PANTIP.COM : J7451988 ขอความรู้เกี่ยวกับการเลี้ยงร็อดไวเลอร์ด้วยค่ะ [สุนัข]

ความคิดเห็นที่ 9

จริงๆแล้วมือที่เลี้ยงรอตต้องใจเย็นและมีสมาธิกับการฝึกเขา ที่เราเคยเจอมาคงจะตรงข้ามกับคุณMoonlight เพราะเราพบว่ารอตมันฉลาดน้อยกว่าพันธุ์ผสม มีความเป็นลูกหมาสูงค่ะ พูดง่ายๆก็คือ มันเป็นเด็กตัวโตที่สามารถโง่ไร้สาระได้ตามธรรมชาติ (วิธีดูก็คือ มันเป็นสุนัขหูตกตลอดกาล) ดังนั้นการปราบมันจึงเหมือนการเลี้ยงเด็กแบบถูกวิธี ให้เราใจดีกับเขาและเข้มงวดในที แต่ห้ามเกินไปจนเหลิง การลงโทษต้องชัดเจน ทันที มีเหตุผล แล้วก็ไม่ใช่ว่าทิ้งขว้างเขา หรือไปกลัวเขาโกรธจะกัด แต่ต้องเริ่มจากวันที่เขามาที่บ้าน ถ้าที่บ้านมาสุนัขตัวอื่นอยู่ด้วยนี่ยิ่งง่าย เพราะสุนัขมีระบบสังคมในสายเลือด มันจะเคารพตัวแก่กว่า ตัวแก่กว่าจะให้การสั่งสอนสิ่งที่ควรไม่ควร

ทั้งนี้ "สันดาน" ส่วนตัวก็มีผล เพราะถ้าเกิดได้พ่อแม่จิตประสาทไม่ปกติ (ซึ่งเกิดจากการเป็นสุนัขพันธุ์แท้ อย่าตกใจ เป็นเรื่องปกติ) ลูกมีโอกาสไม่ปกติ หงุดหงิดง่าย ดุ อันนี้ก็เพราะส่วนสมองอารมณ์ไม่พัฒนา ยีนไม่ดี อันนี้ก็เป็นเรื่องน่าเศร้าสำหรับตัวเขา และการขาดความรับผิดชอบของผู้ผสม ไม่ได้เกิดเฉพาะรอต แต่เป็นได้ทุกๆสายพันธุ์

รอต เทียบกับพุดเดิ้ลแล้วตามที่มีการทดสอบพบว่าพุดเดิ้ลฉลาดกว่ามาก อย่างไรก็ตาม รอตก็จัดเป็นหนึ่งในจำพวกฉลาดที่สุด แต่สิ่งที่ทำให้พันธุ์นี้อันตรายก็คือ แรงที่มหาศาล พวกสุนัขเล็กๆนั้นไม่ใช่ไม่ดุ ไม่กัด แต่แรงมันน้อย ขากรรไกรมันไม่แข็งแรง ดังนั้นความเสียหายก็เลยน้อยตามจนคนมองข้าม อืม....นึกก่อน...อ่อใช่ๆ มันถูกพัฒนามาให้เป็นสุนัขเฝ้ายาม เฝ้าปศุสัตว์ แล้วก็การล่า (ที่รอตจะใช้วิธีการไล่ และหลอก สังเกตจากการกัด เขาจะเหมือนเล่นกับเหยื่อ)

ขอเสริมว่า ถ้าพันธุ์ผสมจะฝึกยากก็เพราะเขามีความเป็นตัวของตัวเองสูง ไม่ใช่ไม่ฉลาด ไม่ใช่ว่าเขาไม่มีปัญญา แต่เพราะคนฝึกไม่อดทนฝึก หรือฝึกไม่เป็น ฝึกไม่ถูก บางทีถ้าใช้เวลามากกว่านั้น และดึงความสนใจเขาได้ก็จะสำเร็จ ก็จะเป็นสุนัขที่ไม่แพ้พันธุ์ใด ได้เปรียบกว่าที่เลือดผสมไม่ชิด ทำให้เขาแข็งแรง แล้วก็มีสมองที่ดีกว่ามาก การฝึกสุนัขเป็นการฝืนธรรมชาติของเขาพอสมควร แต่เป็นสิ่งดีต่อทั้งสองฝ่าย

