ความคิดเห็นที่ 1 การรักษา 1. ชนิดเฉพาะที่ สามารถหายได้เองโดยไม่ต้องใช้ยา 2. ชนิดกระจาย 2.1 ใช้สารเคมีชื่อ อะมิทราซ ผสมน้ำอาบ 2.2 การใช้ยาไอเวอร์เมคติน โดยการกินหรือฉีด 2.3 การกินยามิลบีมัยซิน 2.4 ยาปฏิชีวนะ กรณีที่มีการติดเชื้อแบคทีเรีย 2.5 วิตามินอีและกรดไขมันไม่อิ่มตัว เช่น น้ำมันปลา ยาลดอาการคัน จากคุณ : กะลาสีรุ้ง - [ 20 ม.ค. 52 16:06:01 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ขี้เรื้อนแห้ง ในสุนัขเกิดจากตัวไรชื่อ Sarcoptes scabiei var. canis ส่วนในแมวเกิดจากตัวไรชื่อ Notoedres cati ซึ่งจะขุดโพรงและอาศัยอยู่ในโพรงผิวหนังชั้นบน ไรเพศเมียหลังจากผสมพันธุ์แล้ว จะขึ้นมาอยู่ส่วนบนของผิวหนัง ทำให้สามารถติดต่อไปยังสุนัขและแมวตัวอื่นได้ง่าย อาการ – รอยโรคในระยะแรกอาจพบผิวหนังอักเสบ เป็นตุ่มแดง ปกคลุมด้วยสะเก็ดสีน้ำตาล โดยสุนัขพบมากที่บริเวณขอบใบหู ข้อศอก และรักแร้ ส่วนในแมวจะพบเริ่มแรกที่ขอบด้านในของใบหู หัว หน้า และลำคอ หากไม่ได้รับการรักษา รอยโรคอาจแพร่กระจายไปยังบริเวณเท้า สะโพก และกระจายทั่วลำตัวได้ สัตว์ป่วยจะมีอาการคันมาก เนื่องจากสิ่งคัดหลั่งของตัวไรจะกระตุ้นปฏิกิริยาของระบบภูมิคุ้มกันของร่างกาย รายที่เป็นเรื้อรังนานๆ ขนจะร่วง เห็นผิวหนังหนา แห้งและหยาบกร้าน กรณีที่เกิดโรคทั่วลำตัว จะส่งผลให้สัตว์ป่วยมีอาการซึม เบื่ออาหาร ผอมแห้งและเสียชีวิตได้ การวินิจฉัย – โดยการขูดผิวหนังบริเวณรอยต่อของรอยโรคกับผิวหนังปกติ แล้วนำไปตรวจหาตัวไรหรือไข่ด้วยกล้องจุลทรรศน์ เนื่องจากการขูดผิวหนังหาตัวไรชนิดนี้เป็นไปได้ยาก การขูดไม่พบไม่ได้แสดงว่าสุนัขไม่ได้ติดเชื้อนี้ (รูป – ลูกสุนัขที่ติดเชื้อขี้เรื้อนแห้ง) จากคุณ : กะลาสีรุ้ง - [ 20 ม.ค. 52 16:06:46 ]

ความคิดเห็นที่ 3 การรักษา 1. ให้ยาหยดหลังเซลาเม็คติน 2 ครั้ง ห่างกัน 4 สัปดาห์ หรือการใช้ยาไอเวอร์เมคติน ฉีดห่างกัน 10-14 วัน 2-3 ครั้งต่อเนื่อง 2. แยกสุนัขป่วยออกจากตัวปกติ และควรนำสุนัขตัวปกติไปรับการหยดยาเซลาเม็คติน หรือ ฉีดยาไอเวอร์เมคติน 1 ครั้ง เพื่อป้องกันการเกิดโรค 3. ยาปฏิชีวนะ กรณีที่มีการติดเชื้อแบคทีเรียร่วมด้วย 4. ยาลดอาการคัน หากสุนัขมีอาการคันมาก 5. วิตามินอี และกรดไขมันไม่อิ่มตัว เช่น น้ำมันปลา (รูป A – รอยโรคบริเวณด้านหลังใบหูแมวที่ติดเชื้อไรขี้เรื้อนแห้ง) แก้ไขเมื่อ 20 ม.ค. 52 16:15:28 จากคุณ : กะลาสีรุ้ง - [ 20 ม.ค. 52 16:07:28 ]

