ความคิดเห็นที่ 1 (ต่อค่ะ) ตอนมันยังเด็กๆเราเคยเล่นกับมัน ละเวลารอตมันเล่นจะเล่นแรงเพราะมันกะแรงตัวเองไม่ถูก มันก็จะชอบงับแรงหรือตะกายแรงๆ ซึ่งมีบางทีเราหมั่นไส้มันเราก็กัดมันกลับบ้างเลย! 555 จะได้รู้ว่ากัดชั้น ชั้นเจ็บนะเฟ้ย (กัดเล่นๆนะ ไม่ใช่กัดจริง) เคยมีครั้งนึงที่เราทำกระเป๋าตังใบโปรด (ตอนนั้นอยู่ ม.3 ได้) ตกที่รั้วตอนเดินเข้าบ้าน หาไม่เจอ เดินออกมาอีกทีสภาพเละดูไม่ได้ เพราะเจ้ารอตมันฟัดตามประสาหมาที่ฟันเพิ่งขึ้นไม่นาน(ช่วงกัดรองเท้าฟองน้ำพังไปหลายคู่เลย) เราโกรธมาก เอาไม้กวาดมาตีมัน (มานึกตอนนี้ยังเสียใจไม่น้อยที่ตีมัน เพราะมันก็ไม่รู้เรื่องอะไรเลย มันแค่นึกว่าเป็นของที่มันกัดเล่นได้เท่านั้น เรายังเสียใจจนถึงตอนนี้) เราตี และเรารู้ว่ามันเจ็บ แต่เราโกรธ เราตีๆๆ จนมันหนีไปจนมุมที่ประตูและหนีไปไหนไม่ได้อีก มันเริ่มขู่ใส่เรา เราเริ่มโกรธมากขึ้น ทำนองว่าจะกัดชั้นหรอ อะไรยังงั้น แต่รู้ไหมเราตีมันแรงและเจ็บแค่ไหน แม้มันจะขู่ แต่มันไม่เคยกัดเราเลย... ไม่เคยเลยตั้งแต่เลี้ยงมันมา ไม่มีแม้แต่ครั้งเดียว มันกัดที่ไม้กวาดให้รู้ว่ามันเจ็บนะ อย่าตีอีกเลย เราก็ตีต่ออีกแปปแล้วก็หยุด เพราะเราก็ใจเย็นลงนิดนึงแล้ว แล้วมันก็น่าสงสาร เพราะมันก็เดินหูตก หางที่กุดๆก็จุกตูดมันไปเลย มานึกถึงตอนนี้ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ก็จะไปขอโทษมันแล้วก็คงจะไม่ตีมันขนาดนั้นอีก (คงตีแค่ 2-3 ทีให้รู้ว่ากัดไม่ได้) ก่อนนอนเราต้องปิดประตูบ้าน เราจะเดินออกไปจูบหน้าผากมัน 1 ที แล้วก็หอมแก้มมันข้างละที แล้วบอกมันว่านอนก่อนนะ เวลาที่เราเศร้า อาจจะเพราะอกหักหรือสอบได้คะแนนไม่ดี เรามักจะกลับบ้านก่อนพ่อแม่ เราก็จะมานั่งบ่นให้มันฟังเวลาเราร้องไห้ เราก็มากอดมันแล้วร้องไห้ เรียกมันมานั่งใกล้ๆเรา ก็เหมือนมันจะเข้าใจเพราะมันก็นั่งอยู่กับเราจนเราลุกไปเอง มันไม่ชอบให้อาบน้ำ เพราะเราชอบอาบน้ำให้มันนานๆ เวลาจะอาบน้ำทีมันจะรู้ทันแล้วจะชอบเดินหนีไปไกลๆ ซึ่งหลังๆพอเราเริ่มขี้เกียจลากมันมาคล้องโซ่เพื่ออาบน้ำแล้ว เราเลยอาศัยปิดประตูบ้าน แล้วก็เอาน้ำฉีดมันซะเลย (เพราะเป็นทาวเฮาส์เลยไม่มีที่หนีมาก) แล้วก็อาบกันยังงั้นแหละ พอมันเริ่มเปียกทั้งตัวละเห็นว่าหนีไม่ได้แล้วมันก็เลยยืนเฉยๆให้อาบ พออาบเสร็จเป็นช่วงเวลาที่เราชอบมาก มันจะชอบมาซุกๆไซ้ๆกับผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่ที่เอามาเช็ดหน้า