เราเล่าไปหลายครั้งเรื่องอาจารย์เรา เล่าอีกทีก็แล้วกัน คงจะเคยได้ยินชื่อ คุณแทนคุณ จิตต์อิสระ นะคะ เป็นคนใจเย็น ใจสงบ เขาสอนภาษาจีนเราตอนม.ปลายค่ะ เวลามาสอนจะมีสุนัขพันธุ์ผสมหน้าตาแสนธรรมดาตัวหนึ่ง แก่แล้ว แก่กว่าเด็กครึ่งโรงเรียนอีก (เจอครั้งสุดท้ายเขาอายุ 16 กว่าแล้ว) อีกตัวคือ รอตฯ ชื่อ คองโก สองตัวนี้จะเดินตามหลังมาโรงเรียนด้วยเพราะบ้านเหล่าซือเนี่ยอยู่ใกล้ๆโรงเรียน ห้ามก็ไม่อยู่เลยปล่อยมา อย่างไรก็ตาม คองโกที่ตัวใหญ่ก็ไม่เคยสร้างปัญหานอกจากการทำมาร์คกิ้งของพี่แกที่...เล่นเอาห้องหึ่ง (แต่พวกเราไม่ค่อยรู้สึกเพราะชิน) คองโกอายุน้อย ไม่ถึงห้าปี แล้วก็เรียบร้อยมาก ใจดี อดทนดี ขี้เล่น ชอบมานอนใต้เก้าอี้เรา (ยัดตัวเข้ามา) บางทีก็นั่งกินขนมที่เอาป้อนให้จากมือ วันแรกที่เขามานั้นเป็นวันประชุมนักเรียน คองโกกับพี่ไบท์ (หมาแก่) เขาเดินขึ้นบันไดตึกมาสี่ชั้นมาตามเหล่าซือ แล้วก็มาหมอบในห้องประชุม เหล่าซือเอาไปเก็บที่ชานบันไดก่อน เขาก็ทำตามแต่โดยดี ตอนแรกนักเรียนก็ตื่นๆแต่พอเขาไม่ทำอะไร กระดิกหางทักทายทั่วก็หายกลัว บางคนห้าวมาแกล้งเขาก็เฉยๆ อดทน จนต้องไล่เด็กไปเพราะคองโกเจ็บ คุณMoonlight เก่งที่สอนให้หมากลัวตัวเองได้ แต่เหล่าซือเราเลี้ยงคองโกจนมันใจเย็น เชื่อง สงบ แล้วปกป้องทุกคนที่รักมัน ไม่ดื้อ แต่แอบรั้น ("อย่าเรียนๆ มาเล่นกะคองโกนะครับ")

แล้วก็วันนึงเรานั่งกินข้าวเหนียวหมูปิ้ง สักพักรู้สึกว่ามีอะไรมาเขี่ยๆที่หน้าขา พอก้มมองเห็นสายตาปิ๊งแว้บสุดซึ้งจากหนุ่มน้อย แล้วจมูกก็มาดุนๆ เอาหัวแหมะ แล้วก็เอาขาเขี่ยๆๆๆๆ

"ป้อนหนูหน่อยจิ"

ประมาณนี้ เหล่าซือเห็นบอก "อย่าให้ๆ"

สายไปแล้วค่ะ....หมูปิ้งโดนรูดจากไม้ป้อนเข้าปากไปหมดทั้งหกไม้....ข้าวเหนียวหมดห่อ เช็ดปากให้ด้วย พ่อเจ้าประคุณโบกซาลาเปาก้อนโตดุ๊กดิ๊กๆๆๆๆๆสะกดจิตอย่างแรง

