส่ไปจากมัน อยู่มาวันนึง ตอนนั้นผมอายุ 3-4 ขวบเองครับ คุณแม่เล่าว่า ผมเดินไปลูบหัวเจ้าอาราเดล แล้ว โชคดีมากๆ ที่คุณแม่ผมสังเกตุตั้งแต่แรกแล้วว่า เจ้าอาราเดล มันแยกเขี้ยวขู่อยู่ตลอดตั้งแต่ผมทำท่าเดินไปหามันแล้ว พอผมลูบหัวมัน มันก็กระโดดขย้ำผม แล้วคุณแม่ผมกระโดดเอาตัวมาขวางไว้ คุณแม่ผม ต้องเย็บเป็นสิบๆ เข็มเลยครับ ถ้าแม่ผมไม่ขวางไว้ ผมคงไม่ได้มีชีวิตอยู่จนมาพิมพ์ตอบกระทู้นี้แล้วล่ะครับ คุณแม่ผม เป็นสัตวแพทย์ แล้วก็ตัดสินใจ ฉีดยา ให้เจ้าอาราเดลตัวนั้น นอนหลับตายไป ถามครับ คุณคิดว่าคุณแม่ผมเป็นคนโหดร้ายรึเปล่าครับ แล้วถ้าเป็นลูกในท้องคุณเองล่ะครับ คุณมั่นใจมั้ยล่ะครับ ว่าเจ้าตูบสุดรักของคุณ จะปล่อยลูกคุณไว้เฉยๆ ? ปัจจุบันที่บ้านผมมีสุนัขหลายตัวครับ คุณแม่มักเก็บลูกสุนัขที่ถูกทิ้งข้างทางมาดูแลแล้วเลี้ยงไว้อยู่เสมอๆ ผมจะเล่าให้ฟังอีกเรื่องละกัน เพิ่งเกิดไม่นานมานี้เองครับ เพื่อนผม เลี้ยง ดัชชุน เจ้าหมาไส้กรอกที่ปกติติ๋มๆ ตาหวานๆ นี่แหละครับ นิสัย เรียบร้อยน่ารัก เช่นเดียวกัน ไม่ดุ ไม่เห่า ต่อมา เพื่อนผม เกิดสนใจ ชิวาวา ขึ้นมา เพราะมาลองเล่นลองจับดูที่บ้านผม ก็เลยตัดสินใจ ซื้อกลับไป ให้ลูกสาวและภรรยาเล่นมั่ง ลูกชิวาวาอายุ   3 เดือน ตัวจึ๋งนึง พากลับไปถึงบ้าน พาชิวาวาน้อยไปแนะนำกับดัชชุน มันก็ดมกัน หยอกกันดี เพื่อนผมก็เลยขึ้นไปอาบน้ำ ไม่ถึง  15 นาที กลับออกมาดู เจ้าชิวาวา นอนหงายท้อง พุงแตก ไส้ทะลัก จมกองเลือดตายแหงแก๋ไปเรียบร้อยแล้วครับ เนี่ย ดัชชุน นะครับ... ถามอีกครั้งครับ คุณมั่นใจมั้ย ว่าเจ้าตูบสุดรักของคุณ จะปล่อยลูกคุณไว้เฉยๆ ? แล้วคนที่เค้าไม่มั่นใจ ตัดสินใจส่งสุนัขเขาให้คนอื่นเลี้ยง คุณคิดว่าเขาทำผิดไหมครับ? แน่นอนครับ สุนัขทุกตัวมันไม่ได้โหดแบบนี้หมดหรอก น้องชายผมเกิดมา ที่บ้านผมก็ไม่ได้ต้องเอาหมาตัวอื่นไปทิ้งแต่ประการใด แต่ มันมีโอกาส และมีกรณีศึกษาเกิดมาให้เห็นขนาดนี้แล้วครับ คนเป็นแม่เนี่ย ต้องห่วงลูกอยู่แล้ว เขาจะกลัวไว้ก่อน กันไว้ก่อน ทำเพื่อลูกไว้ก่อน มันก็ธรรมดาครับ แก้ไขเมื่อ 28 ก.ย. 51 21:27:45 จากคุณ : J-Renderer - [ 28 ก.ย. 51 21:24:14 ]