ความคิดเห็นที่ 4 (รูป B – แมวจะมีอาการคันเป็นอย่างมาก) จากคุณ : กะลาสีรุ้ง - [ 20 ม.ค. 52 16:07:42 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ไรหู เกิดจากตัวไรชื่อ Otodectes cynotis พบในช่องหูส่วนนอกของสุนัขและแมว ทำให้เกิดการอักเสบภายในช่องหูได้ หากพบร่วมกับการติดเชื้อแบคทีเรีย จะทำให้การอักเสบรุนแรง อาการ – สัตว์จะมีอาการคันบริเวณใบหู บางครั้งจะเอาหูถูกับพื้น เดินหัวเอียง หากเป็นมากอาจเดินวนเป็นวงกลมได้ การวินิจฉัย – ใช้สำลีเช็ดภายในรูหู และนำขี้หูไปตรวจหาตัวไรโดยกล้องจุลทรรศน์ การรักษา ทำความสะอาดช่องหู แล้วหยดด้วยยาหยอดหูที่มีฤทธิ์ฆ่าตัวไร ซึ่งอาจมีตัวยาปฏิชีวนะช่วยควบคุมเรื่องการติดเชื้อแบคทีเรียแทรกซ้อนได้ด้วย นอกจากนี้ยังสามารถใช้ยาหยดหลังในกลุ่มเซลาเม็คติน หรือ ไอเวอร์เมคติน จากคุณ : กะลาสีรุ้ง - [ 20 ม.ค. 52 16:08:09 ]

ความคิดเห็นที่ 6 โรคข้อสะโพกเสื่อมในสุนัข (Canine Hip Dysplasia) โรคข้อสะโพกเสื่อม เป็นโรคกระดูกที่พบได้มากในสุนัขสายพันธุ์ใหญ่ (Giant and large breed dog) โดยพบมากถึง 1 ใน 3 ของความผิดปกติของกระดูกทั้งหมด โรคนี้จะมีพัฒนาการในช่วงที่มีการเจริญเติบโตของกระดูก จึงอาจพบได้ตั้งแต่อายุ 4-12 เดือน สาเหตุและปัจจัยโน้มนำ 1. กรรมพันธุ์ – มักเป็นสาเหตุเริ่มแรกของโรค และมักจะเกิดร่วมกับปัจจัยอื่นๆ ทำให้มีความรุนแรงมากขึ้น พบว่าลูกสุนัขที่เกิดจากพ่อแม่ที่ไม่แสดงอาการของโรค อาจป่วยด้วยโรคนี้ได้ ส่วนลูกสุนัขที่เกิดจากพ่อแม่ที่ป่วยด้วยโรคข้อสะโพกเสื่อมจะมีเพียง 7% เท่านั้นที่ปกติ 2. โภชนาการ – การให้อาหารเต็มที่ตลอดเวลา จะทำให้มีโอกาสเกิดโรคสูงขึ้น ควรให้ปริมาณอาหารเพียง 60-70% ของปริมาณอาหารที่สุนัขกินได้ 3. อัตราการเจริญเติบโตและขนาดตัวของสุนัข – ลูกสุนัขที่มีอัตราการเจริญเติบโตเร็ว และมีน้ำหนักตัวมาก จะมีแนวโน้มเกิดปัญหาของกระดูกและข้อต่อได้มากกว่า 4. สภาพแวดล้อม และการเลี้ยงดู – กรณีที่ลูกสุนัขมีแนวโน้มเป็นโรคข้อสะโพกเสื่อม หากมีการออกกำลังกายที่มาก จะทำให้แนวโน้มการเกิดโรคสูงขึ้น นอกจากนี้สภาพพื้นผิวที่สุนัขเดิน หากเรียบและลื่น ก็จะทำให้สุนัขที่มีปัญหาอยู่แสดงอาการได้เร็วและรุนแรงขึ้น