เช็ดตัวให้มัน พอเช็ดเสร็จเราก็จะปูลงกับพื้นมันก็จะชอบไปกลิ้งๆกับผ้า แต่อย่าได้เปิดประตูรั้วทีเดียว เพราะมันจะรีบบบวิ่งเอาไปเกลือกกลิ้งกับพื้นถนน จนเราซึ่งเป็นคนอาบน้ำให้มันจะโคตรเซ็ง (ทำนองว่าอีกแล้วหรอแก -*-) มันชอบเล่นลูกเทนนิส ลูกบาส ลูกบอลมาก และจะชอบมากถ้าได้ออกไปวิ่งกับเจ้าของบ่อยๆ มันแรงเยอะมาก คุณมักจะถูกมันลากเสมอๆถ้าคุณมีแรงไม่มากพอ เพราะมันจะชอบสิ่งแปลกใหม่และเหมือนกับจะมีแรงไปสำรวจได้ไกลหลายๆกิโลเลยทีเดียว ซึ่งต้องรั้งๆมันไว้บ้าง :p เป็นธรรมดาของหมาพันธุ์นี้ที่ไม่ค่อยถูกกับเด็ก (ไม่รู้ทำไม) เวลามันออกไปข้างนอกจะหน้าตาตื่นมาก มันจะวิ่งหน้าตาเลิกลั่กแบบไม่รู้เหนือรู้ใต้ แถมยังกลับบ้านไม่ถูกอีกตั้งหาก - - มันจะยิ่งตื่นเข้าไปใหญ่เมื่อคนเห็นมันแล้วทำเสียงโวยวายหรือกลัวทั้งๆที่มันไม่ได้ทำอะไรดุร้ายเลยแค่เดินๆ (แต่ตรงนี้เราเข้าใจ เพราะรอตไวเลอร์มันเป็นหมาใหญ่ ดูน่ากลัวและมีข่าวเยอะ) แก้ไขเมื่อ 20 พ.ย. 51 17:20:24 จากคุณ : synt (synt) - [ 20 พ.ย. 51 17:13:31 ]

ความคิดเห็นที่ 2 (สุดท้ายแล้วค่ะ) ในวันนึงที่บ้านเราต้องย้ายไปจังหวัดหนึ่งทางภาคเหนือ เราไม่ได้เจอเจ้ารอตอีกเพราะเราต้องทำงานใน กทม ไม่ได้เจอประมาณ 2-3 ปี ไปเจออีกครั้งเค้าก็ยังวิ่งหมุนๆแบบฉบับของเค้าเวลาดีใจที่ได้เจอ กระดิกหางให้ แล้วก็ยังวิ่งเข้ามาเล่นอยู่เลย น่ารักมาก แล้วก็จำญาติๆได้ทุกคนด้วย มันยังเป็นหมาตัวเดิมที่เรารักเสมอ เราเห็นมันกินข้าวซึ่งชามข้าววางกับพื้นเราก็เป็นห่วง เห็นมันอายุมากแล้วกลัวปวดคอ เราเอาที่ตั้งชามสูงระดับที่มันกินได้สบายมาวางชามให้มันกิน มันคงเห็นว่ากินไม่ถนัด มันเลยคาบชามของมันลงมาจากที่วางชามแล้วกินกับพื้นเหมือนเดิม (ชั้นหวังดีนะแกนี่ -_-) ย่างเข้าสู่ปีที่ 10-11 พ่อโทรมาเล่าให้ฟังว่า มันเริ่มเป็นต้อ มองไม่ค่อยเห็น หูก็ไม่ค่อยได้ยินแล้ว แล้วก็มีติ่งเนื้อที่ขาให้หมอดูหมอบอกว่ามันแก่แล้ว เป็นอันตรายถ้าต้องวางยาสลบ เราก็เลยได้แต่ภาวนาว่าอย่าให้เป็นเนื้อร้ายเลย จนผ่านไปย่างเข้าสู่ปีที่ 14 เกือบ 15 ข่าวร้ายก็มาเยือน เสียงตามสายจากที่บ้านโทรมาบอกว่า ตอนนี้เจ้ารอตเป็นมะเร็งเป็นแผลที่ขาและปาก ผอมมากจนเหลือแต่กระดูก บ้านเรารักษามันมาตลอด ส่งไปหาหมอ เรียกหมอมา ทำแผลให้ แต่ก็ทำได้เท่านั้น เพราะหมอบอกว่ามันแก่แล้ว