เมื่อคืนหลังเลิกงานแวะซื้อลูกชิ้นทอดหน้าปากซอยกับพ่อไอ้ต้ม ในระหว่างที่แม่ค้าหั่นแตงกวา พอดีเธอหั่นเป็น
แว่น ๆ ซึ่งเราเคยบอกพ่อไอ้ต้มไปแล้วว่าไม่ชอบที่แม่ค้าหั่นแบบนี้เพราะกินแล้วไม่อร่อยมันเละ ๆ .....
พ่อไอ้ต้มก็เคยให้คำมั่นสัญญาไว้แล้วว่าคราวต่อไปถ้าเห็นแม่ค้าหั่นเป็นแว่น ๆ อีกจะบอกไม่ให้ทำ ให้หั่นตามแนวยาวแทน....และแล้ววันนั้นก็มาถึงซึ่งก็คือเมื่อคืนนี้นั่นเอง แม่ค้าทำการหั่นแตงกวาเป็นแว่น ๆ ด้วยความประณีตบรรจง เราก็หันไปส่งสายตาให้พ่อไอ้ต้มเชิงทวงสัญญา แต่กลับได้รับมาแต่ความหมางเมินในเชิงปฎิเสธ ไร้น้ำใจ เราทวงสัญญาทันที
"ไหนบอกว่าจะบอกแม่ค้าให้ไง!"
"แบบนี้ก็กินได้เหมือนกันแหล่ะ!"
"ก็เคยรับปากไว้แล้วนี่ ถ้าไม่เคยสัญญาจะไม่ว่าสักคำเลยนะเนี่ย!!"
"รับปากว่าอะไร?"
"ก็รับปากว่า จะให้แม่ค้าฝานเป็นแบบยาว ๆ ไง"
"อ๋ออออ!!!.....ชอบยาว ๆ!"
"เออ!.....แสรดดดด!.....คนละเรื่องละ!"
(แม่ค้าเลือกที่ก้มหน้าก้มตาหั่นแตงกวาไปเงียบ ๆ และเปลี่ยนจากการฝานเป็นแว่น ๆ เป็นฝานเป็นแนวยาวแทน โดยที่ไม่มีใครทันได้สังเกตุ -_-")
พ่อไอ้ต้มยักคิ้วหลิ่วตา ยักไหล่ล้อเลียนไม่สนใจคำพูดของเราอีก นำมาซึ่งความน้อยเนื้อต่ำใจ หดหู่เศร้าหมองอย่างหาที่สุดไม่ได้ การกระทำเช่นนี้ราวกับว่าเราถูกสายฟ้าฟาดลงตรงกลางหัวใจ สาวหน้าใส ไร้พรหมจรรย์อย่างเรา จนไม่อาจให้อภัยได้
"ฉันจะเลิกกะแก ไอ้คนสับปรับ!!!! ไอ้คนไร้หัวใจ!!!" เราสะบัดหน้าเดินจ้ำอ้าวหนีมาด้วยความคับแค้น ปวดร้าวและทรมาน.......
แต่จริง ๆ แล้ว.....รู้กันสองคนนะ จุ๊ ๆ ๆ!!! อ่านเบา ๆ ล่ะ!!! (จริง ๆ แล้วเราจะรีบกลับไปดู โน้ส เดี่ยวไมค์ 7 อ่ะเพิ่งซื้อมา อยากดูมากมายขี้เกียจยืนรอลูกชิ้นแล้ว
)
ระหว่างทางที่เดินมานั้น ก็จะมีช่วงหนึ่งที่เป็นมุมมืดแสงไฟสาดไปไม่ถึง แต่เสียงฝีเท้าของเรา ก็คงจะทำให้หมาแถวนั้นมันจำได้ จึงวิ่งเข้ามาหาด้วยความลิงโลด....เย้! (เข้าเรื่องซะทีปูพื้นมาซะนานเลยย!)