อาการที่พบ 1. ความสามารถในการออกกำลังกายลดลง 2. การลุกยืนหรือนั่ง ทำได้ช้าหรือลำบากมากกว่าปกติ 3. สุนัขไม่พยายามหรือไม่สามารถกระโดดก้าวขึ้น หรือลงบันไดหรือรถยนต์ได้ 4. บางครั้งอาจได้ยินเสียง “คลิก” ที่บริเวณสะโพก เวลาสุนัขเดิน 5. ลักษณะการวิ่ง สุนัขจะใช้สองขาหลังก้าวไปพร้อมๆ กัน 6. มีอาการเจ็บขาเด่นชัดมากขึ้นหลังการออกกำลังกาย อาจแสดงอาการเจ็บขาข้างใดข้างหนึ่งหรือทั้งสองข้าง 7. สุนัขจะยืนในลักษณะหลังโก่งงอ กล้ามเนื้อบริเวณขาหลังและสะโพกลีบหรือมีขนาดเล็กลง บางครั้งสุนัขจะยืนลักษณะขาชิด แต่ปลายเท้าแบะหรือชี้ออกด้านนอก แก้ไขเมื่อ 20 ม.ค. 52 16:09:03 จากคุณ : กะลาสีรุ้ง - [ 20 ม.ค. 52 16:08:40 ]

ความคิดเห็นที่ 7 การวินิจฉัยโรค 1. การถ่ายภาพรังสีเอ็กซ์เรย์ – ใช้ประเมินความรุนแรงของโรคได้ในช่วงอายุ 12-18 เดือน สำหรับลูกสุนัขที่มีปัญหารุนแรงสามารถพบการเปลี่ยนแปลงของข้อต่อได้เร็วกว่านี้ 2. การตรวจข้อสะโพก – เริ่มตรวจได้ตั้งแต่ลูกสุนัขอายุประมาณ 8 สัปดาห์ ซึ่งยังมองไม่เห็นความผิดปกติด้วยภาพถ่ายรังสี การรักษา 1. การรักษาทางยา – เป็นการรักษากรณีที่เริ่มมีอาการ โดยการใช้ยาลดอาการปวดและอักเสบ ร่วมกับการใช้สารเสริมอาหารพวกกลูโคซาไมด์ และคอนดรอยติน พร้อมกับการควบคุมปริมาณอาหาร เพื่อให้สุนัขมีน้ำหนักตัวที่เหมาะสม นอกจากนี้ควรให้สุนัขมีการออกกำลังกายด้วย 2. การรักษาโดยการผ่าตัด มีจุดประสงค์เพื่อ - ลดอาการการเจ็บปวดบริเวณข้อต่อ - เพื่อให้สุนัขสามารถกลับมาใช้ขารับน้ำหนักได้ - เพื่อลดการดำเนินไปของโรค แต่อย่างไรก็ตาม การผ่าตัดในกรณีที่ป่วยมานาน จนกระทั่งกล้ามเนื้อขาเริ่มลีบ จะให้ผลการรักษาที่ไม่ค่อยดีนัก และต้องใช้เวลาในการฟื้นฟูกล้ามเนื้อที่นานขึ้น จากคุณ : กะลาสีรุ้ง - [ 20 ม.ค. 52 16:09:43 ]

ความคิดเห็นที่ 8 วิธีทำกายภาพกรณีข้อสะโพกเสื่อม (In “Physical rehabilitation in small-animal orthopedic patients” – Veterinary Medicine 2001) สัปดาห์ที่ 1 ใช้ถุงน้ำร้อนประคบบริเวณสะโพกนาน 15-20 นาที แล้วทำการยืด-หดขา 10-15 ครั้ง ทำ 2-3 ครั้งต่อวัน จูงสุนัขเดินนาน 10-20 นาที อย่างน้อย 2 ครั้ง และไม่ควรเกิน 3 ครั้งต่อวัน สังเกตการตอบสนองของสุนัขโดยไม่ให้ยา ถ้าสุนัขมีอาการเจ็บบริเวณข้อ ให้ลดกิจกรรมต่างๆ ลง 50% และให้ยาลดปวดก่อนทำการภาพบำบัดประมาณ 