ความคิดเห็นที่ 1 ....  หนังสือเล่มที่อ่านนี้ผู้เขียนเป็นสัตวแพทย์สาว เขียนได้น่ารักดี  สำนวนสบายๆ     ขออนุญาตเอามาเล่าสู่กันฟังนะคะ คุณหมอเล่าเรื่องราวตั้งแต่แรกเข้าเรียน และเล่าประสบการณ์ต่างๆในการเรียน ทั้งสนุกและน่าสนใจ บางเรื่องก็เป็นความรู้ที่เราไม่เคยรู้ ก็อ่านติดพันอ่านไปเรื่อยๆ กะเอาให้จบเล่ม  เน็ตยังไม่เปิด ลูกๆเห่าเรียกก็ทำเป็นไม่สนใจ  ...แม่กำลังมีธุระว้อย!!! แก้ไขเมื่อ 26 พ.ย. 51 22:35:33 จากคุณ : ชาน้ำผึ้ง - [ 26 พ.ย. 51 22:34:28 ]

ความคิดเห็นที่ 2 จนกระทั่งมาถึงเรื่องนึง.....คุณหมอผู้เขียนเล่าเรื่องสุนัขจรที่คณะสัตวแพทย์ซื้อมาจากหน่วยงานหนึ่งของกทม. เพื่อให้นักศึกษาสัตวแพทย์เรียนในวิชา Vet Surgery   ตอนแรกอ่านว่านักศึกษาต้องรับผิดชอบดูแลน้องหมาที่ซื้อมา ซึ่งแต่ละตัวมอมแมม ผอมแห้ง หิวโหย นักศึกษาที่เป็นเจ้าของ มีหน้าที่คอยอาบน้ำ เลี้ยงดูให้อาหารน้องหมาของแต่ละคน เราอ่านแล้วก็นึกดีใจแบบคนไม่รู้เรื่อง ว่าเค้าคงเอาน้องหมามาศึกษาพฤติกรรม   น้องหมาคงจะได้มีความเป็นอยู่ดีขึ้น  ไม่อดอยาก มีคนดูแล ซึ่งน้องหมาแต่ละตัวก็เริ่มติด และรักนักศึกษาที่เป็นเจ้าของที่คอยใกล้ชิดดูแลความเป็นอยู่ให้ข้าวน้ำพวกเค้า จากคุณ : ชาน้ำผึ้ง - [ 26 พ.ย. 51 22:42:43 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ...แต่พอพลิกอ่านผ่านไปแต่ละหน้า     อ้าว.... น้องหมาเหล่านี้ ที่จริงคือสัตว์ทดลอง เป็นแบบฝึกให้นักศึกษาศึกษาการผ่าตัด น้องหมาถูกวางยาสลบ และผ่าตัด!  ครั้งแล้วครั้งเล่า... จากคุณ : ชาน้ำผึ้ง - [ 26 พ.ย. 51 22:46:24 ]

ความคิดเห็นที่ 4 คุณหมอผู้เขียนเล่าว่า หมาของคุณหมอเป็นหมาที่แข็งแรง อดทน เวลาวางยาสลบก็ฟื้นตัวเร็ว แผลหายเร็ว   ตอนฟื้นจากสลบไม่ว่าจะมึนงง สะลึมสะลือหรือเจ็บแผลมากแค่ไหน แต่เมื่อเห็นหน้าเจ้าของ ก็จะกระดี๊กระด๊า กระดิกหางยิ้มรับทุกครั้ง..... จากคุณ : ชาน้ำผึ้ง - [ 26 พ.ย. 51 22:47:50 ]

ความคิดเห็นที่ 5 โอ้วไม่นะ...อย่าเป็นอย่างที่ป้าคิดเลย....เตรียมกระดาษซับน้ำตารอ จากคุณ : ป้าจอยเอง - [ 26 พ.ย. 51 22:48:02 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ....แล็ปที่น้องหมาเป็นตัวทดลอง เริ่มตั้งแต่แล็ปง่ายๆ เช่น ตัดหาง  ต่อไปตัดนิ้วติ่ง  จนถึงทำหมัน  ผ่านิ่ว ทุกครั้งน้องหมาก็ต้องเจ็บตัว  แต่เมื่อฟื้นเจอเจ้าของ ก็จะกระโดดโลดเต้นยิ้มรับทุกครั้งไป จากคุณ : ชาน้ำผึ้ง - [ 26 พ.ย. 51 22:48:57 ]

ความคิดเห็นที่ 7 จนแล็ปสุดท้าย คือการตัดขา และRemoveตา (ขอโทษค่ะ   ที่จะทำให้ท่านที่เข้ามาอ่านสะเทือนใจ    แต่เราอยากหาเพื่อนร้องไห้   เราร้องมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว  ) .....  ซึ่งทั้งสองแล็ปทำวันเดียวกัน และเป็นการสอบของนักศึกษาสัตวแพทย์ด้วย    ...  รายละเอียดขอไม่เล่านะคะ เดี๋ยวร้องไห้ จนต่อไม่จบ  ไปหาหนังสืออ่านเอาเองเถิด จากคุณ : ชาน้ำผึ้ง - [ 26 พ.ย. 51 22:54:00 ]