คือ....ไอ้พี่น้อง 3 ทหารเสือกลุ่มนี้ก็ไม่รู้มันเป็นยังไงนะ เจอหน้าเรามันจะดีใจเฉย ๆ ไม่ได้ ต้องร้องต้องครวญคราง ราวกับใครไปทารุณกรรมทางเพศมันซะอย่างนั้น คงประมาณหอนเรียกพี่น้องมารุมนั่นแหล่ะ เสียงก็ประมาณ
อ๋าวววววววววววววววววว!!!..................โบร๊วววววว ๆ ๆ!!!! อู๋วววววววววววววววว!!!!!!!..........โอ๊ววววววววววววว!! หงิง ๆ งื๊ด ๆ ๆ โบร๊วววววววววววว!!!!"
สักพักจาก 1 จะกลายเป็น 2 และ 3 และ 4 และ 5 ตามลำดับ ....แล้วไอ้ด้วยเสียงที่ร้องออกมาราวจะขาดใจตายไปตรงนั้น ลำพังเสียงเดียวมันก็ไม่เท่าไหร่ไง แต่นี่ แม่มเล่นร้องเป็นเพลงประสานเสียงออเคสตร้ากันดังระงม ก็เลยไปเข้าหูวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งที่กำลังดวลเหล้ากันอยู่ 1 ในนั้นวางแก้วแล้วลุกขึ้นทันที "เฮ้ย! ใครทำไรวะ!" ไอ้หนุ่มกระแทกแก้วลงกับโต๊ะ ก่อนลุกพรวดขึ้นมาชี้หน้าเราด้วยแววตาขึงขัง ไอ้เราก็ใจหายวูบเลย "กรูไม่ได้ทาม!.....กรูไม่ได้ท๊าม!!"....วัยรุ่นอีกสองคนที่นั่งด้วยกันก็พากันวางแก้วแล้วชะเง้อมาทางเราท่าทางเอาเรื่อง เราซึ่งอยู่ในเงาตะคุ่มได้แต่รำพึงรำพันในใจ "กรูม่ายได้ท๊าม!....เมริงดูสภาพกรูเซ๊!!!"เราได้แต่คิดในใจและเริ่มหน้าเสีย วัยรุ่นกลุ่มนั้นพยายามเมียงมองฝ่าความมืดมาที่เราซึ่งกำลังโดนหมาหมู่กลุ้มรุมใช้สองขา ถีบหน้าถีบหลังเราอย่างไร้ความปราณี "ตับปิ้งอยู่ไหน?! ตับปิ้งอยู่ไหน?! ส่งมาซะดี ๆ โฮ่ง!" (ชาติที่แล้วก่อนจะได้มาเป็นหมา มันต้องเป็นจิงโจ้มาก่อนแน่ ๆ ถีบเก่งกันเหลือเกินแต่ละตัว)
แน่นอนว่าเสียงหัวเราะดังขึ้น
"ไม่มีอะไร!....หมามันเล่นกับพี่เค้า หมามันดีใจ บลา ๆ ๆ ๆ" เสียงไอ้หนุ่ม 1 ในนั้นตะโกนขึ้น
"เออ!"......รอดตายแล้วกรู T_T
มืดขนาดนี้ยังรู้อีกนะว่ากรูแก่กว่า!....พรุ่งนี้จะใส่ชุดอนุบาลไปทำงาน!!
แก้ไขเมื่อ 30 ก.ย. 51 20:03:56
แก้ไขเมื่อ 30 ก.ย. 51 17:10:58
แก้ไขเมื่อ 30 ก.ย. 51 16:59:59
แก้ไขเมื่อ 30 ก.ย. 51 16:47:10
แก้ไขเมื่อ 30 ก.ย. 51 16:44:15
OoOoเกือบโดนเด็กตื้บ เพราะหมาดีใจ!oOoO
- [
30 ก.ย. 51 14:45:22
]
ชุดอนุบาลก็เอาไม่อยู่หรอก ต้องชุดวันเกิด 55555555