30-60 นาที พิจารณาประคบเย็นบริเวณข้อสะโพกหลังการทำกิจกรรมเสร็จ สัปดาห์ที่ 2-4 1. ใช้ถุงน้ำร้อนประคบบริเวณสะโพกนาน 15-20 นาที 2. ยืด-หดขาเหมือนสัปดาห์ที่ 1 และเพิ่มระยะเวลาการเดินให้นานขึ้น 3. เริ่มให้สุนัขเดินขึ้นและลงในทางลาดชันหรือบันได 4. เริ่มออกคำสั่งให้สุนัขลุก-นั่ง 2 ครั้งต่อวัน 5. ให้ว่ายน้ำ 3-5 นาที 3 ครั้งต่อสัปดาห์ และให้เพิ่มระยะเวลา หากสุนัขมีการตอบสนองที่ดีขึ้น สัปดาห์ที่ 5-12 1. ใช้ถุงน้ำร้อนประคบบริเวณสะโพกนาน 15-20 นาที 2. ยืด-หดขา และจูงเดินเหมือนในสัปดาห์ที่ 2-4 3. เริ่มให้สุนัขวิ่งเหยาะๆ และเล่นนาน 20-30 นาที 1-2 ครั้งต่อวัน 4. ให้ว่ายน้ำนาน 10 นาที 3 ครั้งต่อวัน แก้ไขเมื่อ 20 ม.ค. 52 16:13:47 จากคุณ : กะลาสีรุ้ง - [ 20 ม.ค. 52 16:10:32 ]

ความคิดเห็นที่ 9 การคุมกำเนิดสุนัขและแมว (บทความโดย รศ.น.สพ.ดร.สุดสรร ศิริไวทยพงศ์) “การทำหมันนอกจากเป็นการชะลอปัญหาการเพิ่มจำนวนประชากรสุนัขและแมวแล้ว ยังเป็นการส่งเสริมคุณภาพชีวิตของพวกเค้าได้ในอีกทางหนึ่งด้วย” ในอดีตทั้งสัตวแพทย์และเจ้าของสัตว์เลี้ยง มีความรู้ว่าควรทำหมันเมื่อสุนัขผ่านวัยเจริญพันธุ์ไปแล้วอย่างน้อยหนึ่งครั้ง แต่ในศาสตร์ของระบบสืบพันธุ์ทางสัตวแพทย์แผนปัจจุบัน ได้มีข้อพิสูจน์ยืนยันว่า การทำหมันสุนัขก่อนวัยเจริญพันธุ์ ไม่ได้ก่อให้เกิดความผิดปกติต่างๆ ตามที่ได้เกรงกันมาในอดีตเลย และยังสามารถลดอุบัติการณ์การเกิดปัญหาต่างๆ เมื่อสุนัขสูงวัยขึ้น เช่น การทำหมันเมื่อก่อนที่สุนัขเพศเมียเข้าสู่รอบการเป็นสัดครั้งแรกจะลดอุบัติการณ์การเกิดเนื้องอกเต้านมได้เกือบทั้งหมด เช่นเดียวกับการทำหมันสุนัขเพศผู้ก่อนจะเข้าสู่วัยเจริญพันธุ์นั้นจะช่วยลดการเกิดปัญหาของต่อมลูกหมากได้อย่างมาก ทำหมันสุนัขเพศเมียและเพศผู้ การทำหมันสุนัขเพศเมียที่เหมาะสมคือ การตัดทั้งมดลูกและรังไข่ออกทั้งหมด ส่วนสุนัขเพศผู้นิยมทำหมันโดยการตัดอัณฑะออก ซึ่งแตกต่างจากมนุษย์ เนื่องจากวงรอบการเป็นสัดของสุนัขและมนุษย์แตกต่างกันมากทั้งช่วงเวลาและระดับฮอร์โมนเพศ จึงทำให้ความจำเป็นของฮอร์โมนเพศต่อระบบต่างๆ ของร่างกายนั้นแตกต่างกัน ปัญหาที่เกิดขึ้นก็แตกต่างกันด้วย จึงไม่สามารถนำมาเปรียบเทียบกันได้ ผนังมดลูกสุนัขนั้นจะไวต่อการหนาตัวและเกิดมดลูกอักเสบ จึงจำเป็นต้องทำการผ่าตัดออก