ความคิดเห็นที่ 5 พี่สาวเราไม่เลี้ยงหมา ทั้งที่อยากเลี้ยงมาก จนลูกโตระดับหนึ่งถึงเริ่มเลี้ยง และให้ลูกช่วยรับผิดชอบดูแลด้วย ให้อาหาร ช่วยอาบน้ำ พาเดินเล่น เพื่อนเราเลี้ยงหมา และมีลูก และท้ายสุดไม่มีเวลาให้ น้องหมาตลอนไปบ้านโน้นบ้านนี้ กลับบ้านตอนหิวเท่านั้น บางวันไม่กลับด้วยซ้ำ โชคดีมันน่ารัก ใครๆก็เลยรักมัน ตอนนี้ยกมันให้เราแล้ว เพราะสงสารมัน หลังจากวนอยู่นานในที่สุดก็ยอมรับว่าตัวเองดูแล 2 อย่างไม่ได้ ตอนนี้น้องหมาอยู่บ้านเราแบบมีความสุข รักบ้าน เพราะบ้านเรารักมันทุกคน เราว่าแต่ละคนมีข้อจำกัดที่ต่างกัน การดูแลลูกต้องการเวลามากถึงมากที่สุด น้องหมาก็ต้องการเวลาเล่นด้วย กอด ลูบ พอควร เขาจะให้ใคร คงต้องทำใจพอดู อย่างเพื่อนเรานะ เขายังถามถึงมันเสมอ เวลาคุยถึงมัน ยังคิดถึงมาก แต่วิธีนี้ดีที่สุด ณ ขณะนี้ของเขา เขายกให้เราเพราะรู้ว่าเราจะรักมันได้ เขาถึงให้ จากคุณ : สารภีดง - [ 28 ก.ย. 51 21:24:59 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เราไม่อยากตอบอะไรมาก เพราะไม่เคยมีน้อง แต่สำหรับเราไม่มีปัญหาใดในโลกที่เราจะทิ้งพวกเค้าค่ะ จากคุณ : MY PIDPEE - [ 28 ก.ย. 51 21:55:19 ]

ความคิดเห็นที่ 7 อื่นๆอีกมากมาย แต่ละคนก็มีเหตุผลของตัวเอง เมื่อรู้ว่าไม่สามารถรับผิดชอบน้องหมาได้ดี พามาหาบ้านย่อมดีกว่า ทนเลี้ยงๆกันไป หรือเอาไปปล่อยทิ้ง ไม่ใช่เหรอ จากคุณ : Appreciator - [ 28 ก.ย. 51 22:39:15 ]

ความคิดเห็นที่ 8 สำหรับเรา  ไม่เคยมีลูกเหมือนกัน  ตอนนี้มีลูกๆสองคน  โกลเดนผสมอัลเซเชียนตัวนึง  อีกตัวเป็นลูกหมาจรจัด  แม่ของเค้าเป็นหมาเคยมีเจ้าของ   แล้วเอามาทิ้งไว้ในมหาลัยเกษตร  ตอนแรกไม่มีใครรู้ว่ามันท้อง  กำลังจะพามันไปทำหมัน  ปรากฏว่าไม่นานมันก็คลอดลูกออกมา  เราเลยรับมาเลี้ยงเป็นลูกชายอีกคนค่ะ ไม่ว่าจะมีเหตุผลอะไร  เราคงทิ้งเค้าไปไม่ได้  เค้าก็ชีวิตเหมือนกัน  คนเราต้องประมาณตัวเอง  ถ้าการมีลูกทำให้คุณไม่สามารถรับผิดชอบน้องๆได้  คุณก็ต้องหาบ้านที่ดีที่สุดให้เค้า  ถ้าไม่ได้จริงๆ  คุณก็ต้องรับเลี้ยงเค้าต่อไป  เพราะเค้าไม่มีใคร  เหมือนกับที่เมืองนอก  เหตุผลเดียวที่คุณจะทิ้งหมาได้ก็คือ  คุณพิสูจน์ได้คุณเป็นโรคภูมิแพ้ที่เกิดจากหมาเท่านั้น  การที่คุณแต่งงานหรือมีลูกไม่ใช่เหตุผลที่คุณจะทิ้งเค้า  เพราะมันผิดมนุษยธรรม  และเป็นการผลักภาระให้กับบุคคลอื่นหรือรัฐบาล  แล้วอีกอย่างเมืองนอกจะขึ้นทะเบียนหมาแมวเอาไว้เลยว่าใครเป็นเจ้าของ  คุณต้องเสียภาษีและทำประกันให้สัตว์เลี้ยงของคุณ  และคุณไม่มีสิทธิ์ในหารผสมพันธ์สัตว์เลี้ยงเอง  ถ้าคุณไม่ใช่ Breeder  เพื่อป้องกันพวกอยากเลี้ยงหมาเด็กน่ารัก  แต่พอโตก็ไม่รับผิดชอบ  ปล่อยทิ้งๆขว้างๆ จากคุณ : hamnaja - [ 28 ก.