ความคิดเห็นที่ 8 แต่ลงเอยแล็ปนี้  คือน้องหมาจะเจ็บปวดมากจนทนไม่ไหว หรือ ถ้าน้องหมายังอยู่ ก็ต้องPut to sleep หรือทางแพทย์เรียกว่าการุณฆาต ... คุณหมอผู้เขียนเล่าสรุปว่า เพื่อความรู้ทางการแพทย์ สัตว์ทดลองต้องเสียสละชีวิตของมันอย่างไร และถ้านักศึกษารู้สึกผูกพันกับสัตว์ทดลอง  สิ่งที่ตามมาคือ ความเศร้าซึม หดหู่ และเสียใจ    ผู้เขียนเล่าว่าทุกวันนี้ก็ยังอดคิดถึงน้องหมาตัวนั้นไม่ได้ หมาตัวนั้นไม่ใช่แค่หมาตัวหนึ่งที่ถูกหลอกให้รัก หลอกให้ไว้ใจ แล้วหยิบยื่นความเจ็บปวดให้ครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ผู้เขียนรู้สึกว่าหมาตัวนั้นคือครู  ครูที่สละหางให้ตัด  ครูที่สละท้องให้ผ่า  สละตาให้  สละหูให้   สละเลือดให้เจาะ   และสุดท้ายสละลมหายใจให้ผู้เขียนเป็นสัตวแพทย์ที่สมบูรณ์ จากคุณ : ชาน้ำผึ้ง - [ 26 พ.ย. 51 22:57:20 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ''เรื่องราวหรรษาของ สัตวแพทย์สาว'' คือชื่อหนังสือใช่รึเปล่าคะ จะได้ลองหามาอ่านบ้างค่ะ ^^" จากคุณ : ~ไม่ดื้อ - [ 26 พ.ย. 51 22:59:23 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ...อ่านเรื่องนี้จบ    แต่เรายังไม่จบ  เพราะร้องไห้ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้   และหยุดตัวเองไม่ได้ด้วย จนในขณะที่เขียนกระทู้นี้ ก็ยังน้ำตาไหลอยู่เรื่อยๆเลย   นึกโกรธตัวเองเหมือนกัน  ทำไมเราต้องเอาใจมาโศกเศร้าขนาดนี้   ...กอดอ้ายสามแสบ  จุ๊บมัน แล้วบอกมันว่า   ถึงพ่อแม่จะไม่ค่อยมีเวลาอยู่เล่นกับลูก   ไม่มีบ้านสวยๆ  ไม่ค่อยหาเสื้อผ้า หรืออะไรสวยๆให้ใส่   ไม่เคยพาไปเที่ยว ไปเล่นน้ำทะเล   แต่เอ็งก็เป็นหมาโชคดีที่สุดแล้วนะลูกนะ รวมทั้งคุณสมาชิกหมาจรมาจรไป   ที่มากินอิ่มนอนหลับกันนับตัวไม่ถ้วนที่บ้านเราตอนนี้ด้วย เพราะฉะนั้น พวกเอ็งหัดทำตัวให้เป็นประโยชน์ซะบ้าง แก้ไขเมื่อ 26 พ.ย. 51 23:15:56 จากคุณ : ชาน้ำผึ้ง - [ 26 พ.ย. 51 23:00:59 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ร้องไห้แล้วค่ะ เขาให้ทั้งความรักและให้ทั้งชีวิตจริงๆ ... จากคุณ : Madison WI - [ 26 พ.ย. 51 23:02:35 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เมื่อคืนแม้จะสวดมนต์นานกว่าทุกคืน(ทุกทีบางคืนง่วงจัด ก็ไหว้แบบสามแผล่บ) ตั้งจิตแผ่เมตตา และอุทิศส่วนกุศลไปให้อาจารย์ใหญ่ และ”ครู” ผู้เสียสละทุกตัว     เราก็ยังนอนซึมข่มตาหลับไม่ลง  เฮ้อ ... บ้าป่ะเนี่ย ตั้งใจว่าต่อไปนี้ ทุกครั้งที่ทำบุญอุทิศส่วนกุศล  จะต้องไม่ลืม “ครู”เหล่านี้ด้วย  ถ้าใครเข้ามาอ่าน ทั้งที่ตั้งใจและไม่ตั้งใจอ่าน ก็ขอเมตตาได้อุทิศส่วนกุศลไปให้น้องหมาเหล่านี้ด้วยเถิด จากคุณ : ชาน้ำผึ้ง - [ 26 พ.ย. 51 23:02:37 ]

ความคิดเห็นที่ 13 "หมาตัวนั้นไม่ใช่แค่หมาตัวหนึ่งที่ถูกหลอกให้รัก หลอกให้ไว้ใจ แล้วหยิบยื่นความเจ็บปวดให้ครั้งแล้วครั้งเล่า" .....  T-T จากคุณ : ลี-อัน-ชา - [ 26 พ.ย. 51 23:08:13 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เมื่อคืนก่อนนอน  ก็เอาหนังสือ ผมชื่อคิงคองคร้าบ  มาอ่านอย่างที่ตั้งใจตั้งแต่แรก แต่อ่านต่อไม่ได้ค่ะ   เพราะอ่านเรื่องหมาที่เพียบพร้อมด้วยความรัก ความสุข และความอบอุ่นตัวหนึ่ง ก็นึกไปถึงน้องหมาอีกหลายๆชีวิตที่เกิดมาเพื่ออะไร   พวกหนูทำกรรมอะไรนักหนาหรือ   ถึงต้องเกิดมาเพื่อชดใช้ถึงเพียงนี้ .......  คิงคองจ๋า    รอให้ทำใจอีกซักหน่อยนะ แก้ไขเมื่อ 26 พ.ย. 51 23:26:06 จากคุณ : ชาน้ำผึ้ง - [ 26 พ.ย. 51 23:09:04 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ได้ยินว่ามีหมอบางคนจบมาไม่สำนึกคุณอาจารย์(หมา)เวลามีคนใจดีเอาหมาจรไปรักษาก็ทำท่าไม่เต็มใจ..โชคดีที่หมอหมาๆอย่างนั้นไม่เจอป้า..(พิมพ์ทั้งน้ำตา) จากคุณ : ป้าจอยเอง - [ 26 พ.ย. 51 23:11:27 ]

ความคิดเห็นที่ 16 หนังสือชื่อ" ฉันไม่ใช่หมอหมา...หมา   แต่ฉันเป็นสัตวแพทย์" เอ...  บอกชื่อหนังสือ ผิดกฎกติกาอะไรหรือเปล่าคะนี่  หนังสือเล่มนี้ คิดว่าจะส่งไปให้ไว้ประมูลต่อไป    เพราะเราเองอ่อนแอมาก  จนไม่อยากย้อนกลับไปอ่านอีกครั้ง จากคุณ : ชาน้ำผึ้ง - [ 26 พ.ย. 51 23:13:53 ]

ความคิดเห็นที่ 17 T_T พิมพ์ไม่ออก จากคุณ : Lady On The Net - [ 26 พ.ย. 51 23:24:06 ]

ความคิดเห็นที่ 18 สุดท้ายนี้     สำหรับอาจารย์ใหญ่   และโดยเฉพาะ "ครู" ที่ได้อุทิศความเจ็บปวด และชีวิต   ขอให้ไปสู่สุคติ  ชาติภพใหม่ขอให้พบแต่ความสุข ความรัก ความอบอุ่น   ถ้าได้ไปเกิดเป็นมนุษย์ ก็ขอให้เป็นผู้มีใจงาม  มีโอกาสได้สร้างสมบุญกุศล     อย่ามาเกิดเป็นหมาจรอีกเลยนะ จากคุณ : ชาน้ำผึ้ง - [ 26 พ.ย. 51 23:24:12 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ขอบคุณค่ะ :) เดี๋ยวพรุ่งนี้จะลอง แวะร้านหนังสือดีกว่า จากคุณ : ~ไม่ดื้อ - [ 26 พ.ย. 51 23:30:03 ]

ความคิดเห็นที่ 20 อืม... เรื่องนี้ทำเราจิตตกตั้งแต่เมื่อสามปีที่แล้วยันปัจจุบัน เศร้าทุกครั้งที่คิด เพื่อนเราคนนึงเคยเรียนสัตวแพทย์ค่ะ แล้วเขามาเล่าให้ฟัง โชคดีที่วันนั้นเขาไม่สบายเลยไม่ได้เข้าแล็บนั้น แล้วนั่นก้คงเป็นสาเหตุ ที่ทำให้เขาต้องลาออกจากคณะสัตวแพทย์ ไปเรียนคณะอื่นแทน ใจไม่แข็งอยู่ไม่ได้จริงๆ เฮ้อออ... หมาจรจัดที่เห็นว่าไร้ค่า ความจริงแล้วพวกเขาหลายๆ ตัว คือผู้ที่มีบุญคุณกับน้องหมาในบ้านเราที่สุดค่ะ จากคุณ : อายะจัง (ayakoxx) - [ 26 พ.ย. 51 23:42:30 ]