ส่วนรังไข่ของเพศเมียและอัณฑะของเพศผู้นั้นเป็นแหล่งการสร้างฮอร์โมนเพศ ซึ่งก่อให้เกิดปัญหาทางสุขภาพและพฤติกรรมตามมาได้ จึงเหมาะสมที่จะผ่าตัดออกทั้งหมด ปัจจุบันสุนัขได้รับการดูแลที่ดีทำให้มีอายุที่ยืนยาวมากขึ้น ปัญหาของระบบสืบพันธุ์มักเกิดตามมาเมื่อสุนัขทั้งสองเพศเริ่มสูงวัย การทำหมันสุนัขเพศผู้ช่วยป้องกันการเกิดความผิดปกติของต่อมลูกหมากและความไม่สมดุลของฮอร์โมนเพศ ซึ่งอาจก่อให้เกิดปัญหาของผิวหนังและเนื้องอกตามมา ส่วนการทำหมันในเพศเมีย นอกจากจะป้องกันปัญหาเนื้องอกเต้านมแล้ว ยังป้องกันการเกิดภาวะมดลูกอักเสบ ซึ่งมักเกิดขึ้นกับสุนัขอายุมากที่ผนังมดลูกอยู่ในสภาพเสื่อมและภูมิต้านทานลดลง โดยไม่มีความสัมพันธ์กับการมีลูกหรือผสมพันธุ์ ปัญหาเหล่านี้มักทำให้คุณภาพชีวิตของสุนัขสูงวัยเสื่อมถอยลงกว่าที่ควรจะเป็น ดังนั้นการป้องกันโดยการทำหมันสุนัขตั้งแต่อายุน้อยจึงเป็นการส่งเสริมคุณภาพชีวิตของสุนัขได้ จากคุณ : กะลาสีรุ้ง - [ 20 ม.ค. 52 16:11:14 ]

ความคิดเห็นที่ 10 การคุมกำเนิดสุนัขและแมวโดยการให้กินหรือฉีดยาเช่นในมนุษย์มีผลอย่างไร? วงรอบการเป็นสัดในสุนัขและแมว รวมทั้งรูปแบบของการขึ้นลงของระดับฮอร์โมนเพศแตกต่างจากมนุษย์ ดังนั้นการนำยาคุมกำเนิดของมนุษย์ซึ่งมีหลากหลายชนิด และบางชนิดมีส่วนประกอบของฮอร์โมนบางอย่างที่ไม่เหมาะสมกับสัตว์เลี้ยงมาให้สุนัขและแมวกิน จึงเป็นการทำให้สัตว์เกิดความผิดปกติของระบบสืบพันธุ์ขึ้นได้ โดยส่วนหนึ่งนั้นสัตว์จะไม่ได้แสดงอาการผิดปกติให้สังเกตได้อย่างชัดเจนอย่างทันทีทันใด เจ้าของจึงไม่ทราบถึงผลเสียที่จะเกิดตามมา ยาคุมกำเนิดของสัตว์เลี้ยงในรูปแบบของการกินนั้นมีจำหน่ายในต่างประเทศ แต่มีผลข้างเคียงค่อนข้างมาก จึงไม่เป็นที่นิยมแพร่หลายนัก ส่วนยาคุมกำเนิดชนิดฉีดที่ใช้กันอยู่ในประเทศไทยปัจจุบันเป็นชนิดเดียวกับที่ใช้ในมนุษย์ ซึ่งหลายประเทศทั่วโลกไม่อนุญาตให้ใช้ในสัตว์เลี้ยงโดยเฉพาะแมว แต่เนื่องจากความจำเป็นทางเศรษฐกิจ จึงทำให้ฮอร์โมนคุมกำเนิดชนิดนี้ยังถูกนำมาใช้กันอยู่ หากสัตวแพทย์สามารถตรวจวงรอบการเป็นสัดของสัตว์เลี้ยงได้อย่างแม่นยำ และมีการใช้ฮอร์โมนในช่วงเวลาที่เหมาะสม (ช่วงที่สัตว์เลี้ยงไม่แสดงอาการเป็นสัด) จะสามารถยึดระยะเวลาของการไม่เข้าวงรอบการเป็นสัดไปได้หลายเดือน แต่ผลเสียที่อาจเกิดขึ้นในระยะยาวคือ ภาวะการเกิดถุงน้ำบนผนังมดลูกและมดลูกอักเสบเป็นหนอง ซึ่งก่อให้เกิดอันตรายถึงชีวิตได้ จึงต้องให้ความระมัดระวังเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะการใช้ฮอร์โมนในช่วงที่สัตว์เลี้ยงติดสัด และยอมรับการผสมพันธุ์ สัตว์อาจตั้งท้องได้ปกติ แต่จะไม่สามารถเกิดกระบวนการคลอดได้ เมื่อตัวอ่อนเจริญมากขึ้น สารอาหารและออกซิเจนที่ส่งผ่านจากแม่ไปยังลูกจะไม่เพียงพอ ทำให้ลูกตายในมดลูก และเป็นอันตรายต่อแม่สัตว์ ในแมวมีวงรอบการเป็นสัดที่สลับซับซ้อนมาก การให้ยาคุมกำเนิดจึงไม่เป็นที่ยอมรับอย่างสากล เพราะทำให้เกิดผลเสียในระยะยาว ได้แก่ การเกิดมะเร็งที่เต้านม ดังนั้นการทำหมันจึงเป็นทางเลือกที่เหมาะสมที่สุดในแมว จากคุณ : กะลาสีรุ้ง - [ 20 ม.ค. 52 16:11:43 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ถ้าสุนัขมีประจำเดือนแล้ว ไม่ต้องการให้ตั้งท้อง ควรทำอย่างไร? การให้ฮอร์โมนเพื่อกดภาวะการเป็นสัดในสุนัขไม่ได้ผลดีนัก เนื่องจากต้องให้โดยเร็วที่สุดภายหลังการพบเลือดออกจากช่องคลอด ซึ่งเลือดนี้ไม่ใช่ประจำเดือนเช่นในมนุษย์ เพราะประจำเดือนของคนนั้นเกิดภายหลังที่ไข่ตกไปแล้วโดยไม่มีการปฏิสนธิ แต่เลือดของช่องคลอดสุนัขเกิดจากการบวมของทางเดินระบบสืบพันธุ์และมีเลือดออกโดยอิทธิพลของฮอร์โมนเพศเมียที่เรียกว่า “เอสโตรเจน” ดังนั้นการให้ฮอร์โมนเพศเมียชนิด “โปรเจสเตอโรน” เข้าไป จะสามารถยับยั้งวงรอบการเป็นสัดได้ในระดับหนึ่ง แต่ผลข้างเคียงที่ตามมาอาจรุนแรงต่อตัวสุนัข เช่นการเกิดถุงน้ำบนผนังมดลูก และเกิดภาวะมดลูกอักเสบเป็นหนองตามมาได้ ฉะนั้นถ้าไม่สามารถแน่ใจว่าพบเลือดออกจากช่องคลอดสุนัขตั้งแต่เมื่อใด การให้ฮอร์โมนไปกดวงรอบการเป็นสัดจะเกิดผลเสียมากกว่า การป้องกันสุนัขไม่ให้ตั้งท้องโดยการแยกขังสุนัขไว้ประมาณ 2 สัปดาห์จึงเป็นวิธีที่ดีและปลอดภัยที่สุด มดลูกอักเสบในสุนัข เมื่อสุนัขอายุมากขึ้น (มากกว่า 4-5 ปี) ไม่ว่าจะเคยผสมพันธุ์ เคยมีลูกหรือไม่ก็ตาม มักพบภาวะมดลูกอักเสบเป็นหนองได้อยู่เสมอ โดยสุนัขจะแสดงอาการป่วย มีไข้ ซึม เบื่ออาหาร กรณีที่ปากมดลูกปิด ช่องท้องจะขยายใหญ่ หากปากมดลูกเปิด เราจะพบของเหลว เช่น หนอง หรือหนองปนเลือดไหลออกมาจากช่องคลอด จากคุณ : กะลาสีรุ้ง - [ 20 ม.