ย. 51 22:42:45 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อยากแย้งคุณ J-Renderer ว่าถ้าพูดถึงสัญชาติญาณของสุนัข เค้ามีการจัด seniority โดยเฉพาะพวกเด็กๆ สุนัขมักคิดว่าเด็กตัวเล็กอ่อนแอไม่ใช่เจ้านายเค้าแต่เป็นลูกน้องเค้า ทำให้เกิดปัญหาว่าทำไมสุนัขถึงได้กัดเด็กบ่อย เหมือนกรณีอย่างหลานที่บ้านก็โดนสุนัขที่บ้านกัด แล้วสุนัขก็ถูกตีเพื่อให้หลาบจำแต่ไม่รุนแรง และพยายามทำให้สุนัขที่บ้านเข้าใจว่านี่คือเจ้านายเค้าอีกคนโดยการให้หลานให้อาหารแก่สุนัข ซึ่งหลังจากนั้นก็ไม่มีปัญหาอีกเลย  การที่พาสุนัขไปฝึกก็เป็นอีกวิธีหนึ่งที่สามารถแก้ปัญหานี้ได้  แต่ส่วนใหญ่พ่อแม่ไม่ค่อยเข้าใจปัญหาดังกล่าวจึงไม่มีวิธีแก้ไขปัญหาที่เหมาะสมทำให้ความซวยต่างๆตกไปอยู่ที่สุนัขไม่ว่าจะเป็นการทำให้เค้าหลับหรือทิ้งเค้า จากคุณ : offhour - [ 28 ก.ย. 51 23:09:22 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ตอบคุณ J-Renderer เข้าใจคะว่าแม่รักลูก เพราะเราก็กำลังจะเป็นแม่คน แล้วถามว่าที่ทำอะ โหดไม๊ บอกตรงๆนะคะ โหดมากคะ ยังมีวิธีอื่น ที่ ดีกว่านี้ ยกให้เพื่อนหรือให้ใครก็ได้ หมาสายพันดีๆ คงมีแต่คนอยากได้ และที่เค้าดุ จากที่อ่านดู ก็คือ เค้าหวงเจ้าของนั่นเอง ง่ายๆคือเค้ารักเจ้าของมาก บอกตรงๆ อ่านแล้ว หดหู่มาก ยิ่งรู้ว่าเป็นสัตวแพท ยิ่งหดหู่คะ เพราะ ที่บอกไปน่าจะมีวิธีที่ดีกว่านี้ ทึ่ตอบแทนความรักเค้าได้ดีกว่านี้.....ตอนนี้เราก็เลี้ยงทั้งหมาและแมว มีแต่คนบอก ให้เรา เอาเค้าไปให้คนอื่น บางคนก็ให้เราเอาไปทิ้ง แต่ไม่มีทางหรอกคะ ตอนนี้แมวข่วนเรา เต็มตัวหมดละ ถึงยังไงเราก็รักเค้าคะ .......ถ้าในอนาคตมันจะเกิดอะไรขึ้นกับลูกของเราเค้าจะกัดลูกเรา...มันก็คงต้องเกิด แต่เราจะไม่ตัดสินใจปลิดชีวิตเค้า ชีวิตใครใครก็รัก มันต้องมีวิธีที่ดีกว่านี้ ...เราจะทำร้ายเค้าได้ยังไงในเมื่เค้ารักเราขนาดนี้ และเราก็รักเค้ามากมาย...และอีกอย่าง เค้าคือ สมาชิกในครอบครัวของเรา เพราะเค้าเป็นลูกของเราเหมือนกัน จากคุณ : แม่เดเด้ (neolarc) - [ 28 ก.ย. 51 23:12:25 ]

ความคิดเห็นที่ 11 มันอยู่ที่คนค่ะ   ส่วนตัวตั้งมั่นอยู่แล้วว่า จะไม่ทิ้งหมาไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น และเรื่องนี้ก็คุยกับคุณสามีไว้แล้ว  ซึ่งตอนแรกว่าจะอยู่กัน 2 ตายายพร้อมทั้งเลี้ยงหมาเป็นลูก พอมีน้องปราย  แน่นอนต้องคิดถึงลูกคนก่อน แต่ลูกหมาก็ไม่ได้ทิ้งอะไร  ดูแลทั้ง 5 ตัวเองหมด   ทุกวันนี้  อาบน้ำตัดขน  หาข้าว เก็บอึ  มีแฟนช่วยบ้างหากเราขอให้ช่วย ก่อนจะรับชีวิตใครเข้ามา  คุณต้องสัญญากับตัวเองว่า จะไม่ทอดทิ้งเค้าจนกว่าความตายจะมาพราก แต่ส่วนใหญ่  คนมักไม่รักษาสัญญา  หมาจึงถูกทิ้งเหมือนเป็นตุ๊กตาที่มีชีวิตนั่นหล่ะ จากคุณ : แม่ละมุนคุณละไม - [ 28 ก.ย. 51 23:33:28 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เป็นคนเลี้ยงหมาที่กระทบกระเทือนใจกับเคสหมาถูกทิ้ง  หรือตุ๊กตาขยะทั้งหลาย สำหรับพฤติกรรมทั้งหลายทั้งปวงของน้องหมาคนเลี้ยง  ก็มาจากการเลี้ยงดูของเจ้าของ มาจากความรักที่หมามีให้เจ้าของ  ถ้าหมาไม่ได้ถูกสอนถูกฝึก ก็เหมือนมีลูกแล้วไม่สั่งสอน  ลูกคนยังเสียได้เลย หมาไม่ใช่มนุษย์ผู้แสนประเสริฐ ไม่มีความคิดซับซ้อนเสแสร้ง   รักก็คือรัก  รักแล้วก็หวง   มนุษย์ยังฆ่ากันเพราะความรักความหวงเลยนี่ ถ้ามีความจำเป็นแล้วหาบ้านให้ใหม่  ก็เข้าใจ   แต่เอาไปปล่อยให้เผชิญชะตากรรมลำพังนี่  มันแย่นะ   หมาเคยถูกเลี้ยงดู โดยเฉพาะหมาเล็ก ที่ไม่อดทนเท่าหมาใหญ่  เค้าจะรอดยาก โดยส่วนตัว คิดว่าเมื่อตัดสินใจจะรับชีวิตใดชีวิตหนึ่งเข้ามาดูแล  นั่นหมายถึงความรับผิดชอบตลอดชีวิต เพราะจะถือว่าเค้าคือหนึ่งของสมาชิกในครอบครัว ถ้าพูดถึงตัวอย่างที่กล่าวมาด้านร้ายๆของน้องหมา  ก็ยังมีตัวอย่างอีกมากมายนับไม่ถ้วน เรื่องพฤติกรรมที่หมาปกป้องคุ้มครองคนที่มันรัก ส่วนคำถามจากคห.ของคุณ J-Renderer ... คุณแม่ผม เป็นสัตวแพทย์ แล้วก็ตัดสินใจ ฉีดยา ให้เจ้าอาราเดลตัวนั้น นอนหลับตายไป ถามครับ คุณคิดว่าคุณแม่ผมเป็นคนโหดร้ายรึเปล่าครับ... ขอไม่ตอบ เพราะอาราเดลก็ตายไปแล้ว  มันอุทิศชีวิตให้ความรักของมันไปแล้ว แก้ไขเมื่อ 29 ก.ย. 51 00:24:36 จากคุณ : ชาน้ำผึ้ง - [ 29 ก.ย. 51 00:15:31 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เลี้ยงหมากับลูก(คน) โตมาพร้อมๆกันค่ะ ตอนนี้ลูกชาย 13 ขวบแล้ว ส่วนหมาตัวที่โตมากับลูกชายเค้าแก่ตายไปวิ่งเล่นอยู่ข้างบนแล้วค่ะ ตอนนี้ลูกชายก็คอยเลี้ยงน้องที่มีเพิ่มขึ้นมาเรื่อยๆ(แม่มันขยันซื้อ) แล้วแต่ความคิดและเหตุผลส่วนตัวของแต่ละคนมั้งคะ สำหรับตัวเองไม่คิดว่าการมีลูกแล้วเลี้ยงหมาไปด้วยมันจะมีปัญหาอะไร มีความสุขดีมากๆค่ะ แก้ไขเมื่อ 29 ก.ย. 51 01:51:23 จากคุณ : แม่น้อง 5 โค (ครอบครัวตัว Co) - [ 29 ก.ย. 51 00:58:43 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ผ่านมาอ่าน...   จากคุณ : ชายยอดนักทดลอง - [ 29 ก.ย. 51 07:00:37 ]