ความคิดเห็นที่ 21 แม้ว่ามันจะเป็นความจริง ...... แต่   เราก็ไม่สามารถจะรับได้  ... ไม่สามารถเลย แก้ไขเมื่อ 26 พ.ย. 51 23:44:56 จากคุณ : ลิงน้อยเอ็นจอยเขียน - [ 26 พ.ย. 51 23:44:42 ]

ความคิดเห็นที่ 22 T_T T_T T_T  สงสารครูผู้เสียสละจังคะ รู้สึกสงสารเค้ามากๆๆคะ  นึกแล้วเจ็บปวดแทนเลยคะ   ขอให้ครูผู้เสียสละ เกิดเป็นคนมีชาติมีตระกูลด้วยเถิด จากคุณ : ningnoi - [ 26 พ.ย. 51 23:50:00 ]

ความคิดเห็นที่ 23 แม้จะรู้มาก่อนว่าจุดจบของเรื่องจะเป็นอย่างไรโดยไม่ต้องอ่านกระทู้จนจบ ก้อยังอดไม่ได้ที่จะเสียน้ำตาทุกครั้งไป ซึ่งขณะที่พิมพ์ข้อความนี้ น้ำตาเจ้ากรรมก้อยังไหลไม่หยุด ไม่ใช่เฉพาะหมาจรหรอกนะคะที่มีชะตากรรมเช่นนี้ นก กบ ไก่ แมว และอีกมากมายก้อมีจุดจบเช่นเดียวกัน อืม จะไปหามาอ่านบ้าง เฮ้อ!!!แล้วลูกเลี้ยงเราจะใจแข็งเรียนจนจบมั๊ยเนี่ย โชคดีที่สมัยก่อนการเอ็นทรานซ์เข้าคณะนี้มันยาก เราเลยรอด ม่ายงั้นคงออกก่อนจบแน่ๆ เฮ้อ จากคุณ : ลีซูอิน - [ 27 พ.ย. 51 00:07:27 ]

ความคิดเห็นที่ 24 หดหู่อย่างแรง  สงสารพวกน้องหมาที่ต้องเสียสละตัวเอง ทั้งที่มีความรักและผูกพันกับเจ้าของแล้ว  แต่ไม่รู้เลยว่าสุดท้ายจะไม่ได้มีชีวิตอยู่อีกต่อไป จากคุณ : SnOw BunnY - [ 27 พ.ย. 51 00:14:10 ]

ความคิดเห็นที่ 25 อ่านจากที่คุณชาน้ำผึ้งเขียนมา  เราก็รู้สึกว่าเราใจไม่แข็งพอ ที่จะอ่านหนังสือเล่มนี้แน่นอนค่ะ  เพราะแค่นี้ก็ทำให้คิดภาพตาม   และอดที่จะรู้สึกหดหู่ใจไม่ได้  แม้แต่ตอนนี้ก็ยังสะอื้นอยู่ในใจ อาจเป็นเพราะเราเป็นคนใจอ่อน...และมักจะจิตตกเอาง่ายๆ        หันมามองเจ้าตัวน้อยของเรา  ก็ได้แต่บอกกับมันว่า โชคดีของนู๋แค่ไหนแล้วลูก...ที่หนูไม่ต้องไปเป็น"ครู"ให้กับใครบางคน แต่ทั้งนู๋ และ แม่ ก็ยังต้องขอบคุณ "ครู" และ ใครบางคนนั้น ซึ่งเมื่อเวลาผ่านไป ใครบางคนนั้นก็ได้กลายมาเป็น สัตวแพทย์ ผู้เป็นที่พึ่งของทั้งนู๋ และ แม่ ในยามที่นู๋เจ็บป่วย        ขอให้กรรมดีทั้งหลายในชาตินี้  ส่งให้ "ครู" ทั้งหลาย ไปเกิดในชาติภพที่ดี  มีความสุข สมหวัง ขออย่าได้ถูกหลอกให้รัก หลอกให้ไว้ใจ แล้วหยิบยื่นความเจ็บปวดให้ครั้งแล้วครั้งเล่าอีกต่อไปเลย... จากคุณ : La_Or1007 - [ 27 พ.ย. 51 02:44:05 ]

ความคิดเห็นที่ 26 อ่านแล้วน้ำตาก้ไหล ขออำนาจสิ่งศักดิ์สิทธิ์จงดลบันตาลให้  "ครู" จงสู่สัมปารายาภพที่ดี พ้นจากทุกขเวทนา.................... จากคุณ : gina-noy - [ 27 พ.ย. 51 04:09:28 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ใจไม่แข็งพอที่จะหามาอ่านค่ะ.............   ตัวเองก็เรียนชีววิทยามาทำแล็ปเกี่ยวกับสัตว์มามากมาย  จะเศร้าทุกครั้ง (แม้ว่าสัตว์ที่นำมาศึกษาจะไม่ได้เป็นสัตว์ที่แสนรู้แบบนี้...แต่เค้าก็รักชีวิตเช่นกัน)   แม้กระทั้งมาสอนนักเรียน  ก็พานักเรียนทำแล็ปเพื่อศึกษาระบบภายใน  จะต้องพานักเรียนขออโหสิกรรมทุกครั้งไป ถึงแม้จะเป็นหมาจร  เค้าก็มีความรัก มีความซื่อสัตย์ต่อเจ้าของ   แต่....เศร้านะที่เค้าถูกหลอกให้รัก........ และคิดว่านักศึกษาแพทย์คงจะเศร้าและสะทือนใจไม่แพ้กัน .......คิดเหมือนคุณชาน้ำผึ้งค่ะ  หันมาบองลูกๆ ของตัวเอง (ทั้ง2ขาและ4ขา)  แม้ว่าแม่จะไม่มีปัญญาที่จะหาสิ่งดีๆ ให้อย่างมากมาย   กินอาหารเกรดธรรมดาบ้างในเวลาที่แม่ตังค์น้อย  เสื้อผ้าอาจไม่หรูหรา  อาบน้ำตัดขนนานๆ ครั้งตามสภาพการเงิน แต่แม่มีความรักให้หนูอย่างเปี่ยมล้น  และไม่มีวันจะทำร้ายหนูแน่นอน....(เวลาเค้านอนไร้เดียงสามากนะ) แก้ไขเมื่อ 27 พ.ย. 51 05:48:11 จากคุณ : น้องเป็ดสัญจร - [ 27 พ.ย. 51 05:47:33 ]