ทำอะไรมากก็ไม่ได้ ซึ่งเราเข้าใจดีว่าหมอหมายความว่ายังไง เราก็ได้แต่ทำแผลให้มันไปตามมีตามเกิด ซึ่งมันมักจะร้องเจ็บแปลทุกครั้งที่ใส่ไอโอดีนให้ พอปิดผ้ากอตก็ชอบดึงออก บางทีวิ่งมากมันก็เจ็บแผลตัวเองร้องลั่น... ปัญหาอีกอย่างคือน้ำหนักตัว เจ้ารอตที่เรารักมากตัวนี้กินจุเลยอ้วนปั้กเลย พอแก่ตัวลงกระดูกขามันเริ่มไม่ดี และมันเริ่มล้มบ่อย พักหลังๆพอล้มแล้วมันยืนไม่ขึ้น ร้องลั่นบ้านเพราะเจ็บ เราเห็นเราก็เจ็บไปด้วยแทบน้ำตาไหล กว่าจะอุ้มให้มันยืนได้มันร้องแทบแย่ สงสารจับใจ เราได้แค่มาเยี่ยมมันปีละครั้งเท่านั้น จนเมื่อสงกรานต์ปีนี้ที่ผ่านมา เราขึ้นมาเยี่ยมที่บ้าน เราตกใจมาก เพราะมันเหลือแต่กระดูกจริงๆ ผอมเหมือนหมาอดอาหารมาเป็นเดือน กลิ่นมันค่อนข้างเหม็น ขาข้างที่เป็นมะเร็งก็บวมแผลใหญ่ แผลที่ปากมันก็ใหญ่มากๆจนลิ้นต้องห้อยออกมาด้านข้างตลอดเวลา วินาทีแรกที่เห็นมันแล้วเราอยากร้องไห้ มันลุกแทบไม่ไหว แต่เรามองตามันแล้วเรารู้เลยว่ามันดีใจมากที่เรามา มันอยากลุกมาหามากๆ แต่ไม่ไหวจริงๆ มันพยายามยืน ใช้เวลาประมาณ 5 นาทีกว่าจะยืนได้ ใช้เวลาอีก 5 นาทีในการเดิน และอีก 5 นาทีในการพยายามล้มตัวลงนอนเพราะมันไม่มีแรงและเจ็บแผล มันนอนตากแดดเพราะลุกไม่ไหวจนเราต้องเอาร่มเอาผ้าไปกันแดดให้มัน จะย้ายก็ไม่ได้เพราะมันนอนครึ่งตัวอยู่ใต้ท้องรถ อีกครึ่งอยู่ด้านนอก เวลากินข้าวมันก็กินไม่ค่อยได้แล้วเพราะแผลที่ปากมันแทบจะบวมไปทั้งปาก เราทรมานแทนมันมาก แต่สิ่งๆนึงที่เรามักจะเห็นในแววตาของมันเสมอคือ มันจำได้นะว่าเราเป็นใคร มันดีใจมาก และมันก็ยังสู้กับโรคร้ายอยู่เสมอ ถ้าใครได้เห็นหน้ามันจะรู้เลยว่ามันไม่เหมือนหมาป่วย เพราะแววตามันสดใส แต่อย่าไปมองแผลที่ปาก อย่าไปมองลำตัวที่เหลือแต่กระดูก ขาที่ลีบเหลือเพียงข้างที่เป็นมะเร็งที่บวมเป่ง เราดูแล้วสะท้อนในอก ไม่อยากร้องไห้ให้มันเห็น เราดูแลมันให้มากที่สุด เพราะเราไม่คิดว่ามันคงจะอยู่ได้ถึงปีหน้าอีกแล้ว ไม่มีอีกแล้วเจ้ารอตไวเลอร์ตัวอ้วนใหญ่ที่วิ่งเล่นกับเราเสมอๆ อยู่บ้านกับเราในยามสุขและทุกข์เสมอๆ เราเอาไก่ kfc มาฉีกให้มันเป็นชิ้นเล็กๆ มันก็รู้ พยายามจะกิน แต่มันกินลำบากมาก ทุกครั้งที่มันดีใจนอกจากแววตาแล้วเรารู้ เพราะเราจะดูที่หางกุดๆของมันที่ตอนเด็กๆมันไม่ชอบให้เราจับเลย มันจะกระดิกเสมอๆ ก่อนกลับบ้านที่กรุงเทพ เราเดินไปหามันอีกครั้งแล้วบอกว่า