ค. 52 16:12:07 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เหตุใดสุนัขจึงเกิดมดลูกอักเสบเป็นหนองได้ง่าย? วงรอบการเป็นสัดของสุนัขต่างไปจากสัตว์หลายๆ ชนิดรวมทั้งมนุษย์ โดยสุนัขจะมีช่วงการผสมพันธุ์ปีละ 1-2 ครั้ง มีช่วงที่ไม่แสดงการเป็นสัดนานถึง 4-6 เดือน ซึ่งภายหลังการเป็นสัด สุนัขทุกตัวจะมีฮอร์โมนโปรเจสเตอโรนในระดับที่สูงนานถึง 2 เดือน ซึ่งแตกต่างจากสัตว์อื่นและมนุษย์ที่ระดับฮอร์โมนนี้จะลดลงอย่างรวดเร็วหากไม่มีการตั้งท้อง ซึ่งผลของการที่ระดับฮอร์โมนโปรเจสเตอโรนสูงนานถึง 2 เดือนนี้ ทำให้สุนัขเกิดการหนาตัวของผนังมดลูก การสร้างสิ่งคัดหลั่งจากต่อมที่ผนังมดลูกและถุงน้ำบนผนังมดลูก ในกรณีสุนัขวัยเจริญพันธุ์หรือสุนัขที่มีสุขภาพดี เมื่อผ่านช่วงเวลา 2 เดือนนี้ ระดับฮอร์โมนจะลดลง และมดลูกก็กลับสู่ภาวะปกติ แต่สุนัขสูงวัยอาจเกิดความไม่สมดุลของฮอร์โมนเพศ ประกอบกับการเสื่อมของผนังมดลูก จะทำให้มดลูกไม่สามารถคืนสภาพได้ดี การบีบตัวลดลง การขับสิ่งคัดหลั่งออกลดลง ลดการนำพาเม็ดเลือดขาวเพื่อมาเก็บกินเชื้อโรค ทำให้ผนังมดลูกมีความไวต่อการติดเชื้อแทรกซ้อน ซึ่งนำไปสู่การเกิดมดลูกอักเสบเป็นหนอง จะเห็นได้ว่าภาวะมดลูกอักเสบเป็นหนองสามารถเกิดขึ้นได้เอง และถ้ามีสิ่งเหนี่ยวนำร่วม เช่น การให้ฮอร์โมนคุมกำเนิด สภาพสุนัขที่สูงวัย มีระบบภูมิต้านทานที่ไม่ดี ภาวะนี้ก็จะเกิดได้ง่ายขึ้น ดังนั้นการทำหมันจึงเป็นทางเลือกที่ดีที่ช่วยให้สุนัขไม่ต้องประสบกับภาวะเจ็บป่วยเช่นนี้ แก้ไขเมื่อ 20 ม.ค. 52 16:12:50 จากคุณ : กะลาสีรุ้ง - [ 20 ม.ค. 52 16:12:27 ]

ความคิดเห็นที่ 13 มาเอาความรู้จากพี่หมวย..... ขอบคุณคร้า... ปล.นึกว่าหายไปไหน ที่แท้แอบมาตั้งทู้นี่เอง จากคุณ : noofon_jaja - [ 20 ม.ค. 52 16:23:35 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เห็นแล้วน่ากลัวจังค่ะ โบ้เคยแบบเกาๆ กัดๆ ตัวเองจนเป็นแผลผื่นแดงเลย ไปหาหมอให้ยามาทาก็หายไป แต่ไม่ได้ฉีดยาให้ค่ะ จากคุณ : แม่โลโบ้ - [ 20 ม.ค. 52 16:41:37 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ขอบคุณนะคะ จากคุณ : เรดกัส - [ 20 ม.ค. 52 16:57:45 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ขอบคุณสำหรับกระทู้ประเทืองปัญญาจ้า (ปกติเค้าถนัดแต่ทู้แอ๊บบ๊องเป็นหลัก) แต่ว่ารูปประกอบข้างบนน่ะ   ดูแล้วสยึมกึ๋ยมั่กๆ เลยนะ  ตะเอง จากคุณ : น้องหมาตาหวาน - [ 20 ม.