ความคิดเห็นที่ 28 หมาตัวนั้นไม่ใช่แค่หมาตัวหนึ่งที่ถูกหลอกให้รัก หลอกให้ไว้ใจ แล้วหยิบยื่นความเจ็บปวดให้ครั้งแล้วครั้งเล่า หมาตัวนั้นคือครู  ครูที่สละหางให้ตัด  ครูที่สละท้องให้ผ่า  สละตาให้  สละหูให้   สละเลือดให้เจาะ   และสุดท้ายสละลมหายใจให้ผู้เขียนเป็นสัตวแพทย์ที่สมบูรณ์ ผมอยากเลิกเลี้ยงหมาแล้วครับ จะได้ไม่มีคนเอาหมามาทำแบบนี้ เพื่อรักษาหมาตัวอื่น หมาตัวนั้นไม่ได้ผิด มันอาจไม่อยากเลือกที่จะเป็นแบบนี้ ชีวิตของเพื่อนผู้ซื่อสัตย์มีความหมายแค่ไหนกัน เข้าใจว่ามันจำเป็นนะ แต่รับไม่ได้แฮะ แบบคนยังมีอาจารย์ใหญ่ จะเป็นไปได้ไหมที่จะใช้อาจารย์ใหญ่แบบของคน ดองเอาไว้ แล้วผ่าศึกษา คิดได้ไงที่ทำกับสัตว์ตาดำๆแบบนี้ อยากประท้วงซะแล้วครับ จิตตกแต่เช้า และคงเป็นไปอีกนาน จากคุณ : มังกรไฟ หัวใจเขย่าโลก - [ 27 พ.ย. 51 07:07:56 ]

ความคิดเห็นที่ 29 จุก จุก จุก โธ่เอ๊ย หมาเหล่านั้นคงคิดว่าเจ้าของที่เลี้ยงเค้าไว้คงจะรักเค้าหนักหนา พวกเค้าถึงรักเจ้าของโดยไม่มีข้อแม้ ไม่รู้เลยว่าเค้าเอาตัวเองไปทดลอง พอตื่นขึ้นมาเห็นเจ้าของก็กระดิกหาง คงจะคิดว่าเค้าพาตัวเองมารักษา สุดท้ายก็ต้องมอบชีวิตตัวเองเพื่อความสำเร็จของเจ้านาย (ตอนฟื้นจากสลบไม่ว่าจะมึนงง สะลึมสะลือหรือเจ็บแผลมากแค่ไหน แต่เมื่อเห็นหน้าเจ้าของ ก็จะกระดี๊กระด๊า กระดิกหางยิ้มรับทุกครั้ง) น้ำตาตก หันมาดูลูก 4 ขาตัวเองได้แต่บอก เมื่อไหร่ที่ลูกเจ็บแม่ก็เจ็บ แต่ความเจ็บปวดเหล่านั้นจะไม่มีวันมาจากแม่แน่นอน จากคุณ : คนขี้เหร่อยากสวย - [ 27 พ.ย. 51 08:43:52 ]

ความคิดเห็นที่ 30 กลับมาอีกรอบ รู้สึกเหมือนจะทนไม่ได้ หมาที่ถูกตัดขาไปข้างนึงและตาบอดไปข้างนึงก็ยังมีชีวิตอยู่ได้นี่ครับ ถึงกับต้องฆ่าแกงกันเลยหรือ และจะมากไปไหมหากสัตวแพทย์จะกตัญญูต่อครูผู้ให้ความรู้ ความรักและร่างกาย และต่อไปคือเงินที่จะมาเลี้ยงชีพเขาและครอบครัว ด้วยการเลี้ยงดูครูอย่างดีในบั้นปลาย เพราะพิการแค่นี้ ชีวิตยังปกติสุข ขับถ่ายได้ วิ่งได้ กินได้ ทำไมล่ะครับ หรือว่าจะใช้เค้า หมดประโยชน์แล้วถึงจะตัดใจฆ่ากันได้ลง มนุษย์บางจำพวก เป็นสิ่งมีชีวิตที่เนรคุณจริงๆ จากคุณ : มังกรไฟ หัวใจเขย่าโลก - [ 27 พ.ย. 51 09:01:41 ]

ความคิดเห็นที่ 31  ขอร่วมไว้อาลัย ขอเชิดชูสัตว์ทดลอง การแตกดับทั้งจิตใจทั้งร่างกายของสัตว์ทดลองเป็นเรื่องที่น่าเศร้า สะเทือนใจ เมื่อไหร่? มนุษย์ผู้ฉลาดล้ำจะมีการทดลองค้นคว้า เพื่อความก้าวหน้าทางการแพทย์ เพื่อผลประโยชน์ต่างๆ จะเลือกใช้วิธีอื่นในการคิดค้น ปฏิบัติ ที่ไม่ใช่การเบียดบัง ทำลายชีวิตเป็นๆ และหัวใจดวงเล็ก ที่ยังเต้นและเต็มไปด้วยความรู้สึก... จากคุณ : ใบมอส - [ 27 พ.ย. 51 09:36:37 ]

ความคิดเห็นที่ 32 เคยคุยกับสัตวแพทย์   เค้าบอกว่า  เรารักน้องหมาขนาดนี้เรียนสัตวแพทย์ไม่ได้หรอก แล้วเค้าก็เล่าให้ฟังว่าเค้าเรียนมายังไงบ้าง..........อึ้งค่ะ......... จากคุณ : เรดกัส - [ 27 พ.ย. 51 09:41:51 ]

ความคิดเห็นที่ 33 "....และสุดท้ายสละลมหายใจให้ผู้เขียนเป็นสัตวแพทย์ที่สมบูรณ์..." หมารักเจ้าของตนวันที่มันตาย.... อ่านถึงแค่นี้...ร้องไห้แล้วหยุดไม่ได้อ่ะ จากคุณ : แคท (Pussy_kittycat) - [ 27 พ.ย. 51 09:58:40 ]

ความคิดเห็นที่ 34 เราก็รู้จักน้องที่เป็นสัตวแพทย์ ที่คอยให้คำปรึกษา ฉีดวัคซีนลูกๆ ที่บ้าน เราไปเที่ยวบ้านน้องเค้า ก็ไปเล่นกับสุนัขหลายตัวที่เค้าเลี้ยงไว้ แล้วน้องเค้าก็บอกเราว่า "พี่หวัดดีครูของผมด้วย" เราก็มองหาอยู่ ไหนๆ ครูอยู่ไหน น้องเค้าก็ชี้ไปที่สุนัขตัวหนึ่ง ที่สภาพไม่ค่อยบูรณ์ (คือหางกุด เดินไม่ค่อยตรงเท่าไหร่) แต่แววตามีความสุข แล้วน้องเค้าก็เล่าให้ฟังนี่คือครูที่ทำให้เค้าเป็นสัตวแพทย์ที่สมบูรณ์ในทุกวันนี้ นั่นก็เป็นครั้งแรกที่เราพนมมือขึ้นไหว้คุณครูอย่างเต็มใจที่สุด จากคุณ : kok_snoopy - [ 27 พ.ย. 51 10:18:20 ]