ชั้นรักแกมากนะ ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง ขอบคุณที่อยู่ด้วยกันตลอดมา 15 ปี รักแกมากๆนะ แล้วเราก็ก้มลงไปจูบที่หน้าผากมัน 1 ครั้งเหมือนกับที่เคยทำอยู่บ่อยๆตอนอยู่บ้านที่ทาวเฮาส์ เราอยากกอดมันแต่เราทำไม่ได้แล้ว เรารู้ว่ามันรับรู้อยู่เสมอ เรารู้ว่ามันเข้าใจ หลังจากเรากลับมาถึงกรุงเทพ... เดือน พ.ค. 51 ที่บ้านเราโทรมาบอกว่า มันไปดีแล้วนะ... มันไปอย่างสงบไม่ร้องซักแอะ วันที่มันจะไป มันไปนอนขวางประตูรั้ว ไม่ยอมให้พ่อเอารถออก ทำยังไงก็ไม่ลุกไปจนพ่อต้องมาอุ้มมันไป เหมือนมันพยายามจะบอกใท้ทุกคนรู้ว่าอยู่กับมันนะ มันคงอยู่ได้เป็นวันนี้วันสุดท้ายแล้ว... แล้วกลางวันนั้นมันก็จากไปอย่างสงบ... พ่อเราให้คนเอาไปฝังเอาไว้ในทุ่งใกล้ๆบ้านเพื่อนพ่อเขาเพราะตรงนั้นที่เยอะ แล้วก็เอาดอกไม้ใส่ไปให้มันด้วย เราฟังข่าวด้วยอาการที่นิ่งมาก แต่หลังจากวางสายไปซักพัก เราร้องไห้ ร้องๆๆเหมือนคนอกหัก 7-8 ปีหลังนี่เราแทบไม่ได้ดูแลมันเท่าไหร่เพราะเราอยู่กรุงเทพ แต่เรารักมันเสมอๆ ทุกครั้งที่ไปเราก็จะไปเล่นกับมัน ไปกอดๆหอมๆมันตลอด เรารู้ตลอดมาว่ามันเป็นหมาที่น่ารักมาก เราพร่ำคำว่าขอบคุณไปกับสายลมและอากาศว่างเปล่าเบื้องหน้า บอกไปว่าถ้าชาติหน้ามีจริงขอให้มันเกิดมาอยู่กับเราอีก จะเป็นพี่น้องหรือจะเป็นสัตว์เลี้ยงหรือจะอะไรก็ได้ ขอให้เกิดมาอยู่กับเราอีกนะ สำหรับชาตินี้ขอให้ไปสบาย ขอให้มีความสุข ไม่ต้องเป็นห่วงทางนี้นะ ตอนที่เขียนนี่เราก็นั่งเขียนไปร้องไห้ไป ตอนแรกเรานึกว่าทำใจได้แล้ว แต่จริงๆแล้วเรายังคิดถึงภาพมันอยู่เสมอๆ และถ้าให้เลือกได้ เราก็อยากเลี้ยงรอตไวเลอร์อีกซักครั้ง... =================================== ฝากถึงผู้ที่เลี้ยงรอตไวเลอร์อยู่ =================================== สำหรับผู้ที่เลี้ยงรอตไวเลอร์ ขอความกรุณาเถอะค่ะ ช่วยเอาใจใส่เค้าซักเล็กน้อย การที่เค้าเป็นหมาใหญ่ หน้าตาเหมือนจะดุ ไ่ม่ได้หมายความว่าเค้าไม่ต้องการความรักหรือความอบอุ่นนะคะ ให้ความรักเค้าหน่อย เค้าจะเป็นหมาที่น่ารักมากถ้าคุณให้ความรักความเอาใจใส่เค้า แต่ถ้าคุณเลี้ยงไม่เป็น ตามมีตามเกิดไม่สนใจใยดี หรือซื้อมาโก้ๆ ละก้อช่วยเก็บเค้าไว้ในบ้านให้ดีๆ อย่าปล่อยให้หลุดออกมาเด็ดขาดนะคะ เพราะถ้ามันหลุดเมื่อไหร่มันจะอันตรายมาก เพราะคุณไปเพาะพันธุ์ความเครียดสะสมให้เค้า เค้าก็จะหงุดหงิดและดุง่าย