ความคิดเห็นที่ 15 คห 12 พูดแทนผมไปหมดแล้วครับผม ขอไม่พูดเหมือนกัน จากคุณ : มังกรไฟ หัวใจเขย่าโลก - [ 29 ก.ย. 51 08:34:34 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เพื่อนผมได้"ไซ"(สีขาวปลอด-ตาสีฟ้า-บอกว่าซื้อมา8หมื่น)จากลูกเขยที่รวยและอยู่กทม. ซึ่งกำลังจะได้ลูก(ก็หลานเพื่อนแหละ) ด้วยเหตุผลกลัวเด็กแพ้ขนหมา..จากหมาไฮโซกลายเป็นตัวดำปี๋(เพราะเอาไปไว้ที่ที่ทำผลิตภัณท์เกี่ยวกะถ่าน)..เลยต้องพาย้ายที่(ไม่ใช่เพราะเหตุผลเลอะถ่านตัวดำ แต่เพราะขนมันไปเปรอะเลอะผลิตภัณท์)ไปเลี้ยงรวมกะตัวอื่น..ก็ต้องรับชะตากรรมให้คนงานเลี้ยง/ฟัดกะหมาที่อยู่ก่อน.....   หมามันทำผิดอะไรครับ....พอคนมีลูกก็ทิ้งหมาที่เลี้ยงมาได้ลงคอ..รักลูกแบบนี้ผมว่ากรรมตามทันแน่..ลูกทิ้งแน่ๆเมื่อมันโตขึ้น... จากคุณ : j_adz_z - [ 29 ก.ย. 51 09:11:27 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ไม่มีลูกที่เป็นคนค่ะ มีแต่ลูกที่เป็นหมา ไม่ว่าจะยังไงไท่มีวันทิ้งแน่นอน มี๊ไม่มีวันหนูนะลูก ถึงใครๆจะว่าหนูดื้อ ซน เจ้าอารมณ์ ขี้วีน ยังไงมี๊ก็รักหนูที่สุด จากคุณ : คนขี้เหร่อยากสวย - [ 29 ก.ย. 51 09:25:35 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ของเรา น้าที่บ้านเลี้ยง อาเซเชี่ยน ล็อตไวเลอร์ค่ะ เลี้ยงก่อนจะมีน้องคนเล็ก (พี่ๆ โตกันหมดแล้ว) เขาก็ไม่เคยปล่อย หรือทิ้งขว้าง พอมีน้อง ก็เอามาให้น้องหมา 2 ตัว บอกว่านี้นายใหม่น่ะ น้องเขาก็เล่นกับน้องหมาตลอด ให้ข้าว ให้น้ำ พาไปเที่ยว ยังจำภาพนึงติดตาว่า น้องหมาล็อตยังให้ลูกน้า (ที่เด็ก) นอนพุงเลย (เหมือนหมอนน่ะค่ะ) แต่ก็มีคนดูตลอด ก็ขึ้นกับการฝึก และคนเลี้ยงค่ะ ส่วนที่บ้านเลี้ยงน้องหมาพันธ์ผสมเทอร์เรีย+ชิห์สุ เลี้ยงมา 4 ปีแล้วค่ะ เลี้ยงตัวเดียวตลอด มันมีนิสัยหวงเจ้าของมาก หมาตัวไหนเข้ามากัดไม่เลี้ยง และเคยมีประวัติโดยสุนัขข้างบ้านลาบาดอร์กัดฝังเขี้ยว (แบบหมาประสาทเสียค่ะ เพราะโดนรถชน) เลยระแวงเข้าไปอีก เลยปรึกษาหมอ และหลายๆคนว่า ทำยังไงให้น้องเขาหายจากอาการอย่างนี้ เขาก็แนะนำให้เลี้ยงอีกตัว เป็นเพื่อน พอดีต้นเดือนกันยา เพื่อนให้น้องชิวาวา มา 1ตัว พอมาถึงมันก็แยกเขี้ยว แต่เราก็บอกว่า นี่น้องน่ะ มาเป็นเพื่อนเราน่ะ แล้วก็ให้เจ้าตัวเล็ก หันก้นให้ดมค่ะ ตอนนี้เลี้ยงเกือบเดือนแล้ว ห่างกันไม่ได้เลยค่ะ มันขึ้นกับการดูแลค่ะ เพราะดูและศึกษาว่าเมื่อพาหมาใหม่มา เราต้องให้ความสำคัญกับหมาตัวแรกค่ะ ยังไงก็ต้องให้ความสำคัญกับหมาตัวเก่าก่อน เห็นแล้วน่ารักดีค่ะ และตอนนี้น้องหมารักกันดี และเจ้าตัวใหญ่ก็ลดอาการดุมากด้วยค่ะ จากคุณ : ออมและบ๊ะจ่างกับเกี้ยมอี๋ (pagoda555) - [ 29 ก.ย. 51 10:19:45 ]