ความคิดเห็นที่ 35 แฟนเคยเล่าให้ฟังว่าตอนแกเรียนแกต้องฆ่าแกะด้วยมีดปาดคอ เราตกใจมากถามว่าทำไมต้องทำ ยูเป็นหมอนะไม่ใช่คนชำแหละหรือพ่อค้า แกว่าหมอต้องรู้ทุกอย่างว่าฆ่ายังไง ตอนที่แกเป็นหมออยู่ที่ฟาร์มต้องคอยตรวจดูว่าสัตว์ที่ตายนั้นติดเชื้อรึไม่ เราว่าทำไมใจร้ายจังที่มี๊ชอบยูตอนแรกเพราะยูบอกยูเป็นหมอหมา ก็เลยนึกว่ารักสัตว์เหมือนกัน แกว่ามันต้องเรียนและไม่จำเป็นที่หมอหมาทุกคนต้องรักสัตว์ อย่างแก(แฟนเราก็รักสัตว์นะ) ที่เลือกเรียนหมอหมา เพราะพ่อแกเป็นหมอคนแกว่าไม่ค่อยมีเวลา บางทีดึกดื่นก็ต้องไปซีเรียสมากเกินไป แกเบื่อเลยเรียนหมอหมาแทน ส่วนพี่ชายเป็นหมอรักษาคน แม่และน้องสาวเป็นนางพยาบาล จากคุณ : MY PIDPEE - [ 27 พ.ย. 51 10:24:56 ]

ความคิดเห็นที่ 36 หมาตัวนั้นไม่ใช่แค่หมาตัวหนึ่งที่ถูกหลอกให้รัก หลอกให้ไว้ใจ แล้วหยิบยื่นความเจ็บปวดให้ครั้งแล้วครั้งเล่า หมาตัวนั้นคือครู  ครูที่สละหางให้ตัด  ครูที่สละท้องให้ผ่า  สละตาให้  สละหูให้   สละเลือดให้เจาะ   และสุดท้ายสละลมหายใจให้ผู้เขียนเป็นสัตวแพทย์ที่สมบูรณ์ สุดท้ายแล้วต้องฆ่ามันด้วยหรอค่ะ เห็นด้วยกับ คุณมังกรไฟ หัวใจเขย่าโลกค่ะ ว่ามันสามารถที่จะอยู่บนโลกนี้ต่อไปได้อีก เพียงแต่คนที่เรียนสัตว์แพทย์ผู้นั้นจะรับอุปการะบั้นปลายชีวิตของมัน ถ้ามันพูดได้ มันคงจะถามนักศึกษาสัตว์แพทย์ผู้ที่ให้ข้าวให้น้ำมันว่า มันป่วยเป็นอะไรทำมัยถึงต้องโดนผ่าตัดซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทั้ง ๆ ที่มันคงรู้ตัวว่ามันไม่ได้มีอาการเจ็บป่วยอะไรเลย   อ่านแล้วเศร้าค่ะ  ทำใจให้ยอมรับไม่ได้  แต่ก็อีกอ่ะนะค่ะ  ถ้าไม่มี "ครู" พวกมัน พวกเราก็คงจะไม่มีหมอดี ๆ มาคอยรักษาเวลาลูก ๆ เราไม่สบาย ขอไว้อาลัยแด่ "ครู" ทุกตัวที่ยังอยู่และที่จากไป ขอให้เกิดภพหน้า จงไปเกิดเป็นมนุษย์ผู้มีจิตใจโอบอ้อมอารี มีความสุขสบาย มีความรักจริงใจที่ไม่หลอกลวง ไม่ต้องมีความเจ็บปวดครั้งแล้วครั้งเล่า สาธุ จากคุณ : Zugust_Mylove - [ 27 พ.ย. 51 10:38:46 ]

ความคิดเห็นที่ 37 โชคดี ที่รับลูกเรา(เจอรี่และขาว)จากหมาจร มาเป็นหมูอ้วนที่บ้าน จากคุณ : Bamry - [ 27 พ.ย. 51 11:00:31 ]

ความคิดเห็นที่ 38 เศร้าค่ะ ไว้อาลัยแด่ "ครู" ผู้เสียสละ เฮ้อ ๆๆๆๆๆ คิดถึง อาจารย์ใหญ่ ของนักศึกษาแพทย์ เค๊าสละตอนที่เค๊าเสียชีวิตกันไปแล้ว แต่นี่ เค๊าต้องเสียสละ ตอนเค๊ายังมีชีวิต ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทรมานใจค่ะ เศร้า ขอบคุณ พี่แมว นะค๊ะ ที่นำมาให้อ่าน จากคุณ : แม่ซูชินี่ & กัสจัง (NungNongNu) - [ 27 พ.ย. 51 11:07:15 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ฮือๆ โฮๆ  น้ำตาท่วมจอ  ไม่อยากเชื่อว่านี่จะเป็นเรื่องจริง  แค่คิดว่าพาน้องหมาที่ตายแล้วไปบริจาคร่างให้เค้าเป็นครูใหญ่  ยังทำใจไม่ได้  แล้วนี่อะไร  ถึงกับต้องตัดอวัยวะเค้าทีละชิ้นๆ  จนสุดท้ายก็ put to sleep  เฮ้อ! โดยส่วนตัวแล้ว  ไม่ว่าจะคิดให้แง่ไหน  มันก็ไม่ยุติธรรมกับน้องหมาโชคร้ายเหล่านี้อยู่ดี  สู้อดมื้อกินมื้อ  ต้องเร่ร่อนไปตามท้องถนนซะยังจะดีกว่า จากคุณ : น้องหมาตาหวาน - [ 27 พ.ย. 51 11:08:47 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ขอให้ "ลูกศิษย์" ทั้งหลาย นึกถึงบุญคุณของ "ครู" ที่ทำให้เขามีอนาคต มีวันนี้ขึ้นมาได้ เอาวิชาความรู้ที่ได้มา มาใช้ให้เต็มที่ สร้างประโยชน์ให้สูงที่สุด คุ้มค่าที่สุด กับที่ชีวิตหนึ่ง(หรือหลายชีวิต) ต้องอุทิศเพื่อการนี้ ..นะคะ.. จากคุณ : viee - [ 27 พ.ย. 51 11:12:31 ]

ความคิดเห็นที่ 41 คุณมังกรไฟฯ    คุณหมอเธอเล่าว่าเรียนแรกๆ ก็เรียนกับอาจารย์ใหญ่ค่ะ แต่พอมาถึงวิชา Vet Surgery  ก็จะต้องเรียนกับ"ครู" และแล็ปสุดท้าย จะเป็นแล็ปที่ต้องตัดขา ควักตา ในแล็ปเดียว หมาจะเสียเลือดมาก และทนความเจ็บปวดไม่ไหว ...สนับสนุนคุณติ๋มใบมอส ว่า "....ไม่มีการทดลองค้นคว้า เพื่อความก้าวหน้าทางการแพทย์ เพื่อผลประโยชน์ต่างๆ จะเลือกใช้วิธีอื่นในการคิดค้น ปฏิบัติ ที่ไม่ใช่การเบียดบัง ทำลายชีวิตเป็นๆ และหัวใจดวงเล็ก ที่ยังเต้นและเต็มไปด้วยความรู้สึก... " เฮ้อ....ตอนซื้อหนังสือ คิดว่าจะได้อ่านเรื่องแนวน่ารัก ขำขำ   ตอนแรกก็เป็นอย่างนั้น  อ่านอย่างมีความสุขเชียว แต่พออ่านเรื่องนี้   จากสุขกลายเป็นเศร้า จิตตกจมดิ่งไม่เลิก จนเดี๋ยวนี้กลับมาดูกระทู้ ก็ร้องไห้อีก แล้วคนที่ให้เทศบาลมาจับหมา หรือเอาหมาไปปล่อยเทศบาล  คุณกำลังออกคำสั่งประหารชีวิตหมาบางตัวอยู่นะ เราทำได้ตอนนี้ คือพยายามทำบุญอุทิศส่วนกุศลเท่าที่มีโอกาส ... ให้พวกเขา ปล. คุณมังกรไฟฯ อย่าคิดเลิกเลี้ยงหมาเลยค่ะ  ให้หมาจำนวนหนึ่งมีโอกาสได้รับความรัก ความอบอุ่น และมีโอกาสดีๆในชีวิตเถอะค่ะ จากคุณ : ชาน้ำผึ้ง - [ 27 พ.ย. 51 11:25:16 ]