หลายๆเคสที่เห็นเจ้ารอตตกเป็นข่าวและตายไปนั้น ก็ได้แต่สงสารทั้งฝ่ายที่โดนเจ้ารอตกัดและฝ่ายเจ้ารอตที่อาจตายตกไปตามกันมากๆ สาเหตุเพราะเจ้าของเลี้ยงไม่ดีแท้ๆ มันเลยเป็นแบบนี้ ต้องจบชีวิตลงอย่างน่าเศร้า และพาลทำให้เจ้าตัวน้อยๆบางตัวต้องจบชีวิตลงเช่นกัน บาปนะคะ บอกไว้ตรงนี้เลย ถ้าเลี้ยงให้ดีไม่ได้ ถ้าไม่มีความรักและเอาใจใส่ให้เค้า ก็อย่าเลี้ยงเลยค่ะ มันทรมานต่อทุกๆฝ่าย เค้าเองก็เป็นหนึ่งชีวิตเหมือนกับเราๆ ไตร่ตรองให้ดีอีกครั้งก่อนจะรับมาหรือซื้อมาเลี้ยงด้วยนะคะ จากคนรักรอตไวเลอร์คนหนึ่ง แก้ไขเมื่อ 20 พ.ย. 51 17:35:03 แก้ไขเมื่อ 20 พ.ย. 51 17:23:39 จากคุณ : synt (synt) - [ 20 พ.ย. 51 17:15:26 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เสียใจด้วยนะคะ   เข้าใจความรู้สึกค่ะ  เราก็เคยเป็น น้องหลับสบายไปแล้วค่ะ  ไม่ต้องทรมาน  เจ็บปวดแล้ว จากคุณ : เรดกัส - [ 20 พ.ย. 51 17:34:26 ]

ความคิดเห็นที่ 4 พิทบูลของเราก็เพิ่งจากไปแต่ไม่ได้แก่ตาย มันไปกัดกะงู "มีคนบอกว่าเกิดเป็นหมาเนี่ยชาติสุดท้าย...ชาติหน้าของมันจะมาเกิดในบ้านเรา"(แล้วบ้านชั้นจะรับไหวไม๊เนี่ย กี่ตัวข้าไปแล้วละ..555) เสียใจด้วยคะ แต่น้องเค้าไปสบายแล้ว จากคุณ : ต้มข่า - [ 20 พ.ย. 51 17:46:14 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เสียใจด้วยนะคะ คุณจขกท.คงอยากระบาย แต่เราก้อเห็นด้วยนะ ไม่ว่าหมาพันธุ์ไหนถ้าเลี้ยงแล้วให้ความรัก ไม่กักขัง ให้อิสระเค้าบ้าง เค้าก้อไม่ดุหรอกค่ะ อ่านแรกๆก้อไม่คิดอะไร แต่พออ่านไปเรื่อยๆน้ำตามันไหลออกมาเองแฮะ จากคุณ : ลีซูอิน - [ 20 พ.ย. 51 18:15:02 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ....เท ให้หมดเลย...... จากคุณ : พี่ของlucky - [ 20 พ.ย. 51 18:20:26 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เข้ามารับฟังค่ะ เสียใจด้วยนะคะ เข้าใจความรู้สึกมากๆเลยค่ะ เห็นด้วยว่าหมาทุกพันธุ์จะดุหรือไม่ดุ อยู่ที่การเลี้ยงดูและความรักความเอาใจใส่ของเราค่ะ จากคุณ : หมูชมพูออนไลน์ - [ 20 พ.ย. 51 18:44:32 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ตอนอยู่ด้วยกันต้องรักกันให้มากๆคะ รอตเรา เวลาเราอยู่บ้าน นอนบนพรมติดที่นอนเรา หน้าที่ทาส คือ เกาหน้าให้ชีหลับ เราถึงนอนได้ ไม่งั้นเจอฝ่าเท้าหมาอันบะเฮิ้ม ...