เนื่องจากทราบว่าคนที่เข้ามาในกระทู้นี้ส่วนใหญ่จะเป็นผู้สูงอายุซะเยอะ ดังนั้น หนูจะพยายามพิมพ์ช้า ๆ นะคะ เพื่อลุง ๆ ป้า ๆ จะได้อ่านตามทัน ^^v
*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_
คำนำ
ก่อนเข้าเรื่องของเป็นต้มเป็นต่อ story ขอบอกก่อนว่าอันตัวเรานั้นจริง ๆ ก็ไม่ได้ร่ำไม่ได้รวยมาจากไหน แต่ถ้าลงว่าได้ตัดสินใจนำสิ่งมีชีวิตอะไรมาไว้ในการครอบครองดูแลแล้ว ก็อยากที่จะทำให้ดีที่สุด เท่าที่กำลังเราพอจะมีหามาได้ บางท่านหลังจากอ่านเรื่องราวนี้แล้วอาจรู้สึกว่า อ้าวเฮ้ย! มีตังค์ซื้อของให้หมาแมวตัวเองตั้งเยอะ แล้วยังมาขอเรี่ยรายเงินคนในห้องนี้ไปรักษาหมาจรทำไมอีกวะ? อันนี้เราขอออกตัวก่อนแม้ยังไม่มีใครพูดออกมาเป็นลายลักษณ์อักษร แต่อ่านแล้วอาจคิดสงสัยในใจ เอาเป็นว่าขออธิบายว่า ถ้าค่าใช้จ่ายต่อครั้ง ๆ ละประมาณไม่เกินสามพันกว่าบาท หรือถ้าช่วงไหนมีเงินมาก ๆ การรักษาหมาจรจะไม่เข้ามาเบียดเบียนเพื่อน ๆ หรือเงินในบัญชีฉุกเฉินเลยค่ะ แต่ถ้าอันไหนมันเกินไปมากจากงบจริง ๆ ก็คงต้องเข้ามาขอความอนุเคราะห์และขอความเมตตาจาก
เพื่อน ๆ ในนี้บ้าง อย่างรายล่าสุดเคสของน้ำตาลนี่ค่ารักษา ค่าดูแล รวมทั้งค่าใช้จ่ายต่าง ๆ มันเกินหมื่นเลยน่ะค่ะ เกินขีดความสามารถที่เราจะช่วยตามลำพังได้ สุดท้ายก็ได้รับความช่วยเหลือจากเพื่อน ๆ ในนี้นั่นเอง เอาล่ะค่ะขอเชิญชม เชิญอ่านเรื่องของลิงกังสองตัวต่อได้ ณ บัดนาวเลยค่า!!!
หมายเหตุ : เรื่องข้างบนไม่เกี่ยวกับไข่ต้มและเป็นต่อแม้แต่น้อย จะอ่านข้ามไปเลยก็ได้นะคะ ^^
(แล้วทำไมเมริงไม่พิมพ์เตือนเขาตั้งแต่บรรทัดแรกล่ะ?......แสร่ดดดด!! T_T)
แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 51 11:48:42
แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 51 11:47:59
แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 51 11:47:22
จากคุณ :
No More No Mood!!!
- [
22 ต.ค. 51 11:35:51
]