ความคิดเห็นที่ 42 อ่านแล้วจิตตกค่ะ นี่ไม่มีวิธีที่ดีกว่านี้เหรอเนี่ย ถึงพวกเค้าจะเป็นหมาจรก็ไม่ได้หมายความว่า ไม่มีชีวิต ถึงจะเป็นการเรียนรู้ การทดลองที่ทำ เพื่อการศึกษาวิธีการรักษาเยียวยาน้องหมาก็ตาม แต่น้องหมาจรต้องเสียสละอวัยวะหรือกระทั่งชีวิต เพื่อให้น้องหมาที่พวกเรารักและเลี้ยงเหมือนลูกได้ หายเจ็บป่วยหรือรอดชีวิต เพราะสัตวแพทย์ทราบ วิธีการรักษาเยียวยามาจาก "คุณครู" ที่เสียสละ ซึ่งไม่มีทางเลือกว่า ต้องการหรือไม่ แต่ก็ยังรัก คนที่ตัดอวัยวะหรือจบลมหายใจของพวกเขา จนวินาทีสุดท้ายของชีวิต "รับไม่ได้ค่ะ" จากคุณ : ป้าพิมพ์ (Pimboonya) - [ 27 พ.ย. 51 11:27:05 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ถ้าไม่ได้อ่าน - - - - ก็คงไม่รู้ว่ามีเรื่องราวแบบนี้เกิดขึ้น เกิดใหม่ให้ดีกว่านี่นะลูก - - -  T T   พูดไม่ออกค่ะ จากคุณ : ชอมพอ - [ 27 พ.ย. 51 11:37:55 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ว่าจะไม่เข้ามาอ่านอยู่แล้วเชียว......T_T...... จากคุณ : TAY_B - [ 27 พ.ย. 51 12:59:39 ]

ความคิดเห็นที่ 45 พอจะรู้เรื่องบบนี้มาบ้าง เห็นหัวข้อกระทู้ของคุณชาน้ำผึง ก็คาดว่าต้องเป็นแบบนี้ หักห้ามใจตั้งแต่เมื่อวานแล้วว่าจะไม่เข้ามาดู เพราะกลัว.... แต่ก็เข้ามาจนได้ ความกลัวเมื่อวานมันมาคุกคาม ตอนนี้จุก แน่น หายใจไม่ทั่วท้อง.... นึกภาพที่คุณชาน้ำผึ้งเขียนมา....มันทรมาณใจ ต่อมน้ำตาแตก...สงสาร แต่ก็เข้าใจว่าที่คุณหมอทั้งหลาย ถ้าไม่มี ครู ก็ไม่มีการพัฒนาด้านการแพทย์ ขอคารวะครูทั้งหลายด้วยใจจริง จากคุณ : noofon_jaja - [ 27 พ.ย. 51 13:06:37 ]

ความคิดเห็นที่ 46 เคยได้ยินเรื่องราวนี้มานานแล้ว  และเคยมีลงในคอลัมน์ลงในหนังสือพิมพ์ฉบับนึง..... ได้รู้มานาน  แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ " หมาตัวนั้นไม่ใช่แค่หมาตัวหนึ่งที่ถูกหลอกให้รัก หลอกให้ไว้ใจ แล้วหยิบยื่นความเจ็บปวดให้ครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ผู้เขียนรู้สึกว่าหมาตัวนั้นคือครู  ครูที่สละหางให้ตัด  ครูที่สละท้องให้ผ่า  สละตาให้  สละหูให้   สละเลือดให้เจาะ   และสุดท้ายสละลมหายใจให้ผู้เขียนเป็นสัตวแพทย์ที่สมบูรณ์ " สัตวแพทย์ผู้นั้นขอชมเชยค่ะ  คุณยังรำลึกเค้าเสมอ..... หนังสือเรื่องนี้เราคงไม่ซื้ออ่านแน่นอน  มันสะเทือนจิตใจมากค่ะ  แค่อ่าน  จากที่คุณชาน้ำผึ้งเล่า  แค่นี้ก็ทำเอาเราร้องไห้หน้าจอไปนานสองนาน..... ขอบคุณที่แบ่งปันเรื่องราวมาเล่าสู่กันฟังค่ะ  T_T แงงงง จากคุณ : DOGHALL - [ 27 พ.ย. 51 13:34:54 ]

ความคิดเห็นที่ 47 เรื่องนี้ทราบมานานแล้ว น้องสัตวแพทย์บอกว่า เราเรียนไม่ได้หรอก ใจอ่อนเกินไป ส่วนคุณหมออ้นเจ้าของคลินิคที่เรารักษาประจำบอกว่า ในชีวิตเคย put สุนัขแค่ตัวเดียว ทั้งหมอและเจ้าของยืนร้องไห้อยู่ข้าง ๆเตียง หลังจากนั้นหมออ้นก็ไม่เคย put ตัวไหนอีกเลย    หลานเราตั้งใจจะเรียนสัตวแพทย์ให้ได้ จนเราพามาพบน้องสัตวแพทย์คนหนึ่ง ให้รู้ว่าต้องเจออะไรบ้าง หลานเราถามว่าเรียนกับศพเหมือนหมอคนไม่ได้เหรอ    หลังจากนั้น ความตั้งใจตั้งแต่วัยเด็กของหลานเราเปลี่ยนไป เขาเบนเข็มไปเรียนสาขาอื่น เราบอกหลานเราว่า ไว้วันหนึ่งหนูทำงานอย่างอื่นที่ได้เงินมา หนูค่อยมาช่วยสัตว์เหล่านี้แทนก็ได้     ขออุทิศผลบุญให้แก่อาจารย์ใหญ่ทั้งหลายด้วยเถอะ จากคุณ : ชิโร่ kung - [ 27 พ.ย. 51 15:43:57 ]

ความคิดเห็นที่ 48 เศร้า... เห็นด้วยกับคุณมังกรไฟ หัวใจเขย่าโลก และ คุณใบมอสนะคะ เคยคิดว่าจะให้น้องเฟย์เรียนสัตวแพทย์ ถ้าเธอทำได้ จะได้ช่วยสัตว์โลก... น้องเฟย์ก็รักหมา ๆ ที่บ้านมาก โตมากับหมา ๆ ด้วยกัน แค่หลอกว่าจะเอาหมาไปให้คนอื่น ยังไม่ยอมเลย เฮ้อ... จากคุณ : kpข้าวปั้น - [ 27 พ.ย. 51 16:11:59 ]