สะกิดๆๆ เวลาเราไม่อยู่ ชีนอนกับพ่อ ข้างที่นอนบ้าง แอบขึ้นมานอนบนเตียงบ้าง จนสุดท้าย ฟากหนึ่งของเตียง ก็เป็นที่ของเธอ อย่างถาวร แม้ตอนพ่อไม่หลับก็ตาม--แอร์เป่าบนเตีง มันสาบยนิป๋า รักกันต้องดูแลกันคะ คนเลี้ยงรอตด้วยกัน ฟังที่คุณเล่า อ่านแล้วยิ้มตาม นึกออกเวลาเขาวิ่งหมุนเป็นวงกลม เวลาดีใจ พอเราตะโกนให้ หยู๊ดดดด ชีก็หยุดดังกึ่กกก แล้วหมุนย้อนกลับอีกทาง ฮ่าๆๆๆ รักดอลลาร์จัง.. คนสวย ดูเอาเหอะ ประจบพ่อขนาดนี้ ทำท่าหนูรักป๋า..ใครไม่รักเธอให้รู้ปายยย เสียใจด้วยกับการสูญเสีย วันไหน ดอลลาร์ไม่อยู่ เราเองก็คงทำใจไม่ได้เหมือนกันคะ รักกันไม่มีวันลืม จากคุณ : น้องต๋าว - [ 20 พ.ย. 51 19:07:00 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เค้าไปสบายแล้วค่ะ เหลือแต่เราที่อยู่ข้างหลังทรมานกับการคิดถึงเค้าค่ะ เห็นด้วยค่ะ ว่าขึ้นอยู่กับการเลี้ยงดู เราเองคงอยู่ในแวดวงคนรักสัตว์ เราเลยไม่ค่อยเห็นสุนัขดุ จากคุณ : jackkyjing - [ 20 พ.ย. 51 20:03:44 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อ่านเเล้วเศร้า ปนความรู้สึกที่ดี เเละเข้าใจทุกอย่างที่เจ้าของกระทู้อยากสื่อสาร เสียใจกับการจากไปของน้องเค้านะคะ (ขออนุญาตทักน้องต๋าวคนสวยหน่อยนะคะ สวัสดีคะน้องต๋าว จุฟ) จากคุณ : หม่ามี๊เบน (สวนสวย) - [ 20 พ.ย. 51 21:48:46 ]

ความคิดเห็นที่ 11 คห.8 หมั่นไส้ยัยอ้วนดำที่ซู๊ด อ้อนป๋าซะขนาดน้าน ป๋าจะไม่รักได้ไง^^ จากคุณ : พี่ของlucky - [ 20 พ.ย. 51 22:00:11 ]

ความคิดเห็นที่ 12 หากเราเลี้ยงด้วยความรัก และเมตตา เขาจะเป็นน้องหมาที่น่ารัก และมีสุขภาพจิตดีค่ะ น้องหมาเขาจากไปอย่างสงบ ย่อมได้ไปสู่ภพภูมิใหม่ที่ดีกว่าเดิม ค่ะ จากคุณ : มาลัยแก้ว - [ 20 พ.ย. 51 23:01:03 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ขอยืนยันอีกเสียงครับว่าร็อตไวเลอร์เป็นสุนัขที่ฉลาดมากและไม่ดุอย่างที่คิดเลย ผมก็เพิ่งเสียสุนัขอันเป็นที่รักของผมไปอย่างไม่มีวันกลับมาเหมือนกันเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมานี่เอง ผมอ่านกระทู้นี้แล้วนึกถึงเค้าเลยครับ ยอมรับว่าทำใจไม่ได้จริงๆ วันที่เค้าไปผมร้องไห้อย่างไม่อายใครเลยครับ แต่ก็มานั่งนึกย้อนถึงอดีตที่เคยอยู่กะเค้า เล่นกะเค้า ผมก็อดยิ้มกับความน่ารักของเค้าไม่ได้ ผมเป็นคนแรกที่กอดและอุ้มเค้าตอนที่รับเค้ามาอยู่ด้วย และผมเองก็เป็นคนสุดท้ายที่กอดเค้าตอนที่เค้าจากไป ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ จากคุณ : ศุกร์เมาเสาร์นอน - [ 21 พ.