ความคิดเห็นที่ 19 แน่นอนว่ามีลูกแล้วเวลาในการดูแลเค้าน้อยลงกว่าเดิม แต่ก็ให้เวลาเค้าทุกวัน วันละไม่น้อยกว่า 1 ชั่วโมงที่จะกอดเค้าเล่นกับเค้า ส่วนเสาร์อาทิตย์ก็อยู่กับเค้าทั้งวัน ไปไหน เอาติดรถไปเที่ยวด้วยกัน ไม่เคยคิดจะทิ้งหรือยกให้คนอื่น ถึงแม้นว่าจะมีคนรอบข้างบอกว่าลูกจะเป็นภูมิแพ้ หรือว่าลูกจะโดนมันกัด หรือว่ามันเป็นส่วนเกินของครอบครัว เรื่องภูมิแพ้นะ เป็นเพราะเด็กไม่ได้ทานนมแม่ต่างหาก เราก็พยายามให้ลูกได้ทานนมแม่ให้มากที่สุดโดยเฉพาะ 6 เดือนแรกที่เป็นนมแม่ล้วน และหลังจากนั้นก็ให้นมแม่ร่วมกับอาหารเสริมจนลูกครบ 1 ปี ก็เริ่มให้ทานนมสดพาสเจอร์ไรส์ควบกับยังทานนมแม่อยู่ ตอนนี้ลูกเราอายุเกือบ 2 ขวบแล้ว เค้ายังทานนมแม่อยู่ และเราคงให้ไปจนกว่าลูกจะขอเลิกเอง  ลูกแอนแข็งแรงมากคะ เรื่องกัดเราต้องคอยดูแลและทำให้เค้ารู้ว่า นี่คือน้องเค้า และให้ลูกคอยให้ขนมกับเค้าเกือบทุกวัน(ลูกชอบมาก ไปหยิบถุงเอาขนมให้น้องหมาที่บ้านทุกตัว( 6 ตัว ) และทุกวันที่ลูกออกไปเดินเล่นนอกบ้านกับพี่เลี้ยง เจ้าสุนัขที่บ้านมีอยู่ 2 ตัวที่กระโดดข้ามรั้วได้ ก็กระโดดข้ามรั้วและตามน้องไปด้วย เวลาที่มีสุนัขอื่นเห่าน้อง เค้าจะเห่ากลับไปที่สุนัขบ้านนั้นทันที ซึ่งมันทำให้เรารู้ว่าเค้ารักน้องด้วยนะ เรื่องส่วนเกินของครอบครัว เราไม่เคยคิดเลย และรักมันเหมือนมันเป็นสมาชิกในบ้าน เราคิดว่า ความรักความเมตตาที่เราให้เค้า เค้ารับรู้ได้และเค้าก็ทำให้เรารู้ว่า เค้ารักเรา รักลูกเรา รักคนในครอบครัวทุกคน และเกือบทุกวัน แอนก็ยังมีเวลาสวดมนต์ทุกวันด้วย แอนว่า เรามีเวลาเท่ากัน 24 ชั่วโมงทุกวัน เพียงแต่เราจะจัดเวลานั้นอย่างไร อาจจะมีเวลาดูละครหลังข่าวน้อยลง จะเป็นไรละ จากคุณ : แอน - มามี๊โรดดี้ - [ 29 ก.ย. 51 10:26:35 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ไม่มีลูก แต่เป็นคนที่โตมากับหมา ที่บ้านรักและเลี้ยงหมามาตลอด ส่วนตัวผมคิดว่าเลี้ยงเด็กร่วมกับหมาได้ไม่มีปัญหาครับ พี่สาวยังมีรูปถ่ายตอนเล็กๆ นั่งในรถเข็นกับหมาเลย ส่วนผมกับน้องฝาแฝดตอนคลอดน้ำหนักต่ำกว่ามาตรฐาน ที่บ้านก็เลี้ยงมาคู่กับหมา ก็ยังไม่เห็นมีปัญหาเรื่องสุขภาพ ตั้งแต่เด็กยันแก่แข็งแรงมั่กๆ แล้วขนาดแม่มีลูกแฝดวุ่นวายกว่าตั้งหลายเท่า พี่สาวก็เพิ่ง 2-3 ขวบ ท่านก็ไม่เคยคิดจะทิ้งหมาเลย ถึงแม้ว่ามียายช่วยเลี้ยงหลาน แต่ตอนนั้นพ่อแม่ผมเพิ่งเริ่มทำกิจการของตัวเอง ตี 5 ก็ต้องตื่นแล้ว กว่าจะปิดร้านก็ 2 ทุ่ม พ่อแม่ผมก็ไม่ใช่ซูเปอร์แมนท่านยังทำได้ ผมว่าถ้ายอมเหนื่อยขึ้นหน่อย ทุกคนทำได้ครับ ผมว่าคนเราถึงขนาดที่มีลูกแล้ว ต้องเป็นผู้ใหญ่พอ ต้องรู้จักรับผิดชอบและจัดการเวลาให้ได้ตามภาระที่เพิ่มขึ้น ไม่ใช่ว่ายังไงฉันก็ไม่ยอมเหนื่อยไปมากกว่านี้ หาทางแก้ปัญหาเอาง่ายๆ โดยนึกถึงแต่ตัวเอง แล้วจะสอนลูกให้เป็นคนที่มีความรับผิดชอบได้ยังไง คิดดูซิว่าถ้าโตขึ้นเด็กที่ไม่เคยได้รับการสั่งสอนให้มีความรับผิดชอบพวกนี้ บอกว่าภาระเยอะเลี้ยงพ่อแม่ไม่ไหวจะเอาไปปล่อย แล้วคุณจะรู้สึกยังไง ถ้าคิดว่ามีลูกแล้วจะเลี้ยงหมาไม่ไหวก็ไม่ควรเอาเขามาเลี้ยงตั้งแต่แรกครับ จากคุณ : mhenmom - [ 29 ก.ย. 51 12:11:53 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ยังไม่มีลูกเหมือนกันค่ะ และก็โตมากับหมาเหมือนกัน เจ้าไมโลอยู่กับครอบครัวเราก่อนเราเสียอีก พอตอนที่แม่เราท้อง ซึ่งเป็นหลานคนแรกของบ้าน ก็ไม่มีใครคิดจะเอาเข้าไมโลไปทิ้งหรือหาบ้านใหม่ให้มัน เพียงแต่ช่วง3เดือนแรกก็ให้เค้าอยู่นอกบ้าน(นอนในกรง)แต่ก็ให้ความรักความเอาใจใส่ตามปกติ เพราะเรายังเล็กมากๆ พอโตมาซักพักก็ให้เล่นด้วยกันเลย  จนไมโลมาจากเราไปตอนเราอายุได้ 13  เราก็ยังไม่พบว่าตัวเองจะเป็นโรคอะไรใดๆเลย แถมช่วงที่โตขึ้นมา  ไมโลก็มีเพื่อนขึ้นมาอีกมากมาย เด็กๆในบ้านทุกคนจึงโตมาพร้อมกับหมา คิดว่าวันนึงหากมีลูกก็คงจะทำเช่นนี้เหมือนกัน จากคุณ : Extremely Chocolate - [ 29 ก.ย. 51 12:55:28 ]

ความคิดเห็นที่ 22 คิดเหมือนเจ้าของกระทู้เลยค่ะ *-* จากคุณ : tom_sading - [ 29 ก.ย. 51 13:09:22 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เราเลี้ยงหมาเหมือนลูกค่ะ ให้ความรัก การอบรมสั่งสอน ดูแลเท่าเด็กคนนึง สนิทจนเดานิสัยได้ มีหลาน (เราเลี้ยงเองนะคะ อยู่บ้านเดียวกัน) เราก็รักษาระดับความสัมพันธ์ของเด็กกับหมาค่ะ ตอนเล็กมากๆ ก็ต้องอยู่ในสายตาตลอด คอยสังเกตดูปฏิกิริยา เวลาอุ้มหลาน ลูก(หมา) จะวิ่งมาดูทุกครั้ง แรกๆ ดูแล้วมีงอนสะบัดสะบิ้ง หลังๆ เริ่มชิน แต่มีแข่งกันเรื่องแย่งตุ๊กตากัน ชอบตัวไหนก็ชอบเหมือนกัน แต่ต้องอยู่ในสายตาตลอด จริงๆ เด็กเล็กเราก็ไม่มีหลุดสายตาอยู่แล้ว จากคุณ : pyramidas - [ 29 ก.