ความคิดเห็นที่ 49 โอ้ยไม่เอาแล้ว น้ำตาท้วมหน้าจอที่ทำงานเลย พี่ ๆ เค้าถามว่าเป็นรัย ปุ้ยให้เค้าอ่าน ก็น้ำตาครอเป้าไปตาม ๆ กัน ขออุทิศผลบุญแด่ครูผู้เสียสละ จากคุณ : พายุหิมะ - [ 27 พ.ย. 51 16:27:12 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ขอบคุณ "ครู" ที่เสียสละชีวิต ไม่รู้จะพูดอะไรขอบคุณจริง ๆ ค่ะ จากคุณ : tarn_g - [ 27 พ.ย. 51 17:49:30 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ถ้าเป็นเราคงทำใจไม่ได้ หมาแมวที่บ้านจะตียังกลัวมันเจ็บเลย ที่ชาตินี้เค้าเกิดหมาจร และยังต้องมาเป็น "ครู" อาจเป็นเพราะชาติที่แล้วทำกรรมหนักมา แต่การที่เค้าได้มาเป็น "ครู" ในชาตินี้ มันเป็นการทำบุญครั้งยิ่งใหญ่ไม่ใช่เหรอ เค้าคงได้ไปเกิดในภพภูมิที่ดีกว่านี้ และคงเกิดเป็นหมาชาติสุดท้าย เราก็คงไม่ซื้ออ่าน ให้อ่านฟรีก็ไม่เอา สะเทือนใจ จากคุณ : bamboo secret - [ 27 พ.ย. 51 18:47:52 ]

ความคิดเห็นที่ 52 แวะเข้ามาอ่านค่ะ จากคุณ : ข้าวเหนียว (tasorn) - [ 27 พ.ย. 51 20:50:34 ]

ความคิดเห็นที่ 53 เคยรู้เรื่องเหล่านี้มานานแล้ว  แต่พอมาอ่านที่คุณชาน้ำผึ้งเล่า น้ำตามันมาจากไหนไม่รู้ ท่วมจอเลย ............ เศร้าอ่ะ นึกถึงตอนที่ "ครู" ฟื้นขึ้นมาจากยาสลบ พอเห็นหน้าคนที่คิดว่าเป็นเจ้าของ เค้าก็กระดิกหางไปมา คงคิดว่าคนนี้แหล่ะคอยดูเรา จะทำให้เราหายเจ็บ คิดแล้วปวดหัวใจ หวังว่านักศึกษาสัตวแพทย์ทุกคน จะรำลึกถึงบุญคุณ"ครู" ผู้เสียสละชีวิตและความภักดีของตัวเอง ให้คุณเป็นสัตวแพทย์ที่สมบูรณ์นะ จากคุณ : แก้วแจ๋ว - [ 27 พ.ย. 51 22:00:11 ]

ความคิดเห็นที่ 54 รู้ค่ะ  ว่ากระทู้นี้หลายคนไม่อยากเข้ามาอ่าน  เพราะอ่านแล้วมันเจ็บปวดมากสำหรับคนรักหมา  ขอโทษจริงๆค่ะ เมื่อไม่สามารถทำอะไรเพื่อพวกเขาเหล่านี้ได้  ก็คิดแต่เพียงอยากขอให้มีใครที่ระลึกถึงพวกเขาบ้าง  ทำบุญอุทิศไปถึงพวกเขาบ้าง ตอนนี้จิตตกมาก  ตลอดเวลารู้สึกเหมือนมีก้อนจุกอยู่ในอก ในลำคอ พร้อมจะกดดันให้ต้องร้องไห้ได้ทันทีที่นึกถึงเรื่องของ"ครู" ทั้งหมดที่เขียน ก็พยายามเล่าอย่างย่อๆ  ถ้าเล่าทั้งหมดที่ได้อ่าน เพื่อนๆอาจกระทบกระเทือนใจมากกว่านี้ .....ด้วยหัวใจของมนุษย์ที่เกิดมารักหมา  จึงทำให้สิ่งที่ได้รู้  เป็นความรู้ที่ไม่อยากรู้จริงๆ สำหรับคห.34  สัตวแพทย์ ที่แนะนำคุณ kok_snoopy ให้รู้จักครู และ"หวัดดีครูของผมด้วย"   ครูที่สภาพไม่ค่อยสมบูรณ์ หางกุด เดินไม่ค่อยตรงเท่าไหร่ แต่แววตามีความสุข  และเมื่อคุณ kok_snoopy ได้พนมมือขึ้นไหว้คุณครูของคุณหมออย่างเต็มใจที่สุด ....เราชื่นใจจัง และรู้สึกได้ว่า ทั้งคุณ kok_snoopy และคุณหมอช่างน่ารักเหลือเกิน และ"ครู" ของคุณหมอ ก็ช่างโชคดีเหลือเกินที่ได้มีชีวิตต่อมาอย่างมีความสุข   อยากให้ "ครู" ทุกตัว ได้มีโอกาสที่จะมีบั้นปลายชีวิตที่มีความสุขอย่างนี้จัง แก้ไขเมื่อ 27 พ.ย. 51 22:35:12 จากคุณ : ชาน้ำผึ้ง - [ 27 พ.ย. 51 22:22:22 ]

ความคิดเห็นที่ 55 ครับผม มาอ่านหลายครั้ง เสียน้ำตาทุกครั้ง และจะทำบุญไปให้บรรดาครูทั้งหลายด้วยครับ จากคุณ : มังกรไฟ หัวใจเขย่าโลก - [ 28 พ.ย. 51 08:38:59 ]

ความคิดเห็นที่ 56 เป็นทู้ที่ข้อความทำร้ายจิตใจเราอย่างมากเลยนะ......ทำไมหมอรักษาคน  ยังมีอาจารย์ใหญ่ได้  แล้วทำไม พวกสัตว์ถึงจะใช้แบบนั้นบ้างไม่ได้....ชีวิตของเค้า  ความรู้สึก  ความเจ็บปวด  เค้าก้อมีเหมือนกันเรานั่นแหละ  ทำไม....เราถึงตึค่าเค้าแค่ว่า.....เค้าเป็นสัตว์   ส่วนเราเป็นคน.....มันต่างกันมากมายนักหรือ......  ถึงแม้รู้ว่า....สิ่งที่เค้าได้รับ  มันจะเป้นการช่วยให้สัตว์ที่เหลือได้รับการรักษาหรือป้องกันได้......แต่    รู้หรือว่า   นั่นเป็นความเต็มใจของพวกเค้า.......เค้าไม่ได้เป็นผู้เลือก.....แต่เราต่างหาก   ที่เลือกเค้า.... ไม่อยากคิดต่อแล้ว......เมื่อวานอุตส่าห์ไม่เข้ามาอ่าน    วันนี้คงเศร้าทั้งวันแน่เรา.... จากคุณ : ดุ๊กกะดุ๋ย - [ 28 พ.ย. 51 10:34:51 ]

ความคิดเห็นที่ 57 เล่าต่ออีกนิด คือน้องเค้าบอกว่า "ครู" ของน้องเค้าได้มาจากรถพวกที่เอา "คุ" (คุคืออะไรไม่รู้เหมือนกันลืมถาม) มาแลกหมาจากชาวบ้านแล้วส่งหมาไปตลาดที่สกลนคร น้องเค้าไถ่ชีวิตหมา เพื่อจะมาเป็นครู(มข.)  และครูส่วนใหญ่ก็รอดนะค่ะ น้องเค้าบอกว่าครูที่รอดก็ถูกเลี้ยงอย่างดี อยู่ได้ตั้งหลายปี น้องจบมาปี 45 ทุกวันนี้ครูก็ยังอยู่ เวลากลับบ้านต่างจังหวัด (น้องเปิดคลีนิกที่ กทม.) ก็มีขนมไปฝากครูทุกครั้ง "หวัดดีครับครู"  ครูก็ออกมาต้อนรับอย่างดีใจทุกครั้ง  ส่ายตูดไปมาอย่างเร็วๆ แรงๆ (ไม่มีหาง) คงทำให้ความรู้สึก จขกท. ดีขึ้นมาบ้างนะค่ะ จากคุณ : kok_snoopy - [ 28 พ.ย. 51 12:53:11 ]

ความคิดเห็นที่ 58 เป็นกระทู้ที่ทำร้ายจิตใจเพื่อนๆกันมากมาย  เชื่อว่าหลายคนไม่ยอมเข้ามาอ่านเลย เป็นกระทู้ที่พิมพ์ด้วยน้ำตา และเข้ามาดูกระทู้ก็ร้องไห้ทุกครั้ง  สะเทือนใจมากๆ  เพราะนึกอยู่ตลอดเวลาว่า  ขณะนี้... เวลานี้....  น้องหมาอีกกี่ชีวิตกันหนอ   ที่กำลังต้องอยู่ในห้องแล็ปทดลอง  กำลังเจ็บปวด  กำลังสูญเสีย เพิ่มเติม       ขอบคุณ คุณkok_snoopy นะคะ  ที่ทำให้รู้สึกดีขึ้นมาบ้าง   ขอบคุณมากค่ะ   สิ่งหนึ่งที่เราเองไม่เข้าใจจริงๆ   ว่าทำไมแล็ปสุดท้ายถึงต้องทดลองผ่าเคสหนักถึงสองเคส จนร่างกายน้องหมารับไม่ไหว แล้วเมื่อหลังการทดลอง ถ้าน้องหมายังมีชีวิตอยู่  เมื่อเค้าหมดหน้าที่ ที่ต้องเสียสละ ทำไมไม่รักษา ไม่ดูแลเลี้ยงดู ตอบแทนให้เค้ามีความสุขในบั้นปลายชีวิตบ้าง เราก็ไม่เข้าใจไปตามประสาเรา  ที่รู้แต่ว่า ทุกชีวิตมีค่า และมีสิทธิ์ที่จะอยู่ในโลก แก้ไขเมื่อ 28 พ.ย. 51 13:04:38 แก้ไขเมื่อ 28 พ.ย. 51 13:02:56 จากคุณ : ชาน้ำผึ้ง - [ 28 พ.ย. 51 13:00:48 ]

ความคิดเห็นที่ 59 ไม่มีทางออกที่ดีกว่านี้แล้วเหรอคะ หลังจากผ่าตัด2 ครั้งสุดท้ายแล้ว จำเป็นด้วยเหรอที่ต้องฆ่าเค้า อ่านแล้วจิตใจหดหู่จังค่ะ ถ้าอาจารย์ทุกตัวเลือกได้เค้าคงอยากมีชีวิตอยู่ต่อไป ถึงแม้จะพิการก็เถอะ เกิดมามีกรรมจริงๆลูกเอ้ย ขอให้อาจารย์ทุกๆตัวไปเกิดในภพภูมิที่ดีกว่าชาตินี้ด้วยเถิด สาธุ จากคุณ : แม่ปองปอง (ปองปอง) - [ 28 พ.ย. 51 13:37:40 ]

ความคิดเห็นที่ 60 เรื่องนี้ มันเกิดขึ้นมานานหรือยังอ่าคะ  สมัยนี้อาจไม่มีแล้วมั้งคะ  หรือว่ามีก้อไม่แน่ใจ   แต่เห็นที่เกษตร เค้าใช้ครูแบบแช่น้ำยาด้วยอ่าคะ จากคุณ : ningnoi - [ 28 พ.ย. 51 15:02:49 ]

ความคิดเห็นที่ 61 อาจ นานมาแล้วก็ได้ เดี๋ยวนี้ ที่ รพ เกษตร มีรับบริจาค สุนัข ที่ เสีย ชีวิต ให้โทรติดต่อ เพื่อจะได้ รับไว้เป็นครู ให้ นสพ ได้ ศึกษา จากคุณ : beethoven (nina_beethoven) - [ 28 พ.ย. 51 16:38:37 ]

ความคิดเห็นที่ 62 T_T ขออุทิศผลบุญกุศลที่เคยได้ทำตั้งแต่อดีตชาติจนถึงปัจจุบันให้แก่ "ครู" ผู้เสียสละทุกตัว.. ขอบุญกุศลนำส่ง "ครู" ผู้เสียสละทุกๆ ตัวไปสู่ภพภูมิที่ดีกว่าชาตินี้นะคะ ขอให้ได้รับความรักที่จริงใจไม่ต้องโดนใครหลอกลวงอีกเลย พิมพ์ต่อไม่ได้แล้วอะคะ น้ำตาไหลตลอดเลย ปวดหัว จุก และ..... จากคุณ : สุวรรณยรรยง - [ 28 พ.ย. 51 17:18:43 ]

ความคิดเห็นที่ 63 อ่านจบแล้วนะคะ ได้หนังสือมาปุ๊บเปิดอ่าน เรื่องนี้ก่อนเลย -.-'' อ่านเสร็จในใจก็มีแต่คำว่า ทำไมๆ........เฮ้อ   ''คุ'' ใน#57หมายถึงถังค่ะ อย่างที่เราเคยได้ยินกันไงคะ ''หมาแลกถัง''  T^T จากคุณ : ~ไม่ดื้อ - [ 28 พ.ย. 51 18:45:04 ]

ความคิดเห็นที่ 64 ขอบคุณทุกความเห็นค่ะ   ขอบคุณสำหรับหัวใจที่กรุณา และความเอื้ออาทรที่ทุกท่านมีให้เพื่อนร่วมโลก จากคุณ : ชาน้ำผึ้ง - [ 28 พ.ย. 51 23:47:08 ]

ความคิดเห็นที่ 65 งวดนี้หายเงียบไปเที่ยวหลายวัน กลับบ้านวันนี้  เปิดดูเมล  เจอทู้ของ จขกท ที่เพื่อนๆส่ง ให้อ่าน เศร้านะคะ  พยายามทำใจให้รับว่าเป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับ ชีวิต  เพื่อ หลายๆชีวิต.........แต่ก็ยังกลั้นน้ำตาไม่ได้จริงๆๆ จากคุณ : จริงใจ.......สบายจริง - [ 29 พ.ย. 51 02:01:29 ]