ค. 52 17:17:46 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ขอบคุณสำหรับความรู้ค่า จากคุณ : Saai-Mai - [ 20 ม.ค. 52 17:52:28 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ขอบคุณ กระทู้เนื้อหาดีดี คะ ในภาพน้องหมาเเมวน่าสงสารจัง  ตอนนี้หายเเล้วยังคะนี่ หมาบ้านเราเคยเป้นเเพ้ผิวหนัง  เลยให้หมอมาฉีดยา หมอบอกไม่ได้เรื้อนคับ ผิวเค้าเเห้งเเพ้ ให้เปลี่ยนสบู่ยี่ห้ออื่น เเล้วก้ อาบเเนวไนโซรอลไม่ก้ เซลซัน เราก็อาบ อะ  ผิวแพ้เหมือนกัน คนที่รู้จะเเซวว่าคนอาไรว้าเเย่งสบู่หมา มาใช้ 555 จากคุณ : ZECAT13 - [ 20 ม.ค. 52 20:07:11 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เป็นประโยชน์มากเลย  ขอบคุณค่ะ จากคุณ : jeab-jujee - [ 20 ม.ค. 52 20:11:45 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ขอบคุณสำหรับข้อมูลดีดี นะคะ จากคุณ : yuki san - [ 20 ม.ค. 52 20:31:10 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ตามน้องหมู มาเก็บความรู้คะพี่หมวย มีประโยชน์มาก ๆ เลยค๊า ขอบคุณนะคะ จากคุณ : หม่ามี๊เบน (สวนสวย) - [ 20 ม.ค. 52 21:24:11 ]

ความคิดเห็นที่ 22 อืม..น่ากลัวจังค่ะ  ที่บ้านมีลาบราดอร์(ลูกสาว)จะครบ 1 ขวบ วันที่ 14 กุมภา นี้  เค้าหนักซัก 28 กิโลอ่ะ  หนักไปมั้ยคะ กลัวจะเป็นข้อสะโพกจังเลย  แต่ก็ออกกำลังกายทุกวันนะ งึมๆๆ  น่ากลัวๆ  จะคุมอาหารเลยดีมั้ยเนี่ย  ถ้าเอาไปทำหมันต้องตัวหนักกว่านี้แน่เลยอ่ะค่ะ จากคุณ : ทูน่า (ณ ศรีสะเกษ) - [ 20 ม.ค. 52 22:27:02 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ขอบคุณคุณกะลาสีรุ้งสำหรับข้อมูลดีๆที่นำมาฝากค่ะ จากคุณ : ใบมอส - [ 20 ม.ค. 52 23:32:23 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ขอบคุณนะคะพี่หมวย ยายหมีของมายก็เป็นโรคข้อสะโพกเสื่อมค่ะ  เป็นมาได้สักพักแล้ว หมอให้ยามาทาน   และให้ลดอาหารค่ะ  น่าสงสาร  บางวันเค้าก็เดินแค่ 3 ขา บางวันก็ดูเหมือนจะดีขึ้น  แต่โดยรวมแล้วเค้าอาการไม่หนักมากค่ะ...ยังวิ่งปร๋อเลย 2 ขาหน้ากับ 1 ขาหลัง...เร็วด้วยนะ (เวลากินยังต้องนอนกินเล้ย).... จากคุณ : น้องเป็ดสัญจร - [ 21 ม.ค. 52 15:46:39 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ขอบคุณสำหรับความรู้ค่า จากคุณ : PartyLM - [ 21 ม.ค. 52 19:41:22 ]