ย. 51 00:10:07 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ผ่านมาอ่าน...   จากคุณ : ชายยอดนักทดลอง - [ 21 พ.ย. 51 00:15:58 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เข้าใจความรู้สึกเลยครับ โดยส่วนตัวไม่เกลียดหมาพันธูนี้ แต่ว่ากลัว ไม่รู้ว่าหมาตัวนั้นจะถูกเลี้ยงมาด้วยความรักแบบนี้หรือเปล่า หรือสักแต่ว่าเลี้ยงๆ ขังๆ แล้วเกิดเหตุสลดใจอย่างที่เป็นข่าว เสียใจด้วยนะครับ จากคุณ : มังกรไฟ หัวใจเขย่าโลก - [ 21 พ.ย. 51 06:12:24 ]

ความคิดเห็นที่ 16 หมาจะเป็นยังไงก็ขึ้นอยู่กับคน   ถ้าเลี้ยงด้วยความรักเอาใจใส่ และเข้าใจธรรมชาติของสายพันธุ์  หมาก็น่ารักได้ทุกตัว มาร่วมแสดงความเสียใจกับจขกท.ค่ะ จากคุณ : ชาน้ำผึ้ง - [ 21 พ.ย. 51 09:11:51 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ขอแสดงความเสียใจกับเจ้ารอตที่จากไปนะคะ รักร๊อตฯเหมือนกันค่ะ จากคุณ : ข้าวยำหมูตุ๋น - [ 21 พ.ย. 51 10:04:55 ]

ความคิดเห็นที่ 18 บ้านแฟนเราก็เลี้ยง เค้าเอาไว้เฝ้าสวนคนงานในบ้านไม่กล้าเข้าใกล้บ้านเลยกลัวมันกัด แต่กับคนที่บ้านมันจะขี้กลัวมากๆเราไปที่บ้านแฟนมันยืนอยู่หลังบ้านแอบมอง พอเราหันหลังมันจะอาสัยจังหวะนั้นวิ่งสุดชีวิตออกไปหน้าบ้าน ขนาดยายยืนอยู่มันยังวิ่งชนเลย แต่มันซื้อใจได้ง่ายมากด้วยขนม หยิบขนมมานี้น้ำลายหยดแหมะๆเลย ชอบว่ายน้ำข้ามคลองไปกัดไก่ชาวบ้านเค้า คาบเอามาเล่น เราก็ต้องไปจ่ายเงินค่าไก่ หลังๆเค้าเลิกเลี้ยงไก่ไปเลย จากคุณ : namtei_ka - [ 21 พ.ย. 51 10:08:19 ]

ความคิดเห็นที่ 19 หมาจะดีหรือไม่ดี อยู่ที่การเลี้ยงค่ะ ถ้าใส่ใจ เอาใจใส่ ฝึกตั้งแต่เล็ก โอกาสที่จะมีพฤติกรรมก้าวร้าวแทบจะเป็นศูนย์ แต่กระทู้หมารอตในห้องแมวที่ปีนรั้วเข้ามากัดแมว+กัดหมาเจ้าของบ้านตายนั้น ดูรู้เลยว่าเจ้าของรอต ไม่เอาใจใส่แม้แต่น้อย.... อดีตที่น่าจดจำให้คุณจขกท. จำไว้นะคะ เค้าอยู่กับคุณมีความสุขที่สุดแล้ว จากคุณ : แคท (Pussy_kittycat) - [ 21 พ.ย. 51 10:36:21 ]