หลงว้อยยยยยยยยย

บางทีเราคิดว่าคองโกอาจจะเป็นตัวเล็กในครอกก็ได้ทำให้เขาไม่ค่อยดุ มีการหงอด้วย เคยกัดกับชาวบ้านก็ตอนที่ปู่ไบท์ซึ่งเป็นมาเฟียประจำชุมชน (ประมาณว่า ดอน วีโต้) ไปกัดกับหมาอื่น แล้วไบท์ก็ไปช่วย เล่นเขาเละสิ ตัวเองก็เละเพราะกัดกับใครไม่เป็น หงิงไปเลย แต่ก็ร่าเริงเหมือนเดิมในเวลาไม่นาน

(=/////=)

เคล็ดการได้รอตที่เชื่อฟัง ใจเย็น ใจดี ก็คือการให้ความรัก และเอาใจใส่ เราสอนเด็กได้ดีอย่างไร ก็สอนหมาไปอย่างนั้น ตีก็คือตี ดุ คือ ดุ แต่ไม่ใช่เอะอะตี ไม่ได้เรื่องตี แต่ให้ใช้น้ำเสียง เราต้องมีอำนาจเหนือเขาตั้งแต่ต้นซึ่งไม่ใช่การได้มาด้วยกำลัง (แม้จะเป็นการจับเขาหงายแล้วกดเอาไว้จนกว่าจะยอมแพ้ก็เถอะ) นอกจากนี้ รอตไม่ใช่สุนัขสำหรับคนคนเดียวในครอบครัว แต่เป็นสุนัขที่ทั้งครอบครัวเลี้ยงจึงจะมีความสุขทั้งบ้าน ต้องอาศัยความร่วมมือ การเอาใจใส่

รอตฯขี้รำคาญ การรับรู้ทางอารมณ์ตื่นกลัวเขาจะไว เด็กที่เป็นเหยื่อมักจะแสดงอาการกลัว หรือตกใจ หรือไม่ เขาก็ไปแหย่มัน อีกทั้งไม่ได้คุ้นเคยตั้งแต่เด็ก อย่างกรณีที่กัดเด็กลูกครึ่งตาย อันนี้เป็นความผิดของพ่อแม่เด็กที่เลือกเอาสุนัขโตมาเลี้ยง หากรอตทั้งสองโตมากับเด็ก จะมีความคุ้นเคย คุ้นกลิ่น เด็กก็จะรักเขา สามารถอยู่ด้วยกันได้หากเด็กเป็น "ส่วนหนึ่ง" ในสารบบฝูงของเขา หมาไม่ได้ผิด คนแหละผิด (ไม่เกี่ยวกับโซฮอล)

การให้ความรักลดความดุร้ายได้ค่ะ เรื่องเด็ก 7 ขวบ อายุนี่แหละปัญหา เพราะเขาอาจจะทำให้รอตรำคาญ ถ้าให้น้องเขาดูแลและรักก็สนิทกัน แต่บางทีเด็กก็มีบางช่วงที่เล่นแรงๆ ถ้ารอตตัวนั้นไม่อดทนพอก็อาจจะกัดได้ หรือบางทีเขากัดเป็นการเล่นแต่มันแรง ดังนั้นก็ต้องพิจาณาอีกว่าควรหรือไม่ การทำหมันช่วยลดความก้าวร้าวได้ค่ะ

จริงๆเลี้ยงในบ้านมีเด็กได้ไหม คำตอบคือ ได้ แต่เด็กต้องได้รับการสอนให้รู้จักว่าสุนัขตัวนี้เหมือนสุนัขทุกตัวที่มีเขี้ยวเล็บความดุ แต่เขาแรงเยอะกว่า ถ้าเราดีกับเขา เขาก็จะดีกับเรา ถ้าเด็กไม่กลัว และรู้จักสุนัขดี แล้วตัวสุนัขก็รักเด็ก ต่อไปนี้ใครจะตีเด็กนี่ระวังนะคะ อย่าไปตีหน้าหมาค่ะ

เละค่ะ

จากคุณ : kurika - [ 24 ม.ค. 52 09:58:04 ]