ย. 51 13:23:53 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ขอบคุณทุกๆท่านที่สละเวลาเข้ามาให้ความคิดเห็นนะคะ อย่างที่บอกข้างต้นว่ากระทู้นี้ไม่มีเจตนาว่ากล่าวท่านใด ถึงแม้ว่าท่านจะได้ตัดสินใจ หรือกำลังตัดสินใจยกหมาแมวให้คนอื่น เพียงแต่อยากทราบเหตุผลและความคิดเห็นทั้งของฝ่ายที่จำใจต้องยกให้ และฝ่ายที่ยังคงเลี้ยงคู่กันไป เราเองก็ได้รับรู้ รับฟังมามาก ส่วนใหญ่เราจะพยายามโน้มน้าวไม่ให้ยกให้คนอื่น เพราะสงสารหมาแมว แต่สุดท้ายก็คิดว่าอยู่ที่การตัดสินใจของแต่ละคนมากกว่า สำหรับ คห 3 ขอบอกว่าเราเห็นใจคุณจริงๆค่ะ ในฐานะที่เป็นลูกผู้หญิงเหมือนกัน เราเคยคิดว่าจะมีแต่หมาพันธุ์ทางหรือพันธุ์ผสมที่ถูกทิ้ง เพราะเจ้าของไม่ได้ซื้อมา ไม่เสียดายเงิน แต่ปรากฏว่าพันธุ์แท้ (ในดวงใจเรา) อย่างน้องไซก็โดนเหมือนกันตาม คห 16 ไม่แน่ใจว่ากระทู้จะตกเมื่อไหร่ เราก็จะเข้ามาอ่านเพื่อเก็บข้อมูลเพื่อเป็นความรู้เอาไว้ อยากจะบอกคนที่กำลังคิดจะหาหมาแมว (และสัตว์อื่นๆ)มาเลี้ยงว่าให้คิดให้ดี ว่าคุณจะสามารถรับผิดชอบเค้าไปได้อีก 10-15 ปี ชั่วชีวิตเค้าหรือไม่ ถ้ามีเหตุจำเป็นจริงๆ ก็ขออย่าให้ทิ้งขว้างหรือปล่อยวัด แต่หาเจ้าของใหม่ให้เค้าที่คุณคิดว่าจะรักและดูแลเค้าได้จริงๆ สำหรับคนที่เลี้ยงลูกเล็กและเลี้ยงหมาแมวอยู่ด้วย ก็ไม่ควรชะล่าใจนะคะ คงต้องดูแลใกล้ชิด คำแนะนำข้างบนของทุกท่านเรื่องระดับความสัมพันธ์หรือความเป็นจ่าฝูงของหมากับเด็ก เราคิดว่าเป็นสิ่งสำคัญมากโดยเฉพาะหมา จะทำอย่างไรให้เค้ารู้ว่าเด็กอยู่ในลำดับของ "เจ้านาย" ที่เค้าต้องเชื่อฟังและห้ามทำร้าย ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ขอให้เมตตาเค้านะคะ เชื่อเถอะว่าเค้ารักและหวงคุณมากที่สุด หวังว่ากระทู้นี้จะเป็นประโยชน์บ้างนะคะ แก้ไขเมื่อ 29 ก.ย. 51 14:35:58 จากคุณ : หมาพันธุ์ทาง (รักหมาอย่าทิ้งกัน) - [ 29 ก.ย. 51 14:34:58 ]

ความคิดเห็นที่ 25 จะหมาแมว  ก็ชีวิตหนึ่งเหมือนกัน  และเค้าก็มีเราคนเดียว ตามข้างบนว่า  ไม่มีเหตุผลใดๆที่จะทิ้งเค้า   สำหรับเราสิบกว่าปี ที่เลี้ยงมาก็หลายตัว   มีปัญหาหนักก็หลาย  ตั้งใจแล้วว่า...ไม่ว่า จะยังไงก็ตาม    จะรับผิดชอบชีวิตเค้าจนหมดอายุขัยของเค้าเอง สมมุติว่าเกิดขัดสนตกอับล้มละลายยังไง.....  ชั้นอดได้  แต่หมาชั้น ต้องไม่อด จากคุณ : เสือยิ้มยาก - [ 29 ก.ย. 51 18:14:33 ]

ความคิดเห็นที่ 26 สงสารอาราเดล ไม่น่าเล้ย จากคุณ : ลูกน้อง 1 - [ 4 ต.ค. 51 22:14:19 ]