ความคิดเห็นที่ 20 สำหรับเรา แค่หมามานั่งจ้องหน้า ใจก็ละลายแล้วค่ะ ความรู้สึกทั้งหมดที่เคยเลี้ยงหมามา... < เก็บไว้ทุกๆ เรื่องราว รอยยิ้มที่เราเคยมี เก็บไว้รวมกันเป็นภาพดีๆ สิ่งเหล่านี้ คือความทรงจำตลอดไป > จากคุณ : กะลาสีรุ้ง - [ 21 พ.ย. 51 13:35:24 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ขอบคุณสำหรับทุกความเห็นมากนะคะ ที่เราเขียนขึ้นมานีี้ก็เพราะว่าจากที่เจ้ารอตมันเป็นข่าวเยอะมาก เราก็กลัวว่ามันจะเป็นที่รังเกียจ แล้วก็อาจจะมีคนเข้าใจผิดเกี่ยวกับมันไปเยอะ ก็เลยอยากจะชี้แจงให้ฟังซักเล็กน้อย ว่าความเป็นจริงแล้วมันไม่ได้ดุร้ายเลย แต่เป็นที่การเลี้ยงดูต่างหาก มันก็หนึ่งชีวิตเหมือนกับเรา มันเลือกเกิดเป็นหมาน่ารักๆอย่างปอมๆหรือชิสุหรือชิวาว่าที่หลายๆคนชอบเลี้ยงไม่ได้ แต่เชื่อเถอะว่ามันก็มีหัวใจ และอยากได้ความรักความอบอุ่นเหมือนกับที่สุนัขทุกตัวอยากได้รับจากเจ้าของที่เลี้ยงมัน จาก คห. 19 - เราได้เข้าไปอ่านแล้วค่ะ เราไม่โกรธเจ้ารอต แต่เราประนามเจ้าของเจ้ารอตมากถึงมากที่สุด เจ้าของรอตตัวนั้นคือเพชรฆาตที่แท้จริงค่ะ แย่เกินคำบรรยาย ขอให้น้องโจและเจ้ารอตที่ได้เสียชีวิตจากเหตุการณ์นั้นไปสู่สุขคติอย่างสงบด้วยนะคะ ขอเป็นหนึ่งกำลังใจให้กับครอบครัวที่ดูแลน้องโจมา ขอให้เข้มแข็งนะคะ ปล. - มองภาพของน้องต๋าวที่เอามาลงแล้วรู้สึกคิดถึงเจ้ารอตของเราขึ้นมามากๆ เห็นยังงั้นแล้วก็อยากให้มันอยู่ จะกอดๆฟัดๆมันให้เต็มเหนี่ยวเลย (มันชอบให้คนเล่นกับมัน ฮะๆ) คิดถึงนะลูก ปล.2 - ขอแสดงความเสียเสียใจแด่สุนัขที่ทุกท่านรักที่ได้จากภพภูมินี้ไปอย่างสงบด้วยนะคะ เราเชื่อเหมือนกับทุกๆคนว่าถ้าชาติหน้ามีจริงมันจะต้องเกิดมาในที่ๆดีและมีความสุขแน่ๆค่ะ แก้ไขเมื่อ 21 พ.ย. 51 16:42:40 จากคุณ : synt (synt) - [ 21 พ.ย. 51 16:39:34 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เป็นอีกคนที่เลี้ยงรอตค่ะ จริงๆนะคะที่เค้าไม่กัดเจ้าของแถมยังรักเจ้าของมากอีกด้วย เค้าชอบมานอนตักเราอ้อนเรา เวลาทำผิดก้อชอบนอนหงาย หรือแกล้งนอนตายเลยคะ ฉลาดมากขนาดที่ว่าให้ของกินอยู่ตรงข้างหน้า บอกว่าห้ามกินนะ เค้าก้อจะไม่กล้ากินค่ะ แต่ดื้อใช้เล่นค่ะ ตีเท่าไหร่ไม่เคยจำเล่นแต่สนุกค่ะ แต่ที่แน่ๆ แค่ 5 เดือนยังไม่เคยสอนเค้าทำอะไรแต่สัญชาติญาณมันบอกค่ะ คือเฝ้าและหวงบ้านมาก เค้าสามารถสัมผัสได้เลยค่ะว่าคนนี้มาดี หรือมาไม่ดี แค่เสียงฝีเท้าที่กำลังจะเดินผ่านหน้าบ้านยังเห่าไม่หยุดเลยค่ะ ประทับใจสุนัขพันธุ์นี้จิงๆค่ะ มีอีกสักตัวยังรับไหวเลยค่ะ จากคุณ : Creamy Blossom - [ 1 ธ.ค. 51 02:44:25 A:125.27.208.214 X: ]